Hallo allemaal, Ondertussen al weer bijna 29 weken onderweg en ook deze baby ligt in stuit. Nu is het natuurlijk nog vroeg en kan het nog alle kanten op maar toch... ik heb het idee dat dit weleens een erfelijk iets kan zijn. Ik lag zelf in stuit, onze eerste ook (draaien had geen zin) en nu lijkt deze dus ook al te zeggen: ik doe ook mee! Wat is jullie ervaring met een eerste stuitligger, kwam het bij volgende kindjes terug of niet?
Bij mijn nichtje lag haar eerste in een onvolkomen stuit en haar tweede lag normaal. Of het erfelijk kan zijn, geen idee.
Ja, het hoeft inderdaad niks te zeggen, ik heb alleen ook nog in mijn achterhoofd rondzingen dat toen ik zelf geboren werd, dat samen ging met een totaalruptuur, mijn moeder is daar nooit meer helemaal van hersteld... ook wel een teken dat ik eigenlijk nooit zo had moeten komen .
Een totaalruptuur, auww!! Moet er niet aan denken! Misschien dat ze in die tijd niet goed checkten of het kindje groot is en je lichaam het aan kan.
Mijn zoon was een stuitligger, mijn dochter heeft tot ongeveer 32 weken in stuit gelegen en is daarna in hoofdligging gaan liggen.
Ze hebben het inderdaad gemist. Maar ik kwam 3.5e week te vroeg en was ook nog eens een mini ook . En dan denk ik... hm... bij zo'n kleintje al zulke desastreuze gevolgen... @rijo , geeft hoop! Ging het allemaal goed, de bevalling?
Mijn eerste kindjes lagen vrij snel met hoofd goed na beneden! Nr 3 heeft langer in stuit gelegen, zouden een draai poging doen! Maar meneer draaide zelf nog met 36 weken goed
Mijn eerste is geboren met een keizersnede (ivm stuitligging), en de tweede ook. Zij had het duidelijk niet meer naar haar zin in mijn buik: haar hartslag dipte steeds heel erg, elke keer als ik een harde buik had. Dus is mijn dochter ook middels een sectio geboren. Ik mocht nog wel kiezen voor een inleiding met een ballon, maar de gynaecoloog wist eigenlijk wel zeker dat het zou uitdraaien op een spoedkeizersnede, omdat ze al zo heftig reageerde op 'alleen maar' harde buiken. Het was geen spoed, maar wel last minute beslissing.
De eerste lag in stuit en ik heb daarom een keizersnede gekregen. Toen zei een verpleegster dat de kans er wel in zat dat een eventuele volgende baby ook in stuit zou liggen, omdat een kindje meestal om een reden in stuit gaat liggen (bijvoorbeeld vorm vd baarmoeder, vorm vh bekken...). Maar de 2de lag gewoon normaal en ik ben dan ook natuurlijk kunnen bevallen. Nu voor de 3de keer zwanger en bij de vorige echo lag hij al met het hoofdje naar beneden, maar toen was ik net 25 weken zwanger dus kan nog alle kanten op natuurlijk.
Bij mij lag de tweede in stuit en die is met 35/36 zelf gedraaid. Nummer één en drie lagen al vrij vroeg met hun hoofdje naar beneden.
Dat is dus eigenlijk waar ik hier ook een beetje aan denk. Ze kunnen alleen nu niets meer zeggen over die vorm omdat het allemaal al weer zo groot is. Zowel ik als onze eerste zijn waarschijnlijk pas op het laatste gedraaid (zoon met controle van 37 weken ineens in stuit). En dan het resultaat bij mijn moeder.. kweenie, misschien toch een teken dat er hier iets speelt waardoor normaal vaginaal niet mogelijk is (of dus op die manier en daar ben ik best bang voor ivm haar klachten nog steeds).
Mijn eerste lag in stuit en heb toen uiteindelijk een spoedks gehad (niet vanwege de stuitligging maar omdat ik ziek werd). De tweede ligt nu ook in stuit, al weken. Het vermoeden is dat ze niet meer gaat draaien. De gyn zei niets over erfelijkheid van ‘het in stuit gaan liggen’ maar dacht meer dat het komt door de vorm van mijn baarmoeder. Ik mag nog wel een draaipoging laten doen maar daarvoor heb ik vriendelijk bedankt. Ik vond dat bij de vorige echt verschrikkelijk en het hielp bovendien totaal niet. Dus ik ga maar weer voor een keizersnede...
Zou ik ook niet meer doen. Ik vond op zich het draaien wel meevallen maar als deze zo blijft liggen ga ik het ook niet weer doen, dan geloof ik het wel. Dan lijkt het mij een teken van mijn lichaam. Ik las overigens vd week een artikel dat wanneer je zelf een stuitligger was, de kans dat jouw kinderen ook in stuit gaan liggen twee keer zo groot wordt. Dus er zit kennelijk wel iets erfelijks in, wat dat betreft. Ik geloof ook wel in een andere vorm baarmoeder, dat zou op zich ook erfelijk kunnen zijn, lijkt me?
Mijn eerste lag in ren stuit. Daarom ook een spoedkeizersnee gehad, omdat de verloskundige dit niet had gezien. De tweede normaal bevallen Ik heb toen wel aan de gynaecoloog gevraagd of het erfelijk is (mijn zusje en ik lagen allebei in een stuit) maar volgens de gynaecoloog was dit niks erfelijks
Nee hoor! Een vriendin van mij kreeg haar 1e via een stuitbevalling. Hij heeft de hele zwangerschap ongeveer in stuit gelegen. Haar 2e was ook een fanatieke stuitligger, maar die besloot op het einde van haar zwangerschap toch nog te draaien.