Wat doet de logopedist?

Mijn zoontje praatte te weinig toen hij met 2 jaar bij het consultatiebureau kwam, daarom werd aanbevolen om een afspraak bij de logopediste te maken. Niet veel later konden wij er terecht. In het begin zat ik enkele weken bij de consulten, later moest ik buiten wachten en werkte de logopediste ( of ook soms een stagiaire of vervanger ) alleen met mijn zoon en mocht ik aan het eind binnenkomen om door te spreken, wat ze hadden gedaan en wat het huiswerk was.

In het begin had ik niet zo heel veel vertrouwen, omdat ik niet direct een resultaat zag. En ik had gedacht dat de logopediste alles zou doen, maar het is gewoon heel belangrijk dat je met je kind ook tussen de afspraken thuis oefend. In ons geval was het af en toe nog best moeilijk om mijn zoontje thuis te motiveren, had hij geen zin of was snel weer afgeleid, of hij vond het niet leuk dat ik nog niet tevreden was met zijn zin of uitspraak....best lastig.
Bij de logopediste zelf ging alles spelenderwijs, met poppetjes, kleuren, verven of doppelsteen, soms ook een memory spelletje en ook thuis hebben wij er meestal weer een spelletje van gemaakt of verder ingekleurd.

Ik heb mij verder niet met de oefeningen bemoeid tijdens het consult, altijd mijn zoon laten praten, maar als je denkt dat een ander aanpak beter is, zou ik dit zeker bij de logopediste aangeven, aan haar dan of ze er ook iets mee doet. Ik had bijvoorbeeld de indruk dat mijn zoontje minder zei bij de stagiaire, op die leeftijd zijn de kinderen soms best nog eenkennig.

Af en toe werd er weer een test gedaan om de vorderingen te kunnen zien, de woordenschat was al snel op niveau, maar de zinsbouw lange tijd niet voldoende. Soms hebben wij ook klanken geoefend. De laatste keer, net voor zijn 5. verjaardag, was de test zo goed dat wij konden stoppen met logopedie en ik ben er eerlijk gezegd niet treurig om....vond het lastig om hem thuis te motiveren, maar oefenen is volgens mij echt heel belangrijk, maar afhankelijk van de leeftijd van het kind nog best een opgave en als ouder versta/ begrijp je je kind toch en is het soms moeilijk de oefeningen goed te doen, omdat je heel anders erna luistert dan een logopediste.


Elke keer kregen wij een DIN A4 met woorden of afbeeldingen, om de uitspraak of zinsbouw te oefenen. Ik heb er zelfs ook nog iets aan gehad, omdat Nederlands niet mijn moedertaal is. Het leukste vond ik nog pictolezen, kleine boekjes met tekeningen, en als je het goed deed, kon je een verhaaltje "lezen".

Of het ook zonder logopedie goed was gekomen? Misschien....Hij kan nog altijd last blijven houden, vooral als het om het schrijven en lezen leren gaat.
Op zich vond ik het wel nuttig, maar je kunt zijn ontwikkeling nu niet vergelijken met een situatie zonder logopedie. In elk geval weet hij al een beetje wat huiswerk en oefenen / leren is. Ik vrees dat dat later nog lastig gaat worden af en toe, maar misschien zijn de kinderen op die leeftijd ook nog niet zo aan toe om op die manier iets te leren, ook al gaat het spelenderwijs.

