Tijdje geleden heb ik een topic geplaatst over mijn zoontje die naar mijn idee ergens last van heeft (reflux,kma?). Omdat de medicijnen voor de reflux niet aan lijken te slaan, het doet wel iets maar niet voldoende, en de pepti ook niet het gewenste resultaat geeft, is ons een opname geadviseerd. Nou ben ik opzoek naar ervaringen over zo'n opname en met name mensen die in het diakonesse ziekenhuis zijn geweest. Afgelopen donderdag is mijn zoontje namelijk opgenomen geweest, en ik ging er vanuit dat ze zouden onderzoeken of hij ergens pijn heeft. Omdat ik denk, dat dat het probleem is. Echter is hij opgenomen als onrustige baby. Was er absoluut geen mogelijkheid om bij hem te blijven. En ben ik, overgehaald door mijn man en verpleging, savonds naar huis gegaan. De volgende ochtend waren we weer bij hem en constateerde ik dat ze niet keken naar de signalen die hij afgeeft. Behalve, als hij huilt gaan ze er naartoe. Na een gesprek met de arts kreeg ik te horen dat ze vermoeden dat het een huilbaby is zonder medische oorzaak (na nog geen 24 observatie en geen medisch onderzoek!). De arts heeft letterlijk gezegd dat het voor mijn zoontje wel even goed was om zonder zijn moeder te zijn.... Ook sprak ze over laten huilen en resetten. Het mag duidelijk zijn dat ik mijn zoontje dus weer mee naar huis heb genomen. Nu hebben we een second opinion in het diakonessehuis volgende week. Maar ik merk dat mijn zelfvertrouwen en moedergevoel een flinke deuk heeft opgelopen door de afgelopen twee dagen. Mijn zoontje heeft daar namelijk goed geslapen en weinig gehuild en ook vandaag en vannacht ging het goed. Ik twijfel aan mezelf en ben bang dat we straks in Utrecht ook weer in hetzelfde protocol gepropt worden. Terwijl het enige wat ik wil weten is; heeft hij nou pijn ja of nee?
Hoi, Wat een heftige periode voor jullie! Ik kan me voorstellen dat jullie je zorgen maken. Ik heb zelf op de afdeling kindergeneeskunde gewerkt in een ziekenhuis en heb ervaring met deze opnames. Ik merk dat (ook hier op het forum) er soms nogal wat onduidelijkheid is over deze opnames en dat er vaak al snel de stempel 'huilbaby' wordt opgeplakt. Ik weet niet hoe het in het door jou genoemde ziekenhuis gaat, kan alleen vanuit mijn eigen ervaring spreken. Bij ons werden ook baby'tjes opgenomen met onrust, 'onrustige baby' werd het dan genoemd. Dat betekende niet huilbaby, maar een baby laat onrust zien, maar de oorzaak is niet gevonden, deze kan medisch zijn, koemelkallergie, maar bijv ook prikkelgevoelig, 'wennen aan de wereld', noem maar op.. Baby's werden bij ons opgenomen en de eerste 24 of 48 uur alleen geobserveerd. Er werden dan inderdaad geen medische onderzoeken gedaan. Vooral omdat je zo'n klein kindje niet meteen (wellicht onnodig) wil belasten met onderzoeken die misschien niet nodig zijn. Die observatiedagen zijn nodig om te zien welke klachten het kindje laat zien en van daaruit bepalen wat nodig is. Ik vind dat de arts nogal bot tegen jullie is geweest. Bij ons was het ook vaak zo dat ouders doodmoe waren, zoekende naar een oorzaak voor de onrust, erg gespannen etc etc. Dan werd vaak gezegd, ga 's nachts lekker thuis slapen en kom overdag bij je kindje voor de 'positieve contactmomenten' , badje, flesje doen, lekker wandelen en knuffelen, dat soort dingetjes. De verpleegkundige of pedagogisch medewerker wil daarnaast ook contactmomenten met je kindje om natuurlijk te kunnen observeren wat hij of zij laat zien. 'resetten' klinkt ook harder dan het bij ons was. Dat betekent niet dat het aan jullie als ouders ligt, maar soms helpt het als het kindje even uit de situatie wordt gehaald en is dat soms al genoeg om een verandering te weeg te brengen. Heeft dus niets met jullie als ouders te maken! 