Dames, Ik zal situatie proberen uit te leggen in het kort. Ik kom net weer voor de zoveelste keer thuis met ruzie met me ouders, dit keer me vader. Vroeger lag ik al regelmatig over hoop. Me ouders wonen een uur rijden bij ons vandaan. We zien elkaar denk 8 tot 10 keer per jaar. Nu is laatst een naast familielid overleden en me partner is nu in het buitenland en ik ben hoog zwanger. Ik vroeg of ik het weekend daar kon slapen, dat was al een probleem want twee dagen was echt te veel, 1 dag kon wel. We hebben een zoon van drie jaar die nogal druk kan zijn. Maar heel sociaal en lief is. Het is in mijn ogen gewoon een bezige bij en hij is ook erg slim. Nu zijn me ouders altijd bang dat hij van alles stuk en vies maakt en daar zijn ze dan ook de hele dag mee bezig Dit mag niet, dat mag niet. Terwijl me zoon prima wordt opgevoed, zegt netjes dank je wel en alsjeblieft kom er ook steeds vaker uit, lacht de hele dag en zoent en knuffelt je graag. Echter me ouders blijven hameren op regels e.d. Nu vandaag kon me vader het niet hebben dan onze zoon niet stil kon zitten en van het 1 naar het andere ging. Mijn vader vind dat een kind een keuze MOET maken. Toen ik voor de zoveelste keer had aangegeven dat ik het vervelend vond dat een kind van drie nog niet echt keuzes kan maken, werd hij kwaad.....het is mijn huis en hier gelden mijn regels. Vervolgens ben ik met ruzie weg gegaan. Nu twijfel ik altijd aan mezelf, zit ik nu zo verkeerd? Gedraagt mijn zoon zich abnormaal? Of reageert mijn vader gewoon overspannen? Kijk natuurlijk wat ik al schreef, ik heb een behoorlijke voorgeschiedenis. Ik ben geen makkelijke puber geweest maar ik woon nu in een mooi huis, heb een prima baan, me partner ook. Vraag nooit om geld of iets dergelijks. Ik ben in mijn ogen gewoon een leuke dochter (ok vroeger in me puberteit niet), doe het goed, heb volgens mij gewoon een vader die nooit een echte vader wilt zijn. Hij zegt ook altijd, ik vind kinderen best leuk van een ander......?
Ik denk niet dat jou ideeen zo gek zijn, anderzijds is het hun huis hun regels. De regels lijken niet heel erg op de minderen aangepast mar dan is t aan jou om te bedenken hoe lang je daar kan zijn zonder dat er gedoe komt. Mijn zoons konden rond die leeftijd soms best ergens een kwartier/ half uur mee bezig zijn met wat begeleiding af en toe voor ze naar t volgende gingen, maar niet super veel langer, dat is ook zon beetje de aandachtsspanne van een 3 jarige.
ja zeker duikster en het is gewoon ook, hij is dan zo enthousiast. Hij komt er niet zo vaak, dan is het ook anders. Ze hebben er bijna geen speelgoed, dus we nemen al veel mee van ons zelf. Maar een 3 jarige heeft wat jij zegt een korte spanningsboog. Thuis kan hij som wel een uur kleinen of met de auto's hele verhalen spelen. Maar als er andere bij zijn is hij sneller afgeleid, dan wilt hij niks missen. Soms heel irritant maar ik weet dat hij dat doet uit enthousiasme, het is niet dat hij schreeuwt of lelijk doet.
Ik denk dat het probleem daar al begint. Zij geven nl aan dat 2 nachten te veel is en komen jou waarschijnlijk tegemoet met 1 nacht. Wat de reden ook is, waarschijnlijk zaten ze er niet geheel op te wachten dat jullie kwamen overnachten. En dat is hun keuze die zij mogen maken. Je komt zelf over alsof ze het moeten accepteren. (Of dat zo is weet ik niet, maar zo lees ik het) Misschien juist omdat er een familielid overleden is? Daarnaast is het idd hun huis dus hun regels. En wat jij normaal vind of logisch kan voor hen net te veel zijn. Onze jongens zien opa & oma ook niet vaak, maar zelfs onze 2 jarige (en 4 jarige ook) kan zich prima een half uur of langer vermaken. Misschien kan je bepaald speelgoed alleen voor zulke uitjes gebruiken? Dan blijft het leuk en interresant. Ik denk dat het een combinatie van alles is. Zij zaten er niet op te wachten en verwachten dat hun regels gerespecteerd worden. Waarbij ze mogelijk het idee hadden deze niet gerespecteerd worden. Daarnaast mogelijk je zoontje te druk. En reageer jij net anders door jullie band. Bel je ouders op en praat het uit.
