Hier het verhaal over mijn bevalling... Ik werd dus vrijdag ochtend (2 oktober) om 7 uur in het ziekenhuis opgenomen voor de behandeling om mijn baarmoedermond "rijp" te maken om de bevalling in te kunnen leiden. Dit kan vaak nog wel een aantal dagen duren als deze behandeling gestart wordt. De behandeling bestaat uit tabletjes met hormonen bij de baarmoedermond inbrengen. Hier zou ik dan wel wat weeën van kunnen krijgen. Nou om 9 uur was de eerste ingebracht... dat had weinig effect, daarna rond 1 uur nog een... die had al wel wat meer effect gehad toen er rond 6 uur nog een keer werd gekeken. Ik was al bijna klaar om ingeleid te kunnen worden, maar dat zou dan zaterdagochtend nog een keer bekeken worden. Er werd nog een laatste tabletje van de dag ingebracht en dan moest ik de nacht afwachten wat er zou gebeuren. Door het 2e tabletje had ik al wel wat soort voorweeën gehad.. maar niet echt serieus. Maar na dat 3e tabletje werden die weeën toch al wel een heel stuk heftiger. Zo erg dat ik ze zelfs weg moest gaan puffen. We hadden maar even aan de verpleegster gevraagd of er toch niet voor de nacht nog een keer gekeken kon worden hoe ver de ontsluiting was, want ik had toch wel het gevoel dat het al een heel stuk gevorderd was. Helemaal omdat ik de weeën eigenlijk goed onder controlle had en vrij rustig bleef. Ook vroegen we of Robin die nacht in het ziekenhuis bij mij kon blijven, of dat hij naar huis moest... tot onze grote verbazing moest Robin dus voor 22.00 naar huis, want op deze afdeling mochten partners niet blijven En het zou waarschijnlijk pas in de ochtend het echte werk worden. En rond 22.00 zou er dan nog wel een keer gekeken worden hoe ver ik was en zou er een hartfilmpje van de baby worden gemaakt en een registratie van mijn weeën. Maar ze dacht niet dat de weeën nog echt door zouden zetten, maar dat die door het laatste tabletje veroorzaakt werden. Nou dat was dus al een dikke tegenvaller, dat Robin naar huis moest... we snapten er eerlijk gezegd niet zo veel van. Maar Robin is dus maar rond kwart voor 9 naar huis gegaan, zodat ik nog een beetje kon proberen te gaan slapen. Nou dat wou dus voor geen meter en de weeën werden steeds erger. Rond 10 uur heb ik de zuster gebeld of de verloskundige dan kon komen kijken, nou ze moest eerst dan even het hartfilmpje doen en zo, zodat ze kon kijken of dat nut had. Ik heb toen 50 minuten aan dat apparaat gelegen. Toen kwam de zuster terug van, ja ze kon idd wel zien dat de weeën erger waren geworden, maar er was momenteel geen verloskundige beschikbaar die kon komen kijken, rond kwart over 12 zou ze naar me toekomen... Nou dat was dus echt een dikke tegenvaller... en ik hield het bijna niet meer... Dat waren gewoon geen normale weeën meer. Dus ik Robin gesmst van... het gaat hier echt niet meer, heb je nodig... En dat het nog zo lang ging duren voordat die verloskundige er een keer was. Toen rond kwart over 11 werden de weeën helemaal ondragelijk en ik begon echt een beetje in paniek te raken. Toen kwam er een verpleegster bij me van, ja dat moet je niet doen, je raakt in paniek... gewoon rustig opvangen bla bla bla... Ik vroeg of ik niet wat tegen de pijn kon krijgen, nou dat moest de verloskundige maar even bekijken, maar als ik nog niet zo ver was, zou ik waarschijnlijk een prikje krijgen om te kunnen slapen. Nou toen mocht ik gelukkig robin bellen dat hij mocht komen, omdat ik helemaal in paniek raakte. Toen ging ze weer weg... en ik weer met de weeèn bezig... maar toen ineens, braken mijn vliezen en had ik echt het gevoel dat ik er al iets uit voelde komen... Ik de allarmbel wel 10x ingedrukt, maar geen verpleging... toen maar de gang op gestrompeld... maar niemand te bekennen... Ik roepen van help, help is daar