erg herkenbaar Lentel, ik was ook steeds al doomscenearios's aan het denken, hoe we afscheid wilde nemen, durfde me niet te binden MAAR JUIST een vriendin die haar kindje is verloren heeft me even wakker geschud, ze zei; elke dag met je kindje is er eentje waar je dankbaar voor mag wezen dus geniet er JUIST van! want als het dan over mocht zijn dan heb je nooit een rotgevoel erover en heb je van elke dag genoten... Bij onze eerste hadden we de kamer al klaar met 12 weken bij de tweede wilde wachten tot we het geslacht wisten maar had zoiezo niets durven kopen in DIE periode en TOCH heb ik mezelf erover heen gezet en juist het pakje gekocht wat ze na geboorte meteen aan mag (neutraal vind ik altijd het mooist als ze net geboren zijn met een klein roze (of blauw) iets erbij zeg maar.. en doordat ik dat deed kon ik weer een beetje gaan genieten.. Maareh begrijp me niet verkeerd hoor heb tranen met tuiten gejankt in bad gezeten voelde me zo'n slecht mens dat ik niet onvoorwaardelijk van ons kindje kon houden terwijl ik de nekplooi juist had gedaan om ons kindje alle kansen te geven en soms betekend houden van OOK loslaten maar voelde me gewoon "evil"op DAT moment achteraf (en alles weer een beetje rationeel kunenn bekijken) denk ik daar weer anders over en weet ik weer waarom we het deden en zou ik het zo weer doen.. wij hadden het er van te voren heel goed over gehad en TOCH veranderd tijdens het proces je mening alsnog (je bent toch bereid meer afwijkingen door de vingers enzo te zien mijn man heeft altijd voet bij stuk gehouden, niet omdat hij werkelijk zo dacht maar dan kon ik "boos" zijn op hem dat hij zo koel en afstandelijk was en maakte het iets makkelijker. In feite dacht hij er net zo over als mij maar er moest iemand een beetje sterk blijven zeg maar. We hadden ook al diverse afspraken gemaakt mocht het verkeerd zijn (ook al voor de nekplooi) en toch maakte dat het iets makkelijker alhoewel je het net zo goed van je troon afstoot en je het leplazerus schrikt.. En dan juist komen allemaal mensen met "verhalen" aan waar je niets aan hebt en zelfs mensen die je een babymoordenaar noemen (echt heel erg als je je al zo kut voelt, en JUIST het allerbeste wilt voor je kindje, wij hadden niet zomaar het kindje laten weghalen wij deden het ook om bij een afwijking voorbereid te zijn en het zo meer kansen te bieden in het leven.) Ja het is een emotionele achtbaan, praat er vooral veel over, en laat duidelijk merken aan de gyn, VK e.d. dat het je NIET in de koude kleren gaat zitten je hebt toch een heel andere zwangerschap en eerlijk gezegd ondanks de blijdschap dat alles goed bleek na de punctie duurde het wel even voordat ik ECHT weer 200% ervoor durfde te gaan mijn man heeft me erg geholpen door gewoon de kamer te gaan doen en DAT had ik net nodig.. helemaal knalroze (want door de punctie wisten we ook dat we een meisje kregen) ik kreeg helaas wel een kleine complicatie door de punctie namelijk licht vruchtwaterverlies (kan komen door een beetje vocht wat zich verzamelt van de punctie buiten je vlies zeg maar) doodeng natuurlijk.. heb nog een dikke week extra moeten liggen (met een 14 maanden oud kindje rondlopend) en daarna kreeg ik weer een virus (CMV) wat ook weer alles kan veroorzaken KORTOM het bleef erg stressvol ik denk pas vanaf de 23-24 weken dat ik weer een beetje kon ademen.. het is zoiezo een heeeeeel andere zwangerschap als nummer 1 die was vergeleken bij deze veel meer onwetend en zorgelozer ondanks dat ie qua klachten zwaarder was, dit meisje heeft me voor de rest gespaard (misschien een kadootje van haar? zo probeer ik het maar te zien..)
