Vorig jaar in oktober (men verjaardag notabene) heb ik men engeltje verloren. Ik ben blij dat ik eindelijk ergens terechtkom waar de mensen je begrijpen en niet steeds van die nare opmerkingen geven. Want er kunnen echt domme uitspraken gedaan worden. Ik heb me voorgesteld dat mijn vlindertje een meisje zou zijn en heb haar dan ook een naam gegeven. Het gaat niet om een iets of een ding, maar om een kind, hoe klein ook. Ik ben nu net weer 5 weken zwanger en de schrik zit er goed in. Zijn er hier nog dames die na een vlindertje terug zwanger geworden zijn? Hoe hebben jullie dit ervaren. Groetjes
Tja wat zal ik zeggen na 2 mislukte zwangerschappen....de schrik blijft, al blijf ik ook hopen dat het goed gaat...en gelukkig zijn er hier ook meiden waarbij het idd goed gaat en is gegaan...hopelijk kunnen zij je beter met raad en daad bijstaan.... Sterkte nog met jullie verlies...en gefeliciteerd met de zwangerschap! Hopelijk blijft alles goed gaan en hebben jullie over een 8 maandjes een mooie baby in jullie armen.
hoi konijn. ik ben 1 augutus alweer 2 jaar geleden gecureterd van me ukkie die hestopt was met leven met 10wk en 5 dg. (verhaal staat hier ook in het forum) . 6 maanden later was ik weer zwanger en de angst zat er goed in ondankst dat mijn miskraam kwam dooor een infectie en me uk kern gezond was. De kans dat je door dit een mk of vroeggeboorte krijgt is gewoon domme pech. Namate ik verder zwanger was durfde ik weer te gaan genieten en pronket met me buik die al goed te zien was. Met 17 wk krege ik weer een spoedecho omdat de veloskundige geen hartje kon vinden. Ik helemaal in schok en had al afscheid van me meisje genomen. op het ziekenhuis bleek alles gewoon goed en heb heel lang aan he idee moeten wenne dat ik toch echt moeder ging worden. weer duurde het even maar namate ik met haar kon spelen in de buik en ze reageerde op mijn kwam er echt een band en durfde ik er weer in te geloven. De ebvalling verliep ok goed en na ruim 14 uur is me dochter geboren en ik was erg verbasst. diot mooie meisje is en blijft van mijn dat geluk gun je iedereen. Na onderzoek van de palceta en navelstreng bleek dat ik heel veel geluk heb gehad met me meisje. de navelstreng zat haast helemaal dicht en als de bevalling 2 wk later was begonne was ik me meisje kwijt geweest. me dochter woog 3160 gr maar was wel maar net 46 cm en dit omdat alles omgeslaan werd ik vet omdat dit veel belangrijker is dan groei. al met al heb ik redelijk kunne genieten van het zwanger zijn en hoop dat jij dat ook kunt. het is zo mooi om mee te mogen maken.
Ik begrijp je ook maar al te goed! En genieten is dan idd heel moeilijk! Proficiat met je zwangerschap en geniet ervan!
Heb vorig jaar juli ook een miskraam gehad (12 weken), en ben nu 21 weken zwanger. Om heel eerlijk te zijn blijft het wel in mijn achterhoofd hangen hoor dat het mis kan gaan, maar dit is wel afgenomen hoor, de eerste 12 weken waren het moeilijkst vond ik, maar nu geniet ik volop van het leven dat in mij groeit en er lustig op los trappelt.
Ik heb in dec'06 een missed abortion gehad, bij 11 weken zwangerschap en na 2 goede echo's is het hartje spontaan gestopt. Heel verdrietig waren wij. Ik was wel weer binnen 2 maanden zwanger en kon er helemaal niet aan wennen. Ik durfde niet blij te zijn. Durfde geen aankopen te doen, uit angst dit voor niets te doen. Bij de 20-weken echo bleek alles goed te zijn en toen ben ik pas langzamerhand gaan genieten. Toen heb ik de eerste knuffelbeer gekocht, maar had nog steeds moeite met de grote aankopen (kinderwagen/babykamer). Ik heb een pretecho laten doen en daar heb ik mijn meisje goed kunnen bekijken. Ze was erg levendig en alles zag er prima uit. Tot aan de bevalling heb ik wel de angst gehad mijn meisje te verliezen. Nu heb ik wel een hele gezonde meid gekregen. Nooit ziek, heel lief, huilt bijna nooit, heel gemakkelijk. Achteraf denk ik dat ik maar blij moet zijn met die missed abortion hoe gek het ook klinkt. Mijn lichaam is in ieder geval in staat geweest om het 'goede' en het 'slechte' te onderscheiden en op tijd in te grijpen. Wat nou als mijn lichaam dat niet had gedaan? Dan had ik nu misschien wel een ongezond of gehandicapt kindje gehad. Het was hoe dan ook niet goed. Daar haal ik mijn troost uit. Het heeft zo moeten zijn en ik ben mijn lichaam dan ook zeer dankbaar dat ik nu een super gezonde meid heb gekregen!
Ben blij dat je er zo met kon omgaan. Ik ben nu 9 weken en ook al blijft de angst hangen, toch geniet ik er al van. Ik wil niet blijven stilstaan bij wat er gebeurt is. Hoe erg het ook is. Het heeft inderdaad zo moeten zijn. En idd wat als het gehandicapt ofzo was. Ach, de natuur heeft rare grillen, maar je hebt nu een prachtdochter. Proficiat!