Wat verschrikkelijk Mup, zo'n kleine kans en dan ben je net die ene die het overkomt. Voor jullie ook heel veel sterkte.
Ik heb nog niet alles kunnen doorlezen maar wil toch graag mijn verhaal ergens kwijt en dit leek me wel de plek. Ik ben nu 15 weken zwanger en tot nu toe geen vuiltje aan de lucht... Gekozen om geen test te laten doen maar gewoon te gaan genieten (ma achter de rug van 10 weken in april) Nu hebben we net een "pret"echo laten maken en daarop was te zien dat ons kindje aan beiden zijden onderaan vocht in het hoofdje heeft (flinke zwarte vlekken op de echo) en dat een klein gedeelte van de darmen in de navelstreng zit. Morgen naar het ziekenhuis voor weer een echo waarschijnlijk en daarna naar Leiden voor verder onderzoek en een punctie. De hele wereld lijkt stil te staan en een hoop vragen zonder antwoor. Het is vrijwel zeker een afwijking in de chromosomen maar niet 100% zeker tja wat moet je dan, we weten het echt niet meer, duurt zo lang voor de definitieve uitslag er is zeg ik ben er helemaal kapot van . gr. Nicole
Lieve nicole, ik heb je verhaal ook gelezen bij de aug 2009 mama's. het is zo oneerlijk! Ik hoop dat er snel duidelijkheid komt voor je zodat je weet waar je aan toe ben. Hou je ons op de hoogte (als je daar de kracht voor heb, want ik kan het me heel goed voorstellen dat je daar helemaal geen behoefte aan heb) Ik wens jou in ieder geval alle kracht toe om je door deze verschrikkelijke moeilijke periode heen te worstelen. dikke knuffel
Heb vanmiddag meteen na de echo een punctie gehad en we hebben besloten dat onze kleine volgende week geboren gaat worden. de ernst van de afwijkingen is zo groot, dit is voor ons de beste beslissing... De uitslag van de punctie wordt al volgende week gegeven met spoed (voorlopige uitslag) maar die wachten we niet per se af maar is meer voor vervolgonderzoek naar eventuele oorzaak. (doen ze dus wel in het LUMC) De punctie was erg naar, werd niet verdoofd maar snap wel waarom, verdovingsprik is net zo vervelend als de naald zelf, heb niet gekeken en duurde even voor ze goed zat, gelukkig achter de rug nu...... Ik ben echt supergoed begeleid, gisteravond de slecte echo vanmiddag al in Leiden en nu al duidelijkheid, een pleister op een gapende wond maar toch. Ik ga me nu proberen voor te bereiden op volgende week , heb alleen geen flauw idee hoe ik dat moet doen, hoe bereid je je voor op zo iets afschuwelijks? Nicole
Hallo Nicole, Wat een nachtmerrie waar jij je nu in bevindt. En balen dat ook de punctie vervelend is geweest. Normaal gesproken voel je daar echt niks van. Kijk maar als de ervaringen van anderen op het forum leest en mijn eigen ervaring. Ik zou willen dat ik tips voor je had om je te helpen bij de voorbereiding van wat je te wachten staat, maar helaas. Ik wens je wel heel veel sterkte en als ik in jouw schoenen stond had ik dezelfde beslissing genomen. Hoe moeilijk deze ook is. groetjes, Aurelie
Lieve Nicole, Afschuwelijk nieuws. Ik heb nog vaak aan je moeten denken gisteren. Gelukkig ben je goed geholpen en opgevangen door de specialisten. Echt ongelofelijk hoe iets wat mooi en leuk had moeten zijn naar zo'n nachtmerrie kan leiden. Ik heb hier wat traantjes moeten wegpinken. Een tijdje terug heeft Romy haarzelf ook moeten voorbereiden op de bevalling in een zeer vroeg stadium. Misschien heb je iets aan haar verhaal. Ik moest er in ieder geval gelijk aan haar denken. Ik heb de link van haar topic hieronder geplaatst. http://www.zwangerschapspagina.nl/viewt ... p?t=132457 Meissie heel veel sterkte voor jou en je vriend en ik zal een kaarsje voor je branden volgende week. Weet je al wanneer je precies word ingeleid? Digitale knuffel Fon
Lieve Nicole, Ik wil je allereerst heel veel sterkte wensen. Dit is het moeilijkste wat je in je leven zult moeten doen, en voorbereiden kun je je niet echt. Voor mij waren de dagen voor mijn bevalling heel zwaar en eigenlijk als een roes aan me voorbij gegaan. Het was allemaal zo onwerkelijk, en nog. Wat ik je wel wil meegeven is hoe gek het ook klinkt, Geniet van ieder moment dat je je kindje in je armen hebt. Zelf vond ik het prachtig, het is het enige wat je hebt straks. Nogmaals heel veel sterkte X
Lieve Nicole, Wat een vreselijke tijd maak jij door. Ik heb 4 1/2 jaar geleden ook mijn kindje geboren moeten laten worden bij 21 weken zwangerschap. Voor mij was dit het ergste wat ik tot dan toe heb meegemaakt en zo voelt het nog steeds. Probeer nu nog zoveel mogelijk te genieten van je zwangerschap en zorg dat je je zoveel mogelijk herinneringen hebt als het kindje eenmaal is geboren (foto's, video, voet- en handafdrukje). Bij ons vroegen ze of wij ons zoontje in een quilt wilden leggen, die zouden we na afloop dan meekrijgen. Hier heb ik helaas niet voor gekozen, had achteraf graag iets gehad waar hij in had gelegen. Heel veel sterkte! Dikke knuffel snowflake ps. Na dikke regen is er voor mij ook weer zonneschijn gekomen in de zin van twee gezonde kindjes en een schijnbaar gezonde zwangerschap op dit moment. Dit maakt het verlies een stuk draaglijker.
