Lees je in over Sherbourne en Theraplay. Zoek een therapeut die hierin gespecialiseerd is en doe dit een tijdje met je dochter. Lees je in over hechting. In dit kader valt borstvoeding in het niets, maar dat had je zelf ook ontdekt. Het doet me wel wat hoor, merk ik.. vooral ook dat je omgeving er in mee is gegaan.. Veel sterkte en succes om van je dochter een liefdevol meisje te maken.
Bedankt weer voor de fijne reacties. Ik was vooral op zoek naar tips om de situatie op te lossen. Dat ik geen juiste keuze gemaakt had wist ik zelf ook wel. Je deelt je fouten en je gevoelens en dan doen bepaalde reacties heel veel pijn (en dan voel je je nóg waardelozer). Maar goed, het is een forum en dat betekent dat mensen hun (keiharde) mening mogen geven. Ik wist niet hoe ik daarop moest reageren. Ik vond het ook niet nodig om op alle reacties inhoudelijk in te gaan, vooral niet op de wat hardere. Ik probeer me vooral te richten op verbetering en niet op het negatieve. Gelukkig heb ik veel gehad aan de tips. Vooral mijn moeder en schoonmoeder bij ons op laten passen was heel fijn, had ik dat maar eerder gedaan! Er moet nog veel gebeuren in de woning en zo kan ik wat klussen en met beide kinderen zijn. Komende weken wil ik ook meer quality time tussen dochter en mij, want dat hebben we tot nu toe niet echt gehad. Zwembadje ballenbak dat soort dingen. Heb een klein album met haar babyfotos laten maken die we nog gaan bekijken. Komt helemaal goed
Ik schrik hier best van eigenlijk.. hechtingsstoornis? Ouder kind therapie? Ik heb mijn meisje vanaf het begin nooit laten huilen, altijd bij ons op de kamer of in in ons bed laten slapen (alleen sinds een week dus op haar eigen kamer), altijd haar behoeftes gevolgd.. op deze periode na.. kan zij hierdoor alsnog fout gehecht zijn aan mij? En waarom bij mama wel en papa niet? Wordt hier best weer onzeker van eigenlijk (terwijl het nu juist zo goed gaat..)
Ik hoop niet dat ik je afschrik... Volg echt je moeder instinct hierin. Als jij denkt dat het nu goed is, dan zal dat wel zo zijn. Maar wees je er wel bewust van. Het klinkt zo dat je meisje goed is gehecht aan je, want anders zou ze dat gedrag op de eersrte plaats niet laten zien bij deze plotselinge afstand tussen jullie. Het is dus heel gezond gedrag van je dochter! Fijn! Dat is een positief teken. Maar vergis je niet in de impact hiervan. Ik weet zeker dat het goed komt. Maar het kost tijd en aandacht. Het heeft haar onwaarschijnlijk gekwetst. Dat heb je zelf ook gemerkt. Veel succes en sterkte! Zet m op! Dat heeft ze verdiend.
@NewMamma , maak je niet teveel zorgen hoor. 4 weken apart geeft geen permanente schade. Daarnaast is ze 'al' 1,5 jaar en geen 4 maanden bijv. Het is wel duidelijk dat dit haar veel pijn heeft gedaan, maar om te spreken van een hectingstoornis, nee echt niet hoor! Ik ken veel situsties waar een kind voor langere periode (en dan spreek ik over maanden, niet weken) bij grootouders verblijven en die kinderen zijn prima gehecht aan hun ouders. Quality tijd met je dochtertje is heel belangrijk, zoals je weet. Maar dit zit hem vooral in tijd samen doorbrengen. Naar bed worden gebracht door mama, spelen met mama, lezen met mama, praten met mama, verzorgd worden door mama. , en niet zozeer in activiteiten doen buiten huis. Ballenbak is leuk, maar dat is leuk voor haar, niet zozeer voor jullie samen als je begrijpt wat ik bedoel. Verwennen is ook niet nodig, juist de dagelijkse behoeftes zijn belangrijk. Heeft ze pijn? Mama is hier om je te troosten. Het zijn de kleine routines die een basis van vertrouwen geven. Vetrouwen is misschien nu even zoek, maar deze komt echt wel weer. Geef het tijd ... En aandacht
Samen knutselen pak een goedkoop onbreekbaar bord, schort om, doekjes bij de hand en een aanrecht dat vrij is om bij de kraan te kunnen, kieper een kloddertje plakaatverf er op en schilderen maar! Geef t een mooi plekje in huis als t droog is en zij heeft ook geholpen. Knutselen en vooral schilderen geeft hier de grootste pret en mn man doet dat soort dingen niet met dr dus dat is echt meidentijd. Verwacht eerder, vooral met verf, een grote mengelprut van kleuren en een kind die behoorlijk onder zit en de verf lekker ff tussen twee handjes wrijft. T zal zeker geen bob ross worden maar dat boeit ook helemaal niet. Andere dingen kan ook: Schoollijm en uitgeknipt dik vel papier in de vorm van een schaap, en een zooi katoenen wattenbolletjes, samen schaapje plakken. Paar viltstiften (uitwasbaar) en een kleurplaat van t internet uitprinten. Of juist met wasco's. Kost je weinig energie, wat met de drukte van een ukkepukje en een verbouwing vak ver te zoeken is. Je hoeft alleen maar erbij te blijven en schoon te maken en het is echt iets tussen jullie als meiden.
wat dapper dat je dit hier allemaal zo verteld zeg! of ik het nou eens ben met hoe je de situatie hebt aangepakt of niet is helemaal niet belangrijk, maar wat ik wel belangrijk vind is dat je best mag weten dat het heel knap is dat jij je gevoel erkent! en dat je het van je af schrijft. Uiteindelijk weet je zelf ook wel wat het beste is... Ik had het zelf met ons 4e kindje, beetje wetende dat het de laatste zou zijn, dus wou ik toen persee borstvoeding geven, dit ging ook ten koste van de rest, ik heb de kids dan niet ergens anders laten verblijven, maar mijn herstel werd er niet beter op, waardoor ik niet meer de leukste mama was op dat moment, daarbij kon ik gewoon niks meer. De dag dat ik stopte was een dag welke begon met schuld, maar eindigde met opluchting. Mijn kinderen zijn nooit minder geworden, heb er zelfs 1 op het gymnasium zitten! en die is met de fles groot gebracht! Liefde en tijd geven aan je kinderen kan geen borstvoeding tegenop! Heel veel succes voor de komende tijd!
Je klinkt als een super mama die om haar welzijn bekommerd. Ik weet eigenlijk wel zeker dat dit goed gaat komen! Je ziet zelf al in waar het verkeerd gegaan is. Fouten maken is menselijk. Ook in dit soort situaties.