Omschrijf je nu mijn oudste? Ook 6 trouwens. En ik hoor van iedereen dat het een hele pittige periode is. Ben bang dat we er even doorheen moeten. Als ze een tijdje 7 zijn, wordt het weer beter. Geen tips dus, maar wel een beter vooruitzicht.
Zeker wel, maar hij stopt niet. Loop ook wel eens weg "mijn" ding doen.. Loopt ie me gewoon achterna enzo..
Heb een tijdje gedacht dat hij nog wel eens ADHD "kan" hebben. En nee, ik geef hem niet die stempel maar ben zelf pmer en dan heb je toch bepaalde dingen geleerd maar goed, dat is niet aan mij. Heb het drie keer aangekaart bij de juf maar die zei steeds.. Het is de leeftijd. Nu heb ik net voor de vakantie toch aangeklopt bij de huisarts.
Tips die ik laatst aan mijn buurvrouw appte, die een kinderfeestje had met een "druk en dwars" kind erbij: Je zou hem een echt glas cola kunnen geven (light mag ook) maar ik weet niet of dat ethisch verantwoord is. (Kindercola werkt NIET) Met complimenten kom je verder dan met "niet doen" zeggen. Geef hem een missie of een taak (jij mag de zak vasthouden bij de speurtocht). Aanraken bij het aanspreken als hij onbereikbaar lijkt. Korte duidelijke instructies, dus geen hele verhalen. Laatste zin blijft het best hangen. Dus niet je verhaal eindigen met "dus niet op de bank springen" Als ie over z'n touren druk is en niet meer rustig wordt (als in niet te houden en verstorend voor de groep) dan helpt apart nemen zonder straf wel eens (even helpen in de keuken of op een zitzak chillen bijv). Dan kan ie ontprikkelen. Waarschijnlijk helpen sensorische dingen ook goed voor overprikkeling. Fleece dekentje, zand, water, magneetjes, slijm, zo'n tangle, iets om mee te freubelen, deze lijst zijn slechts suggesties (Oh en rustige activiteit afwisselen met wat druks is ook goed. Dus niet 3 rustige dingen na elkaar) Laatste tip. Bijv als ze moeten opruimen, dan is "help ook even opruimen" waarschijnlijk een te grote vraag. Maar dan kan je specifieker zijn van "pak jij alle playmobil op en stop in de doos". Werkt ook met andere dingen. Weigeren bij vragen dan is de vraag te groot misschien. Dan een deelvraag stellen. Je snapt het wel. Afsluiter: De tips zijn een mooie theorie,maar ik breng het ook niet altijd in praktijk
Juf ziet maar een klein stukje EN meeste kinderen gedragen zich op school beter (meer sociaal wenselijk) dan thuis ... Maar herken wel deze insteek, ik heb ook langer gedacht, dat het wel mee zou vallen omdat school bleef zeggen dat prima ging, dat ze er wel overheen zou groeien. Maar in groep 3 ging het echt mis thuis en begonnen ze ook op school problemen te zien. Wij hebben toen zelf alles in gang gezet. Bij de lijsten die juffen moesten invullen kwamen allemaal dingen bovendrijven die ze nooit bij ons hadden aangekaart en toen de diagnose rond was, knikte juf instemmend. "Ik heb altijd al gedacht al dat er iets speelde bij haar." Goed om ergens te beginnen! Zelfs als er geen diagnoses uitkomen, kun je wel veel inzichten krijgen (mijn middelste is ook onderzocht omdat niet goed ging, geen diagnoses maar wel een hoop verduidelijking van sterke en zwakke punten, waarbij school en wij ook aanpassingen hebben gedaan) en beter aansluiten bij de behoeften van je kind. Succes!
Wij zijn ook zelf naar de huisarts gegaan en uiteindelijk ook een diagnose. School heeft soms een andere kijk/ziet niet alles/kind gedraagt zich anders op school. Dus als jezelf het idee hebt: er is iets en ik wil/moet er iets mee, volg je eigen gevoel daarin.
Sterkte ts, en ik sluit mij absoluut aan bij mn voorgangers die schreven: als jouw gevoel niet pluis is, dan zou ik er achteraan gaan. Met de oudste heb ik zo 4 jaar lopen modderen. En toen troffen we pas iemand die het herkende. Ik ben er echt van overtuigd dat er in die tijd dingen "kapot" gegaan zijn waar we nu nog de gevolgen van hebben.
