Van de week stond ik op, maar ik voelde mij niet zo lekker. ( in mijn geval heet dat ochtendziek! ) Dus ging zonder ook maar te ontbijten de deur uit. Nou... ja... een droog rijstwafeltje ging dan nog wel. Maar meer dan dat ging er niet in. ( er zat een of andere betonnen blok op mijn maag..... Goed... ik werk 1 dag in de week in het ziekenhuis. Een soort van oriëntatie - stage om uit te vinden welke richting ik nou precies op wil. En deze bewuste dag liep ik mee met een VPK. Zij was met een wond bezig om het te verschonen en ik mocht mee kijken. Op een gegeven moment haalde zij een drain uit de patiënt haar been. Maar net op dat moment raakte ik duizelig misselijk, en had ik het gevoel elk moment flauw te vallen. ( niet gebeurd gelukkig! ) Raar vond ik dit, want ik heb mijn vader zijn wond ook schoongemaakt en bijgehouden, ( inclusief met pus en bloed ) en hier had ik helemaal nergens last van. ( behalve toen de arts met zijn vingers zo ongeveer in de wond ging, toen had ik wel even zoiets van.... oef.... waar is de grond gebleven? ) Gelukkig wist ik mij staande te houden, en zowel collega als patiënt hadden niets door. Maar.... is dit een kwestie van wennen? Of ligt dit er aan dat ik niets had gegeten en ik op mijn nuchtere maag naar zoiets keek? Inclusief met de warmte in het ziekenhuis...... Ik snap er ook niks van hoor, want ik kan gewoon naar operatie- programma's kijken. Of lag het er aan dat er iets in het lichaam zat wat eruit werd gehaald, dat het even wennen was? Hoe hebben jullie dit beleefd de eerste keren? Hopelijk word ik nu niet uitgelachen..... ( het is al genant genoeg )
Ik ben ook een keer bijna plat gegaan, toen bleek ik zwanger (dus niet zo lekker en fit) maar soms heb ik nog weleens dat ik even diep adem moest halen hoor. BV een wond diep spoelen met een catheter erin en dan al dat pus eruit. Het kan dus beiden zijn, wennen en niet lekker die dag.
Gênant? Welnee, menselijk herken het wel hoor. De ene dag "vallen" bepaalde handelingen beter dan de ander dag.
nee hoor niets geks aan, je bent ook maar een mens. Als je i.d. al niet helemaal lekker bent en dan weinig gegeten enzo kan dat best gebeuren. Had het trouwens wel gezegd tegen de verpleegkundige waar je mee mee keek. Vond het wel altijd belangrijk om te weten hoe mijn collega`s erbij liepen zegmaar. Je bent allemaal mensen, maar toch handig om te weten dat je niet zo lekker bent. Ben overigens toen ik vakantiewerk deed in een verzorgingstehuis een keer onderuit gegaan. heel gênant ... hard gefietst het was warm niet ontbeten en patiënt verschoond die erg vies was. Daarna overdracht van de nachtdienst die we daar staande aanhoorde. En ik voelde me duizelig worden en voor ik het wist lag ik.. tja..
Fijn om te weten dat ik niet de enige ben! Was al bang dat ik een baan in de zorg wel kon vergeten! Best rot als dit iets is wat je heel graag wilt, maar misschien niet kan uitvoeren.
Ik denk dat bijna iedereen in de zorg weleens zo'n momentje gehad heeft. En juist bij meekijken. Ik had het bij een co-schap waar ik mee moest kijken bij een lange operatie, mocht steriel staan maar op een heel ongelukkig bankje, het duurde en duurde, was warm en ik had slecht gegeten... Operatie-assistentes zijn getraind om te voorkomen dat de co collabeert 😉 dus ik werd op tijd even naar de koffiekamer gestuurd. En veel kots trek ik nog steeds slecht, maar verder kan ik bijna overal tegen! Nu heb ik gelukkig een vrij lage goo-factor in t werk
Ja misschien heb je wel gelijk. Het was beter geweest om mijn collega te waarschuwen. Ze had mij op kunnen vangen. Maar zo eigenwijs ik was, wilde ik me niet laten kennen.
Nee hoor is niet gek. Ik .kan normaal overal tegen, nergens problemen mee, ook niet met naalden of bloedprikken , no problemo. Vorige keer met bloedprikken ging ik bijna horizontaal de deur uit. Werd misselijk, alles werd wit voor mn ogen, zweten, misselijk. Zó raar? Is een combinatie van factoren, je suikerspiegel was kennelijk wat lager dan normaal , de warmte heeft ook een aandeel in het hele verhaal.
Werk op de IC en heb veel meegemaakt, alles gezien. Nooit ergens last van maar toen ik een simpele en goed verlopende sectio bijwoonde ging ik bijna onderuit. Waarschijnlijk combinatie van (mooie) emotie, te weinig gegeten hebben en warmte (ze hadden de temp flink opgedraaid voor de beeb)
Zo ben ik echt compleet out gegaan bij een wondverzorging, herkenbaar. Maar ik kan er nig steeds niet goed tegen 😂
Ik ben geen zuster, maar wordt soms wel betrokken bij wondverzorging en heb in mijn stages weleens operaties meegemaakt. En ik ging dus bijna onderuit bij een operatie van de hand, die vrijwel bloedvrij was, maar ik kan rustig blijven staan bij een decubituswond die uitgesneden wordt, terwijl dat toch qua geur alleen al iets met je doet zeg maar. Ik houd het erop dat alle omstandigheden erom heen er iets mee te maken hebben. Sowieso als ik niet goed eet van te voren, of als ik zwanger ben, heb ik er veel meer moeite mee om mme staande te houden
Typisch zoiets waarvan niet genoeg onbijten zeker een flinke bijrol speelt maar het niet de oorzaak is geweest gezien jij je al wat minder voelde.. Misschien een stuk toast en wat fruit proberen te eten in zo'n situatie? Een rijstewafel vult echt heel eventjes.. Ik had ze van de week op toen ik honger at.. Ik vond net alsof ik lucht aan het eten was!
Ik kon veel beter tegen allerlei narigheid en viezigheid als ik zelf ermee aan het werk was. Als je staat toe te kijken is het heel anders. Dat je,een lege maag had is dan ook niet bevorderlijk. Ik ben een keer onderuit gegaan in een stage omdat ik veel te weinig had gegeten. En dat was maar een eenvoudige snijwond.
Geen ervaring mee, maar ik moest opeens denken aan iets.. De enige grote wond die ik ooit heb gehad was mijn knip, zou me echt doodschamen als iemand flauwviel tijdens hechtingen controleren/wassen/helpen met naar wc gaan Dan kan je als patiënt ook wel door de grond zakken.
Ik denk ook inderdaad een combinatie van alles. Op mijn werk sta ik ook altijd vooraan met de meeste smerige wonden etc. Maar heb ook een keer gehad bij een minuscuul sneetje dat ik dacht dat ik plat ging. En ja toen was het ook warm, slecht gegeten enz.