hay meiden Ik heb ff niks meer kunnen laten horen door omstandigheden. Heb afgelopen dinsdag de punctie gehad, niet echt heel pijnlijk gelukkig alleen een raar gevoel als die naald door je buik gaat. Ik heb verder niet meegekeken, vond t maar een enge gedachte om een naald bij ons kleintje te zien. We hadden gekozen voor een versnelde uitslag en deze hebben we dan gisteravond gekregen. Alles is goed met ons kleintje, er zijn geen afwijkingen gevonden..... ennnn we krijgen een ZOON !. Ik moet wel zeggen dat dit de meest stressvolle weken zijn geweest sinds lange tijd, er spookt toch van alles door je hoofd, hele hororscenario´s zijn me voorbij gekomen en aan de andere kant natuurlijk de hoop dat t goed komt. Ik wil hierbij iedereen ook nog veel sterkte wensen die nog aan t wachten zijn. En heel veel sterkte voor de meiden bij wie de uitslag helaas negatief is geweest, na al die stressweken moet dit t moeilijkste zijn wat men kan overkomen. Ik leef met jullie mee..... groetjes alexandra
Dat is goed nieuws tijgertjuh74. Die slopende tijd kun je achter je laten en nu kan het grote genieten beginnen.
Gefeliciteerd Tijgertjuh74, goed nieuws joh! geloof best dat er een hele last van je schouders valt. en nu heerlijk genieten op jullie blauwe wolk! groeten esther
Hallo, ik zie dat dit topic al enkele weken niet meer bezocht is geweest, maar hoop toch dat ik hier meiden mag tegenkomen die net als mij ook aan het begin staan van de weg tot aan de VP en ook daarna... Vrijdag hebben we te horen gekregen dat mijn bloedtest niet goed was, met 1 kans op 7 op chromosomale afwijkingen. De nekplooi was wel goed (2,8 mm). We zijn emotioneel helemaal door mekaar geschud, want deze kansberekening klonk ons wel heel negatief. Morgen maandag hebben we een gesprek in het ziekenhuis om de uitslagen uitgebreider te bespreken en ook te kijken wat we verder willen doen (punctie, vlokkentest). We hebben nu al wel beslist dat we een punctie willen laten doen, ook al ben ik erg bang voor dat klein percentje kans op een miskraam, maar als ik dat percentage naast onze uitslag zet, is er bij wijze van spreken meer kans op een afwijking dan op een MK, dus ja Het ergste zal het afwachten zijn voor mij, ik zit nu al behoorlijk in de stress. We zijn er nog niet helemaal uit wat we zouden doen met een slechte uitslag op de punctie, vooral ikzelf word verscheurd door tegenstrijdige gevoelens. En dan zeggen ze dat je maar fijn moet genieten van je zwangerschap, nou dat doe ik momenteel niet hoor, en daar voel ik me dan ook weer schuldig over! Wie van jullie zit misschien jammer genoeg momenteel in hetzelfde schuitje en wil het hier ook wat van zich afpraten? Liefs, Sunnyke
hallo Sunnyke, ik leef met je mee, een "slechte" uitslag van de combinatietest komt inderdaad behoorlijk hard aan en je kukelt op die manier heel hard van je roze wolk af. Heel herkenbaar. wij zijn zelf al een eindje verder nadat ook wij een minder goede uitslag hebben gekregen, bij ons was het 1:80. maar 1:7 is wel heftiger om te horen. Ik heb inmiddels een vruchtwaterpunctie achter de rug (de ingreep valt echt reuze mee) en zijn nu op de uitslag aan het wachten. En inderdaad, genieten van je zwangerschap lukt dan niet echt Ik wil jou en je man heel veel sterkte en kracht toewensen om met dit verdrietige nieuws om te gaan, heel veel succes maandag, laat je goed voorlichten en ik duim met 2 duimen (meer heb ik er niet voor je dat jullie kleine frummel bij die 6 van de 7 hoort die gezond zijn! liefs esther