Hoi Imd, jeetje, jij hebt het na de punctie alsnog niet "kado" gekregen zeg! Gelukkig dat bij jou nu alles goed is afgelopen, en dat je mannetje zich sterk heeft kunnen houden voor jullie allemaal. Vandaag hebben we een gesprek gehad met de VK in het ziekenhuis. Ze heeft ons nog eens goed uitgelegd hoe we aan zulke hoge waarden kwamen. Nu bleek dat de nekplooi eigenlijk OOK verhoogd was in vergelijking met de lengte van het kindje! Dit had onze gyn helemaal niet gezegd, en eigenlijk ben ik daarom ook wel wat boos. Ook al heeft hij gezwegen om ons niet ongerust te maken, ik beslis zelf wel wat ik wil weten en wat niet. We snapten daarom ook niet hoe we aan zo'n slechte uitslag kwamen, maar nu weten we wel beter. Ook 1 bepaalde waarde in mijn bloed was te hoog, de rest was wel OK. Het was toch even slikken toen ik het zo nog eens zwart op wit zag staan hoor... Daarna heeft ze uitgelegd hoe zo'n VP in zijn werk gaat. We hebben meteen een datum vastgelegd, 31 maart. Dan ben ik 16 weken 6 dagen, ik voelde me hier toch geruster bij dan dat ze het een week eerder had gepland (had ze eerst willen doen), omdat dan het risico op een MK toch wel minder is. Ze heeft ons gerustgesteld dat ze op de 5 jaar dat ze er werkte, nog niet had meegemaakt dat iemand na een VP een MK kreeg, dus daar trek ik me weer aan op. Ook vertelde ze dat er onlangs nog een mevrouw was met 1 kans op 2, waar uiteindelijk alles in orde bleek te zijn. Zoiets geeft moed! Tenslotte raadde ze ons aan om dit niet met teveel mensen te bespreken, want uiteindelijk heeft niemand zich te bemoeien met onze uiteindelijke beslissing indien er iets mis zou zijn, en hebben we dan niks aan allerlei mogelijke negatieve reacties vanuit de omgeving. (zoals jij Imd, jou een kindermoordernaar noemen, dat vind ik dus vreselijk he , waar halen ze het recht vandaan?). We hebben het wel verteld aan onze ouders, en zelfs hier is al een verschil. Mijn ouders zouden het er bijvoorbeeld moeilijk mee hebben als we een kindje met Down geen kans zouden geven, terwijl de ouders van mijn vriend net het tegenovergestelde denken. Pffff, dat maakt het er niet makkelijker op... Maar voorlopig wil ik niet meer te ver vooruit denken. Eerst maar die punctie. Genieten van mijn ZS is er jammer genoeg nu echt niet meer bij, er hangt continu een donkere wolk boven ons hoofd, en dat vind ik echt onrechtvaardig, zeker als ik een collegaatje op mijn werk elke dag moet aanhoren die net even lang zwanger is dan mij (van haar tweede) en daar zorgeloos blij over kan liggen kwetteren... daar zie ik wel wat tegenop als ik morgen terug ga werken. Ik gun het haar natuurlijk heel erg, maar zoiets is best pijnlijk, en behoefte aan medelijden van anderen heb ik al helemaal niet, hoe goedbedoeld dat ook allemaal is. Ik wil enkel mensen om me heen die positief voor me blijven, om dat angstige stemmetje in mijn hoofd te overroepen! Hoedanook, ik blijf met een onwerkelijk gevoel zitten, van "gebeurt dit nu weer echt met ons?", en soms verlies ik wel even het geloof dat het ook voor ons wel goed zal komen... Liefs, Sunnyke