Wat jammer dat het zo moest eindigen. Is jou zoontje hun enigste kleinkind? Ik heb zelf ook een kindje van 3 en die kan opzich heerlijk spelen ook bij opa's en oma's, zo lang er maar niet geroepen wordt afblijven, dit mag niet, dat mag niet. Dan wordt hij vervelend. Het is niet zo dat hij thuis alles mag hoor! Maar gewoon het dingen zeggen terwijl hij niets aanraakt.
Klopt hun enigste kleinkind. Ik ben ook enigst kind. Onze zoon kan ook goed alleen spelen, verschild wel per dag en of er andere mensen bij zijn. Hij wilt dan in zijn enthousiasme van alles laten zien en bekijken en komt dan heel druk maar nog altijd heel lief over. Ik snap heel goed dat iemand anders hem druk vindt. Maar als ik naar mezelf kijk...snap ik dingen gewoon niet. Je bent toch blij als je dochter en.kleinzoon komen? Ik dring toch niks op als ik vraag of ik er mag blijven.slapen? Juist nu ik zelf een kind heb heb, snap ik niet dat ze zo kunnen zijn. Ik zou blij zijn als me zoon vraagt of hij bij me mag slapen.als ik hem zo weinig zie...?!!
Hoe waren ze vroeger tegen jou? en tegen neefjes/nichtjes? Ik denk dat het komt doordat je ouders hem "te weinig" zien in zijn eigen leefomgeving en niet goed weten hoe ze met hem om kunnen gaan. (ik denk het he ik zeg niet dat het zo is)
Uiteraard gelden de regels dit is mijn huis, en gelden mijn regels. Maar bij een kind van 3? Een kind van 3 komt net kijken en snap zelf net wat wel en niet mag. Hij zal dingen die hij thuis niet mag doen, ook echt niet bij iemand anders mogen doen denk ik. Mijn 3 jarige dochter heft ook een korte spanningsboog en kan moeilijk stil zitten. Maar is dit een probleem? Ik kan me goed voorstellen dat je daar weg bent gegaan. Je voelt je op het moment dat je maar 1 nachtje mag blijven slapen al niet geheel welkom denk ik?
Ik denk dat je zoon hun spanning voelt ... doordat ze er constant op Letten ... heel erg sneu want kindjes kunnen wel even stil zitten maar niet voor lang... idd hun huis hun regels maar het moet wel reëel en gangbaar blijven voor iedereen .... ik vind dat je in je recht staat... en over die overnachting ik denk niet dat het om 1 nacht gaat maar om een principe kwestie ? toch ...
Mee eens. Zou daar ook niet echt op mijn gemak zitten of blijven slapen als ze constant commentaar geven op je kind.
Het vooral het feit dat ze overal moeilijk over lijken te doen. Eerst over het slapen, dan weer over dat hij druk is. Het is nooit eens gezellig. Altijd volgens bepaalde regels en idealen. Ik twijfel constant aan mezelf als ik daar ben geweest. Terwijl ik diep van binnen weet dat ik een goede moeder ben met echt wel regels maar ik laat me kind ook vrij in dingen. Ik heb me zelf al zo vaak niet gewenst gevoelt omdat ik niet voldoe aan hun en vooral zijn ideaalbeeld. Nu me kind ook.nog....dat trek ik gewoon niet. Ik word er echt boos van en verdrietig.
Ik ga ervan uit dat dat overleden familielid ook hun familielid was (als het van je partners kant was, was hij vast terug gekomen). Vergeet in dat geval niet dat niet alleen jij zojuist iemand verloren hebt, je ouders zijn diezelfde naaste net zo goed verloren. En in zo'n periode van rouw, hebben ze misschien sowieso meer behoefte aan rust, om zich even terug te kunnen trekken. Op zo'n moment kan een driejarige net even meer zijn dan je kunt verdragen. Ik denk dus dat niemand zich hier echt abnormaal gedraagt, de omstandigheden zijn op dit moment alleen even alles behalve ideaal.