Hey sunnyke, Ik snap je angst ook heel erg goed. Wij kregen een paar weken terug ook een telefoontje van de vk dat onze uitslag binnen was. De kans met de nekplooimeting kwam uit op 1:15... Ook een behoorlijke kans dus. Wij hadden toen ook de keuze tussen een vlokkentest of de punctie. Wij hebben gekozen voor de punctie omdat deze iets minder risico met zich meebracht en ze op meer dingen kunnen onderzoeken. De punctie zelf is me echt 100% meegevallen. Ik heb naderhand wel veel last van krampen gehad, maar dat verschilt heel erg per persoon. Probeer je tot de onderzoeken en naderhand tot de uitslag wel een beetje bezig te houden, anders duurt de tijd erg lang. (is mijn mening hoor) Wij krijgen nu morgen de eerste uitslagen en zijn natuurlijk ook ontzettend zenuwachtig, maar door mezelf bezig te houden met van alles probeer ik de dag door te komen. Je kan me ten alle tijden een pb sturen als je vragen hebt of je gewoon even erover wilt praten. Laat je goed voorlichten! Sterkte met wachten in deze emotionele en moeilijke periode!
hi Sunnyke, Wij hadden ook een zeer negatieve uitslag gehad van de combi test namelijk 1 op 9. Ook hier precies tzelfde, in 1 klap van je wolk afgedonderd en overspoeld worden met verdriet, angst, vragen enz enz. Wij hebben gekozen voor een punctie mede ook vanwege de kleinere kans op een mk. De punctie op zich is niet zo heel erg, ik heb ook zeker wel een dag of 4 last gehad van mijn buik, beetje zware ongi krampen, maar na die 4 dagen was ook alles weer rustig. Je kan ook kiezen voor een versnelde uitslag dan weet je binnen 3 dagen na de punctie hoe t ervoor staat. Sterkte met dit alles, ik weet net als deze meiden hier hoe rot t is om door deze tijd heen te moeten. Mocht je iets te vragen hebben ofzo dan kan je me altijd een bericht sturen....
Hoi, @schijndelsvolk: ojee, het is nu superspannend voor jullie he... ik zal heel erg duimen voor een verlossend positief telefoontje morgen! We moeten blijven hopen op een goede afloop he, en ervan overtuigd blijven dat het ook voor ons weggelegd is. Succes meid! @Tijgertjuh: oei, jouw kansberekening ligt niet veraf van de mijne... Is dit ook jullie eerste kindje? Ik moet zeggen dat we vooraf nooit hadden nagedacht over wat we zouden doen met een slechte uitslag... aangezien we al wat problemen achter de rug hebben, gingen we ervanuit dat dit ons nu wel gespaard zou blijven. Jammer genoeg niet dus. Heb jij het resultaat van de punctie ook al binnen? Ik zal ook voor jou duimen hoor, we verdienen het hier allemaal dubbel en dik om ook blij en opgelucht te gaan genieten van ons kleintje! Ergens blijf ik zelf met een gevoel zitten van "het is goed", heel gek, hebben jullie dat misschien ook, of houd ik mezelf gewoon voor de gek? Ik heb vandaag ook nog wel een "jankmoment" gehad, maar verbied mezelf om zielig te gaan zitten doen! Morgen hebben we een gesprek in het ZH, we zijn er ondertussen wel uit dat we ook voor een punctie zullen gaan. Op zich maakt het me zelfs niet uit of dit nu 3 of 4 weken verder is, hoe kleiner daardoor het risico op een MK, hoe beter. Verder dan die punctie wil ik nu niet teveel nadenken, want dat is nog pijnlijker. Ik houd me nu vast aan mijn hoop en mijn goed gevoel, en wil vertrouwen op het beste! Het voelt alleszins wel goed om dit niet alleen te moeten doormaken, en hier wat steun te kunnen ervaren en hopelijk ook terug te geven Liefs, Sunnyke
Hallo Dames, Voor het eerst schrijf ik in deze index iets, ook ik heb een vp afgelopen vrijdag ondergaan. Ik was er een beetje bang voor, maar een vriendin die het vorig jaar heeft ondergaan, heeft me een beetje gerustgesteld. Je bent natuurlijk altijd een beetje bang, voor het onwetende, niet wetende wat je moet / mag verwachten. Maar achteraf gebleken, moest ik geen schrik hebben voor de vp op zich. De gyne heeft me gerust gesteld, en de uitvoering viel reuze mee. Je voelt wel een prikje, maar voor de rest, buiten dat het een beetje een ambetant gevoel is, voel je het niet. Het doet tenminste geen pijn. Nadien voldoende rust genomen en de volgende dag mocht ik al terug op controle gaan. De arts zei dat alles positief eruit zag, maar