Hoi Lentel. Ik had precies hetzelfde als jij. Ik wilde ook niet meer zwanger zijn en wilde alles gaan doen wat je niet mag doen als je zwanger bent. Het kon me niks meer schelen. Gelukkig duurde dit niet lang en toen heb ik mezelf een schop onder mijn kont gegeven. En dat heeft geholpen! De onzekerheid zal ik ook nooit vergeten. Je wordt zo heen en weer geslingerd. Alles is tenslotte mogelijk. De uitslag van de snelle test is volgens mij het belangrijkst en de uitgebreide test geeft uitsluitsel over meer zeldzame afwijkingen. Ik heb mij over de 2de uitslag nooit druk gemaakt, maar helemaal opgelucht was ik toch pas nadat ik de uitslag van beiden binnen had. Je weet het natuurlijk nooit 100% zeker. En gelukkig waren beide uitslagen goed en kan ik nu heerlijk genieten van mijn zwangerschap. Succes! groetjes, Aurelie
Hey meiden, Ik wilde even met jullie delen dat we vanmiddag de eerste uitslagen binnen hebben gehad van de trisomie 13, 18 en 21 en die waren super... Dus zit alweer half op mn GROTE roze wolk Nu nog even 2 weken wachten, maar daar voorzien we niet veel problemen meer in (je houd het natuurlijk wel in je achterhoofd, maar dit zijn de meest voorkomende dingen, waar we nu al de uitslag van hebben gekregen) Dikke kus Joy
ooh wat geweldig meissie! super, ja ik vond die andere ook niet zo boeiend om een of andere reden (je hebt net zo'n grote kans, zelfs groter dat er wat gebeurd bij de bevalling als op die chromosoomafwijkingen zeg maar) dus als je de meest voorkomende heb gehad zou ik al heel blij zijn) en weet je ook al wat je krijgt? of houd je dat een geheimpje?
Schijndelsvolk, super nieuws! De emotionele rollercoast, het lange wachten was meer dan de moeite waard. Allen, bedankt voor de steunende woorden, het doet toch deugd om te lezen dat ik niet alleen ben met zulke gevoelens. T'is echt dubbel, het ene moment ben ik verder aan het zoeken naar namen en het andere moment bedenk ik mij doem scenario's. Gelukkig heb ik het momenteel druk op het werk, en gaat de tijd toch een beetje vooruit. Maandag 16/03 mag ik om 18.00 uur bellen, deze dag zal traaaaaaaaag voorbij gaan. Gisteren maakte ik mij ook een beetje ongerust, ik voelde niets in mijn buik, geen vlinderkes, niets. 's ochtends heb ik dan eens met de angelsound geluisterd en dat stelde mij toch wat gerust. Niet zoveel bewegingen als anders, maar wel nog beweging. 's avonds toen ik mij rustig op de bank legde, was hij/zij daar hoor. Zeer actief, ik kreeg de tranen in mijn ogen dat mijn hartedief mij duidelijk maakte, hallo ik ben hier nog!. Het gevoel begint sterker en sterker te worden, een zalig gevoel. Hopelijk mag het blijven duren Liefs Lentel
schijndelsvolk wat een heeerlijk een supernieuws voor jullie, eindelijk verlost van die ellendige stress. Nu lekker gaan genieten hoor, t gaat toch al zo snel voorbij die zwangerschap. Lentel, je gevoel is me totaal herkenbaar, ik zat ook t ene moment heerlijk op mijn wolkje als ik de baby hoorde met de belly-talk en t andere moment bekroop t angstige gevoel me dat we mischien niet heel lang meer van ons wonder konden genieten. t ene moment nam ik afscheid, t andere moment was ik gedachte de babykamer aan t inrichten. Ik blijf meeduimen hier voor goed nieuws. groetjes...