 

In het begin van de les herhaalden ze samen de oefening van de afgelopen week en dan gingen ze iets nieuws doen. Op een gegeven moment ging ze ook met een stickerkaart werken, bij 10 stickers (1 per afspraak) mocht hij een cadeautje uit de doos pakken...dat werkte toch wel motiverend. (Ik ben zelfs niet zo voor stickers plakken om te motiveren).
De logopediste ging ook af en toe met de peuterspeelzaal of later met de juf bellen, hoe het daar ging. Op de peuterspeelzaal had mijn zoon een vve indicatie, hij mocht toen 1 en later 2 dagen per week extra komen zonder extra kosten voor ons. Ik vond dat heel fijn, omdat hij thuis enig kind is en hij daar onder leeftijdsgenoten kwam. Wat ze daar extra hebben gedaan aan oefenen kan ik niet zo goed zeggen, volgens mij wel wat, misschien een keertje een extra boekje gelezen of samenzitten. Op school zei de juf dat het haar niet speciaal was opgevallen dat hij achter liep, maar op gegeven moment kregen wij toch een briefje mee om het te laten testen (denk dat toen meer kinderen dit soort briefje kregen, maar niet allemaal) , maar toen zatten wij al lang bij de logopediste.

In het begin had ik niet verwacht dat het zo een lang traject zou worden, maar op zich is het wel logisch...van de testen en de testresultaten kreeg ik niet heel veel te zien, wel elke paar maanden een soort verslag dat ook naar de huisarts en PSZ/ school ging, met de onderbouwing, waarom doorgaan met de lessen nog noodzakelijk was.

Als ouders begrijp je je kind toch of heb je de neiging om hem aan te vullen of door vragen te stellen achter te komen wat hij bedoeld...het was daarom voor mij best lastig een vooruitgang te zien, en je weet ook niet wat hij op eigen kracht doet en leert en wat door de logopedie komt....ik kon ook dingen 10 keer voor zeggen en nog zei hij het niet compleet goed... was best frustrerend soms als hij niet wou meewerken, op gegeven moment hebben wij ook woordjes op de fiets geoefend of heb ik het gewoon heel vaak gezegd, zonder dat hij iets zei....later bij de herhaling bleek toch dat hij wat had opgepikt....soms dacht ik, oh komt dat wel goed, wij hebben te weinig geoefend en wonder boven wonder was de logopediste toch tevreden....of de dag doorspreken, pff wat heeft het lang geduurd, voordat ik zo ongeveer wist wat hij op school had gedaan...spreken doe je natuurlijk niet alleen bij de logopediste, maar gewoon elke dag... en afhankelijk ervan wat de reden is waarom iemand er komt, kan het volgens mij echt lang duren voordat je resultaat ziet en dan nog weet je niet of het aan de oefeningen ligt of dat hij gewoon uit zich zelf meer is gaan praten...maar uiteindelijk maakt het niet uit hoe en wat, maar alleen het resultaat telt...

 

Vraag anders een aan de logo wat haar verwachtingen zijn en toets die aan die van jezelf dan weet je of je te veel verwacht

 

Mijn tweede gaat heen ivm uitspraak. Nog niet zo lang, maar krijgen allemaal oefeningen om zijn mondmotoriek beter te maken en zijn uitspraak te verbeteren. Uiteindelijk zullen we ook moeten werken aan het durven, want hoe beter hij durft, hoe beter hij praat.

De oudste heeft logopedie gehad ivm taalachterstand wat geen taalachterstand bleek te zijn. Uiteindelijk zelfs een forse voorsprong. Hij moest allerlei platen bekijken en woorden benoemen. Dat vond hij niks aan. Uiteindelijk zijn we ook gestopt en is hij geplaatst op een MKD waar hij ook logopedie kreeg, maar veel meer in spel en het toevoegen van woorden.
Mijn zoon heeft/had een TOS. Nog steeds is zijn theoretische kennis van taal uitstekend (hij is nu 6,5 en scoort als 8,5jr of hoger) maar ervaart nog steeds problemen in sociale situaties. Dan gaat het te snel, of hij snapt iets niet en dan klapt hij dicht en is het over. Maar dat zijn meer de problemen die passen bij zijn ASS. Hij heeft 1,5 jr op een cluster 2 school gezeten en krijgt nu op regulier ook logopedie voor het maken van zinnen in sociale situaties.