iemand... maar helaas... Er kwam gelukkig wel een andere hoogzwangere vrouw aan, die aanbood iemand voor me te zoeken... Nou toen kwam er gelijk iemand aan die hielp me op mijn bed... gelijk mijn kamer vol met mensen. Verlos kundige er bij, al 8 cm ontsluiting, en het hoofdje was al zichtbaar Ze reden me gelijk naar boven naar de verloskamers. Ik ondertussen moest de weeèn weg zuchten en mocht niet persen... Lekker in zo´n lift De verpleegster ondertussen robin gebeld en zijn voicemail ingesproken dat hij op moest schieten. Op de verloskamer, moest ik ook nog tussen de weeèn door op een ander bed... ook lekker... toen stond gelijk de verloskundige erbij... en van haar mocht ik gaan persen... maar robin was er dus nog niet... dus ik helemaal in paniek, maar naar de deur blijven kijken. Toen ik een keer goed perste stond het hoofdje, nog een keer persen was het hoofdje geboren... en toen kwam robin gelukkig binnen... En na nog een keer persen was Wesley geboren... al met al in 1 minuut. Maar toen was het leed nog niet geleden helaas... want toen de nageboorte eruit was, kreeg ik een ernstige nabloeding waarbij ik zo´n 2 liter bloed ben verloren... gelukkig was het redelijk snel onder controlle en heb ik er niets ernstigs aan over gehouden... Maar niet echt bepaald een fijne bevalling gehad. Ik heb er nu dan ook nog wel aardig wat last van, psychisch gezien... en ga er ook zeker een klacht over indienen... ik ben gewoon niet serieus genomen daar. Achteraf blijkt ook nog dat de verpleegster mijn telefoon niet goed uitgedrukt heeft, dus mijn hele bevalling staat bij robin op de voice mail... ook heel apart... Maar het gaat nu gelukkig weer helemaal goed met mij. Ben al redelijk bijgekomen. Met Wesley gaat het geweldig goed en die groeit nu al als kool! Vanmiddag gaan we zelfs al even met z´n allen een blokje om lopen. Wesley woog 4390 gram bij zijn geboorte een flinke jongen dus en hij lijkt erg op zijn grote broer Maar nu vraag ik mij af of er meer vrouwen zijn die zo behandeld zijn in het ziekenhuis... iedereen die ik er namelijk over spreek (verloskundige, wijkverpleegkundige enz.) zijn diep geschokt over hoe ik behandeld ben, en dat ze dit nog nooit gehoord of meegemaakt hebben. Het heel gebeuren is erg traumatisch voor me geweest, en ik heb er nu dan ook emotioneel gezien erg veel last van... Ben benieuwd... groetjes Samantha
Hee ! Van harte gefeliciteerd met de geboorte van je zoontje ! Wat vreselijk zeg dat je zo in het ziekenhuis bent behandeld.. Ikzelf heb er geen ervaring mee..en hoop deze ook nooit te krijgen ! Ikzelf ga hopelijk thuis bevallen, dus hoef hopelijk niet naar het ziekenhuis. Ik vind het wel raar dat je vriend / man geeneens bij je mocht zijn ..je hebt hem juist het hardst nodig toch Dat je geeneens goed in de gaten werd gehouden en ze pas in actie kwamen toen het hoofd er al bijna uit was..dat kan echt niet hoor ik zou ook een klacht indienen en heel boos op ze zijn. Ik zou zeggen , geniet van je zoontje Wesley
Ten eerste van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon! Ik word morgen toevallig ingeleid en mij is al verteld dat mijn man gewoon mag blijven slapen, dus dat vind ik erg vreemd. Helemaal als je al weeën hebt, vind het belachelijk dat je dan alleen wordt gelaten.. Ik kan me voorstellen dat je in paniek bent geraakt. Voor de manier waarop je behandeld bent, daar heb ik echt geen woorden voor.. :x Ik zou zeker een klacht indienen als ik jou was, hoe halen ze het in hun hoofd zo met iemand om te gaan. Ik moet zeggen, ik heb wel al eens eerder gehoord dat bevallende vrouwen niet serieus genomen worden, schandalig! Ik heb gelukkig al goede afspraken gemaakt met het ZKH en m'n moeder (zelf pleeg) heeft mij ook goed ingepeperd hoe belangrijk het is, de regie in handen te houden, het is immers mijn bevalling, dan vinden ze me maar assertief, niks mis mee. Maar goed meid.. heel veel sterkte met het verwerken van alles. Liefs Huismus
