Ondertussen is mijn oudste alweer 6jaar en mijn jongste 4jaar. Dat hele "vrijheid als ze naar de basisschool zijn/helemaal uit de luiers" gevoel wat andere ervaren heb ik echt niet. Zelfs nu ik helemaal uit de luiers ben en een deel vrijheid terug heb wil ik het nog steeds heel graag. Nu is de wens er dus al bijna 4jaar en nog geen ini mini beetje minder geworden. Nog altijd hoop ik op een gescheurd condoom of een slippertje van mijn man Geen idee wat ik wil bereiken met deze post hoor.. misschien ervaringen van andere dames die een onvervulde 3e kind wens hebben
Ik heb geen ervaring met een onvervulde (3e) kinderwens - maar heb wel ervaren hoe het is om een kinderwens niet minder te voelen worden. Mijn jongste is (bijna) 7 jaar en we hebben deze maand besloten toch nog voor een 4e te gaan! Het gevoel bleef, ook na al die jaren. Ja, we krijgen nu net heel wat vrijheid terug. De kids worden zelfstandig etc. Maar tegelijkertijd lijkt het me ook heel fijn om niet meer baby's uit een slaapje te hoeven plukken wanneer ik iemand naar de basisschool en peuterspeelzaal moet brengen. Of om 's middags in je zwangerschap gewoon een uurtje op bed te kunnen liggen, omdat de kinderen oud genoeg zijn om zichzelf een uurtje te vermaken. Dus in jouw geval (ik vermoed dat jouw partner 2 genoeg vindt?) misschien toch maar blijven praten en kijken of het nog veranderd in de toekomst? Succes!
Hier heb ik dat ook, dan voor een 4e. Bij de 3e zeiden we: dit is de laatste. Toen de kleine er was wist ik meteen, nee dit is niet de laatste. Dat kan gewoon niet. Ik heb altijd geroepen dat ik graag 4 kindjes wil. Mijn man vindt voor nu 3 kinderen genoeg. En dat gescheurd condoom, ja daar hoop ik ook op. Nu doen wij het alleen in mn vruchtbare dagen met condoom. Daaromheen zonder. En die vruchtbare dagen zijn op basis van een app. Maar aangezien mijn lichaam echt wel heel steady is.... Maar je weet nooit. Deze maand was mijn eisprong dinsdag volgens de app en wat ik voelde aan mijn lichaam. Woensdag ervoor en donderdag erna zonder condoom. Daartussen dus met condoom. En toch hoop je stiekem dat het zomaar gebeurd. Ik ben christelijk, dus ik leg het in Gods handen. Al blijft mijn wens enorm groot.
Weet niet wanneer je voor het laatst samen over hebt gepraat? Ik had hetzelfde. Wilde ook nog een derde, hij niet. Even gelaten, aantal maanden later weer over begonnen en hij is van gedachten verandert. Niet dat het wil lukken nu maar dat is een ander verhaal
Same here ben nu net 40 geworden maar op mijn 36ste wilde ik echt gaan voor die 3de, helaas kwam corona en mijn gyn raadde t af, was ook best eng toen allemaal dus ik luisterde… toen corona wat onder controle was en de lockdowns voorbij wilde mijn man opeens niet meer… tot vorig jaar oktober, opeens wilde hij wel dus ben meteen gestopt met de pil, en was meteen raak! Maar werd een miskraam helaas… ik heb 2 gezonde kinderen gelukkig maar de wens is nu alleen maar groter sinds de miskraam… ben nu al 7 weken wachtend op mijn menstruatie sinds de miskraam en de moed zakt me echt in mn schoenen, ben natuurlijk niet meer de jongste en man doet er zo nuchter over zo van als t niet lukt dan niet weet je wel terwijl ik er konstant aan denk en zo verdrietig ben van de miskraam (mijn eerste miskraam maar toch mega van geschrokken en heel veel verdriet van) en ben een soort van boos nu op corona en mijn man ook al uit ik dit niet, de wens is gewoon zooo groot… mijn vriendinnen snappen t ook echt niet, die hebben zoiets van je bent nog jong en nu kun je lekker weer uit eten en doen wat je wil want kids kunnen gewoon thuisblijven zonder oppas, jaa best leuk maar ik verlang juist naar een baby in huis… Tja je hebt niet heel veel aan mijn verhaal want mijn man geeft wel gwn groen licht maar ik snap je gevoel wel over die wens. Mss moet je toch echt wat doorzeuren bij je man hoor! Weet niet hoe oud je bent maar ik weet uit ervaring nu dat je anders heel veel spijt gaat krijgen. Liefs!
Hier al 5 jaar de wens voor een 3e kindje. Mijn dochters zijn inmiddels 9 en 7. Het duurde even voordat dat mijn man ook wilde. In december 2020 inmiddels ruim 3 jaar verder en 4 miskramen gehad. Het is nog niet gelukt om blijvend zwanger te raken. Volgende week mijn laatste cryo. Misschien wel mijn laatste kans want mijn man ziet nog een ivf niet zitten. Mijn wens is nog steeds niet minder geworden.
Dank je wel! Ja het is zo bizar, bijzonder en wonderlijk! Zondagavond erover gehad dat mijn man het wil prima vind 3 kinderen. Dinsdag mijn eisprong en 2 weken later een positieve test. Ik vraag me echt af van wanneer. Van die woensdag ervoor of van die donderdag erna. Of is mijn eisprong toch later geweest? Of eerder? Ik kan me niet voorstellen dat hij pas donderdag gesprongen is. En als hij woensdag gesprongen is, dan is de seks van donderdavond 10 uur ook niet echt effectief meer geweest. Aangezien een eitje maar max 24 uur leeft. Het is zo bijzonder. Iets waar ik dus al sinds de zomer voor bid, dat het zomaar ineens gebeurt. Is dus gewoon gebeurd!
Dan zal ie toch wel eerder gesprongen zijn denk ik toch? Woensdag voor de dinsdag is dan 6 ervoor? Dat zal ook wat zijn Is je man al op de hoogte? wat vindt hij er nu van?
Ja dat zal wel ja. Ach, over 2 weken een echo. Dan zullen we het wel zien. Ja, ik heb het hem gelijk verteld. Zelfs voor NOD al getest. Zelfs hij zag een streepje. Hij schiet gelijk in de praktische modus. Auto zoeken. Terwijl ik echt weer onzeker ben. Tot nu toe voel ik me redelijk zwanger. Met vlagen misselijk, beetje vermoeider en sneller buiten adem. Maar dat ik nog niet hoeft over te geven baart me wel zorgen. Maar bij de andere 3 had ik dit ook pas vanaf 5.5 of later. Ik ben nu pas 5.3.
Onzekerheid is vele bekend denk ik. Het kan best dat je de ene zwangerschap meer last hebt van misselijkheid dan de andere. Of eerder of later. Het kan ook dat het er opeens volop is. Ik bedacht me dat ik er weinig aan kon veranderen door me zorgen te maken. Dus ik probeerde vooral tegen mezelf te zeggen dat ik voor nu gewoon moest genieten. Hoe lastig op sommige momenten ook. Het is in Zijn hand. Bedenk dat. Beter kan niet.
Blijf open communiceren. Mijn man wilde ook niet voor een 3e tot 4 jaar geleden. Wat ervoor zorgde dat bij mij de wens alleen maar groter werd. Ik heb dit ook naar hem uitgesproken zonder druk te leggen. Er bleek hij hem ook een achterliggende gedachte/angst te zijn. Zo'n 4 jaar geleden ging hij langzaam aan toch ook wel een wens voor een 3e koesteren.