Mannen?

er gewoon naast staan en als ze het wil natte washandje aangeven verder wou ik niet aangeraakt worden maar dit is bij iedereen anders

 

Ik heb nog geen ervaring verder...maar ik denk dat het verschilt per vrouw op dat moment.

De ene vrouw vind het misschien wel fijn als je haar rug masseert tijdens de weeen en de andere weer niet en wil misschien niet aangeraakt worden.

Ik denk dat het vanzelf wel komt op dat moment en de vrouw wel aangeeft wat ze wil. Denk dat alles automatisch gaat

Wij gaan binnenkort naar een cursus toe en kijken wat ze daar voor tips geven voor oa. de man. Maar op het moment van de bevalling kan alles weer heel anders lopen. En de tips misschien niet eens gebruiken...

Het is voor jullie mannen ook erg spannend allemaal en jullie willen ook wat kunnen doen voor de vrouw op zo'n moment dat is heel begrijpelijk.

naar elkaar luisteren en elkaar aanvoelen is het beste op zo'n moment denk ik.

(ben ook nog onervaren maar zo denk ik erover

Succes met alles.....

 

@Ric vooral niet de antimannenonderwerpen op dit forum openen

Wel goed dat je van te voren al informatie probeert in te winnen. Ik heb het idee dat mijn man het allemaal wel ziet zover het is, wat mij enige stress bezorgd, dus ik denk dat je al op de goede weg zit, haha!

Geen ervaring verder hier, dus kan je ook niet echt helpen, maar ik weet wel wat hij vooral naar me mag luisteren en niet moet gaan zeggen dat ik niet mag schreeuwen als ik pijn heb en er gewoon moet zijn. Sigaretten roken tussendoor, ammehoela! Ik wordt voor een bepaalde periode denk ik heel erg onhebbelijk.

 

Hoi Ric,
Mijn partner en ik hebben samen gesproken over wat we wel of niet willen tijdens/na de bevalling. Toen ik ging bevallen van onze eerste vond ik het heel fijn dat mijn partner er voor me was en me gaf wat ik nodig had. Als man ben je tijdens de ontsluitingsperiode toch redelijk machteloos omdat je heel weinig voor je vrouw kan doen. Mijn tip voor de bevalling: luister goed naar haar en zorg ervoor dat ze zich zo goed mogelijk kan ontspannen zodat de bevalling zo soepel mogelijk verloopt. Dat kan bijv. Een massage zijn of een koud washandje of misschien is aanwezig zijn alleen al genoeg? Bespreek jullie wensen, zodat je dat van elkaar weet en jij als man kan deze wensen zoveel mogelijk in acht nemen. Als vrouw denk je niet meer erg helder tijdens de bevalling, dus is het handig als jij als man haar originele wensen kan beschermen.

Wat betreft na de bevalling: houd er rekening mee dat na een zwangerschap en een bevalling de batterij van je vrouw echt helemaal leeg is. Zelf zul je ook echt moe zijn: een bevalling is voor een man op een andere manier ook zwaar. Help haar zo goed als je kan in de tijd dat je thuis bent. Ook hierbij is het belangrijk om te weten wat ze van jou verwacht en ook wat jij van haar verwacht. Je bent ineens samen papa en mama en de eerste weken zijn erg zwaar ivm (nacht)voedingen enz. Dus mijn gouden tip is vooral: praat met elkaar over hoe jullie allebei dit voor jullie zien, en spreek wensen naar elkaar uit. Bespreek ook minder leuke dingen zoals bijv. Wat als: keizersnede, knip, alsnog naar het ziekenhuis moeten (als jullie voor een thuisbevalling willen gaan) enz.

Succes

 

ga staan waar jij wilt staan. en doe wat voor jou goed voelt. Als je vrouw/vriendin daar anders over denkt hoor/merk je dat echt wel.
Mijn man heeft de hele pers fase aan het voeteneind gestaan omdat hij het zo machtig interessant vond.

mijn man neemt de periode nadat de hulp weg is vrij, juist omdat je anders de hele dag met 3 volwassenen rondsjouwt in 1 huis. dat vind ik zelf wel fijn. en daarna kun je lekker met zn 3en wennen aan het ouderschap en het nieuwe ritme.
De meeste mannen in mijn omgeving doen het zo.

 

Mijn partner is toen 2 weken thuis geweest. Ik zou niet al te bang zijn om de kraamverzorgende in de weg te lopen: bij ons werd mijn partner regelmatig weggestuurd voor her en der een boodschapje en ook hij werd af en toe naar bed gestuurd om wat extra bij te slapen. Voor de rest zul je ook veel bezig zijn met je kindje leren verzorgen, aankleden, in bad doen enz. De kraamhulp is er ook steeds minder dus komt er steeds meer van de verzorging op de ouders zelf aan.

 

Mijn man was de eerste 2 weken ook thuis toen de kraamzorg er nog was. Juist heel fijn. Hij was er bijvoorbeeld bij met de eerste keer in badje doen ed. Heeft het zelfs eerder gedaan dan ikzelf omdat ik nog niet zo lang kon staan. En dat geeft veel meer vertrouwen dan waneer je het naderhand van je vrouw moet leren.