'laten huilen' deden wij alleen gecontroleerd. Dus elke 5 minuten gaan troosten en als het blijft huilen uit het bedje halen. Het even laten huilen alleen als het kindje geen honger, poepluier oid heeft. Even laten huilen omdat sommige kindjes dit ook nodig hebben om in slaap te vallen. Ik snap dat je heel erg graag onderzoeken wil! Bij ons was het echt bij 9 van de 10 kindjes zo dat onderzoeken niet nodig waren, en alleen een opname en kleine veranderingen heel erg veel effect hadden. (denk aan flesje veranderen, speen veranderen, voeding veranderen, hoeveelheid voeding, manier van voeden, manier van slapen, inbakeren (helpt vaak ook heel veel), of de combinatie van alles bij elkaar. En natuurlijk niet alles tegelijk en geduld hebben. En eigenlijk is het ook positief dat je je kindje kan helpen ZONDER alle medische, mogelijk pijnlijke onderzoeken. Dit was trouwens ook het geval bij kindjes met (verborgen) reflux. Naast start medicatie zoals nexium of ranitidine werd het kindje geobserveerd, structuur, eventueel inbakeren, voeding en hoeveelheid voeding kritisch bekijken. 99% van de ouders zijn bij het begin van opname kritisch en angstig, maar gaan allemaal erg blij en tevreden naar huis. Wij hadden wekelijks ongeveer 2 baby's liggen met 'onrust'. Van al die baby's heeft vaak maar ongeveer 2% een koemelkallergie. Zo dit is een heel lang verhaal geworden, maar ik wilde het toch even kwijt. Ik merk dat er vaak kritisch wordt gesproken over deze opnames en wilde ook de andere kant laten horen. Ik wens jullie veel sterkte, hopelijk gaat het snel de goede kant op!!
Bedankt voor je reactie. Fijn om een ervaring van een verpleegkundig te lezen! Het is hier ook misgelopen door gebrek aan communicatie. Er is nooit met ons besproken hoe de opname eruit zou zien. We werden als ouders niet gehoord en ons zoontje werd vanaf dag 1 gezien als huilbaby zonder medische oorzaak. Zo hoort het niet te gaan. Ook wilde ik weten of de signalen die ik zie als oprispingen/maagzuur of dat klopt en de belangrijkste, heeft hij pijn ja of nee. De signalen laat hij zien voordat hij gaat huilen. Als je dan pas komt als hij huilt....tja...dan zie je dus niet wat ik bedoel.
Ik heb geen ervaring met opname in het ziekenhuis, maar wel 2x met een huilbaby met een medische oorzaak. De oudste had kiss, reflux en kea. De jongste reflux en later bleek kea. Ik heb een positieve ervaring met een ka, maar heel veel negatieve ervaringen met artsen (zowel ha als ka). In je andere topic heb ik ook gereageerd. Ik heb ergens ook het vermoeden dat naast dat er mogelijk iets speelt er veel onrust in jou zit. Waarschijnlijk had ik mijn kind ook weggehaald uit het ziekenhuis. Maar je wilt wel te snel, te veel en verwacht ook te veel. Met alles wat je doet moet je zelf de tijd nemen en het de tijd geven. Je kan niet zo snel alles proberen. Pepti geef je nu pas iets meer dan een week en in die periode heb je ook een opname gedaan. Die opname geeft jou stress en onrust, maar dat geef je ook door, onbewust, aan je kindje. Als een moeder stress heeft voelt een baby de onrust aan en kan ook weer onrust uiten. Als jij gewend bent om suiker te eten en van de ene op de andere dag stop je, dan merk je veranderingen in je lichaam. Je lichaam moet gaan wennen aan jouw nieuwe eetgewoonte. Dit is ook voor pepti. Ik snap je gevoel, ik ken je gevoel. Maar echt, door zo snel en zo veel te proberen creeer je onrust. Heb je al een dagboek bijgehouden? Dus eet, slaap en drinkgedrag. En probeer zelf ergens je ontspanning in te vinden.