Kun je eventueel praten met je ouders dat je uitlegt dat je dit gewoon niet fijn vind? Oke, hun huis hun regels misschien. Maar het is JOUW kind. Hun hebben hun opvoedfase gehad, qua opvoeding moeten ze nu alles aan jou en je man over laten. Ik heb dit wel een beetje met mijn schoonvader. Mijn 1e kan niets verkeerd doen. Mijn 2e krijgt constant op haar donder waardoor ze niet meer naar opa wilt (maar wel naar oma) en mijn 3e is nog leuk lief en schattig met haar 4 maanden. Dan heeft de zus van mijn man 1 kindje. Alleenstaande moeder is ze. Maar het kind wordt met alles voorgetrokken terwijl de vader (en zijn ouders) ook gewoon in beeld zijn en daar wordt hij nooit boos op. De laatste keer met pasen heb ik er wat van gezegd en mijn schoonmoeder trouwens ook tegen schoonvader. Toen nam hij haar opeens bij zich waarom hij boos was op haar en was het goed bij Fabiënne. De laatste keer dat ze bleven slapen bij hun was eind maart, Fabiënne wilde niet, want opa deed altijd boos tegen haar. Dus heb ik tegen Fabienne gezegd dat ik wel even met opa zou praten. Met een geintje en dolletje naar opa toe: eeeh opa, en niet boos doen tegen Fabiënne he, anders komt ze nooit meer slapen (en daar stond Fabiënne met haar armen over elkaar tegenover opa hahaha)
Ik vind het best erg voor jou (en je zoon) dat je je ouders zo weinig ziet en dat het dan ook nog is zo gespannen is, vind ik erg Oke, je bent geen makkelijke puber geweest maar so what? Welke puber is dat tegenwoordig wel. Dat moet je je zelf niet kwalijk nemen hoor! Daarnaast, elk kind is anders, inderdaad in hun huis gelden hun regels, maar wel met een korrel zout, het is geen leger toch?
Beste Twanneke, Het was helaas mijn schoonvader en dat is nu 4 weken geleden (plotseling overigens). Mijn ouders kenden hem nauwelijks, in tegenstelling tot ons. Gisteren, ik weet dat ik het niet moet denken maar ging natuurlijk even door mijn hoofd.....ahja laat maar je snapt het wel. Mijn schoonvader was gek om onze kleinzoon en stond te springen op de volgende in tegenstelling tot mijn vader. Ik richt mijn verdriet niet op hen hoor maar zo ga je wel even denken op momenten van deze ruzies. Belliebel, ook vervelend jouw situatie hoor. Wel stoer van je dochter dat ze voor haar eigen gevoel op komt! Manoy thanks voor je reactie, ja ik baal behoorlijk van de hele situatie. Ik voel me gewoon niet welkom. Probleem is alleen dat je een autoritair iemand niet zomaar veranderd. Hij heeft ook geen vrienden, die heeft hij niet nodig zegt hij. Dat zegt ook al wel iets over zijn persoonlijkheid denk. Ook hoe hij tegen zijn kleinkind doet, denk ik steeds....deed je ook zo bij mij. Het maakt dan wel duidelijk waarom ik altijd in mijn hoofd keuzes MOET maken voor mezelf en heel lang het gevoel heb gehad dat ik een soort goedkeuring van me ouders nodig had. Ze hebben mij nooit gezegd dat ik goed ben zoals ik ben.......iets wat ik mijn kinderen zeker zo vaak mogelijk zal vertellen!!!
Maar jouw ouders moeten dus ten alle tijden blij zijn dat jullie willen overnachten? Nou sorry, maar het komt hier echt niet altijd uit als iemand hier wil overnachten. Soms heb ik nu eenmaal of andere plannen of andere dingen aan mijn hoofd. Ik vind het best egoistisch en veeleisend overkomen, omdat jij naar hun toe wilt moeten zij staan te springen. En als ze durfen aan te geven dat het niet uitkomt lopen ze te zeuren, volgens jou. Zit jij er altijd op te wachten dat iemand komt overnachten? En dat jij dus je gehele dagindeling en evt plannen moet aanpassen omdat iemand verwacht dat het wel kan. En een uurtje rijden is voor mij niets, als ik naar familie/vrienden toe ga is het 2,5 uur enkeke reis en ook dat doen wij/ik gerust op 1 dag heen en weer. Dus in mijn ogen is overnachten niet noodzakelijk. En daar is het verhaal nu mee begonnen. Jij wou meer en zij niet. Jij ging waarschijnlijk al met het gevoel dat ze lopen te zeuren er geen en zij met het het idee dat ze het liever niet hadden. Hierdoor mogelijk beiden een korter lontje en ook dat voelt jullie zoontje.
dames , wat erg vervelend dat jullie er over vallen dat ts het niet prettig vind dat ze geen 2 dagen mag blijven slapen met haar zoon.. vergeet niet dat ze zwanger is een zoontje heeft en dan een uur moet rijden ... en als je dat een naast familie lid heeft verloren af en toe die papa en mama liefde nodig heeft ... is het zo moeilijk om alleen maar commentaar te geven dat het te veel eisend over het slapen .. als jullie Door de regels heen lezen zitten de problemen veel dieper.... als ik bij mijn ouders aan klop om te vragen of ik mag blijven staat de deur dag en nacht open... Hoe lang ik ook wil blijven het maakt niets uit...
Nee dat zeg ik niet. Ik denk dat zij haar verwachtingen te hoog stelt. En dat daardoor aan beide kanten de sfeer is bepaald. Ook heb ik al de tip gegeven om even te bellen om het te bespreken.