Hier is het dan meestal sh.t. Gisteren reed een auto ons bijna aan (wij op de fiets) en riep ik heel hard: domme muts!!!! Tja.... niet echt hoogwaardig gescheld gelukkig maar zoontje is dan echt een half uur bezig met vragen: wie is een domme muts mama? Waarom dan mama? Is die auto dan een domme muts mama? Vloekwoorden met ziekte vind ik echt not done. En de zwaardere vloekwoorden vind ik persoonlijk echt niet fraai. Zoontje roept wel regelmatig “oh my gooooooosh”. Dat komt door Amerikaanse youtubefilmpjes die hij bekijkt waarin een moeder met haar zoontje speelt. Ik zie daar niet echt een probleem in.
Volgens mij hebben ze het niet over een per ongelukke vloekwoord in het onderzoek wat wel een keer kan gebeuren ook hier, maar over vaker vloeken als dat. En hoe leer je een kind dat het niet als een bootwerker gaat lopen vloeken maar dat het zo af en toe wel mag? Omdat ze het hebben over ht feit dat je ook geen vloekende bootwerker wil hebben. Wanneer wordt het goedgekeurd en wanneer kan of mag het niet? Ik vind het altijd zo raar staan als een klein kind zit te vloeken. Hier floept er dus ook wel eens wat uit en heb er spijt van als dat gebeurd, maar ik leer de kinderen toch echt dat vloeken niet hoort. Vind het geen normaal taalgebruik.
Toen stiefdochter had geleerd om chips te zeggen ipv shit (had ze op school geleerd) hebben we haar dat gelijk afgeleerd. Ik vind het zo'n onzin om een woord als 'chips' te gebruiken op een negatieve manier als je eigenlijk wilt vloeken. Dus ja wij vloeken ook af en toe, als je je teen stoot ofzo, dat soort dingen. De kinderen hebben het wel eens uitgeprobeerd in een normale zin, dan leggen we uit dat je dat niet op zo'n manier gebruikt, maar als je boos bent en het floept eruit ofzo wel. Nu vloeken ze nauwelijks. Sowieso hou ik niet echt van dingen onderdrukken, dus ook niet vloeken. Je kunt maar ergens moeilijk om doen zeg...
Madelief, De Akkers (3+) en eentje bso. Volgens niet bij jouw meiden. Herken de namen niet op de dagen dat die van ons gaan. Ma en do (en soms woe en vrij)
Nee ik ook niet. Het argument van de woordenschat vind ik gek, net of je er blij mee moet zijn als je kind een groot arsenaal aan scheldwoorden heeft Wij vloeken niet veel, hooguit shit of verdomme. Verder vooral 'non de knetter' en 'ben je helemaal betoeterd' maar die vind ik niet echt tellen
Leuk! K. Gaat vanaf september naar de akkers 3+ dacht ik, ze zitten nu bij het ooievaarsnest (andere gebouw) op de maandag en woensdag. (Vanaf september) Op welke school zit jouw oudste dan? (Mag ook in pb hoor! )
Mijn zoon is nonverbaal en echt helemaal nergens van onder de indruk dus wij vloeken wel ja. Mijn ouders vloeken trouwens in het Spaans, dat is ook wel leuk. Buitenstaanders horen aan de toon wel dat het vloeken is, maar ze weten niet precies wat er gezegd wordt
Ik vind het zelf ook echt onnodig om met God en kanker te vloeken, er zijn zo veel mooie alternatieven!
Ik vloek eigenlijk wat te vaak. Vind het zo opluchten om iets als k*t te roepen. En af en toe gvd. Niet netjes maar volgens dit onderzoek zegt het wel iets positiefs over mijn intelligentie dus die ga ik erin houden Mijn dochter kan overigens niet praten dus dat maakt het vloeken ook wel heel makkelijk. Ik moet straks echt gaan oppassen als zoon gaat praten want ik vrees dat ik het dan net wat te vaak zeg. En k*t als één van zijn eerste woorden is ook weer zoiets
Hier valt het mee. Ik denk wel dat ik soms onbewust 'k*t' roep. K*t, f*ck, gvd, wtf en omg kunnen hier wel eens uitkomen maar niet vaak. Met ziektes nooit. Ben pas op dit forum te weten gekomen dat veel mensen vloeken met het woord kanker. Doen ze in België niet. Toch nooit gehoord.
Nou is één schoolklasje geen wetenschappelijk onderzoek, maar als ik wel eens een kind hoor vloeken uit de klas van mn dochter, is dat er nooit eentje uit de plusklas, zeg maar. Of de intelligentere kinderen doen et thuis veel, maar beheersen zich op school beter, dat kan ook
Ik vloek ook, maar nooit met ziektes. Kut of shit is favoriet. En als ik echt pissig wordt (op de honden 99.9/100) dan kan het g woord er wel eens uitknallen. Buitenhuis vloek ik amper, hou ik me enorm in. Maar thuis, als ik alleen of met man ben, ja dan gebeurd het regelmatig. Nu met zoon erbij let ik er ook op, maar toch gebeurd het elke dag wel een keer.
Volgens de Van Dale is vloeken een “godslasterende uitdrukking”. Dus shit of fuck zijn dan geen vloeken. Volgens die betekenis vloek ik nooit. Ik geloof niet in god of Jezus, dus ik ga ze ook vooral niet aanroepen als er iets mislukt, dat heb ik dan toch echt alleen aan mezelf te danken. Vleeswaren en ziekten roepen we hier thuis ook nooit gelukkig. Mijn kinderen roepen ook weleens shit of fuck, ik zeg wel dat het niet netjes is en dat dat niet mag. Maar stiekum ben ik allang blij dat ze geen gekkere dingen roepen
https://photos.app.goo.gl/Q6CMAgXXu2GBBLjw8 Moest meteen aan dit filmpje van mijn dochter denken. Ik probeer me altijd in te houden, maar het woordje k*t blijft lastig, oeps.