Imd: Ja die andere uitslagen daar maak ik me idd niet zo druk over. De assistente zei ook al dat die kans nog maar erg klein is en dat zal ze echt niet zomaar zeggen als ze er nie zeker van zijn. Het geslacht krijgen we pas met die laatste uitslagen te horen Ik had het graag al willen weten... En dan weten jullie het ook hoor Wij zijn niet zo van de geheimpjes hihi Lentel: Hopelijk schiet de tijd ook een beetje op voor je hoor! Ik blijf erg hard duimen voor je! En natuurlijk ook voor anderen blijven de duimpjes draaien! Dikke kus Joy
Joy, wat fijn om te lezen dat de uitslagen goed waren, echt heeeeel erg fijn. Ga lekker genieten van je zwangerschap, als het mis gaat gaat het mis, en het is belangrijk om hoe dan ook te genieten van je zwangerschap. Als ik nu terugkijk op mijn week waarin ik wist dat het niet goed zat heb ik gelukkig wel heel erg met momenten kunnen genieten van mijn zwangerschap en voelde haar ook bewegen, dat pakt echt niemand me meer af en die herinneringen koester ik echt enorm. Dus hup helemaal terug op die wolk en met volle teugen genieten! Ik blijf je wel volgen hier tot je over twee weken eindelijk de volledige uitslag hebt en je ook al weet of je een meisje of jongentje krijgt. Nicole
Hoi, Schijndelsvolk: proficiat met dit goede nieuws! Heerlijk denk ik he, een zware last die van je schouders valt! En nu maar genieten, want idd die volgende uitslag is toch niet zo spannend als deze he, zo ga ik er in ieder geval ook mee om! Je geeft me weer moed! @Lentel: wat fijn dat je je kindje weer gevoeld hebt, dat doet je gelukkig toch nog even stilstaan bij het wonderlijke en het fijne aan deze zwangerschap he, koester deze momenten maar! Ik was gisteren ook even helemaal happy toen ik het hartje hoorde , mogen wij toch ook wel eens blij zijn zeker! Ik heb vandaag afgesproken met mijn vriend dat we zijn telefoonnummer gaan doorgeven aan het ZH voor de uitslag van de punctie. Ik kan die stress niet verdragen moest ik weten "vandaag gaan ze MISSCHIEN bellen" en ik zit op mijn werk bijvoorbeeld. Ik heb gezegd dat hij me wel dadelijk mag bellen als het goed nieuws is, en anders pas iets moet zeggen als ik thuiskom. Hopelijk vinden jullie me nu niet egoïstisch of zo... Vannacht heb ik een nare droom gehad: ik was bevallen (heel vlot ttrouwens), maar het kindje was superklein en zag er heel raar uit, en opeens viel het in 2 delen uit mekaar En ik maar roepen "hier klopt toch iets niet" met als gevolg weer een leuke huilbui vanmorgen. Pfff, en nu moet ik het nog 4 weken volhouden, weet niet of ik dat ga kunnen hoor. LIefs, Sunnyke
Hey meissie, Hoe gaat het met jou? Lief van je dat je me blijft volgen Je hebt inderdaad gelijk, ik begon de kleine in de tijd dat ik moest wachten op de punctie ook te voelen... toen ik dat tegen Arjan zei was hij bang voor mijn reactie daarop, toen heb ik hem ook duidelijk gezegd: Ik zie dit niet als iets moeilijks, die bewegingen, ik prijs mezelf gelukkig dat ik de kleine kan voelen en geniet daarom van elke beweging! Die nemen ze me nooit meer af! En genieten doe ik idd zeker wel nu... Geen mens die mij van die grote wolk af krijgt hoor!
wij waren bij het Radboud en kregen een broef na 5 dagen met die uitslagen en stond zwart op wit dat we een meidje kregen man die brief heb ik fijn geknuffeld (we hebben hem ook een speciaal plekje gegeven; de brief) mijn man wilde hem zelfs inlijsten! Trouwens wel grappig dat jij Joy heet wij wisten de eerste naam al van ons kindje maar de tweede naam (joy) is nav de punctie e.d. ontstaan.. En ja de eerste naam klopt ook helemaal Miley (afgeleid van Smiley) die bracht ze toen al op onze gezichten.
