Hallo beste ladies Wij hebben een dochter van 1 jaar en drie weken. Ze zit natuurlijk overal op en in en aan. We zitten nu in de fase van plotseling in je gezicht slaan, eten wegslaan, naar de kat slaan. Maar ook ladjes open trekken wat niet mag, aan snoeren trekken, op tafels en de bank klimmen etc..ze is dus heeeel ondeugend. Natuurlijk hoort dit erbij en vinden we het niet erg, maar...hoe gaan we hier u mee om? Hoe doen jullie dat? We zeggen steeds heel duidelik 'NEE, dat mag niet". We halen haar dan van die plaats weg en soms als ze het écht té bont maakt, dan zet ik haar in de box voor een minuutje ofzo. Ze gaat dan wel erg protesteren. En met het eten? halen jullie het eten weg als ze ernaar blijven slaan? Ze is nog maar 1, dus in hoeverre begrijpt ze iets. Ik ben van mening dat ze meer snappen dan dat wij denken op deze leeftijd. Ik wil niet hard straffen overigens, maar ik wil ook geen verwend kind die altijd gaat huilen/zeuren/ gillen als ze haar zin niet krijgt als ze wat ouder is. Dus waar en hoe trekken jullie de grens bij kindjes van ongeveer 1 jaar? Ben benieuwd. Groetjes Mirjam
Afleiden, afleiden en nog eens afleiden. Dat werkte hier het beste. Geen gefrustreerd kind en er werd niet meer gedaan wat niet mocht.. Nu gaat het al stukken beter. Ze weet precies wat wel en niet mag, probeert het soms wel, maar het is makkelijk te verbieden nu.
Idd, afleiden. Ook "nee het mag niet" zeggen is een vorm van (negatieve) aandacht, en aandacht is aandacht. Bovendien denk ik juist níet dat ze al zoveel begrijpen.
hahaha, hoe herkenbaar, ik werd er ook knettergek van! Maar ....het wordt minder.. Sjoerd snapt het nu wel een stuk beter dan toen ie een jaar was. Ik probeerde ook zoveel mogelijk af te leiden, maar als hij in zijn eten sloeg, dan haalde ik inderdaad zijn bord weg... Kom niet aan zijn eten hahaha. Dan was het wel snel over. Wat ook helpt als je het echt even niet ziet zitten...dan doe je alsof je het niet ziet...wat je niet ziet, kun je ook niet afstraffen hahaha.
mijn dochtertje is iets jonger, maar ook onwijs ondeugen. ze heb echt een boefenkoppie zeg ik altijd. ik zeg altijd nee mag niet. dan kijkt ze me al lachend aan, maar ze luisterd er wel redelijk naar. en als ze niet luisterd zorg ik inderdaad ook voor afleiding
Zo herkenbaar, lees dus even mee voor de tips. Yoran blijft naar de radio en de dvd's kruipen, zo vermoeiend! Het is zelfs een tijdje zo erg geweest, dat hij eerst even keek of hij oogcontact had en dan als een speer naar de radio/dvd's kroop. Kleine donder! Ik hou me er maar aan vast dat hij over een paar maanden gaat reageren op de boodschap dat iets niet mag en dat hij dan op mijn woord zich laat afleiden. Vandaag hebben we bereikt dat als ik voor de radio ga staan en tegen heb zeg "waar is je bal / kat/ Ernie?", dat hij dan de andere kant op kroop. Yes, dat hebben we vast bereikt! Voor vandaag was het enige mogelijke hem weghalen bij de radio/dvd's. Ik heb uiteindelijk zelfs vuilniszakken voor de radio-meubel en dvd-kast geplakt, in de hoop dat het hem niet meer zou interesseren. Hij werd er namelijk van afgeleid van het spelen, niet helemaal de bedoeling! Helaas hielp dat maar voor een paar dagen. De tip is: consequent zijn. Leuk, dat doen we ook, maar wanneer werpt het z'n vruchten af? groetjes, Natasja
ja, inderdaad, het afleiden doen we hier ook uiteraard. Op zich vind ik het ook helemaal niet zo erg hoor, het hoort gewoon bij de leeftijd en we hebben er ook wel lol in. Het gaat mij er meer om dat ze moet weten wat ze van ons wél en niet mag en wanneer je daar dan mee moet beginnen. In die zin denk ik dat ze dondersgoed 'begrijpen' (voelen) wanneer mama het niet goed vindt en wanneer mama het wél leuk en goed vindt, nog niet bewust uiteraard, maar toch.... Dus afleiden en zeggen dat het niet mag? Dat stukje over die negatieve aandacht vind ik hier niet opgaan. Ik vind bij sommige dingen dat ze het gewoon niet mag en ik vind dat ik dat moet benoemen, ik vind dat niet negatief. Maar ik vind het ook niet zo negatief, omdat ze hier zeer zeker genoeg positieve aandacht krijgt en ze écht heel veel mag hier. Ik ben écht niet streng, maar sommige dingen wil ik gewoon niet hebben en dat moet ze nog wel leren natuurlijk. Dat heet opvoeden toch?
