Tja, dan maak jij de keuze om het op jou te nemen, natuurlijk. Ik begrijp dat nooit zo goed. Waarom zou één ouder doodop moeten zijn/?
Heb het net gezegd dat we dat in het vervolg anders gaan doen. En krijg ik doodleuk naar mijn hoofd: ja als ik avonddienst heb kan je dat vergeten. Dus ik zeg dat ik het niet allemaal alleen kan als hij zo is. Vaak wakker wordt snachts en ik gewoon moet werken. Zegt hij: Nou dan stop je met werken. Nou. Dacht het niet. Hij gaat me maar gewoon helpen.
Ja hij is echt een schat. Helpt overdag echt wel goed met huishouden en de kleine. Daar mag ik echt niks over zeggen. Alleen hij heeft zo'n ontzettend ochtend humeur. T is inmiddels uitgepraat. Ik heb zelf ook veel te heftig gereageerd. Maar dat komt echt door de vermoeidheid. Ik excuses aangeboden en hij gezegd dat ik hem voortaan gewoon wakker moet maken en dan probeert hij on niet chagrijnig te doen. Ik heb het ook een heel eind zelf gedaan door in het eerste jaar alles uit zijn handen te trekken en alles zelf te willen doen. Maar is nu uitgepraat. (Ik heb in mijn woede wel het traphekje boven gesloopt.. tja. Met een ruk open trekken als die nog niet helemaal van slot is kan ook niet.. ik ben blijkbaar nogal sterk). Dus opzoek naar een nieuw hekje en voortaan zelf eerder mijn mond open doen voor hulp.
Maar gaat hij nu ook helpen? Ik begrijp dat alleen doen ook echt niet, sorry. Je bent beide ouder, gelijkwaardig aan elkaar. Jullie kind is ook zijn verantwoordelijkheid en als partners verdeel je de taken, ook de vervelende. Werk is belangrijk, maar de zorg voor jullie kind net zo goed. Als je partner zegt: 'ik heb hulp nodig' dan hoor je daar volwassen mee om te gaan. En ik vind dat hij moet leren om zijn humeur binnen te houden.. hij is geen klein kind meer.
Ja daar hebben we het ook over gehad. Mort zeggen dat ik zelf ook enorm last heb van hormonen. Van de week al stervens chagrijnig. Gister een enorme (vr)eetbui en vandaag ben ik alleen maar aan het huilen. Om... Nou... niks.. En af en toe is zo'n ruzie gewoon even nodig om de neuzen weer zelfde kant op te zetten. En dit soort dingen daar hebben zowel ik als hij schuld aan. Ik omdat ik te snel dingen uit zijn handen pak en hij omdat hij dan kan wordt en veel werkt.
Herkenbaar hoor! Heb mijn zoon van 10 vanochtend nog een vervelend rotjong genoemd Die begint echt te puberen en dat gedrag staat mij zo tegen af en toe dat ik hem vanochtend even niet aardig vond. Hij zei gelijk ZOOOOOOOOOO lekker aardig zeg. En mijn dochtertje van 2 kan ik soms even niet handelen als ze weer een diva en bitchy bui heeft als iets niet naar mevrouw der zin gaat. Dus daar schreeuw ik ook weleens tegen dat ze moet ophouden! En ja ik voel me altijd schuldig maar soms drijven ze je ook tot het uiterste.
Gisteren avond ook nog. Ik had gekookt, zelf snel gegeten. Dochter had ook wat gegeten maar wilde weer spelen. Prima. Mijn zoontje werd wakker. Wilde zijn fles dus ik snel eten op eten. Fles maken en geven. En mijn dochter vraagt constant aandacht. Mama! Kijk eens! Mama dit mama dat etc. Op gegeven moment wil ik Mn zoontje uit de stoel halen en kots ie zichzelf en de vloer onder. Mn keuken 1 puinhoop. Man nog op t werk. Toen heb ik ook ff geschreeuwd van nu opzouten met dat gemama grrrr
Je bent een goede moeder.Het feit dat je je schuldig voelt wat er is gebeurd.Maakt je tot een super goede moeder.En vergeet niet je bent ook mens en mensen doen nou eenmaal soms dingen/zeggen dat achteraf misschien beter anders had gekund.Maar dit is bij iedere ouder wel eens gebeurd.Het is soms niet makkelijk.