Hoi Sunnyke, bij mij duurt het wachten op de uitslag van de punctie in totaal maximaal 3 weken. Ben nu inmiddels 2 weken verder, dus nog 1 spannende week te gaan, uiterlijk 18 maart zullen we de uitslag weten. Irritante hieraan is dat ik "binnen die 3 weken" gebeld wordt als er iets niet in orde is en als alles goed is krijg ik dat per post. Men kon in het ziekenhuis geen preciezere datum/ tijdstip geven dan "binnen 3 weken", lekker vaag, dus telkens als de telefoon gaat, zit ik zowat tegen het plafond en telkens als de brievenbus kleppert zoef ik naar de voordeur.... elke dag dat er geen slecht nieuws is gekomen, voelt echt als "hehe, weer een dag overleefd, nog x dagen te gaan" dank voor je betrokkenheid, ik houd jullie allemaal op de hoogte! groetjes esther
hoi Schijndelsvolk, wat een geweldig nieuws! een dikke proficiat! wat zal er een last van je schouders zijn gevallen zeg! klim maar weer fijn terug op jullie roze/blauw gestreepte wolk en probeer weer lekker te genieten van de zwangerschap. Succes ook nog met het afwachten van de volledige uitslag en het geslacht (konden ze dat nou niet effe checken ), ik blijf voor jullie en de anderen in afwachting duimen! groetjes esther
Hoi Esther, bah, wat lijkt me dat zenuwslopend, ik zou ook superopgejaagd zijn als die telefoon zou overgaan hoor... Maar je hebt gelijk, elke dag dat je niks hoort, is er één gewonnen, en dat geeft moed! Wel stom dat ze jou niet altijd bellen, goed of minder goed. Dat gaan ze bij ons gelukkig wel doen, dus hoef ik niet dadelijk per sé het ergste te denken, nuja mijn vriend dan, want hij gaat het telefoontje in ontvangst nemen... Pfffff, ik blijf zelf toch zitten met dubbele gevoelens. Ik probeer te voorspellen of mijn voorgevoel goed of slecht is, maar ik kan er geen peil op trekken! Het ene moment komt er zo'n rust over me en weet ik bijna zeker dat alles in orde is, en het andere moment slaat de twijfel weer toe en ben ik ervan overtuigd dat net wij het ongeluk zullen hebben om die 1 van 1 op 7 te worden... Ik had die stomme combinatietest liever pas later gehad, dan was die punctie er ook onmiddellijk achteraan gekomen, want nu zit ik hier met nog een kloof van een maand vooraleer we het zeker weten. Ik blijf voor je duimen hoor! Liefs, Sunnyke
Dames die nog aan het wachten zijn STERKTE ! En wat fijn dat het topic dat ik enkele maanden terug maakte ook voor anderen tot steun kan zijn. Alleen jammer dat het nodig is natuurlijk. Schijndelsvolk van harte met de goede voorlopige uitslagen! .... ennuh ik ken jouw man. Van de scouting in Schijndel (tja ik heb dr 26 jaar gewoond en schijndel is klein )
hihi wat grappig, Arjan die heeft daar toevallig afgelopen zaterdag nog les gegeven in EHBO... (die doet ook van alles hoor tegenwoordig )
Dat de eerste test al positief is, moet enorm deugd doen. Ik heb mij eigenlijk niet bij de gynecoloog geïnformeerd wat de overige resultaten nog opleveren en / of deze nog grote gevolgen kan hebben. Als we maandag bellen, afhankelijk van de uitslag, vragen we er toch even naar. Zelf weet ik ook niet of we heb geslacht al dan niet bij de eerste sneltest al zouden kennen. Éen ding staat vast, of het resultaat nu goed of slecht is, het geslacht wil ik kennen. Bij mijn eerste zwangerschap konden we het niet kennen, te vroege miskraam (9 weken), en ik vraag me nog steeds af zou het nu een meisje of jongen geweest zijn. Wij moeten maandag voor de eerste uitslag bellen om 18.00 uur (denk rond dat uur een allen aan mij en duimen!) Ikzelf zal ook niet bellen, maar mijn man. Kan de stress ook niet aan, als ik op dat moment slecht nieuws hoor, valt mijn kaartenhuisje in elkaar. Ik ken dat gevoel van de voorspellingen van voorgevoelens. Aan alles vraag je je af, zou dat nu een voorteken zijn. Ook ik denk geregeld dat wij wel de pech zullen hebben en juist die ene kans zijn, dat het geluk niet aan onze zijde zal staan. sunnyke, hoeveel weken zwanger ben je al de vp zal uitgevoerd worden? Ik blijf ook voor iedereen duimen en denken! Liefs Lentel
