Sorry maar moet ff mijn verhaal kwijt. Mijn man en beste vriendin (tevens mijn buurvrouw) hebben ruzie. Allebei zeggen dat ze niet boos op mij zijn en dat ik er buiten sta maar zo voelt dat niet. Mijn man loopt op zijn tenen de hele dag. Ik heb bekkeninstabiliteit en een zoontje van 2 1/2, dus hij moet ook nog eens alles alleen doen plus die ruzie erbij maakt het voor hem niet makkelijk. Gevraagd of ze hier wilde komen om het uit te praten maar daar heb ik niks op gehoord. Ze viert haar 30ste verjaardag vandaag en heb haar laten weten dat ik niet kom als zij het niet uitpraat met mijn man. Ik voel me echt dood ongelukkig nu en het lijkt niemand wat uit te maken. Ik weet echt ff niet wat ik hier mee aan moet.
Beste xxisoldexx, Wat een vervelende situatie! Ik weet niet waarover het gaat maar ik vind wel dat jij je beste beetntje hebt voorgezet om het weer goed te krijgen. Jammer dat twee volwassen mensen de confrontatie niet aan (durven) gaan. Maar jij hebt je best gedaan!!!
Jeetje dat is wel een lastige situatie voor jou, maar... Je hebt een voorzet gedaan om het ze te laten uitpraten, en ik denk dat je het nu moet laten voor wat het is. Het zijn twee volwassenen die dat prima zelf kunnen. En zoals ze beide zeggen, jij moet niet het gevoel hebben dat je er tussen staat, omdat dat niet zo is. Dus laat (hoe moeilijk ook) het gaan en laat ze het lekker zelf uit zoeken, het komt vast weer goed!
Korte versie waar de ruzie om gaat. Haar zoontje van 4 had de mijne al een paar keer geduwd, geslagen enz. Daarna ramde hij mijn zoontje tegen de grond en toen werd mijn man best wel heel erg boos en mijn vriendin vindt dat niet kunnen.
Is een logische reactie vind ik persoonlijk. Heeft je vriendin wel meegekregen wat er vooraf gebeurde. En inderdaad is het echt iets tegen hen, maar geen probleem wat niet de wereld uit geholpen kan worden. Een gesprek kan hiertoe de aanzet zijn maar jij hebt je best gedaan! De zet is nu aan hun...
Haar zus stond net aan de deur. Ze had een pakje voor de kleine meid en vroeg ook of ik nog naar de verjaardag kwam. Ik begon me toch te huilen.
jeetje wat een nare situatie zeg... ik weet zo gauw niet wat je moet doen... ik kan beide wel voorstellen, zeker als je vriendin niet het hele voorval heeft mee gekregen alleen dat je man boos werd... ik zou proberen het vandaag te laten rusten en dus ook niet naar die verjaardag te gaan (je zit daar nu toch niet op je gemak en met je bekkeninstabiliteit is dat nu al helemaal niet goed) en het morgen ofzo met haar bespreken...?? in ieder geval sterkte en denk om je kindje(s)
Ik kan me het ook van beide kanten voorstellen. Erg vervelend en hopelijk praten ze het netjes uit. Knuffel!