zoals vele anderen hier beschrijven, tijdens de weeen voelde ik haar net als normaal bewegen. daarna flinke weeenstorm, dus had ik t echt niet meer in de gaten. was echt met mezelf bezig op dat moment!
Ik kan mij totaal niet herinneren of en hoe en wanneer ik de baby nog voelde tijdens het bevallen. Ik geloof 't niet.
Of juist allebei? Want zonder weeen kan jij niet persen? En die weeen maakt de baarmoeder? Maar wie besluit dat er weeen gaan komen? Geeft de baby een stofje af, of signaal dat het tijd is? Of je lichaam? Of je baarmoeder? Ik dacht dus dat de weeen hielpen duwen als jij perst zeg maar? Maar doet de baby mee? moet die ook werken?
Tijdens de weeën niet opgelet. Was te druk met andere dingen bezig. Ook bij mijn dochter de elektrode op haar hoofd en de weeën meter niet gevoeld. Wel bij beide bevallingen gevoelt hoe ze door het geboorte kanaal gleden. Heel speciaal gevoel.
Ja hoor, heel veel zelfs, mijn zoontje was erg druk tijdens de bevalling. Ondanks de weeenstorm en uiteindelijke spoedks heb ik 'm tot de ks aan toe flink gevoeld.
ja hier ook waren ze goed aanwezig! de oudste heeft me nog een trap na gegfeven wat resulteerde in zwaargegekneusde re rib! overig hoor je vaak bij de eerste geen pers weeën. ik heb bij de eerste geen perswee en drang gevoeld bij de tweede wel! de eerste is er uit gedrukt dmv buikexpressie de tweede was een sterrenkijkertje
@ukoldaatje; ik had geen persdrang, maar zodra ik op een gegeven moment moest persen, en ik deed het, hield t niet meer op! je lichaam werkt t er vanzelf uit, zeg maar. ik kon bijna niet stoppen met persen! terwijl dat wel moest als ik geen wee had. je kan t denk vergelijken met heel nodig moeten poepen en t niet meer op kunnen houden, haha. dan werkt ook je lichaam t er bijna zelf uit! je MOET gewoon persen! maar bij iedereen is het anders natuurlijk! mn zusje heeft de 2e keer een ruggeprik gehad en heeft veel langer over t persen gedaan. het is gewoon een beetje lam van onder dan zeg maar. dan moet je zelf echt flink je best gaan doen. ben daarom echt voor een zo natuurlijk mogelijke bevalling, dan gaat t persen echt beter! dat is dus een tip, haha. probeer t zonder ruggeprik( zover dat gaat dan) succes! het is het mooiste wat er is!( vooral dan het gedeelte dat de baby er net uit is ; ) )
Ze was tijdens de harde buiken (lees weeen) rustig maar kon wel contact met haar maken. Tijdens het persen (1.30 uur, geen persweeen) niets gevoeld maar toen haar hoofdje stond ging ze wurmen en duwen om er uit te komen. Ze was het zat en mama ook trouwens. Deze dame in mijn buik gaat geboren worden met persweeen hahaha.
Bij de tweeling er niks van meegekregen. Maar toen leek ik wel platgespoten en ben daardoor ook hele stukken kwijt! Bij mijn 3e zoon heb ik bewust gekozen om NIET meer dat pompje met pijnmedicatie te nemen. Hierdoor werd de bevalling ineens heel mooi en heb ik alles bewust meegekregen. Mijn zoontje was tijdens de ontsluitingsweeën vrij rustig... Met 10 cm mocht ik persen maar ik had nog geen drang en de weeën waren ook weg gevallen. Ik wilde mijn zoontje zelf de tijd gunnen om 'naar beneden' te zakken! Een erg bijzondere ervaring want ik voelde hem millimeter voor millimeter naar beneden zakken. Hij draaide tijdens dat proces erg veel zijn hoofdje! Mooi! Toen ineens (ik zat al een minuut of 20/30 op 10cm) begon de persdrang. Na 3 persweeën was hij er uit!
