Na mijn hummeltje 14 weken onder mijn hart te hebben gedragen zal ik er morgen afscheid van moeten nemen. Het hartje is gestopt bij 12,5 week. Het leven is zo oneerlijk.
Ik had dit topic nog niet eerder gezien. Helaas is ook bij ons onze tweede zwangerschap niet goed verlopen Op 21 juli een echo bij 9wkn. Helaas geen hartactiviteit te zien. Op 28 juli nog 1x controle echo maar ons frummeltje was overleden Maandag wordt ik gecureteerd. Het doet me heel veel. We hebben er lang over gedaan om zwanger te worden en ik weet wel dat er waarschijnlijk iets mis was met het vruchtje maar het doet verschrikkelijk pijn. Ook ik heb ruim een maand mogen dromen van kleine schopjes in mijn buik, verlof, en uiteindelijk de bevalling en onze baby. Helaas heeft het niet zo mogen zijn. Ook voor alle andere meiden heel veel sterkte!!! Hopelijk mogen we gauw nieuw geluk krijgen.
En hier nog een vlinder mamma... Inmiddels van 2 (3 eigenlijk, alleen is de 3e al heel vroeg niet verder ontwikkeld bij de 2e zwangerschap) Beide keren veel bloedverlies, beide keren meerdere goede echo's om er op 11 weken (10-02-'10) en dit keer met bijna 10 weken (21-07-'10) achter te komen dat het hartje weer gestopt is. Dinsdag volgt (wederom) de curretage omdat de kleine me niet los wil laten.. Ik zou 26 februari uitgerekend zijn. Van de vorige op 1 september. Die datum komt akelig in de buurt, bah... De pijn is nu anders. Het is vooral boosheid en onmacht. En de angstig grote vraag: Mag het nog ooit goedkomen? Dit is toch geen toeval? We gaan na onze (inmiddels welverdiende...) vakantie de onderzoeken starten... Iedereen veel sterkte. Pas na een MK besef je écht hoe het voelt... Hoe hard en wreed de wereld kan zijn
Oh meid wat lijkt me dat vreselijk Ik hoop echt dat een volgende zwangerschap helemaal goed loopt want hoeveel tegenslag kan een mens verwerken? Dit wil je niet nog een keer meemaken Heel veel sterkte en vooral veel geluk gewenst de komende tijd!
De eerste keer dacht ik echt dat ik een 2e keer niet zou overleven. Mijn lichaam heeft dit signaal opgepikt denk ik en een muurtje gebouwd. De klap zal vast nog komen maar voor nu voel ik me lángena niet zoals de vorige keer. Vreemd, maar ik ben daar wel blij mee. Nog 3 maanden tegen depressiviteit aanzitten overleef ik (en mijn omgeving) niet Morgen de curretage. Weet gelukkig uit ervaring dat het alles mee valt. Hopelijk gaat het herstel net zo goed als de vorige keer en mogen complicaties bespaard blijven, dat vind ik wel eng. Morgen meteen een afspraak maken met de gyn voor nacontrole (vorige keer alleen telefonisch gehad maar daar laat ik me niet meer mee afschepen) en voor de onderzoeken. Half september een afspraak staan bij het Geertgen. Ik wil iets doen, niet enkel afwachen of 3x scheepsrecht mag zijn...
Jeetje meiden, heel veel sterkte. Hier heb ik vandaag de controlle echo gehad, om te kijken of mijn baarmoeder goed schoon was. Heel raar maar ik hoopte zo, dat er toch een kindje te zien was, terwijl ik het vruchtje verloren was, maar ik dacht misschien was het wel een tweeling, stom he, toch nog hoop blijven houden. Maar goed mijn baarmoeder was goed schoon, die nieuwe eitjes stonden al weer klaar en dit was het definitieve eind van onze zwangerschap pfff. Natuurlijk goed dat mijn lichaam het allemaal zelf heeft gedaan, maar toch wel confronterend. Nu beginnen we weer van voren af aan, maar zo blij dat ik was dat we voor weer een kindje gingen. Zo eng vind ik het nu, pfff.