Allereerst proficiat! Dat gevoel van niet serieus genomen worden herken ik heel goed. Ik ben opgenomen met voorween, en na het krijgen van weeremmers en longrijpers was alles rustig en zou ik weer naar huis mogen. Alleen onze meiden dachten daar anders over 'sNachts werd ik wakker en waren mijn vliezen al gebroken. Ik belde de verpleging en zij legden me aan het ctg..De weeen waren duidelijk zichtbaar! ik mocht mijn man ook nog niet bellen, want zo snel zou het allemaal niet gaan...Na een half uur kreeg ik het gevoel dat ik moest poepen maar de zusters geloofden me niet... De gyn moest eerst maar eens kijken. Ik wilde mijn man toch echt nu bellen. De zuster; " Nou mevrouw, als u dat dan zo graag wilt, moet u dat maar doen". Op een zeer denegrerende manier... Ik heb mijn man gebeld en die kwam..geen minuut te laat, want toen de gyn na een uur keek, had ik al 9 cm ontsluiting en persweeen. Ik was in paniek want mijn man was er nog niet en de kinderartsen ook niet (ik was 8 wkeen te vroeg) de zuster belde nog en mijn man liep op de gang... Toen mijn man er was mocht ik persen en de bevalling heeft in totaal 2 uur geduurd!
Ten eerste nogmaals gefeliciteerd (had in je andere topic ook gereageerd)!!!!!!!! Wat een naar verhaal zeg. Heel erg dat je dit tijdens je bevalling hebt moeten meemaken. Het had een mooi moment voor je moeten zijn. Ik vind het heel belachelijk dat Robin er niet bij mocht zijn en zoals jij het omschrijft ben je inderdaad totaal niet serieus genomen zeg. Ik ben het niet eens zelf die dit heeft meegemaakt, maar ik kan me hier wel heel erg kwaad om maken. Zo van: 'Ach ze is zwanger, het zijn vast de hormonen, het zal wel meevallen.' Zo komt het over. Je weet verdorie toch zelf wel wanneer het niet meer te houden is! Kan me heel erg goed voorstellen dat dit psychisch heel zwaar voor je is. En ik denk dat het ook heel goed is om hier een klacht over in te dienen! Dit moet niet kunnen! Hopelijk voel je je snel wat beter en kan je wel genieten van je kleine mannetje! Sterkte!
Ten eerste natuurlijk gefeliciteerd met je zoon! Verder wil ik even kwijt hoe ongelofelijk belachelijk ik het vind dat je zo bent behandeld! Je man wegsturen terwijl jij al weeën hebt, al 'vinden' zij van niet... En je vervolgens absoluut niet serieus nemen! Dat is toch te gek voor woorden! @ Karel; vind het ook belachelijk bij jouw verhaal dat ze zeiden dat het niet nodig was om je man te bellen. Wie bepaald dat nou? Jij toch zeker! Als jij je man wilt, dan is dat je goed recht. Wat een rare mensen in de ziekenhuizen zeg! Hoop dat dat mij straks gespaard blijft!
gefeliciteerd!! en ik begrijp je volkomen ik ben ook zo behandeld, ik werd ingeleid en om 8 uur ging het infuus der in en me vliezen werden gebroken, de dienstdoende vk zei steeds het gaat goed en bla bla bla. maar omdat ikzo last van me hoofd had, kreeg ik daar wat voor, mij moeder vermelde nog even dat ik heftig reageer op pijnstilling, en die naald was nog niet in me been, en ik was van de wereld 4 uur lang!!! ben gewoon 4 uur kwijt. ik werd wakker en toen zat de gyn naast me bed, en er werd gezegd je gaat naar de ok want ik heb gevoeld en het doet helemaal niks terwijl ik me ween 6 in 10 had. en die vk had het dus niet erg goed gevoel, mevr lag ook in kruin en kon der dus nooit uit. ze hebben me die avond en de volgende ochtend weer zo prik gegeven. dus ben gewoon 3 dagen plat gespoten geweest, en kan je vertellen dat is niet fijn. ik zou zeker ene klacht indienen. ik heb deze week een gesprek daar over. succes. en geniet lekker van jullie kleine man.
