Afgelopen woensdag kreeg ik afschuwelijk bericht. Mijn lieve vriendin verloor naar 23weken zwangerschap haar eerste kindje. Ik zelf ben ook 26 weken zwanger en ik weet gewoon niet meer hoe ik hier mee moet omgaan. Het was zo leuk allebei zwanger en onze mannen waren super gelukkig. Dan ineens valt hun droom aan duigen. Ik hoop dat dit nooit gevolgen zal hebben voor onze vriendschap. Maar hebben hier andere vrouwen iets gelijks mee gemaakt. Ik heb het er namelijk ook best behoorlijk moeilijk en vind het moeilijk om het een plek te geven. Ik zou haar zo graag willen vasthouden maar kan begrijpen dat zij nu niet geconfronteerd wilt worden met haar vriendin die wel zwanger is. Ik weet dat ik ook geduldig moet zijn en zal het ook respecteren dat zij het nu echt moeilijk heeft.
Jeetje dat is ook heel erg zeg! Zelf ben ik ook zwanger samen met 2 vriendinnen en meot zeggen datwe het in het begin hier ook wel eens over gehad hebben wat te doen als.... Nu heeft 1 van deze vriendinnen ook een vriendin die zwanger was en helaas eenmiskraam kreeg met 5 weken. (moet zeggend at een kinde verliezen met 23 weken me wel iets heftiger lijkt) Zij heeft deze vriendin vele malen gebeld, maar ze neemt niet op en belt niet terug. Ze laat het nu even zo. Ik zou je aanraden haar wel te zeggen hoe erg je het vind, dat je haar zo graag vast wilt houden en steunen. Legje gevoel uit en vraag wat zij graag wil. Als je haar zonder iets te zeggen met rust laat kan dat haar kwetsen dus wees open en eerlijk. Sterkte wanter zullen nog wel moeilijke tijden aankomen.
Jeetje dat is heftig zeg... Mijn verhaal is dat ik samen met mijn jongere zus zwanger was... We scheelde 3 dagen! Mijn zus is nu 2 weken geleden bevallen van een gezonde dochter en ik heb mijn zoontje verloren met 22 weken... Tsja denk dat het voor iedereen anders is hoe hiermee om te gaan. Mijn band met mijn zus is hierdoor nog sterker geworden,heb haar ook gevraagd of ze gewoon net als voor mijn verlies nog wel alles met me wilde delen en me niet omdat ik mijn kindje had verloren me op de achtergrond zou houden... Dat heeft bij mij geholpen in de verwerking,maar heb ook heel veel steun gehad aan haar. Weglopen voor je verdriet heeft geen zin,juist als je dit heb meegemaakt dan zie je overal baby's en zwangere vrouwen en dat is in het begin zeer moeilijk. Dus mijn advies zou zijn praat er met je vriendin over en ben open en eerlijk.... Succes ermee! Liefs Mariska