zouden ze dat een reden vinden om je in te leiden? als je natuurlijk rond week 37/38 bent. gisteren met een vriendin erover gehad maar ik dacht dat ze dat niet een logische reden vinden?
Hier in het ziekenhuis was het wel een reden. Mits je onder de gyn liep en het liefst wachten ze tot 39 weken. Tenminste mijn gyn was zo. Hij zei je hebt er niets aan dat je helemaal kapot bent en dan nog moet bevallen want daarna begint het echte werk pas. Maar ja hoe hij beoordeeld of je echt op bent?
Denk niet dat dit een reden is,of het moet al extreem erg zijn. Weet natuurlijk niet wat je bedoelt met "er doorheen zitten" Als je veel complicaties hebt oké maar anders vind ik het belangerijk dat ze zomaar gaan inleiding. Daarbij is het voor de baby ook beter als het zichzelf aandient.
Meid je hebt nog 10wk te gaan,kan best dat je gewoon nu even in een dip zit! Blijf erover praten dan komt het vast goed Ik ken iemand die er letterlijk lichamelijk OP van was...zelfs zij is niet ingeleid terwijl ze vanaf 12wk thuis zat met bekken problemen,en ècht iedere dag huilen van de pijn maar de gyn zei alleen "rusten" ze had ook nog een manneke van 2 rondlopen dus dan kun je het je wel voorstellen wat er van rust kwam
Als je tegen het einde loopt dus rond de 38ste week en je hebt inderdaad oververmoeidheids verschijnselen, waarbij waarschijnlijk nog meer klachten om de hoek komen kijken kan dat. Als je dan aangeeft het niet meer aan te kunnen, dan kunnen ze inprinciepe voorstellen je in te leiden ja. Dus zo gek is het niet en het gebeurt wel vaker..
Bij mij is dat beoordeeld door de verloskundige, psychiater en gynaecoloog. Ben ingeleid met 38 weken omdat ik er helemaal doorheen zat. Maar daar ging wel veel aan vooraf en ik had dus al depressieve klachten tijdens de zwangerschap. Denk dat 'er doorheen zitten' ook hoort bij de zogenaamde laatste loodjes. Helaas. Denk je dat er meer aan de hand is dan moet je dat bespreken.
Ze hebben mij aangeboden met bijna 38 weken me in te leiden ivm ernstige bekkenklachten waardoor ik erg vermoeid raakte. heb dat afgewezen omdat mijn mening was dat de inleiding mijn bekken geen goed zou doen. Uiteindelijk ben ik met 39.4 bevallen binnen 2 uurtjes. Blij dat ik het niet heb gedaan, prutsen aan een lijf dat er nog niet klaar voor is ben ik niet zo voor.
Dat is wel fijn dan!! Hier nu vandaag 9 dagen over tijd!! Mocht ook ingeleid worden al maar blijf hoop houden dat ze vanzelf komt!! K hoop dat je deze laatste 2,5/3 maanden nog volhoud!! Ook k ben van mening dat de beeb komt wanneer het er klaar voor is!! Maar als je t echt echt niet meer trekt....!! Blijven praten en duidelijk aangeven tot hoever je kan gaan!!
Hier kon het wel (VK stuurde me destijds wel door naar een gyn waarvan ze al wist dat ze dit wel vaker deed, dus is ook afhankelijk van de gyn) Ik was echt op en gyn ging akkoord met inleiden vanaf 38 weken. Uiteindelijk ben ik ingeleid vanwege een andere reden (zwangerschapsvergiftiging) maar anders was ik dus ingeleid vanwege het feit dat ik er geestelijk compleet doorheen zat (ik ben verlaten door verwekker van mn kindje en daardoor geen onbezorgde zwangerschap gehad en heel veel stress...)
veel vrouwen willen maar ingeleid worden tegenwoordig. ik vind het belachelijk als artsen daar mee instemmen. alleen om het feit dat ze moe zijn en het niet meer trekken. ik denk dat 90% van de zwangere vrouwen de bevalling oververmoeid in gaat. die paar weken kunnen er ook nog wel bij! vaak zijn ze het lange wachten gewoon zat. het kind komt eruit wanneer het tijd is. dat is beter voor het kind zelf en de moeder.
Ik denk dat dat in de meeste gevallen ook zo is, Tresje. Ik ga me hier ook niet verantwoorden nu. Weet dat het in mijn geval echt het beste was. Maar heb er wel eerst alles aan gedaan voor ik zover ging. Weet niet of topicstarter het over zichzelf had? Want om tien weken voor de uitgerekende datum al aan inleiden te denken.. Dan zou ik echt kijken wat je nodig hebt om op een goede manier jezelf er doorheen te loodsen.