Ten eerste gefeliciteerd met jullie zoon.... Maar ik zit met verbazing je verhaal te lezen! Wanneer leren sommige mensen in de zorg nu eens naar de persoon te luisteren en niet wat volgens het boekje wel of niet kan! Zou ook een serieus gesprek aan gaan met desbetreffende personen en zonnodig een klacht neerleggen Sterkte met het verwerken
wat schandalig zeg!!!! te idioot voor woorden dat jij de gang op moet om hulp te krijgen! ik zou zeker een klacht indienen, en laat ze dit verhaal maar weten zodat ze snappen hoe jij het beleefd hebt! ik ben bevallen op een dag dat het razend druk was, het enige wat ik ervan heb gemerkt was dat mijn vriend misschien niet mocht blijven slapen, maar we kregen tóch een kamer met zijn drieen waardoor dat wel kon. verder zijn we compleet verwend, ik heb zo´n relaxe fijne bevalling gehad! (dus iedereen die in het zkh wil bevallen, kom naar eindhoven haha!)
Hoi Sammy, Gefeliciteerd met je kindje. Wat erg zeg. Waar ben je bevallen. Ik ben in Sneek bevallen en heb iets soort gelijks meegemaakt. Mijn man werd ook naar huis gestuurd terwijl ik weeen had. Ik vond het ook vreselijk. Ik werd ook niet serieus genomen. Toen ik een slaapmiddel en een pethidine prik had gekregen ben ik even weg geweest. Daarna heb ik op het belletje gedrukt. Maar ik had zoveel pijn ik was niet meer bij kennis. Kon niet eens meer mijn man bellen. Was hier heel verdrietig over. Dat heeft het ziekenhuis toen uiteindelijk gedaan. Vond het heel waardeloos. Voelde me ook niet serieus genomen. Veel sterkte ermee, Groetjes Elba ps. Huismus, welk ziekenhuis is dat dat je man mag blijven?
Ik ben ook ingeleid in het zh en heb gedeeltelijk dezelfde ervaring, alleen heb ik er een heel ander (beter) gevoel bij! Ik kreeg veters ingebracht en daarvan kreeg ik idd weeën die zich in intensiteit langzaam opbouwden, al kwamen ze meteen snel achter elkaar. Maar mijn man mocht ook niet blijven in de nacht omdat ik op zaal lag. Tja, ik vond dat jammer, maar ik ben baas over mijn eigen telefoon dus als ik 's nachts het idee gehad zou hebben dat het door zou zetten of dat ik hem nodig zou hebben had ik hem gewoon gebeld en was hij ook gekomen. Ik heb de hele nacht alleen weeën weg gezucht maar ik vond dat eigenlijk niet zo heel erg. Ik kon gewoon onder de douche en mocht zelfs in bad wanneer ik maar wilde. Maar ik moet wel zeggen dat als ik belde, er meteen iemand voor me was. Want dat vind ik het ergste aan jouw verhaal, dat het personeel nergens te vinden was en dan vervolgens niet naar je luistert of niet goed duidelijk konden maken waarom ze bepaalde keuzes hebben gemaakt. En DAT is iets dat ik wel vaker hoor, dat vrouwen niets wordt uitgelegd en ze daardoor het gevoel hebben dat het personeel maar wat aanrommelt. Kijk, zij handelen (ook) naar ervaring. En soms verblindt dat mensen voor wat er werkelijk aan de gang is, zoals in jouw situatie. Maar ik denk wel dat jouw bevalling anders was dan wat hun ervaring ze ingaf. Ze hadden gewoon beter uit moeten leggen waarom je man niet kon blijven en ze hadden jou absoluut niet zo lang alleen mogen laten. En als je als verpleging vindt dat iemand in paniek is, dan ga je dat niet zeggen maar probeer je iemand op een andere manier te kalmeren.