Hij heeft vannacht weer heerlijk geslapen. Wel een kwartiertje geprotesteerd met naar bed gaan, maar dat kan ik goed hebben. Vandaag overdag gaat het tot nu toe heel goed. Ik herken mijn kind weer terug na 3 dagen jengelen. Ben weer een beetje bijgetankt. Hopen dat het nu weer beter gaat. Opgroeien is ook niet makkelijk.
Hier ook herkenbaar. Het is hier ook een combinatie van alles, drukte, slechte nachten en een brutale zesjarige, een drukke vierjarige en een dreumes die overal op klimt. Ik moet ogen in mn rug hebben voor de jongste, de oudste twee vliegen elkaar continu in de haren. Dan brul ik hier ook weleens: kappen nu! Of ik zet ze apart, ook niet altijd even zachtzinnig. Maar op een gegeven moment is het KLAAR.
Je bent lang de enigste niet! Iedere moeder heeft weleens zo een situatie meegemaakt. Soms is het geduld gewoon even op, we zijn nou eenmaal gewoon mensen. Ik heb dat ook weleens gehad met me zoontje en dan voel je je achteraf zo een waardeloze moeder, maar het ouderschap is nu eenmaal niet altijd rozengeur en maneschijn.
Vermoeidheid en het gevoel t alleen op te moeten knappen (weer) werkt ook niet mee. Hier hebben we dr geen ruzie om maar eens in de zoveel tijd ben ik t ook spuugzat en dan gaat ie een paar weken weer wat meer doen (qua huishouden en dochter) en gaandeweg vervalt dat weer totdat ik t weer spuugzat ben en zo gaat t op en neer. Zolang hij er maar staat wanneer ik m nodig heb accepteer ik dat, kan me geen betere partner bedenken voor "when shit hits the fan" maar geen slechtere compagnon waar t huishouden betreft, hahahaha. Ach huishoudster is makkelijker te regelen dan iemand die naast en met je staat als t t hardst nodig is denk ik dan maar als hij maar een goede vader blijft voor die kleine, dat is t belangrijkste ze is helemaal mesjogge van m.
Ik hoorde vandaag (vanuit de slaapkamer) mijn schoonzus tegen haar zoontje van 13 maanden: "Hou op! Nu is het klaar, verdorie!" En toen dacht ik direct aan dit topic Iedere moeder heeft zo haar momentjes (gehad). Het zegt niets over de liefde die je hebt voor je kind
Nou was weer een leuke nacht vannacht.. Hij ging goed slapen zonder problemen. Toen om 12 uur wakker. Mijn man kwam thuis van werk. Die is naar hem toe gegaan. Toen ging hij gewoon weer slapen. Om half 4 weer wakker. Dat was wel echt een paniek huil. Dus ik er naartoe en weer zonder problemen slapen. Toen om half 6 wakker. Dat was gewoon een 'ik wil aandacht huil'. Even laten doen. Toen mijn man er heen gegaan. Dat ging goed tot hij weer zijn bed in moest. Ik na een half uur weer er naartoe. Dat ging goed tot hij weer zijn bed in moest. Al met al heeft hij weer 1.5 uur staan krijsen in bed.. ben er toen maar uitgegaan met hem.. Ik snap er niks van.. waarom is dit nou ineens? Hij slaapt al maanden goed door van half 8 tot half 8... En natuurlijk weer als je een hele dag moet werken...
Opzich valt dit wel mee toch? De half 6 zou misschien nog de wintertijd kunnen zijn, daar moesten ze ook altijd aan wennen. Het grootste deel dat hij wakker ia geweest was volgens mij rond dat uur?
Ja naja. Hier was het normaal altijd tussen half 8 en 8.. Maar ja is niet anders. Maar ik snap gewoon niet dat hij snachts ineens zo veel wakker wordt... Ik denk dan: mis ik iets? Maar hij kan no wat honger gehad hebben... Ja vanmorgen misschien. Maar vannacht echt niet.. Hij heeft gisteravond echt als een dijkwerker zitten eten.
Dat 's nachts wakker zijn is hier ook nog steeds in fases. Nu al maanden toch wel 4/7 nachten dat ik er uit moet. En om 6 uur alweer wakker. Hoort er helaas bij denk ik dan. Is niet altijd leuk, met 34 uur werken, maar accepteren helpt wel. Ging bij mij ook lang overheen voor dat lukte, haha.