Hier zeggen we toch echt dat iets niet mag en waarom. Afleiden heeft totaal geen nut. Hij gaat a la minute weer terug naar het NEE object. Na drie keer weghalen, kijk ik hem van heel dichtbij heel boos aane en vertel hem dat mamma boos daar een beetje boos van wordt...en dat vindt ie niet leuk, dan krijg ik heel veel knuffels, kleine slijmbal. Maar het werpt wel zijn vruchten af. Hij probeert het nog wel om aandacht te krijgen (vooral tijdens het koken), maar als ik zeg dat mamma boos wordt, gaat hij toch wat anders doen.
Hier ook de mep fase. Ik negeer het maar, hij snapt het gewoon echt nog niet dat het pijn doet, hij vind het grappig. Hij mept ook regelmatig op de tafel en ligt dan helemaal in een deuk We hebben al heel hard AU geroepen (en heel zielig kijken) Dan lacht hij je recht in je gezicht uit. "Nee dat mag niet " en weg zetten werkt ook niet. Nu zeggen we niets, draaien we ons gezicht weg en gaan iets anders doen. Als hij het bij de katten doet, halen we hem er weg. Maar meestal zijn de katten dan allang weg.
Inderdaad, het meppen vind ze ook helemaal leuk . Als ze dit doet kijk ik haar aan, zeg dat het niet mag en als ze het dan weer doet, dan zetten we haar even ergens anders of leiden haar af met een iets. Ze heeft ook geen idee, maar toch doen we het maar op deze manier..het zal wel een keer beklijven hopenlijk. Ik pak trouwens ook wel haar handje als ze slaat en zeg dan dat het niet mag. Ik vind het trouwens soms ook zóóó lastig om mijn lachen dan in te houden...dat ondeugende smoeltje
Het is inderdaad vermoeiend. Ik gebruik het woord 'potverdikkeme'. Als ik dat streng zeg bij iets wat ze niet mogen, rennen ze gauw weg, dus dat werkt wel. Heel af en toe niet natuurlijk Groetjes Brez
@ loco, ik bedoel wat anders met negatieve aandacht dan hoe jij dat ziet. Het kind ziet een reactie, dat is spannend, hey mama reageert , leuk spelletje. Ik vind negeren en afleiden dus de beste optie, tenzij iets gevaarlijk is, dan grijp ik uiteraard in
@loco1: Volgens mij doe je het goed hoor. Wat ook wel heel goed schijnt te werken, is meer proberen te zeggen wat ze WEL moeten doen dat wat ze NIET mogen. Dus niet zeggen: "Gooi je eten niet op de grond" , maar "stop maar in je mond" bijvoorbeeld. En het is inderdaad zo dat als je heel erg boos wordt dat ze het dan juist nog een keertje gaan doen omdat het spannend is. Maar als je gewoon NEE zegt en ze steeds weer uit die situatie weghaalt, gebeurt er dus niets spannends. Het kan alleen heeeeeel lang duren voor ze het door hebben
Het is heel vermoeiend maar afleiden werk idd het beste ik doe dat ook vaak bij Thyron want hoe vaker ik nee zeg hoe leuk hij het lijkt te vinden. Als hij aan onze spullen zit vraag ik gewoon Thyron waar is je auto dan gaat hij die pakken en laat hij onze spullen weer "eventjes" met rust.
Bij ons helpt het ook om geen aandacht te geven. Dus doen alsof je het niet ziet. Dat gaat bijvoorbeeld goed bij de aan/uit knop van de TV. Nu we niet meer reageren vindt ze hem ook niet interessant meer. Het was bij Julie denk ik gewoon een aandachtsspelletje. Dingen die echt niet mogen, zoals in de lamellen hangen, blijf ik consequent 'nee' zeggen en na twee keer 'nee' verplaats ik haar.
Afhankelijk van de situatie, afleiden, negeren of toch NEE zeggen. Hij zal ook moeten leren dat NEE betekend dat iets niet mag toch? Gewoon of je gevoel afgaan. Dat werkt vaak het beste. Oja, die van mij is bijna 20 maanden en luisterd nog lang niet altijd hoor. Het blijven duveltjes...
ja ik ken het,zo ondeugend dat koppie als hij weeeeer met zn tengeltjes aan de ps3 zit. ik zeg duidelijk nee en geef hem iets anders te spelen,en na 3 keer zet ik hem in de box om af te koelen want drammen daar is hij erg goed in helaas.