Wat een verhaal! Allereerst natuurlijk gefeliciteerd met je mooie mannetje! Ik denk dat je heel trots op jezelf kunt zijn. Een bevalling doen die zo snel gaat, en dan ook nog in je eentje terwijl niemand je serieus neemt. Het klinkt spartaans hoe je beschrijft dat je de gang op moest om iemand te zoeken om je bevalling te begeleiden. Hoe absurd!! Ik kreeg zelf na 11 uur amper vooruitgang (pas 5 cm ontsluiting) ook opeens persdrang, maar toen is er na 20 minuten wel gekeken of het misschien niet toch opeens heel snel was gegaan, en toen had ik opeens volledige ontsluiting! Een half uur later was onze dochter er! Ik vind het altijd onbegrijpelijk als ze een bevallende vrouw niet serieus nemen. Juist dan ben je intuïtief zo sterk en is je lichaam zo duidelijk!! Veel sterkte ermee en inderdaad, een klacht indienen zou ik zeker doen! De mensen die hier verantwoordelijk voor zijn, moeten hier in ieder geval op gewezen worden!!
Jeetje, ben onder de indruk van je verhaal! Wat slecht van het ziekenhuis dat je man niet mocht blijven. Kan me helemaal indenken dat je er een trauma aan overgehouden hebt. Sterkte met het verwerken...
Jeetje wat een enorme rotbehandeling heb jij gehad zeg.. Het enige wat met mijn bevalling overeenkomt is dat de verpleging je man wegstuurd.. Dat hebben ze bij mij ook geprobeerd, maar op t moment dat ik manlief smste dat ik t wel erg zwaar had, is hij gelijk gekomen (toen zei de nachtzuster op de gang: als t een half uur nog zo is als nu moet u weer naar huis).. Ik moest toen net overgeven, en dat werd als teken van de bevalling gezien..Dus mocht in haar ogen manlief blijven.. Ik had gelukkig gehoord wat ze zei op de gang, en weet dat manlief (zelf verpleegkundige) zich niet had weg laten sturen.. Z'n vrouw ligt verdorie te bevallen.. Heb dit dus destijds doorgegeven in een klachtenbrief over hoe ze mij behandelt hebben.. Heb daar zelfs een gesprek over gehad, en dit is toen op de afdeling besproken in t team. Vindt t echt schandalig hoe ze je compleet hebben genegeerd gewoon..
ja ik heb hetzelfde gehad. ook ziekenhuis bevalling en ik merk dat het niet in mn koude kleren is gaan zitten. Ik kan nog steeds niet naar bevallingfilmpjes kijken of op tv een geboorte zien. De fouten zijn bij mij gemaakt door de gyn. Ook bij mij werd het opgewekt. Zondag gestript, maandag 3 cm ontsluiting, vliezen gebroken en vanaf dat moment in 1 lange weenstorm. Was de buikwee weg kwam de ondraagelijke pijn in mn rug. Na uren creperen kreeg ik een ruggeprik maar die werkte niet goed. Ik was helemaal van de kaart en na een half uur persen bleek dat het gewoon niet ging passen (mannetje woog 3860g, ik ben zelf maar 1.67 en 50 kilo) en toen hebben ze de gyn erbij geroepen. de verloskundige dacht dat het verstandiger was een ks te gaan doen. Maar de gyn kwam niet en ze hebben me gepusht om het zelf zover mogelijk te krijgen. Gevolg was dat hij middeni n het geboortekanaal vast zat. Na een uur en 20 minuten persen hebben ze haar letterlijk aan haar jasje de kamer binnengesleept. Hartslag van mn baby viel in rap tempo weg en toen moest het zo snel dat ze in 1 wee hem met een vacuumpomp eruit hebben getrokken. Baby deed het prima, apgar van 9/10 maar bij mij was alles verrot wat er verrot kon zijn. Alles was gezwollen, kon niet lopen, bloedingen, zitten kon niet. Het was zo naar de k@$#te dat ik een week met een catheter heb gezeten omdat ik niet eens zelf zou kunnen plassen. Heb 8 dagen op bed gelegen. Bekkenspieren zijn helemaal uit zn fatsoen getrokken en kreeg ook nog een baarmoederontsteking. Toen ik voor controles in het ziekenhuis terugkwam kreeg ik dezelfde reacties als jij. Heb 8 gynacologen om me bed gehad en opmerkingen als 'barbaars' zijn regelmatig gevallen. Maar het erge is dat als je een gezonde baby hebt je ineens niet meer mag klagen. Dan krijg je opmerkingen als 'iedere bevalling