Hoi dames, Ik moet mijn verhaal en gevoelens even ergens kwijt.. Wij zijn gezegend met een heel mooi klein meisje. Ben in 2012 gestopt met de pil, menstruatie bleef maanden uit of ik bloedde weken achter elkaar, vervolgens veel tussen bloedingen etc. In die tijd een aantal keer bij de ha geweest omdat we dachten dat ik zwanger was. Testen waren negatief maar ongesteld werd ik ook niet. Gelukkig heeft de ha me gelijk doorgestuurd en in september begon de MMM.. Onderzoeken, kijkoperatie, uit eindelijk kwam eruit dat ik lichte endometriose en PCOS heb. Vervolgens aan de Clomid gezeten voor 4 maanden.. Sloeg wel aan maar had veel bijwerkingen. Daarna over gegaan op Gonal-f spuiten met pregnyl. 5 maanden later zwanger.. Achteraf heb ik niks te klagen want ik heb hier zo vaak gelezen dat het zo veel langer kan duren, of erger nog dat sommige aan het einde vd weg nog met lege handen staan.. Dus voor jullie, mijn excuses. Na de bevalling ben ik niet aan de pil geweest en wouden we al vrij snel nog een kindje.. Eerste maanden geprobeerd, geen resultaat.. Maar de 1e maand met ovulatie testen was het direct raak.. Super blij, helaas mocht dat niet zo zijn.. Een vroege miskraam 😔 Ziekenhuis gaf aan dat het goed nieuws is dat mijn lichaam het uit zichzelf heeft gedaan. Zij geven ons de keuze of we weer behandelingen willen starten of alleen een gesprek, alles is mogelijk. We willen het graag eerst zelf proberen aangezien het blijkbaar wel mogelijk is. Nu ben ik alleen zo bang dat het weer maanden of erger nog een jaar of jaren gaat duren voor ik weer zwanger raak. Heb tegen mezelf gezegd dat we het proberen tot september/oktober. Is het dan nog niet raak dan gaan we het via het ziekenhuis proberen. Ik ben alleen zo erg bezig met het zwanger worden.. Ik zoek heel zwangerschapspagina, google etc dagelijks af. Nu mijn vraag; hoe laten jullie dit "los"? Of waar vinden jullie afleiding in ? Ik wil er heel graag wat minder mee bezig zijn, maar ik vind het zo lastig. Nou sorry voor mijn lange verhaal, hoop op wat goede adviezen/tips..
Dit is echt heel erg moeilijk. Wij zijn bijna 9 maanden bezig. De eerste 3 maanden waren heel zwaar voor me, iedere teleurstelling. De 3de ronde was ik er heilig van overtuigd dat ik zwanger was maar helaas. Helemaal loslaten werkt niet. punt. Nu zoek ik nog steeds sympromen op op google als ik iets nieuws voel. Dingen plannen en hobbies zoeken om je bezig te houden helpen. Van je afschrijven, hier of in een journal, helpt ook voor mij en blijf praten, ook hier of met je familie en vrienden. Blijf niet alleen zitten met je gevoelens want dat is bijna giftig!
Ja, het blijft moeilijk. Vooral als de wens zo groot is.. Wisten we maar wanneer het zou lukken he, dat zou mij tenminste veel rust geven.. Maar helaas, zo werkt het niet. Geduld, geduld, geduld.. En overal zie je zwangere mensen en baby's. Tenminste ik wel.. M'n dochter vind al die baby's zo geweldig, voel ik me weer schuldig na haar toe. Al slaat het nergens op.. En kan me voorstellen dat als je met je eerste kindje bezig bent, dat je dan denkt van waar heb je het over, jij hebt tenminste een kind. Ik zoek wel afleiding, sport meer, wat vaker naar de speeltuin met m'n dochter maar in m'n achterhoofd blijft het rond spoken..
Hier 29 maanden bezig. Je kunt gewoon niet anders dan er mee om gaan.. Het gaat allemaal vanzelf. Wanneer je al een kindje hebt om voor te zorgen blijf je zowieso sterk
Praat het van je af. Of hier op het forum of met vriendinnen. Mijn beste vriendin heeft ook PCOS net als ik. Daardoor hebben we heel veel steun aan elkaar. Zij heeft al 2 kindjes en zijn nu bezig voor een 3e. Ik ben een blog gaan schrijven om alle emoties van de af te schrijven. Waarom ben je niet direct gestart met behandelen? het fijne van behandelen is dat je onder controle staat en je wel weet wat er gebeurt in je lijf. Ze kunnen direct ingrijpen als er iets niet goed gaat. Dat geeft mij een stuk rust. Probeer te genieten van je gezin en laat het vooral geen obsessie worden. Quality time met je man is ook heel belangrijk, net zo als spontane vrijpartijen. Helemaal loslaten lukt toch niet, en dat hoeft ook niet zolang het geen extreme vormen gaat aannemen. Liefs Jun
Ik ben weer gaan werken.. verder lees ik boeken en kleur ik in een kleurboek voor volwassenen. Dit alles leid mij af. Al vind ik het wel moeilijk als iemand in de familie of vriendenclub zwanger raakt.. Puur omdat ze dan nog maar net gestopt zijn met de pil of per ongeluk zwanger raken. En dan denk ik waarom lukt het bij ons niet..
Wij zijn nog maar kort bezig voor een 2e kindje (3e ronde) en ik ben nu al zo vreselijk ongeduldig. Ook ik zoek heel zp af naar verhalen en ben me aan het verdiepen in dingen die zouden kunnen helpen om snel zwanger te raken Het lijkt me enorm moeilijk om zooo lang te moeten wachten. En ook als je om je heen zoveel zwangere vrouwen ziet en steeds hoort dat er weer iemand zwanger is... Ons dochtertje vindt baby's ook zo geweldig Als ze er één ziet roept ze gelijk 'baby!!!' met haar hoge stemmetje haha. Voor haar lijkt het me helemaal super om een broertje of zusje te hebben... Sterkte ermee! Ik hoop dat het snel raak is voor jullie!
Loslaten gaat niet; ervoor zorgen dat je ontspanning hebt (en dus minder stress wat het proces bevordert), veel andere leuke dingen (blijven) doen.
Bij mij hielp het om internet even te laten voor wat het is..het antwoord is daar namelijk niet te vinden. Jij schrijft je eigen geschiedenis en toekomst en ieder lijf is anders, evenals iedere situatie. Probeer leuke dingen te doen met vrienden en familie. Richt je op een (nieuwe) hobby..
Ik denk dat dit wel een goeie is... Mijn man zei ook al 'hou nou op met zoeken op internet, het blijft toch gewoon afwachten.' En dat is ook zo, want bij de één kunnen bepaalde symptomen wel van een zwangerschap zijn en bij jou bijv. niet. al vind ik het zelf ook enorm moeilijk om niet te gaan zoeken op internet
Herkenbaar. Wij zijn voor het eerst bezig en ben ook heel ongeduldig. "Pas" 8 maanden nu, maar vanwege wat andere medische aspecten hebben we maandag as al een afspraak bij de fertiliteitsarts... Ik probeer niet meer te googelen, het meeste weet ik nu echt wel. Maar tijdens de 2 "wachtweken" (had gisteren eisprong..) kan ik echt echt niet laten. De oplossing heb ik dus niet voor je, maar weet dat velen hetzelfde hebben! Probeer leuke dingen te doen waar je van geniet. Heel veel sterkte!
Wij zijn bijna 3 jaar bezig en los laten lukt aardig.in ga weer maart school geniet van me werk onze vrienden en we doen allemaal leuke dingen richt je op wat anders dan zwanger raken