Dames wie kan helpen, Ik heb een verwijzing van de HA, om eventueel onderzoeken te starten voor ADHD. Waar bel ik heen? Cjg, ggz, Yorneo, iets anders?
Heeft de huisarts niet met je besproken bij welke zorgverlener in jouw regio past bij wat jij wil? Hij/zij zou een beetje moeten weten hoe de zorgkaart eruit ziet. Wij zijn gericht verwezen naar GGZ (Youz heet het bij ons) en zijn daar op wachtlijst beland. Ik zou zelf kiezen voor een zorginstelling die een brede blik heeft op ontwikkelingsproblematiek en ook eventueel andere diagnoses kan vaststellen dan ADHD.
Heb zojuist gebeld en hij gaat ons aanmelden bij het ggz. Er zal dan ongeveer binnen +- 2wkn contact worden opgenomen voor 'n intake.
Ik heb gewoon contact gelegd met een praktijk in de buurt waar ik veel goede verhalen over gehoord had. Ik zou even informeren naar de wachtlijsten, want bij de GGZ hier zijn ze enorm.
M is ook mega pittig en staat ‘s ochtends meteen aan. Wat hier enigszins werkt is veel beweging. Nu ze vakantie heeft gaat ze als ze wakker is bijna elke ochtend mee de honden uitlaten, we lopen dan zeker een half uur. Ik zorg dat ik dan al brood heb gemaakt en dat eet ze onderweg. Op dagen dat ze niet mee is gegaan is ze ook meteen veel geïrriteerder ‘s ochtends. Verder heeft ze nu vaker zwemles, gaan we regelmatig een stuk fietsen, we wonen waar je wat glooiing hebt en ze vind het heerlijk om over het zandpad een dijkje op te fietsen en weer af te crossen, en dat tig keer. Ook het bos en speeltuinen bieden wel uitdaging. Daarnaast heb ik met stickers op de kalender vaste dingen gezet. Hoe lang is haar zus op kamp, wanneer en hoe lang we op vakantie gaan, verjaardagen etc etc. Dit geeft haar veel rust. Na redelijk veel bewogen te hebben kan ze ook rustig een hele tijs knutselen, tekenen en vraagt ze de laatste dagen om leerboekjes omdat ze school mist, ze wil leren. Voor de vakantie was er echt niks met haar te beginnen. Nu na 1,5 week vakantie en elke dag behoorlijk wat beweging is het weer een veel fijner, vrolijker kind.
Hier gelukkig niet. 2 week voor intake.. En behandeling ligt aan de ernst van het probleem... Ben benieuwd.
Succes alvast, dat scheelt enorm. Hier hebben we 10 weken moeten wachten voor de intake. Na het adviesgesprek wat er ging gebeuren hebben we weer 11 weken gewacht. Deze week toevallig weer 2 onderzoeken. Maar als we daar uitslag van krijgen, dan moet ze voor behandeling en voor verder onderzoek weer apart op de wachtlijst voor alles. Misschien scheelt het ook wat je nodig hebt bij de GGZ. Bij de praktijk waar de jongste is, moet je een week of 2/3 wachten (als kind) tot de intake. Als je dan binnen bent gaat gewoon alles achter elkaar door, dan hoef je niet meer opnieuw te wachten. Maar de oudste heeft bij de GGZ ook wat meer complexere hulp nodig
Heftig voor je als moeder. Ik herken het gedrag niet bij mijn kinderen maar om meer rust en grip te krijgen, Al is het voor jezelf dat je niet loopt te roepen en alle frustraties lading energie kost kan ik je het fijne boek 'supermamas bestaan niet' aanraden . Het boek laat je reflecteren op jezelf op een fijne manier. En dat geeft echt handvatten, ook over omgaan met strijd . Al is het om zelf rustiger te blijven. En dat straal je Dan ook weer uit . Het leest makkelijk weg en is niet complex. Ik wens jou meer rust in jouw rol als moeder en dat je er meer van kan genieten..
Misschien een leestip voor je: lees het boek "ouders doen er toe" eens. Geen makkelijk te lezen boek, maar wel een boek waar ik veel aan heb. Er staat iets over hoogsensitief enz, maar dat kun je negeren waar nodig. Wel staat heel veel uitgelegd over opvoeding, ontwikkeling etc. Zelf ook een pittig kind en ik heb veel aan dit boek gehad, in combinatie met begeleiding van een pedagoog.