Wat een domme reactie als je niet eens het verhaal er achter weet Denk dat er maar weinig vrouwen ingeleid zijn enkel en alleen omdat ze moe zijn. Het is makkelijk oordelen over anderen he.
ik ben zelf er niet doorheen hoor! dat was gewoon een gespreksonderwerp waar ik het gisteren met een vriendin over had. die begint al aardig op te raken ze is nu 35+2 vandaar mijn vraag
Bij mijn eerste kon ik nog amper lopen of bewegen vanwege ernstige BI. Toch is ie echt pas met 42+1 geboren
Bij mij werd er ook besloten te gaan kijken voor inleiding bij 38 weken. Uiteindelijk ben ik precies de dag dat ik 38 weken was ingeleid omdat ik al een week lang weeën om de 10 minuten had. Maar het te weinig deed. Op ctg e.d waren ook echt weeën te zien en niet gewoon harde buiken. Maar voor die tijd was al besloten om met 38 weken te gaan kijken. Omdat ik geestelijk een beetje de weg kwijt aan het raken was. Het was mijn 2e kindje maar om de 1 of andere reden had ik het gevoel dat de navelstreng niet goed was. Dat deze zou knappen in mijn buik en mijn kind zou overlijden. Hoe ze ook op mij in praatten dit gevoel raakte ik niet kwijt. De gyn vond het niet verantwoord om me in zo'n stress te laten lopen. Omdat dit je zwangerschap ook geen goed dit. Vandaar met 38 weken kijken of ik inleidbaar was. Men kan wel zeggen dat iedereen tegenwoordig maar ingeleid wil worden. Maar in mijn gedachtengang moest de baby er echt uit. Anders ging ze dood. Hoe ik er bij kwam ik weet het nu nog niet. Maar toen ik ben bevallen bleek de navelstreng wel heel dun te zijn. Netjes 3 vaten alleen maar zo dik als mijn ringvinger. Mijn dochter was ook klein 2570gr wat ook geweten werd aan die enorme dunne navelstreng. Ik wil niemand bang maken hoor. En waarschijnlijk was er ook niets gebeurd als ze gewoon was blijven zitten tot ze uit zichzelf zou komen. Maar ik wil alleen maar aangeven dat je echt wel behoorlijk de weg kwijt kan zijn. Na de bevalling was ik trouwens vrijwel direct weer de oude. Geen gekke angsten ofzo.
Ben ik het niet mee eens. Ik loop zelf al vanaf 20 weken met harde buiken in en uit het zh weeenremmers en alles. Ze komen dag en nacht door en nee niet omdat ik teveel doe (heb zware bedrust) maar omdat ik een hele prikkelbare baarmoeder heb die de zwangerschap accepteerd alleen de groei daarvan niet! Geen medicijnen die hier tegen helpen. Slapen doe ik al vanaf 20 weken niet meer dan 4 uur per nacht, en dat is veel! Dus ik zou zeggen heerlijk inleiden met 37 weken. De opmerking het kind komt wanneer het tijd is een baby wat met 27 weken geboren word word niet op zijn tijd geboren!
En dan heb ik nu ook nog eens een prenatale depressie. Dus zou niet oordelen over anderen als je het verhaal er achter niet kent! Maar zie dat andere mij ookal zijn voor gegaan om je dit te vertellen
Bij mij was lichamelijk op zijn geen reden tot inleiding. Terwijl ik vanaf week 34 niets, maar dan ook niets meer kon (traplopen was teveel). Het bleek dat mijn bloeddruk de pan uitsteeg bij enige inspanning, maar had gelukkig geen eiwitten. Uiteindelijk net voor de 40 weken ingeleid wegens mijn bloeddruk. Niemand kan overigens oordelen over hoe zwaar een zwangerschap is voor iemand, net zoals niemand kan oordelen of jij al dan wel of geen zware bevalling hebt gehad.
Ik denk dat je geen garanties hebt, maar als je er echt doorheen zit is een inleiding volgens mij bij veel gyns wel bespreekbaar. Bij mijn dochter was ik 9 maanden misselijk en beroerd, depressieve gevoelens, bekkenpijn, rugpijn en oververmoeidheid. Ik heb vrijwel iedere controle huilend voor hun gezeten, omdat ik het zo zwaar vond, was ook heel bang dat ik een depressie zou afglijden. Met 40 wkn heeft VK aangeboden om mij door te verwijzen voor een inleiding. Ik voelde me zo opgelucht en serieus genomen door dat aanbod, dat ik er uiteindelijk geen gebruik van heb gemaakt. Het idee dat ik zelf kon 'beslissen' wanneer het klaar was, gaf mij de rust om ook die laatste weken nog af te wachten. Ze kwam uiteindelijk met 41+5 wkn.