Pepti e.d. moet je echt even de tijd geven. Het kan best twee weken duren voordat het aanslaat Dikte je toevallig in met JBPM terwijl je ook medicijnen gaf? (Zo ja, niet doen! Gaat niet samen!) Ik heb je vorige topic en/of posts niet gevolgd, dus daar kan ik niet op reageren, maar ik zie dat @Averlhach daar al aan refereert Wat ik je wel kan vertellen is dat ik zelf deel uit maak van diverse refluxgroepen op o.a. Facebook en dat deze bomvol zitten met ouders die dachten dat een opname voor diagnose was, terwijl ze juist onbedoeld in het huilbaby protocol rolden. Dat is ons helaas ook overkomen. Alleen sliep onze zoon dus ook NIET in het ziekenhuis, hij gilde daar net zo hard als thuis Ik denk persoonlijk dat daar winst te behalen valt qua behandeling, want er wordt al heel snel geroepen dat een kindje "gewoon" onrust ervaart of dat de ouders hun onrust overbrengen, etc. Ik vind (puur mijn mening) dat er eerst grondig gekeken moet worden of er een medische oorzaak is en dat er dan pas gewerkt moet worden aan het hele rust en regelmaat gebeuren (wat overigens verdomd moeilijk is als er echt reflux in het spel is). Bij ons was er dus wel degelijk een medische oorzaak (reflux, kma en KISS), maar daar heb ik allemaal zelf achteraan moeten zitten, want het werd niet serieus genomen. Eerst werd er geroepen dat hij "gewoon" misselijk was van de zware bevalling. Toen werd het "al die kleintjes huilen" en "al die kleintjes spugen zoveel". En achteraf riepen ze natuurlijk "Oh. Oeps. Ja." Terwijl dit toch echt dingen waren die een arts had moeten kunnen opmerken (ik bedoel, alleen al die rare stand van zijn nek...). Maar doordat hij direct de stempel huilbaby kreeg werd hij niet fatsoenlijk geholpen. Van resetten ben ik sowieso geen fan. Dat druist in tegen onze manier van opvoeden (attachment parenting).
@ Averlhach, Ik ben het met je eens dat alles te snel gaat. Alleen is dit wel wat de arts ons heeft geadviseerd. De kinderarts zegt, Zantac en nexium had je zeker na een week al meer verbetering moeten zien. Pepti had na een week een enorme verbetering moeten geven. In het ziekenhuis zei ze zelfs dat je het meteen moest merken. Wij hebben in eerste instantie haar advies opgevolgd. Je denkt dat een arts weet wat ze doet en vertrouwd daar dan ook op. Nu heeft het ziekenhuis alles eraf gehaald en hem dus ook van de pepti gehaald. Als de kinderarts tegen mij had gezegd; mevrouw, geeft het nog een week, dan hadden we dat zeker gedaan. Aegyo, Jij hebt dus ongeveer dezelfde ervaring als ik. Ik hoor en lees ook veel dat baby's dan maar opgenomen worden als zijnde huilbaby en dat er later toch blijkt dat er iets aan de hand is. Ik ben van mening dat structuur en ritme heel belangrijk is, maar idd met een baby met reflux is dat best lastig.
Bij mij deed nexium met 5 dagen pas iets, maar werkte het dus echt niet optimaal. En ik hoor vaker dat het zelfs 7 dagen nodig heeft, dus daarom zegt men 2 weken. Meestal zou je inderdaad met 1 week iets moet kunnen merken, maar er zijn altijd uitzonderingen! Welke voeding geef je nu en wel of geen medicatie?
Hij krijgt nu gewoon de standaard flesvoeding. Hier zijn ze in het ziekenhuis mee gestart. En geen medicijnen. Nexium deed hier wel iets, maar gaf naar mijn idee ook bijwerkingen. Bij mijn oudste werkte nexium perfect. De enige verandering die ik merkte op de pepti was dat hij meer ontspannen was na een voeding. Hij viel dan in slaap. Ook spuugde hij minder. Maar de kinderarts vond dat geen reden om er mee door te gaan.
Mag ik je vragen wat dan de aanpak is bij een kindje die borstvoeding krijgt? Ik lees heel veel over flesjes, hoeveelheden en andere voeding. Maar niets over als je gewoon zelf voed? Dan moet je toch bij je kindje zijn? Ik ben daar wel benieuwd naar (ik mocht namelijk gewoon blijven om die reden)
Je bedoelt het Diak in Utrecht? Ik heb zelf geen ervaring met opname, maar heb daar wel gelopen ivm dochter met reflux. Wij hebben toen begeleiding gehad van hun maatschappelijk werkster (voornaam begint met een A), en zij is echt een held! Met haar hulp zijn we een ritme gaan aanbrengen en ik vond haar begeleiding echt heel meelevend en kundig, en zij gaf mij veel vertrouwen. Ook de kinderarts daar nam ons heel serieus en was een fijn persoon. Ik heb dus een fijne ervaring met het Diak