@likaloetje: Inderdaad, hoe dichter je bij uitgerekende datum komt, des de langzamer de dagen lijken te gaan. Terwijl... als ik me dan bedenk dat we nu ruim 37 weken verder zijn, kan ik me echt afvragen hoe ik die tijd door ben gekomen. Het lijkt wel of alles me is ontgaan en of ik ineens 36 weken verder ben (nu achteraf dan he...)
Ik heb hier geen ervaring mee, maar je site raakt me enorm.. Ik wil je gewoon even een dikke knuffel sturen en ik zal aan je denken de komende weken!!!
@ mama van Joy: die kleine meid houdt je wel bezig he! Wat een spanning en stress toch iedere keer maar wat fijn dat ze je zo goed helpen in het ziekenhuis. Hopelijk mag je snel genieten van je kleine meid in je armen. Nog even volhouden...
Beste allemaal, Ik wilde even laten weten dat ons tweede dochtertje afgelopen nacht is geboren. Elisa-Joy* is nu officieel grote zus en wat zijn we trots op onze meisjes. Alles gaat goed met ons. Bedankt voor alle lieve berichtjes.
Oh wat fijn. Gefeliciteerd, genieten maar. Wat zul je opgelucht zijn. Ik ben stiekem wel jaloers. Ik ben pas 5+1 en vind het heel spannend. Onze dochter is op 26 weken zwangerschap ineens overleden.
@Aloe: Wat vreselijk dat jullie dochtertje is overleden, en zonder een aanleiding? Dat moet bijna ondragelijk zijn in deze zwangerschap, niets kan jullie geruststellen denk ik? Qua jaloezie kan ik me zo goed voorstellen hoe je je voelt... Mijn man en ik liepen begin november door de Intratuin en overal zag ik maxi cosi's. Ik was vreselijk jaloers, zij hadden allemaal een gezond ukkie en wij moesten nog minimaal 6 weken in spanning zitten... En al die blijde mensen met een dikke buik, vond het heel moeilijk om te zien hoe zij genoten van de zwangerschap, dat onbevangen gevoel Enige advies wat ik kan geven is proberen vol te houden en grijp alles aan wat je gerust kan stellen (bij ons waren dat heel veel controles in het ziekenhuis) en probeer zo af en toe te genieten als je het kindje voelt bewegen. Heel veel sterkte en houd moed.
Lijkt me moeilijk weer opnieuw een zwangerschap terwijl het zo laat mis is gegaan, maar wat fijn dat jullie 2e dochter nu gezond is geboren wow!! Gefeliciteerd! Joy* zal reuze trots zijn daar boven!
@mama van Joy, Sorry voor de late reactie. Ik zie je bericht nu pas. Bedankt voor je woorden iig. Ja ik vind het heel erg spannend. Morgen hebben we de eerste echo. Ik ben dan precies 7 weken. Ik vind het heel spannend. Merk nu ook wel dat ik er nerveus van ben. Gelukkig gaan we vandaag naar de efteling dus heb ik afleiding. Fay is overleden aan de gevolgen van bloedarmoede. Waar dat vandaan gekomen is dat weten ze niet. Wel had ik een placenta previa voor 20 weken. Normaal gesproken hebben vrouwen voor de termijn van 20 weken amper bloedingen. Ik heb er meer dan 8 gehad. Ze denken dat hierdoor de placenta gevoeliger is geworden en het daar dus fout door gegaan is. Echter zeker kunnen ze niet zeggen. Ook het zh was helemaal overrompeld door de snelheid van haar overlijden. Nu dus weer opnieuw zwanger. Ik herken jullie gevoelens zo goed. Je hebt gewoon het idee dat het niet goed kan gaan. Gelukkig voel ik mij grotendeels van de tijd vrij rustig en kan ik redelijk relativeren. Er is geen verhoogde kans dat het weer fout gaat. Maar goed in kleine percentages en kansenngeloof ik ook niet meer zo......... Fay is door de mirena heengekomen 0,2% kans Placenta previa met bloedingen voor 20 weken 0,3% kans Haar overlijden 0,3% kans Een ware knoop 1% kans Velamenteuze insertie marginalis 1/2% kans Ze wilde heel erg graag bij ons komen, dat weet ik zeker. Het mocht alleen zo niet zijn. Het was te vroeg voor haar.
Wat lief dat je daarna vraagt... De eerste week nadat Hope (2de dochtertje) is geboren was pittig. Zo ontzettend confronterend en nu pas wisten we wat we vorig jaar echt hadden gemist. Voor het eerst haar oogjes open, voor het eerst borstvoeding, voor het eerst een slapeloze nacht. Ik vond het heel zwaar en het gemis van Joy was echt aan de orde van de dag. Nog steeds merk ik dat ik het moeilijk vind om me volledig te binden aan Hope. Lijkt wel of ik een muurtje heb met een raampje wat ik af en toe open zet. Vind het vreselijk, want nu hebben we een gezond kindje en dan voel doe ik zo, vind mezelf zo ondankbaar... maar het genieten komt wel, het gaat ook steeds beter. Ik kan wel merken dat Hope zich in de buik heel erg beschermd heeft gevoelt. Ik was ontzettend waakzaam en voorzichtig en die bescherming zoekt ze nog steeds (kwamen we achter na bezoekje aan consultatiebureau). Ze wilt het liefst vast gehouden worden, valt niet uit zichzelf in slaap maar moet haar echt wiegen en wil constant bij ons in de buurt zijn. Misschien is dat herkenbaar bij andere? @Aloe, hoe was je echo?
Nou ik ben blij om te horen dat het goed gaat met je dochter. En dat jij je een beetje afsluit lijkt mij niet zo heel gek. Ik begrijp dat je het niet leuk vindt maar het komt wel goed. Als je wat meer vertrouwen krijgt. De echo ging goed gelukkig. Het hartje klopt. Ik heb nu 2 echo' s gehad en die waren goed.
Hoi allemaal, even een bericht van iemand die zelfs nog nooit zwanger is geweest, maar gewoon op dit forum zit. (Ik ben nog maar 21,5 maar over twee jaar gaan vriend en ik er ook voor) Ben normaal niet zo spraakzaam hier, reageer niet echt, maar moest gewoon even zeggen tegen Aloe & Mama van Joy; wat heb ik veel respect voor jullie. Wat jullie hebben doorgemaakt lijkt me de nachtmerrie van iedere vrouw (en man ook trouwens). @Aloe; hou ons op de hoogte over je zwangerschap. Wanneer ben je precies uitgerekend? Kan me zo goed voorstellen (nouja, ik heb het nog nooit gehad, maar kan me er eecht een voorstelling van maken) hoe bang je bent elke dag, maar het gaat goedkomen. Sterkte en hou ons op de hoogte. @Mama van Joy; ben even naar de website gegaan die in je handtekening staat. Wat zijn jullie een goede en lieve ouders. De verhaaltjes die er op staan, hoe je schrijft, erg, heel erg lief. De foto's heb ik even goed bekeken. In het begin schrok ik een beetje, omdat je, nouja, je kan goed zien dat ze overleden is. (Sorry hoor dat ik mezelf zo onhandig uitdruk) Maar als je dan kijkt naar het gezichtje, wat een knap meisje zeg. En hoe jullie naar haar kijken, zeker jij op één van de foto's. Met een lach. Zoveel trots, liefde en warmte straalt er van af. Heel veel respect heb ik overigens voor alle vlindermama's. Wat lijkt me dat erg. Daar kan ik me nu al zorgen over maken. Verschrikkelijk, zeg. Heel knap hoe jullie ermee om springen.