Hier ben ik het mee eens. Ik heb er voor gekozen om mijn kinderen op de wereld te zetten, dus ik voel me wel verplicht om hen zo ver mogelijk op weg te helpen. Edit.. Ik hoop wel dat mijn kinderen hier verantwoordelijk mee om gaan en zich niet in de schulden werken terwijl dat niet nodig is.
Ja ik hoop studie en boeken zo veel mogelijk voor ze te kunnen betalen, dan is die leeftijd verschil wel handig, kunnen we weer sparen ook hoop ik ze beide hun rijbewijs te kunnen geven
Ik snap het verschil. Ik ervaar het alleen niet zo, en ook niet tijdens mijn opgroeien. Misschien ligt het aan de sociale groepen waarbinnen je je beweegt? Uiteraard is een zelfstandig en gelukkig kind mijn eerste bezorgdheid. Maar als ik kan helpen om dat kind niet al bij de start van zijn of haar volwassen leven met een schuld opzadelen, waarom zou ik dat dan níet doen? Wat wint iemand erbij om zo te starten?
Als we kunnen bijdragen op dat moment dan zullen we dat doen. Helaas weet ik niet of we de financiele mogelijkheden hebben t.z.t. Dat zou betekenen dat de kinderen op het moment van studeren hun studie zelf moeten betalen en dat wij de studiekosten (collegegeld en boeken) aan hen terug betalen op een tijd waarop het wel kan. Ik heb dit zelf ook zo gedaan en heb de eerste 6 maanden dat ik na mijn studie werkte mijn volledige studielening terugbetaald. Al mijn salaris ging destijds naar DUO. Nu moet ik zeggen dat ik al getrouwd was en dat we gewend waren om op 1 salaris te leven toen. Maar ik vond dit prima. Later toen mijn ouders geld over hadden, hebben ze mij gelijk volledig terugbetaald. Ik vond dit prima zo en ben er niet minder om geworden. Wij weten nu dat onze financiele situatie door mijn gezondheid zeker niet beter gaat worden, dus we zullen goed moeten blijven opletten met wat we doen.
Nee, toen wij ons huis kochten hoefde je dat nog niet op te geven. Nu wel, maar we willen sowieso geen tophypotheek. Als het wel te veel meetelt lossen we het in 1 keer af (maar met 0% rente heeft dat geen prioriteit). Inmiddels staat er natuurlijk ook niet zoveel meer open. Maar zo zwaar telt een studieschuld ook niet mee hoor
Onze oudste is 20 en zit op de universiteit. De tweede is 19 en zit op het HBO, heeft hiervoor MBO gedaan. Nu zitten er twee in het examenjaar, zij zullen volgend jaar naar het HBO en MBO gaan. Voor zover we kunnen zullen we meebetalen aan de studie. Gelukkig krijgen ze wat studiefinanciering, daarvan kunnen ze grotendeels hun studie geld en boeken betalen. De oudste wilde eerst wel graag op kamers, leek haar geweldig leuk. Maar de universiteit is voor haar aan te reizen vanaf thuis. Dus hebben wij gezegd dat we daar niets aan bijdragen. Uiteindelijk heeft ze besloten om het niet te doen. Daar zijn we zeker nu wel erg blij mee. Je zal maar een studentenkamer hebben en al een half jaar thuis je studie moeten volgen.... De kinderen krijgen elke maand kleedgeld/zakgeld en verder moeten ze alles zelf betalen van hun bijbaantje. Oh ja, las hier een paar keer dat ze de zorgverzekering betalen voor hun kind. Studenten kunnen zorgtoeslag aanvragen, die is ongeveer net zo hoog als een zorgverzekering voor een student. Dus wij betalen die niet.
Ja ik voel me daar wel verantwoordelijk voor Maar leren ze ook dat papa en mama niet alles voor ze betalen en daar beginnen we al mee als ze nog klein zijn Maar zal zeker ze alle drie helpen met de kosten en dan zal wat gaan kosten met 3 Dus ja daar sparen we voor
Ja, mijn ouders hebben alleen mijn MBO destijds betaald, en HBO was eigen keuze. Toch nu veel schuld opgebouwd, op je 18e kan je daar echt geen slimme keuzes in maken, althans ik niet. Dan overzie je de risico's niet van het lenen, mijn ouders wisten daar niks vanaf. Daarnaast heb ik me in het zweet gewerkt, weekendbaan had ik nodig om alles te kunnen bekostigen. Als ik die stress niet had gehad was het wellicht wat makkelijker gegaan. Anderzijds, het maakt je wel weer meer zelfstandig etc. Maarr... als we het zouden kunnen betalen doen we dat zeker, daar voel ik me wel verantwoordelijk voor. Het is wel de basis van haar bestaan om te kunnen doen wat ze wil.
Ja, we zijn flink aan het sparen om een leuke buffer te hebben. Tegen die tijd is ons huis waarschijnlijk afbetaald, dus dat geeft ook extra ruimte. Zet trouwens ook alvast geld apart voor een evt beugel, reizen voor school, rijbewijs kunnen halen zodra het mag. Het geld komt alleen niet op hun rekening. Deze blijft op onze naam staan totdat ze het nodig hebben.
Ja zeker, alleen gaan Belgen daar verder in omdat er denk ik meer bezorgdheid is daarover. Dat verschil zie ik iig. Maar sowieso is het hier wel een beetje uit verhouding denk ik in deze omgeving (mss rijker dan elders in België).