Ondanks de weeënstorm en persweeën bij vijf cm voelde ik het dus wel, maar mijn zoon vond de bevalling ook echt niet leuk @ukoldaatje: het kind geeft het signaal dat de weeën moeten beginnen. Heeft te maken met de glucosespiegel las ik laatst. Het meeste werk zul jij echt zelf moeten doen hoewel de weeën uiteraard helpen. Het kind moet zelf gaan draaien, een keer inwendig en een keer als het hoofd eruit is dacht ik. Maar het echte werk doe je zelf.
Hoe het proces van bevallen precies in gang wordt gezet is nog niet zeker. Ik geloof dat de laatste inzichten zijn dat de baby een stofje afgeeft, op het moment dat het suikerniveau in de voedselvoorziening via de placenta op een bepaalde manier daalt. En daar reageert mama's lijf dan weer op met de aanmaak van hormonen, die zorgen voor het samentrekken en ontsluiten van de baarmoeder. Het feitelijke uitdrijven doet de baarmoeder, al helpt het wel als mama goed hard meeperst (er zijn voorbeelden van vrouwen in coma die toch vaginaal bevallen, omdat hun lijf het zélf doet zonder bewust meepersen, maar meestal lukt het niet als je niet perst zo hard als je kunt). Volgens mij doet de baby tijdens het persen niet heel actief iets. Die wordt door je bekken heen geduwd, wat de nodige moeite kost (krappe bocht, veel druk op het hoofdje). Daardoor kunnen ze wel bekaf zijn na hun geboorte.
Nee, niks gevoeld tijdens de bevalling. Die weeen deden veel te veel pijn, hahaha, Ik was daardoor totaal in mezelf gekeerd, heb heel erg veel helemaal niet meegekregen, was totaal gefocust op dat kind eruit en de dingen die de VK zei. Wat er voor de rest allemaal gebeurde, daar heb ik totaal niets van meegekregen. Wat Trees zegt over het moment dat je kindje echt eruit komt: ja, dat heb ik dus ook wel heel erg gevoeld, maar lijkt me wel normaal. Vergelijkbaar, wat mij betreft dan , met het gevoel als je een grote drol bijna kwijt bent: dat moment dat je zelf niets meer hoeft te doen, omdat de rest er dan vanzelf mee bij uitkomt... Was dus bij Thirza ook, hoofdje was eruit en ik kreeg van de vK de opdracht om enkel te persen tot zij zei dat het genoeg was, (extra belangrijk omdat ik op de baarkruk bevallen ben en 'r anders ws in de ondersteek vol met bloed en vruchtwater gelanceerd had en ze een flinke kopstoot opgelopen zou hebben). Halverwege een perswee en bijbehorende pers moest ik stoppen en voelde ik 'r idd ook zo eruit glijden, (wil natuurlijk ook wel als de zwaartekracht een handje meehelpt ). Maar bewegingen heb ik niet gevoeld, terwijl ze met 'r koppie wel even een tijdje klem heeft gezeten in het geboortekanaal en de boel dus even een tijdje stil gelegen heeft. Is ook het moment geweest dat we verder zijn gegaan op de baarkruk, omdat het liggend gewoon totaal niet ging.
Tijdens de weeen was ze met vlagen heel actief (en dat voelde heel naar zo zonder vruchtwater!), vooral op het laatst. Tijdens de persweeen was het geloof ik rustig.
toch is het zo dat (en sorry ik wil hier niemand bang maken of kwetsen) als je bevalt van een overleden kindje, dit vaak heel moeizaam gaat. het kindje werkt dan niet mee en dat scheelt dus wel.
He bedankt voor al jullie antwoorden! Het kan dus alle kanten op gaan. Ben heel benieuwd! Heb zin in de bevalling, haha, maar misschien krabbel ik wel terug als het begonnen is. Lijkt mij in elk geval erg bijzonder.