Dat is misschien nog wel het ergste van alles. Wat vroeger een droom leek, iets geweldig moois, wordt nu een angstig iets met onzekerheid en stres Ik kan zo jaloers zijn op meiden die het met 5 weken al van de daken schreeuwen. Wat moet dat heerlijk zijn, om echt 9 maanden te mogen genieten en op een roze wolk te zitten
Lokio heel veel sterkte vandaag!!!! Sandra herkenbaar die hoop om toch nog iets te zien op de echo. Ik had het gisteren zelfs voor de curetage. Hoopte zo dat er toch ineens hartactiviteit te zien zou zijn al wist ik natuurlijk wel dat dat niet zo was. Gisteren dus gecureteerd De operatie op zich viel mee en het vloeien nu ook wel. Ik wil graag alles kunnen afsluiten nu en ons richten op de toekomst. Hopelijk brengt die meer geluk.
Dank je Wupje. Curretage zelf is idd niet zo heftig. Enige waar ik toch weer angst voor heb is of er geen restweefsel achterblijft, cyclus weer gewoon op gang komt enz.. Iets anders dan afwachten is er niet aan te doen helaas. Volgend weekend op vakantie, dat geeft iig bijna 3 weken veel afleiding en dan zijn we hopelijk al weer een heel eind.... Gaan jullie 'meteen' verder? Hier werd me vorige keer aangeraden dat niet te doen, er zou een licht verhoogde kans bestaan op nog een miskraam. Ik heb netjes gewacht en zie het resultaat, alsnog fout. Dus dit keer gaan we gewoon verder, al gaan we de eerste ronde nog geen ovu testen gebruiken, die blijven toch nog weken positief van de hcg...
Ik wil eigenlijk deze ronde gewoon vrijen als we er zin in hebben, nog niks moeten of verplicht klussen op ei dag maar ik ga ook niet ineens veilig vrijen want dat zou voor mij ook heel raar voelen. Dus ik ga er in principe vanuit dat ik in elk geval 1x ongi wordt en dan voor de volle 100% er voor gaan. Ik vroeg gisteren nog aan de gyn of er een hcg controle gedaan werd na curetage maar zij gaf aan dat dit niet nodig was aangezien de hele zwangerschap verwijderd is en dus in principe het hcg ook gelijk moest dalen. Maar jij weet dus uit ervaring dat ovutesten nu nog positief zijn vanwege hcg? Ovutesten testen toch eigenlijk een andere stof in je lichaam? Ik wil wel beginnen met tempen over een paar dagen, vind ik altijd wel een handig hulpmiddel.
Gelukkig is de curratege meegevallen meiden, maar het blijft verdrietig dat het zo moet eindigen. Bij mij is het vruchtje er al een week uit, maar nog steeds een positieve test, het streepje wordt wel lichter. Ik hou het zo wel een beetje in de gaten. Wij mochten van de verloskundige gelijk weer proberen zwanger te worden, en dat gaan we ook doen. Alleen verwacht ik er niets van deze maand, je weet niet wanneer je eisprong is dus tja we zien wel. En dan moet de test ook negatief worden anders weet je helemaal niet wanneer je zwanger bent, nou ja dan hoef ik ook niet in de stres te zitten. Ik kom er liever pas achter als ik 12 weken zwanger ben
Ik ben morgen aan de beurt voor curetage. Hebben nu sinds 23 juli afgewacht en er komt nog steeds niets. De ingreep zie ik niet echt tegenop maar het verwerken uit eindelijk wel. Ik weet geestelijk al 1,5 week dat de baby dood is maar om nu werkelijk lichamelijk ook te beseffen valt nog niet mee.