Ik zou wel heel graag de studie van mijn kind(eren) willen betalen, ja. Of het tegen die tijd mogelijk is, dat zullen we zien. We sparen nu maandelijks een bedrag voor beide kinderen, zodat we hopelijk een eind komen. Studiekosten vind ik overigens wat anders dan ook de kosten van huur ed, maar we zien tegen die tijd wel hoe het loopt. Als ze een studie willen doen die alleen in Groningen gegeven wordt oid, dan hebben ze weinig keus.
Ja wij gaan zeker zoveel mogelijk bijdragen. Alleen we sparen niet voor de studie oid. We kijken dan hoe we er voor staan en wat we kunnen missen. Financieel hebben we het best goed maar we sparen nu om het huis af te krijgen (dakkapel, nieuwe kozijnen en badkamer), daarna een flinke aflossing in de hypotheek en tegen de tijd dat dat gedaan is ( jaar of 7-8 als de financiële situatie blijft zoals nu) gaan we geld apart zetten voor de studie, rijbewijs etc etc.
Ik voel me er wel voor verantwoordelijk om de schoolkosten van een beroepsopleiding te betalen ja. Afhankelijk van waar dat gaat plaatsvinden kunnen daar nog bijdragen in de huisvesting oid bijkomen. Ik ga niet betalen voor een feestleven Wij sparen hier momenteel ook al een tijd voor.
Niet volledig maar ik wil ze wel proberen zoveel mogelijk mee te kunnen geven. Ook omdat we niet weten of er dan nog wel zoiets bestaat als studiefinanciering. Mijn ouders konden dat niet en het was natuurlijk geen ramp en heb het ze nooit kwalijk genomen maar om na je studie een studie schuld van 10.000 euro te hebben niet is ook niet fijn. Wij willen onze meiden daar toch voor behoeden maar helaas is het leven ook duur dus er sparen wat we kunnen.
Ik vind het wel mijn verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat ze in elk geval kunnen gaan studeren. Als het financieel niet kan, dan houdt het op, maar als het binnen mijn mogelijkheden ligt, dan wil ik zeker hun studies betalen. Mijn ouders hebben ook mijn eerste studie betaald. Bij de tweede was ik al lang en breed het huis uit en getrouwd, dus die heb ik zelf betaald, uiteraard. Wij sparen al vanaf de geboorte een vast bedrag per maand op een spaarrekeningen op de eigen naam van de kinderen. Dat is niet helemaal genoeg voor de hele studie denk ik, dus we sparen daarnaast op een aparte spaarrekening van onszelf nog extra. Als dat niet nodig blijkt te zijn, dan gebruiken we het zelf wel ergens voor. Als ze niet gaan studeren (maar ze zijn slim genoeg, dus dat gaat wel gebeuren), dan kunnen ze hun eigen geld gebruiken om bijv een huis te kopen of een bedrijf te starten of zo. In elk geval mogen ze het niet over de balk smijten. Ze weten ook niet dat we voor ze sparen, dus we kunnen nog een beetje sturen wanneer ze het krijgen
Ik quote jou nu even, maar zie vaker deze opmerking. Misschien verstandig om het volgende eens te lezen; https://www.rabobank.nl/particulieren/sparen/voor-kinderen/sparen-op-naam-van-je-kind/ Als je kind 18 is kan hij of zij doen met het geld wat ze zelf willen ...
Ik voel me ook wel verantwoordelijk, maar wel realistisch, wat kan, dat kan. Het is gewoon niet meer zoals vroeger bij ons, dus verwacht dat ze vast wel iets moeten lenen. Maar als t kan zo min mogelijk. En een baantje erbij is zeker wel gewenst. We houden er best wel rekening mee. We sparen elke maand voor een leuk potje om mee te geven. En qua grote kosten voor studie hopen we ook grotendeels te kunnen helpen. Wij hebben een vrij lage hypotheek en hebben de laatste jaren best wat meer inkomsten gekregen. Toch hebben we samen besloten dat we momenteel lekker blijven wonen waar we wonen, ondanks dat de meeste van onze generatie langzaam aan uit deze soort huizen vertrekt om luxer te gaan wonen (je zou t starterswoningen kunnen noemen waar wij wonen). We zijn tevreden en zitten prima. En het lijkt ons fijn dat we daardoor ook in staat zijn om de kinderen een heel eind op weg te kunnen gaan helpen zonder een grote studieschuld op te bouwen. Dus we voelen ons zeker verantwoordelijk om daarin op deze manier iets bij te kunnen dragen.
Ik had dat juist niet, ben echt apetrots geweest op mijn rijbewijs en mijn masterdiploma die ik helemaal zelf had betaald. Dat betekende echt wat voor me, en die prestatie gaf mij persoonlijk het gevoel dat ik alles aan zou kunnen in het leven. Wij zullen overigens minimaal het collegegeld, een goede laptop en de basisvoorzieningen betalen voor de kinderen. Maar alleen als er voldoende inspanning wordt gestopt in de studie Op kamers is hier niet noodzakelijk, heel veel hbo's en uni's binnen een half uur busafstand. . Rijbewijs ga ik niet financieren (tenzij). Met 2 jaar flink doorwerken in de zomer kunnen ze deze prima bij elkaar sparen. Deze is dan voor altijd zelf verdiend.
Ik ga ook niet sparen voor een rijbewijs. Aan het hebben van een auto zitten zoveel kosten vast. Het lijkt mij niet handig om ervoor te gaan wanneer je de auto nog niet kan betalen en onderhouden. Ik zou eerder gaan voor een scooter of elektrische fiets. Daarmee zou vanaf hier genoeg te bereiken moeten zijn.