Wat is dat toch? Ik probeer het te begrijpen, maar ik kom er niet uit. Mensen die maar door blijven praten. En dan niet als in even lekker bij kunnen kletsen met een vriendin ofzo. Maar gewoon mensen die je regelmatig ziet en waar maar geen stop op zit. Die door blijven ratelen als jij naar het toilet wil. Duidelijk in een houding die zegt dat je gaat bewegen. Of dat die mensen het niet lijken te zien dat je ondertussen ook je aandacht hier en daar op je kind wil kunnen houden. Zelfs als je kind zowat verzuipt en jij er naartoe rent, is het net alsof het ze niet deert of dat ze het überhaupt in de gaten hebben. Van die mensen die blijven praten terwijl jij net even iets af staat te rekenen. En dat diezelfde mensen dan eigenlijk ook continu hetzelfde vertellen. Is dat nou een vorm van helemaal niet bewust bezig zijn met je omgeving? Of wat is dat? Wat beweegt die mensen? Wie herkent dit? En vooral; hoe ga je er dan mee om? Ik vind het namelijk heel moeilijk om te zeggen; "kun je nu even je mond houden, mijn kind verzuipt.." of eh.. "dat vertel je nu al voor de vierde keer". Ik vind het lastig, want soms is al die info echt veel, vooral ook omdat die mensen ook zoveel details te melden hebben die zo niet belangrijk zijn.. Enfin.. puntje van frustratie dus.
Hihi bolkje! Maar eh, zeer herkenbaar. Ik werk voor de thuiszorg en het komt regelmatig voor. Sta je dan met jas aan en tas enzo bij de voordeur en dan nog.... :x
Mijn buurman is echt erg hoor Vorige keer kwam hij mijn moeder tegen bij de supermarkt. Hij had haar een keer in onze tuin zien zitten en nog nooit gesproken, maar heeft haar een half uur aan de praat gehouden
Haaahhhaaa ik ken het! Ze blijven maar doorgaan. Ook aan de tel. Dan zeg ik nog gapend.. Zo ben moe man ga liggen... En nog!!!!! Begrijpen ze het niet
Geen last van. Ik kap het gewoon af...Sorry maar ik moet nu echt gaan! En dan ook direct je hand opsteken en omdraaien.
Dit vind ik wel erg zielig. Die mensen zijn vaak de rest van de dag weer alleen en SNAKKEN naar een praatje (al begrijp ik dat de tijd daar niet voor is...)
Kun je mij het adres van je buurman geven? Ik had vandaag voor het eerst sinds weken ein-de-lijk eens een positief gesprek met iemand waarmee ik voor 1 onderwerp op één lijn zat en ik leefde helemaal op. De rest van mijn reallife contacten kunnen of enkel zeuren/zeiken/negatief doen of het zijn familieleden van VL waarvan ik niet weet of ik too much ben omdat ze allemaal stikaardig zijn Soms snak ik naar een leuk kletspraatje - gewoon omdat het kan - en niet gezeur en negatief gedoe!
Ik heb zo n collega! Kom je gewoon niet tussen! Soms als je tegelijk praat stopt de ander, omdat je gewoon doorpraat of harder gaat praten. Maar zij dus echt niet. Ik weet ook nooit wat te doen... soms loop ik gewoon weg en zeg lachend dat clienten op me wachten... maar het is niet fijn en inderdaad 5x hetzelfde. Vorige zwangerschap al haar zwangerschaps- en bevallingsverhalen gehoord en nu weeeer
Ik werk drie uur. Heb 15 minuten tijd voor 20 minuten reistijd en dan nog twee uur werken. Dan word 15 minuten kletsen na werktijd wel een beetje onhandig he? En als de mensen snakken naar een praatje dan laten ze me maar minder werk doen, ik ben daar toch al de hele ochtend?
Ik ken ook zon iemand en eerlijk gezegd irriteer ik me er mateloos aan, laat nooit iemand uitspreken en komt overal dwars doorheen pfffffff
Echt bizar hè?! Hier is etenstijd de tijd om dedag door te nemen maar voornamelijk die van onze 3 kids. Gezellig kletsen wat ze hebben gedaan. Maar eigenlijk begint hij en blijft praten ook als ik hem niet meer aan kijk of met een ander in gesprek ga ziet hij het niet. Laatst viel onze dochter en kwam huilend naar binnen maar hij was Zo in zijn verhaal dat hij verontwaardigd was dat ik wegliep.
Ik heb een kennis/vriendin, die dat doet. Ik kan er niet zoveel mee, want ze luistert dus ook echt niet. Tegenwoordig onderbreek ik haar, dat ze niet naar me luistert. Dan zegt ze een beetje ondersteboven 'oh', dan krijg ik een kans, om vervolgens dus gewoon door te gaan. Ze ziet ook dingen die er niet zijn, 'oh ben je verdrietig? Moet je huilen? Ik zie het aan je! Kom maar!'.... Terwijl dat dus helemaal niet zo is. Beetje vermoeiend, altijd drama (zoeken). Ik kan er eigenlijk niets mee... Mijn smoeder en haar moeder en mijn man, in dezelfde kamer samen... Uuugghhh... Allemaal door elkaar heen, zo vermoeiend. En luisteren, ho maar. Mijn smoeder stelt me ook wel eens een vraag, maar wacht nooit op het antwoord Meestal zit ik erbij en kijk er naar haha
Hahaha..dat je idd al bewegingen aan het maken bent om weg te lopen en ze blijven praten. Ik zie dat wel als een ander dat bij mij zou doen.
Ik heb ook zo'n collega, die komt binnen om vervolgens der klep niet meer te houden. Heel vermoeiend.. Iets te snel op opslaan gedrukt. Maar wat ik doe? Heel gemeen misschien maar ik reageer gewoon niet overal meer op. Ze zit in 'mijn' team, (ik werk als teamleidster) en soms zeg ik ook gewoon dat ik niet heb geluisterd, of dat ik nu even druk ben. Duidelijk zijn helpt wel merk ik. Soms zegt ze ook dat niet belangrijk was en is ze weer even stil