Jup de sfeer van "jouw keuze, de consequentie is dan ook jouw probleem, niet de mijne". Werkt hier best goed! En tuurlijk is t niet overal op in te zetten, maar bij de dingen waar dat prima kan is t een mooie start en vaak rolt t wel door in dingen waar je dat niet op die manier kan doen. Dochter leg ik hier uit dat alles wat ik kwijt ben aan HAAR zooi opruimen aan tijd en energie, ik minder kan spelen. Dus als ze zelf opruimt/meehelpt dat we veel meer leuke dingen kunnen doen. Dat is doorgaans voldoende en anders laat ik dr eerst in dr sop gaarkoken. Mja dat is makkelijk met 1 kind, die gaat dan ook niet de hersens inslaan van de anderen. Die vlieger gaat niet alle dagen op overigens, dr zitten dagen tussen dat de behangtafel nodig is voor extra breed glasvezel behang.
Goed dat je hulp hebt ingeschakeld TO. Het gedrag dat jij beschrijft herken ik echt niet in een kind van die leeftijd. Niet zo extreem en zo langdurig. Dus het is een fase of de leeftijd vind ik dan erg makkelijk. Zowel jullie, de andere kinderen en hijzelf heeft hier last van. Een goede diagnose kan zorgen voor gerichte behandeling en een aanpak die werkt voor hem en een eventuele stoornis. Eventueel met medicatie (maar dat hoeft zeker niet altijd). Daarmee voorkom je ernstig grensoverschrijdend gedrag op de lange termijn. Of uitval van jullie als ouders. Aan goedbedoelde adviezen (geef een compliment, wel negeren, zus of zo handelen) heb je weinig als je kind meer heeft dan een dwarse fase of vervelende bui. Ik zou trouwens eens op de websites kijken van de aanbieders. En ook rondbellen voor informatie over wachtlijsten. Ik ken helaas situaties waarbij ouders zelf actief hulp hebben ingeschakeld en veel sneller terecht konden dan via een standaard verwijzing. Natuurlijk niet voor iedereen haalbaar. Je kunt trouwens ook bij het sociale wijkteam terecht voor diverse vormen van opvoedingsondersteuning.
Het klinkt zó herkenbaar en ik twijfel meerdere keren of het niet aan mezelf ligt, verkeerde aanpak ofzo. Óf is het gewoon de leeftijd...? Of is er meer aan de hand? Op school geen problemen tot nu toe, alleen dat hij graag alles op zijn manier wil doen en dat hij nogal heftig kan reageren op andere kindjes als het niet gaat zoals hij wil. De juf ziet er niets afwijkends in en daar probeer ik (nog) maar op te vertrouwen. Ons zoontje is zeer pittig, altijd al geweest. Staat ook direct 'aan' als hij wakker wordt en zodra ik even geen aandacht heb voor hem, gaat hij het op een negatieve manier vragen (bijv als ik in gesprek ben en ik geen antwoord geef, gaat hij 100x hetzelfde vragen op een steeds luidere toon, als er gezegd wordt dat hij moet wachten omdat ik in gesprek ben, wordt hij boos). Hij commandeert graag (jij moet! Ipv wil jij) zijn nu echt bezig dit gedrag om te draaien want zelfs tegen vreemde mensen gebruikt hij dit.. soms zegt hij niet eens iets maar schreeuwt hij: Drinken! Nou daar reageren we al helemaal niet meer op... We proberen het goede te belonen.. naar mijn weten is er ook voldoende 1 op 1 aandacht voor hem, maar hij wil het liefst ALTIJD de volle aandacht. Hij wil ook overal een wedstrijdje van maken en iets als eerste af hebben etc. Soort haantje de voorste gedrag en daar hou ik echt niet van. Meenemen naar een kledingzaak doe ik niet graag, hij gaat gerust tussen de kleding rekken hangen en baldadig doen, hoe vaak ik er ook iets van zeg. Het boeit hem niet wat IK vind, totdat m'n man er bij is.. ughdacht echt dat ik consequent genoeg was met dit soort dingen, maar hij luistert gewoon niet naar mij. Vind het heel knap dat je hulp hebt ingeschakeld en hoop dat jullie goed geholpen worden! Ben ook wel benieuwd naar het vervolgproces..