Hoi Lentel, op het moment van de punctie zal ik 16w 6d zijn... Het kon enkel op een dinsdag, en anders was het de week ervoor, maar dan zat ik zo net voor de magische grens van 16 weken, en ik had daar een slecht gevoel bij... Op hoeveel weken heb jij de punctie gehad? In ieder geval, weer een dag voorbij, jij leeft toe naar de uitslag, en ik naar de punctie, pfff... Hoelang ben jij eigenlijk na de punctie blijven rusten? Wanneer ben je terug gaan werken? Ik wil dus echt geen risico nemen om te vroeg teveel te doen hoor! @mamalieske: ik ben idd heel blij dat jij de aftrap hebt gegeven voor dit topic, ik voel me er echt minder alleen, want als ik in mijn omgeving rondkijk, lijkt het wel alsof niemand de problemen heeft die wij nu hebben.... Natuurlijk zou ik willen dat NIEMAND zoiets ooit moet meemaken, maar als het dan toch zo moet zijn, is het toch altijd lichter om dragen als je het kan delen vind ik... Ik kijk elke avond er al naar uit om hier even te komen kijken, dat geeft me weer wat steun, en hopelijk kan ik dat ook zijn voor de andere meiden hier! Liefs, Sunnyke
Sunnyke Ik was ook 16 weken en 6 dagen, je moet je in de eerste plaats al goed voelen bij de gedachte, het is zo al moeilijk genoeg. Iedereen heeft me zo gerust gesteld voor de VP, maar tenslotte tot de uitvoering is het het onbekende, waarvoor een mens bang is. Maar ik kan je ondertussen ook vertellen dat mijn angst ook ongegrond was. De prik van bloed trekken is venijniger dan de prik of de uitvoering van een VP. Ik heb een tiental minuten na de vp blijven liggen, dan mij op het gemak terug aangekleed en naar huis gereden. Daar heb ik mij voor de rest van de dag in de zetel genesteld. De volgende dag mocht ik terug op controle gaan, waar de gyne geen zwarte vlekken mocht zien (vocht). Enkel waar de prik heeft plaatsgevonden, zag je een heel klein zwart fijn streepje, te wijten aan de prik. Maar de gyne heeft mij gerust gesteld dat dit weg ging trekken, maar dat het er heel positief uitziet en dan in principe nu nog een miskraam onmogelijk was. Ook de komende twee dagen heb ik mij rustig op de bank geïnstalleerd, mijn venteke heeft de eerste drie dagen voor alles gezorgd, ons kindje, eten, ... Ik ga er wel voor zorgen dat ik ons kindje niet ophef, tot na het weekend. Nog een beetje opletten met tillen, we hebben hem uitgelegd dat broer/zus een beetje ziek is en dat mama hem nu niet mag oppakken. Wat hij goed begrijpt (ik heb reeds moeten platliggen vanaf 5 weken tot 8 weken zwangerschap wegens bloedverlies). En eerlijk gezegd anders doet hij soms wild en geeft hij zoentjes op mijn buik enz, maar dat weekend was hij heel rustig. Misschien ook omdat ik de eerste dag zo een rood ontsmettingsproduct op mijn buik had. Dat hij zag dat het toch anders was. Trouwens de verpleegster heeft me aangeraden om dit product de eerste dag niet van mijn buik te verwijderen. De punctie is op vrijdag uitgevoerd en maandag mocht ik terug gaan werken. De gyne heeft me wel gerust gesteld, dus dat was een voordeel. Nu heb ik wel een bureaujob, zonder veel rond te moeten lopen of heffen. En ik doe het heel rustig op het werk, mijn baas heeft alle begrip. Ik vond het ook prettig om te lezen hoe anderen de vp hebben ervaren en het uiteindelijke 'goede' resultaat, dat geeft toch meer hoop. Denk dat de dag dat ik 's avonds voor de uitslag mag bellen, niet vooruit zal gaan. Liefs Lentel