dat ik me toch nog rustig moest houden. Maar hij zag toch geen zwarte vlekken op de echo, wat heel goed was. Dus nu is het voor de rest afwachten, wat nog het hardst van al is. 16 maart mag ik naar de gyne bellen, voor het resultaat van de sneltest, op 26 maart moet ik terug op controle, hoogstwaarschijnlijk voor de uiteindelijke resultaten. Klopt het dat de sneltest al veel zegt over de resultaten? Als de sneltest goed is, moet ik dan nog ongerust zijn voor de uiteindelijke eindresultaten? Toen ik naar de gynecoloog belde voor het resultaat van de bloedresultaten, had ik een afkeer van mijn buik. Ik wilde niet meer zwanger zijn, ik wilde mij al afkeren tot mijn baby. Dan ben ik mij gaan realiseren, wat als het resultaat toch goed is? Dan heb ik mij al die tijd slecht gedragen tov mijn kindje. Ik wilde mij niet meer binden aan mijn kindje. Het voelt voor mij zo dubbel aan, iedereen zegt dat het wel goed zal komen, dat het wel positief zal eindigen. Op den duur denk ik ook te positief, waardoor een teleurstelling dubbel zo hard zal aankomen. Maar het is zo moeilijk als iedereen (degene dat het weten uiteraard) in je omgeving zo positief spreekt / doet. De ene x ben ik te positief, de andere x ben ik al afscheid aan het nemen. Alles in mijn omgeving, bekijk ik als signalen vb ik heb al gedroomd dat ik aan het bevallen ben van een kindje met het syndroom van Down. Tegenwoordig kom ik overal kindjes tegen met het syndroom van Down en lijkwagens. In mijn dichte omgeving zijn vier mensen zwanger, er werd mij altijd gezegd dat 1 op de 4 vrouwen wel een miskraam krijgt, bij mijn eerste zwangerschap was ook ik het die afscheid moest nemen van ons kindje, dus misschien dat het voor ons deze x niet is weggelegd. Ik zal mezelf wel gek maken, maar komt jullie dit ook bekend voor? K'moest even mijn hart kunnen luchten, uit de bloedresultaten is een kansberekening gekomen van 1 op 200. Liefs Lentel
Hoi Lentel, ik snap jouw gevoel helemaal hoor. Mijn eerste reactie na het slechte nieuws van vrijdag was ook "ik wil me niet meer hechten aan mijn kindje, want dan zal het afscheid eens zo hard zijn". Maar daar voel ik me echt schuldig bij, per slot kan hij/zij er ook niet aan doen, en ja, zeker als het toch gezond is, zou ik het ook erg vinden. Ik dacht ook "voortekens" te zien, maar dat komt omdat je er onbewust mee bezig bent denk ik. Zo zag ik enkele weken geleden in een tijdschrift een artikel over Down en dat het niet zo erg is, en droom ik ook rare dingen. Wij hebben in oktober ook al een MK te verwerken gekregen, dus ik moet ook mijn best doen om niet te zwartgallig te beginnen denken dat het voor ons misschien wel niet eens weggelegd zal zijn, maar... ik weiger dat te geloven, en dat moet jij ook doen hoor! Het zal spannend zijn, dat wachten op de uitslag. Ik duim! Sunnyke
Hey lentel en sunnyke Ik herken ook jouw/jullie gevoel heel erg goed. Ik heb de eerste dagen alle doom-scenario's in m'n hoofd gehaald uit zelfbescherming. Ik was mn bevalling al aan het uitwerken, hoe ik het wilde hebben en wie er bij waren als ons kindje geboren was... Toen heb ik bijna een week na het vervelende telefoontje een super gesprek gehad met mn beste vriendin, zij is 2 kindjes verloren door vroeggeboorte en stelde me enorm gerust om dat ik erg bang was... ze heeft me alles tot in de puntjes uitgelegd hoe het zou verlopen als het "slecht" uit zou pakken voor ons... Daar heb ik zo mijn rust in gevonden dat ik sinds die tijd alles voor mezelf op n rijtje heb en heb er weinig meer over nagedacht... Ik heb in die tijd ook regelmatig schuldgevoel gehad naar ons "bijtje" dat ik al afscheid aan het nemen was, maar ook regelmatig het gevoel gehad, van waar maak ik me druk om, alles is gewoon goed, dat kan niet anders... Ik snap je/jullie gevoel, net als alle meiden hier, denk ik, erg goed!