is zwaar' of 'ach je hebt er wel wat moois voor teruggekregen'. Bizar gewoon. Ik heb toen een nagesprek aangevraagd. Achteraf tijd verspilling. Opmerkingen als 'tsja bij de 1 gaat het goed en bij de ander niet' kreeg ik naar mn hoofd. Dat die gyn gewoon 30 minuten op zich heeft laten wachten toen ze geroepen werd werd afgedaan als ' ze had vast een belangrijkere zaak te doen'. Ik heb het er verder bij laten rusten. Ik wil het achter me laten. Feit is wel dat het er zo heeft ingehakt dat ik weet dat door die bevalling ik nooit geen tweede zal nemen en ze houden daar zooo mekaar het hand boven het hoofd. Het is erg lastig om het een plaats te geven maar ga alleen klachten indienen als je ermee om kunt gaan als je opmerkingen als hierboven krijgt. Het is nogal wat.
hoi Sammy mijn bevalling was op 28 april 2008 een gezonde zoon gelukkig maar de bevalling was een ramp.ik liep al onder controle in het zieknhuis vanwege bloedingen vanaf week 8 tot en met week 23 daarna met week 32 opname ivm weeen..met 38 weken op donderdagnacht verloor ik wat vruchtwater vrijdags op controle bij de gyn en aan de monitor ivm harde buiken...verpleegster zei was gewoon afscheiding geen vruchtenwater (wat het echt wel was) zaterdag weer op controle aan de monitor.een andere verpleegster luisterd ons gesprek af over het vruchtwater en vraagt daarom voor de sier of ik op mn hand wil blazen...ik blaas en daar liep het vruchtwater wel..bleek ik een scheur in mn vliezen te hebben bovenin dus van onderen niet zo even te zien...ik blij natuurlijk nu zou ik wel geholpen worden.....dus niet!!!!!!!! weer naar huis toe en sávonds om 20.00 uur weer op controle komen...aan de monitor weeen en vruchtwater maar nee ik moest weer naar huis zondag maar weer laten kijken zeiden ze ..dus de hele handel weer in de auto en naar huis...zondag ochtend met weeen weer op controle monitor ja mevrouw u heeft wel activiteit maar nog niet stabiel... gyn nog even geweest...kom morgenvroeg maar terug om 08.00 uur mevrouw dan gaan we u inleiden... moet je nagaan liep ik al vanaf donderdag met gebroken vliezen rond... wij naar bed zondag nacht word ik wakker van een klein plasje water wil ik opstaan uit bed en hupsakee vette weeen ineens... eerst even afgewacht maar kwamen zo snel achter elkaar dat ik man heb wakkergemaakt snel gedoucht en ziekenhuis gebeld ik mocht komen dus om 6 uur waren we in het ziekenhuis....mochten meteen door naar de verloskamer...lig ik daar zakken mn weeen af...na 2 uur dus toch gewoon om 8 uur komt er een verloskundige kijken en besluit ze me een infuus te geven om de weeen op te wekken..om elf uur trok ik het echt niet meer was al 5 uu met weeen bezig en had maar 1 cm onsluiting dokter besloot me een ruggenprik te geven zodat ik wat kon slapen en de bevalling beter aan zou kunnen... ik viel steeds weg dacht zelf dat ik steeds in slaap viel (bleek achteraf dat ik steeds flauw viel van de koorts) om 20.00 uur savonds had ik 9 cm ontsluiting en zou ik mogen persen maar doordat ik dus al 4 dagen met gebroken vliezen liep hadden ik en mn ongeborn baby dus een dikke vette infectie te pakken en moest ik eerst een uur aan het infuus met antibiotica in de hoop dat de baby er dan nog wat van mee kreeg via de navelstreng en placenta dus nog een uur langer wachten ik had inmiddels 42 graden koorts...om 21.06 mocht ik gaan persen en m 22.06 is mathijs geboren met een aangezichtsligging dus zijn arme hoofdje was helemaal verwrongen omdat hij helemaal niet paste...de verloskundige had een gyn in moeten schakelen voor een keizersnede bleek achteraf!!!!! mijn mooie manneke en ik hebben nog 4 dagen aan de antibiotica gelegen in het ziekenhuis voor we naar huis mochten.... dus ja trauma heb ik ook wel.ben nu weer zwanger en vind het wel weer heel eng om dadelijk weer te moeten bevallen..hopenlijk verloopt het deze keer beter....
