Zoontje is 14 maanden, mag alles eten maar ik zit alleen nog maar op gekookte of gebakken aardappels met groente envlees en pastagerechren.. Als er rijst op zijn lepel zit kijkt hij ernaar alsof het niet te eten is! Ik wil zo graag weer gewoon eten als voorheen: Rijst, wereldgerechten, nasi, bami.. Ben ik te mild geweest voor hem en is hij daarom nu kieskeurig??
Gewoon gaan eten en je zoontje mee laten eten. Ik maak niets apart voor mijn zoontje, ook als ik weet dat hij het niet lekker vindt. Je eet gewoon wat de pot schaft in dit huis Hij hoeft het niet te eten, en als hij echt niets eet dan schillen we samen nog een peer of appel op de bank s avonds voor het slapen gaan.
Inderdaad, gewoon koken wat je wilt, en dan graag of niet! Dat is niet zielig. Zielig is het als hij straks 10 jaar, niks lust en nooit eens bij een vriendje kan blijven eten. Ik denk overigens niet dat het je eigen schuld is, zoals je schrijft. Het lijkt me normaal dat je een baby groente/vlees/aardappels zonder poespas laat eten! Maar wat je zegt, hij wordt nu groter en zijn menu mag uitgebreid worden. In tegenstelling tot bovenstaande ben ik zelf soms ook te soft... Mijn kind is bijna 1 en een goede eter, dus daar boffen we mee. Maar soms heb ik iets gemaakt, en dan neemt hij een hap en zie je hem echt griezelen. Toch slikt hij het dan door en doet zijn mond weer open. Vaak houdt hij het dan wel na 10 happen voor gezien, terwijl hij normaal zo het hele bord leegeet. Dan vind ik het zo dapper dat hij zo goed geprobeerd heeft dat ik een groot toetje geef (fruit of yoghurt). Terwijl we eigenlijk hadden afgesproken dat hij alleen een toetje zo krijgen als zijn bord leeg was en nog trek had (wij eten zelf meestal ook geen toetje, dus het is geen straf ofzo). Als m'n zoon eens weinig eet omdat hij zit te klooien heb ik geen medelijden. Maar hij krijgt voor het slapengaan nog een fles, dus hij gaat nooit hongerig naar bed.
Hier heeft ze ook voorkeur voor hollandse pot of pasta. Rijst en bami eet ze ook meestal niet. Het 1e jaar overigens wel, daarna werd ze kieskeuriger. Momenteel eet ze vrijwel geen avondeten. Hier krijgt ze later vaak nog een toetje en fruit dus ze hoeft niet met honger naar bed.
Ik denk dat het weinig te maken heeft met wat je hebt gegeven. Hier een kindje wat macaronie heerlijk vind. Maar wel de stukjes paprika in zijn mond er tussen uit vist en uitspugt. (11 maand) Tja... wat doe je er aan, niets. Ik zou dus net als wat andere zeggen, gewoon maken wat je wilt maken. Hem een beetje geven, laten proeven en dan zelf laten bepalen wel of niet opeten. Bij pittige gerechten zie ik ook wel eens ouders die er yoghurt door heen doen. Het word dan wat milder. En blijven proberen.