En voor mij was het ook heel fijn om die eerste week mijn ventje naast me te hebben.

Fijn te lezen dat je zo betrokken bent. Veel geluk meet je gezin

 

Hihi mijn man wilde afwassen toen de kraamhulp zei, ga jij eens op de bank zitten dan heb ik dadelijk ook nog wat te doen...
Hij is toen na 3 daagjes weer gaan werken en heeft vrij genomen nadat de kraamhulp weg was

 

mijn partner is tijdens de 1ste week gewoon gaan werken begon soms later en kwam eerder thuis. en daarna heeft hij vrij gepakt.
want de kraam doet toch alles en dan vond hij dat ie in de weg liep haha

 

Ik vond het heel fijn dat mijn man een soort "tussenpersoon" was tussen mij en de verpleegkundige/ gynaecoloog. Ik kon soms niet echt goed duidelijk maken wat ik wel en niet wilde. Jij kent je vrouw van alle aanwezigen het beste. Dus hou haar goed in de gaten en luister als ze wat aangeeft.
En de kraamperiode? Als het je eerste is zul je waarschijnlijk blij zijn met de kraamzorg die je de dingen voor doet en uitlegt. En in de weg lopen kan niet, het is jouw huis, jouw kind en jouw vrouw!

 

Ik denk dat inderdaad het belangrijkste is om te luisteren naar je vrouw. En vooraf weet wat zij graag wil.
Tijdens mijn bevallingen werd veel gevraagd en reageerde eigenlijk standaard met: euuhhh dat weet ik niet meer...(ook op de simpelste vragen haha) Mijn man kon veel voor mij beantwoorden.

En de kraamverzorgster in de weg lopen? Nee joh! Mijn man stond overal met zijn neus bovenop, omdat ook hij van alles wilde weten en leren.

Maar vind het vooral heel lief dat je vooraf informatie verzameld. Daar zou die van mij niet opkomen haha

 

Toen ik beviel van onze eerste vond ik het fijn dat hij er was om mij te helpen bij het persen.
Bij elke pers wee die kwam deed ik mijn armen omhoog en hij en de verpleegkundigen haakten in zodat ik kracht kon zetten.
Verder heb ik niet veel mee gekregen omdat ik af en toe weg viel.
Het was alsof we op dat moment elkaar aanvoelden.
Let dus op de signalen van je vrouw en wat ze zegt.

En misschien als leuke handige leestip (het is humoristisch geschreven maar wel vanuit de man) 'Help! Ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt!' van Kluun.
Nogmaals het is met een glimlach geschreven maar toch staan er wel handige dingetjes in.

En wat betreft kraamhulp.
Die van ons liet ons zien hoe we onze dochter moesten verzorgen en verder verveelde ze zich omdat mijn vriend alles deed qua huishouden
Het is een beetje wat je zelf wilt, je loopt ze niet gauw in de weg

 

bij de bevalling heeft mijn man vooral tijdens de weeen mijn hand vastgehouden, ik moest toch ergens in knijpen tijdens het persen heeft hij mijn hoofd omhoog gehouden (hand in de nek) en meegeholpen om mijn ene been naar achteren te houden, (mijn moeder de andere) ik kon het zelf echt niet meer.
verder af en toe een lekker koel washandje op mijn hoofd.
oh en neem je vrouw het niet kwalijk als ze niet aangeraakt wil worden. en dan ineens toch weer wel.. veer zo goed mogelijk mee

Ik vond het wel fijn dat mijn man er was in de week dat de kraamzorg er ook was, ik kon niet zelf mijn bed in en uit, en had een catheter, dus overal waar ik heen ging moest mijn zakje ook mee. Ik kon bijna niet lopen, en mijn meisje niet zelf verzorgen, mijn man heeft de eerste hele week de verzorging van onze dochter zelf gedaan. De kraamzorg heeft hem alles goed uitgelegd, hoe hij een luier moest verschonen, flesje maken, in badje doen. temperaturen enz.

 

Ik weet niet eens wat me vriend deed tijdens de bevalling... Teminste tijdens t persen, ik ben ehm in me gedachte kwijt..

Overleg dit met je vrouw, deze moet je steunen, vraag wat ze wil, wat haar fijn lijkt, geen enkele vader weet wat van hem verwacht wordt, en hoe goed je ook wilt voorbereiden, het kan heel anders gaan als je gedacht had

De kraamweek, hier vrij (ww) dus niet voor gekozen, kwam net zo uit, vonden het beide erg fijn, vrage. Waar de een niet aan dacht, en beiden oefenen onder begeleiding haha, zou het zeker weer doen!! En laat je man als man ook vertroeteld worden

 

De kraamhulp blijft maar 6 uur, dus halverwege de middag vertrekt ze waarschijnlijk alweer. De overige 18 uur mag jij aan de bak... Als je vrouw veel schade van de bevalling ondervindt heb je dan nog genoeg te doen. Mijn man moest alle luiers e.d. verschonen en bovendien mij elk uur eten en drinken brengen, helpen douchen etc. Die was kapot na 1 week, en erg blij dat mijn moeder toen kwam logeren Laat de kraamhulp dus vooral haar werk, huishouden e.d. doen, en ga lekker met de baby en/of je vrouw knuffelen als ze er is.