hoi meis.... wat een drama... nou hier ook een drama in het ziekenhuis... ik ben 2 en een halve week te vroeg bevallen, op vrijdag begon het... ontsluitngsweeeen waren vrij sterk maar ginge zo maar ineens ook weer een paar uur weg.... toen ik inmiddels al 30 uur weeen had en maar 1 cm ontsluiting naar het ziekenhuis voor pijnstilling.. mijn eigen verloskundige was mee maar moest weg voor een andere bevalling. afgesproken dat ik daar lekker in het bad mocht gaan liggen om de weeen op te vangen en dat ze heel rustig aan zouden beginnen met weeen opwekkers. nou zodra mijn verloskundige weg was moest ik op bed gaan liggen...werd ik vastgesnoerd aan allemaal apparaten, infuus erin een weeenopwekkers op maximaal.... ik wist gewoon niet wat me overkwam... ik lag in een plas vruchtwater en kreeg het heel erg koud... toen ik vroeg of ze een schoon matje eronder wilde leggen deden ze dat niet want dat had geen zin... het noodlot wilde dat mijn man die dag zelf voor een spoedbehandeling behandeld moest worden want hij had niersteenkolieken...dus die was ruim 3 uur weg.... en ze lieten me gewoon helemaal alleen.....ik kon niet bij de bel.... was koud en in paniek... kon de weeen totaal niet opvangen en was gewoon niet bij genoeg om mijn moeder ofzo te bellen. op een gegeven moment trok ik het niet meer en ben tijdesn een weee die gewoon niet te houden was uit bed gestapt waarbij alle snoeren losgingen... toen kwamen ze door al het gepiep wel en waren ze soort van boos dat ik uit bed had proberen te stappen. inmiddels was ik al ruim 50 uur bezig en had niet geslapen, gegeten en had vreselijke dorst. toen mijn man terug kwam was hij witheet... dat was niet afgesproken dus de weeenopwekkers omlaag..ik zou een ruggeprik krijgen want ik kon gewoon niet meer. de anestesist had haast, was ruw en haastig en heeft de ruggeprik niet goed geplaatst...daarna de weeenopwekkers weer op maximaal want het duurde te lang... en ik voelde alles... slechts een kleine plek rechts was verdoofd. ik roepen dat die vent terug most komen maar dat kon niet want hij was aan het opereren het was afschuwlijk... ingeknipt terwijl ik geen wee had zonder verdoving want ik had immers die ruggeprik...placenta wilde niet los... vacuumverlossing ,ruim een liter bloed verloren het was een uitputtingsslag en ze hebben werkelijk al mijn grenzen overschreden, ik ben og dagen erna in de war geweest en heel veel gehuild... steeds kwam weer die hele film voorbij als ik wilde gaan slapen.. pppffff kan er nog om janken..en het ergste vind ik nog... je zit in een roes en ik was een groot stuk alleen.... dus ik zou wel een klacht in willen dienen..maar geloven ze me wel??? ik zat door die ruim 3 nachten zonder slaap en eten want ik spuugde alles uit in zo,n droomtoestand.. suf... verward... pijn... gr Jose later excuses gekregen....ze hadden het heel erg druk en ik ving de weeen zo goed op...dat extra ondersteuning niet nodig leek
Jeetje josee, Silvia en eline, Wat een ellende zeg. Is wel balen. Maakt je bang om een 2e te krijgen of hebben jullie dat niet? Niet normaal he, hoe mensen kunnen doen als je aan het bevallen bent notabene. Sterkte, groetjes Elba