Sterkte morgen Ivje. Ik heb het vandaag voor de 2e keer meegemaakt en ik vind het echt alles mee vallen. Heb wel gezegd toen ik het gebouw uit liep "De volgende keer wil ik hier liggen om te bevallen!" Hopelijk hebben ze geluisterd daarboven Wupje: HCG gaat nu zeker dalen, maar het zal een hele poos duren voor deze weer helemaal negatief is. De vorige keer had ik na 3 weken nog een heel licht streepje op een zwangerschapstest maar werd ik toch gewoon netjes ongesteld nog een week later. Wel dénk ik geen ei gehad te hebben die ronde, ik deed namelijk temperaturen en dat was wel zo'n vreemd gebergte daar kon ik (en FF) niets van maken terwijl het alle andere cycli erg duidelijk was. Ovu testen reageren op LH maar in veel gevallen op op HCG. Ik had al een knal ovutest op 3w4d zwangerschap deze keer Vorige keer heb ik ook her en der wat ovutesten gedaan na de curretage maar niets kunnen vinden, Steeds nog half positief. Hoe is het met jullie vloeien? De vorige keer ben ik savonds na de curretage echt leeggelopen. Nu is het nog nouwelijks iets. Vorige keer duurde het 2 weken. Zou wel lekker zijn als het deze keer korter is daar we zondag op vakantie vertrekken....
Ivje sterkte vandaag!! Bij mij gaat het lichamelijk nog niet zo lekker. Heb veel last van rugpijn Lokio herken jij dat ook? Vloeien heb ik ook niet zoveel last van gelukkig. Lokio idd de volgende keer alleen maar naar het ziekenhuis om te bevallen of iets kleins wat niet ernstig is
Zeg maar Loki de 'o' is een 0 van 2009 (aanmeldjaar), haha! Ik heb tot nu toe nog nergens last van. Bloeden valt erg mee en geen buik/rugpijn. Vorige keer had ik 2 dagen na de curretage erge buikpijn/krampen. Dat zou morgen dus zijn. Neem een flinke dosis paracetamol in/mee want moet morgen weer werken (nouja dat wil ik zelf). Rugpijn heb ik niet gehad, terwijl ik dat wel altijd heb rond mijn ongesteldheid en de laatste zwangerschap tussen de 3e en de 4e week ook. Vandaag heb ik lekker niets-doe-dag. Alleen beetje was draaien, laatste voor de vakantie. Zo even mijn paardje pesten, tis iig lekker weer! (ppf ik schrik her en der van mijn eigen positievisme, je had me de vorige keer de dag na de curretage moeten zien , compleet verslagen...)
Loki (ha ha ik moet bij jou nickname steeds aan loekie de leeuw denken ) Fijn toch dat je nu wat meer positief ingesteld bent! Ik moet zeggen nu de curretage eenmaal voorbij is, gaat het in mijn hoofd ook veel beter. Tuurlijk ben ik er verdrietig om maar toen het beebje nog in mijn buik zat moest ik heel vaak huilen en had ik continue een brok in mijn keel. Dat is nu weg. Ik weet dat ik verder moet en dat gaat ook wel lukken. Ik werk parttime op di, woe en do en heb van mijn baas het bevel gekregen om deze week thuis te blijven .... dus dat doen we dan ook maar Volgende week weer helemaal back to reallife en aan het werk.
Loekie, daar had ik vroeger een hele stoere fiets van *jeugd herinneringen* Ja eenmaal aan het werk heb je wat afleiding in je hoofd en gaat de tijd gewoon wat sneller. Ik vond het na de eerste keer wel heel moeilijk hoor, was er nouwelijks met mn gedachten bij en bij iedere dikke buik die ik zag kreeg ik kriebelende ogen, bah. Deze keer lijkt er een muurtje gebouwd uit zelfbescherming. Zelfs toen ik donderdag hoorde dat het fout was ben ik de dagen erop gewoon gaan werken. Hoop dat de klap niet alsnog komt, dan kom ik dit keer 'goed weg', zoiezo is het voor mn lichaam een stuk beter, ik denk dat dat zeker verband heeft met zwanger worden of niet om er geestelijk zo mee bezig te zijn en in de put te zitten . Helaas doe je niets aan gevoelens, die komen en gaan wanneer het zo moet zijn.... De andere meiden zijn rustig. Hoe gaat het met jullie? Viel de curretage mee Ivje?