Ik ga er vanuit dat het niet zo is en dat het gewoon psychisch is ofzo. Wil me niet teveel gaan verheugen op de klachten en vervolgens toch niet zwanger te zijn. Dit zijn mn klachtjes: -Elke morgen misselijk -buikpijn heel laag en pijn diep in mn flamoes -witte afscheiding -gevoeligere tepels/borsten ( mn man dacht ook dat ze voller aanvoelden) -steekjes in de liezen -duizelig soms -zin in eten wat ik normaal niet lust(gisteren had ik tomaat wat ik normaal echt niet lust ) Zaterdag kan ik testen. Vind het zo spannend allemaal!
Ik durf gewoon niet te testen. Mijn cyclus is helemaal van slag (geweest) Ben toen op advies van de HA een maand aan de pil geweest en heb nu duidelijk een eisprong gevoeld en alles. En nu al die klachten...... Ben zooo bang dat mn lichaam me voor de gek houdt. ZOals ook de andere keren... Al moet ik zeggen dat het nu wel totaal anders aanvoelt. Ik moet nu bv in de ochtend echt niks eten anders word ik straal misselijk. Kan pas echt wat eten als ik echt honger heb,eerder kan het gewoon niet:-s Gistere expres in bed wat gegeten maar een uur later was ik super misselijk. Was zo beroerd dat ik zelfs mn moeder heb gebeld of ze even een uurtje of Lieve wilde gaan passen. Dat doe ik echt NOOIT! Mja ik wil gewoon nergens vanuit gaan maar ja dat is zo moeilijk als je lichaam klachten geeft,en zo herkenbaar van de zwangerschap van mn dochter,en zo vlak voor mn NOD. Maar ik wil en durf nergens vanuit te gaan....