hoi allemaal, ik hoop dat jullie met ons mee willen denken over het volgende: onze zoon huilt sinds een week onder het eten, de ene avond is het erger dat de andere avond. soms is het zo erg dat hij echt alles bij elkaar gilt. als ik hem met kinderstoel en al omdraai wordt hij op den duur wel weer rustig. maar als je hem dan weer wat aan bied is het mis, dan huilt hij weer flink. ik wordt er zo langzamerhand helemaal gek van.
Krijgt hij geen tandjes?? Hier is het in de stoel zetten altijd al drama in zo'n 'tandentijdperk'... Gaat hij na verloop van tijd wel eten, of blijft het drama?? Eet hij zelf of geven jullie hem eten? Hier was het op een gegeven moment ook over toen ze zelf mocht eten.
tja tandjes, ik weet het niet. hij is wel erg jengelig dat wel maar kwijlen doet hij eigenlijk altijd en bijten op dingen ook. hij eet eerst wel en jammert dan omdat het niet snel genoeg gaat en na een tijdje wil hij niet meer en gaat hij slaan wanneer je met de lepel eraan komt. als hij dan later een toetje krijgt wil hij soms wel. wij geven hem eten, hem zelf laten eten is geen optie. geef hem wel vaak dingen in de hand, b.v. wortels of broccoli. maar dat is als we net aan tafel zitten, hij eet al vrij weinig en als hij zelf eet dan komt er weinig echt in. ik maak voor hem vaak eerst avg door elkaar en dan nog iets los wat hij zelf mag doen. ik zie hem dat nog niet helemaal zelf doen, als hij de lepel heeft speelt hij alleen maar ermee
Ja, onze dochter was ook al wat ouder toen het zelf eten echt beter ging. Afhankelijk van wat we eten gaat het wel of niet goed! Dat slaan tegen de lepel herken ik wel..pfff..vreselijk. Nu doet ze het in principe zelf, maar als het niet goed of snel genoeg gaat (dan gaat ze met haar lepel of vork erin meppen), dan geven we haar tussendoor ook steeds hapjes!
we hebben wel eens geprobeerd om hem het bord te geven en hem zo zelf te laten eten, maar dan kieperd hij hem om wat we wel merken is dat als we hem een lepel geven waar hij mee mag spelen dan wil hij nog wel eens verder eten. moet trouwens ook zeggen dat als hij na het toetje zijn lepel mag is hij weer helemaal vrolijk. dat maakt hij ook lawaai maar dan meer van het spelen en vrolijk zijn
Herkenbaar! Hier gaat hij soms alleen al huilen als hij zn warme eten ziet... We krijgen er meestal maar een paar hapjes in en dan slaat hij het weg. Maar als we daarna fruit of yoghurt aanbieden, eet hij dat wel weer dus het gaat specifiek om het warme eten. We proberen nl nog wel eens dan stiekem tussen het fruit of yoghurt door een hapje warm eten er in te krijgen, maar meneeer weet dondersgoed wat er op de lepel zit! Het is inderdaad om gek/wanhopig van te worden! Hij heeft nog nooit (!) gewoon een lekker bordje avondeten gegeten.
het gaat hier ook idd alleen om het avond eten, brood eten of fruit is geen enkel probleem. hier huilt hij ook als hij zijn bord ziet, maar dan lijkt het er meer op dat hij dat accuut aan tafel wil en wil eten. hij is altijd een moeilijke eter geweest maar nu wordt het wel wat erger, hij is vrij klein dus het echt kunnen hebben is het ook niet.
Het is hier wel erger op kdv dagen moet ik zeggen. Dan is hij gewoon echt heel moe als hij thuis komt. Op andere dagen huilt hij wel minder, maar hij eet gewoon nauwelijks iets.
Het lijkt mij dat hij je probeert iets duidelijk te maken hij wil iets, maar de boodschap komt niet over, hij kan het nog niet zeggen. Waarschijnlijk probeert hij het wel met gebaren duidelijk te maken. Maar jij begrijpt niet wat hij bedoelt, en uit frustratie zal hijgaan huilen. Probeer eens goed te kijken wat hij doet voor hij gaat huilen. Wijsthij naar iets? Gebaart hij? Probeert hij iets te zeggen? Als hij met een lepel in de hand beter eet, DSM geef je hemtoch gewooneen lepel? Ermee spelen hoort erbij, dat is oefenen in het hanteren van een lepel. En als je bordje voor hem zet om zelf te eten: nooit meer dan twee of drie hapjes tegelijk neerleggen. Met meer eten op een bord is het voor zo'n uk niet te overzien, hij weet niet welk stukje te pakken. Omkiepen van een bord is vaak een uiting van 'ik overzie het niet'
het omkieperen van het bordje is niet het niet kunnen overzien, hij maakt er een spelletje van en probeert de onderkant van het bordje te zien. hij krijgt alleen de lepel als het niet gaat anders niet. voor die tijd doet hij zijn handen over zijn gezicht heen en begint te huilen.
Herkenbaar, mijn meisje werd ook een tijdje steeds boos tijdens het eten om schijnbaar niks. Toen ik uitvond dat de driftbui negeren ervoor zorgde dat 'ie het snelst afgelopen was, werden ze vanzelf minder. En waarom die driftbuien? Moe? Tandjes? Sprongetje? Niet snel genoeg een nieuwe hap krijgen? Wie zal het zeggen... Het bordje wordt hier ook veelvuldig omgedraaid. Is gewoon spelen en ontdekken, net als het op de grond gooien van het eten. Maar alles wat kan met de handjes eet ze zelf hoor. Al een paar maanden. In het begin moeten ze hard oefenen en help je ze een beetje. Maar die kleintjes leren snel! Nu stop ik alleen nog stukjes in haar mond als ze vergeet te eten omdat ze te druk bezig is met iets anders.
Waarom geef je hem alleen de lepel als het niet gaat? Er zijn zo veel kinderen die zich rustiger laten voeren als ze zelf een lepel in de Han hebben. Is volgens mij zelfs een soort standaard tip. Als je gewoon twee of drie stukjes op de tafel voor hem neer legt is er niet de afleiding van een spannend bord (ik zie een baby nog niet zo snel de tafel omdraaien). Met maar twee of drie stukken is er ook minder uitdaging om te gaan gooien of smeren. En anders geef je hem tijdens het eten gewoon een leeg bord. Kan ie omkiepen zoveel bij maar wil, terwijl jij hem voert van een ander bord.
vanavond at hij ineens wel weer heel goed, was ook iets nieuws. wij aten iets wat te scherp was voor hem en hij kreeg friso kalkoenmenu(of zo iets) dit ging er wel in en zonder al te veel jammeren