Tsja, doen wat je vrouw zegt bij de bevalling: ik zei zelf geen stom woord. Ik zat in bad de weeen op te vangen en het was teveel moeite om te zeggen dat iemand er (na verloop van tijd) warm water bij moest doen. Dusse... als je vrouw ook zo'n type is, probeer het haar dan gewoon zo comfortabel mogelijk te maken.
Tijdens de laatste fase heb ik eigenlijk niet eens aan mijn man gedacht, terwijl hij naast mijn hoofd zich stond af te vragen wat hij in vredesnaam voor me kon doen. Tsja, niks eigenlijk... dus trek je dat ook niet aan als het zo loopt! Ik moet zeggen, toekijken bij een bevalling lijkt me niet veel makkelijker dan zelf de hoofdpersoon zijn... en veel zenuwslopender.

Ik geloof dat de grootste blunder die je kunt begaan is aangeven dat jij het zwaar hebt tijdens de bevalling, of 'au' roepen als ze in je hand knijpt

 

Die eerste twee weken na de bevalling is je vrouw vréselijk verliefd op je, ik zou inderdaad lekker thuis genieten van haar en van je nieuwe gezinnetje.

Voor tijdens de bevalling: Onze bevallingscoach (samen bevallen) gaf de mannen als tip mee: Heb geen medelijden met je vrouw. Daar heeft ze niets aan. Sta gewoon naast haar, en help haar waar je kan met waar ze om vraagt.

 

haha ik ben zelf heel nuchter en kan heel goed zeggen wat ik wil dus EIGENLIJK heb ik manlief niet zo nodig, je moet niet teveel aan me willen zitten als ik pijn heb, gewoon me met rust laten (anders word ik wel bitchy haha als je niet lastig valt dan blijf ik aardig haha)

Dus gewoon luisteren, niet jezelf zielig vinden haha (die mannen heb je ook haha) of domme vragen gaan zitten stellen , of heel de tijd de VK of verpleger lastig vallen met dingen die niet belangrijk zijn (groot irritatiepunt van een vriendin van mij) ik heb mijn man een taak gegeven; foto's maken, filmen....

Dat handje vasthouden e.d. dat hoeft van mij echt niet, en ja als je een opmerking naar je hoofd krijgt die je niet leuk vind, dan bedenken dat je vrouw dit niet echt zelf is maar dat de omstandigheden hiervoor zorgen en dus meeveren / meewaaien..

MAAR dit is voor iedereen anders, ik denk dat het vooral een kwestie van goed luisteren en aanvoelen is en doe je iets wat ze niet wil dan zegt ze dat wel hoor (believe me haha) en dan niet boos of gepikeerd doen maar gewoon rustig blijven..

Oja zenuwachtig doen kon ik ook echt niet tegen, had mijn man even in het begin toen heb ik gezegd dat ie normaal moest gaan doen of dat ie de kamer uit moest, niets zo vervelend als een ijsberend man die steeds uit zenuwen moet gaan plassen ofzo (hallo wie moet er nu een meloen uit haar ** werken )

Ik snap wel (nu achteraf in alle redelijkheid) dat het voor mannen ook een hele happening is hoor maar op DAT moment vond ik dat zo irritant, toen heeft mijn man het los gelaten en zijn we grapjes gaan maken en lekker gaan lachen met zijn tweeen.

Dus het kan ook gewoon heel leuk gaan ik heb zelfs tijdens persweeen nog gelachen (zolang je maar niet me gaat troetelen haha)

 

Mijn man is 2 dagen thuis geweest en daarna weer gaan werken ik redde me prima met de kraamhulp en hij was dan iets vroeger thuis om ons andere kindje te verzorgen (in bad doen e.d.) ik ben heel zelfstandig en kan al vrij snel mezelf redden.

Ik zou er niet vrolijk van worden mijn man 2-3 weken thuis dan raak ik heel mijn ritme kwijt en raak ik daar aan gewend, ik ga liever verder dan..

Moet wel eerlijk toegeven dat het wel ligt aan hoe je bevalling gaat, nu praat ik over de tweede, de eerste heb ik 3 dagen in ziekenhuis gelegen (totaalruptuur en glucoseproblemen e.d. kindje) daar heb ik wel veel aan mijn moeder gehad die deed veel dan.. die was ook bij mijn eerste bevalling, ze heeft geen bal gedaan alleen gezeten maar dat maakte me zo rustig en vond dat zo'n veilig en magisch idee dat degene die mij op de wereld heeft gezet nu haar dochter iemand op de wereld kon zien zetten... was erg speciaal, ze wist haar plek wel en manlief kwam op nummer 1 (niet alle moeders kunnen dit )