Waar ik benieuwd naar ben is of het je misschien ook steekt omdat jij achteraf gezien spijt hebt dat je je dochter toch niet Romy hebt genoemd. Een beetje van 'zij wel en ik niet'.. Snap je wat ik bedoel? Ben je niet gewoon boos op jezelf?
Nee sorry, ik zou me daar niet druk over kunnen maken. Mijn vriendin hoeft echt niet met mij te overleggen of "toestemming" te vragen of ze die naam mag gebruiken. Sterker nog al zou mijn vriendin dezelfde naam kiezen als een van mijn dochters heeft zou ik daar nog geen problemen mee hebben. Ieder is vrij om de naam te kiezen die hij of zij wil. Maar hé thats me
Ik wilde precies hetzelfde schrijven. En ik vind het vreemd dat je zo boos bent en blijft en afstand van haar neemt, terwijl je het er nooit met haar over gehad hebt. Je geeft haar zo geen enkele kans om haar beweegredenen te vertellen, dat vind ik niet helemaal fair. Bij ons is Romy overigens ook een naam die vrij veel voorkomt.
hmmm erg vervelend zeg!!! maar ik zou er niet boos om kunnen worden..als ze mijn goede vriendin was geweest dan zou ik idd ook even in shock zijn maar dat zou na een hele korte periode weer weg zijn, er loopt een schattig mooi lief meisje met de naam die jij (in de geval) mooi vindt en als dat de dochter van mijn vriendin zou zijn zou ik dat alleen maar leuk vinden. ik zou haar dan een beetje als mijn kleine romytje zien.
We spraken er pas over toen ze 20 weken zwanger was van haar meiske en we hebben het tot de bevalling toe over gesproken dus dat lijkt me sterk. Ik heb idd in Elst gewoond een tijdje, toen verhuisd naar Overberg en nu gaan samenwonen met ventlief in Utrecht... hihi Nee ik noem haar geen Romy meer, ik was zo pissed dat ik een naakte molrat wilde kopen en die Romy wilde noemen. Uiteindelijk niet gedaan toen de woede zakte En Sarah is omdat mijn opa Joods was (de vader van mijn moeder) en Sarah&Abraham nogal aanwezig waren als ooms en tantes van mn moeders kant de leeftijd van 50 bereikt hadden. Dus zodoende kon ik haar een naam geven die ik zelf wel mooi vond en haar ego ook nog eens streelde. Mijn moeder vond het een hele eer, dus missie was geslaagd. Het gaat er niet om dat ik een naam heb die dan NIEMAND meer mag gebruiken, het ging mij om de manier waarop dit is gebeurd. Nogmaals, als ze tegen me zei dat ze het een vreselijk mooie naam vond en ze dit graag als naam wilde voor haar dochter, had ik het een hele eer gevonden. Maar ze hoorde me aan, zei nooit wat ze van de naam vond en pas op het geboortekaartje zag ik de naam staan... Op hyves ook alleen maar "onze dochter is geboren" Verder geen naam. Wellicht bewust en om een hele andere reden maar die kaart door de bus was echt een dolksteek. Ik ben zeker erg teleurgesteld in mijzelf dat ik zo gehandeld heb en niet gewoon gedaan had wat ik zelf fijn had gevonden, zonder enige twijfel. Boos niet echt, baal er wel van natuurlijk. En 'zij wel en ik niet' is het geval niet, want als ze het van te voren had aangegeven had ik het zeker wel gegund. Nogmaals het is niet dat ik mensen om me heen verbied om namen te gebruiken die ik wil gebruiken, het is de manier waarop ze het gedaan heeft dat me zo steekt. Ik krijg er echt een kutgevoel van. En natuurlijk zijn er meiden die het totaal niet erg hadden gevonden en dat mag, maar ben blij dat er meiden zijn die in hetzelfde schuitje zitten en dus weten hoe ik me voel. Het is zeker nooit mn beste vriendin geweest maar wel een vriendin van ons vriendengroepje waar ik al mee optrok sinds mn 12e dus dan steekt dat best diep.
Ik zou wel flink pissig zijn als iemand zijn/haar huisdier de naam zou geven die ik aan mijn kind wil geven, zoals verschillende mensen hier overkomen is. Maar als iemand de naam die ik nu in gedachten heb voor mijn kind nu voor mijn neus zou wegpikken/gebruiken, dan zou ik zonder blikken of blozen nog steeds dezelfde naam aan mijn kind geven! Zelf heb ik van mijn ouders een andere naam gekregen, omdat toevallig een tante mijn oorspronkelijke naam voor de neus van mijn ouders had weggekaapt. Nu ben ik heel tevreden met mijn naam, maar dat nichtje zie ik echt bijna nooit (misschien eens in de vijf jaar), daarvoor hadden mijn ouders echt niet hun naamskeuze hoeven aan te passen. Gewoon blij zijn voor je vriendin dat ze nu ook een levend kindje heeft, met een mooie naam bovendien! En als je dochter Sarah (mooie naam!) ooit een zusje krijgt, haar gewoon Romy noemen. Je vriendin wist tenslotte dat jij de naam ook mooi vindt en heeft daarom dan maar te accepteren dat jij ook voor die naam kiest.
Als een goede vriendin dat bij mij zou doen, zou ik ook erg verbaasd en vooral teleurgesteld zijn,omdat ze me niets had verteld. Vooral het gevoel dat ze dat niet verteld heeft zal denk ik idd steken. Maar ik zou het wel bespreekbaar maken als het mijn vriendin was. Anders blijf je met dit rot gevoel zitten
Dat zinnetje was zeker van toepassing en maakte mijn reactie ook wat verstrooid. Ik was zo blij voor haar dat alles goed ging want als je 1e kindje op de dag dat je uitgerekend bent overlijdt, dan is de laatste periode zo stressvol. We zaten met zn alle bovenop haar laatste loodjes en bevalling omdat we zo hoopte dat alles goed zou gaan. De artsen wisten namelijk niet waarom de 1e het niet overleefd had dus ze kon gewoon weer hetzelfde krijgen... We waren zo blij voor haar!!! Ze wilde de eerste periode helemaal zelf genieten met alleen haar gezin als kraambezoek omdat ze zo blij was met haar dochter (hartstikke begrijpelijk) daarom wist ik haar naam pas bij het geboortekaartje. Voor die tijd heb ik haar aan de foon gehad en haar hyves gebombardeerd met lieve berichten en hebben we met zn alle geproost op de komst van haar dochter. Toen kwam die kaart (3 dagen later), heb ik meteen niets meer van me laten horen. in eerste instantie was ik WOEST (vandaar die naakte molrat-actie) en dat zakte al snel weg omdat ik tevens nog steeds blij voor haar was. Het gevoel was altijd zo dubbel dat ik ervoor gekozen heb om het contact te verminderen, reageren op haar berichtjes deed ik nog wel maar dat was kort en lief. Verder niets. Blijkbaar vond ze het prima want ze heeft nooit gevraagd wat er was, gewoon niets meer van zich laten horen. Vriendinnen van ons beide hebben ook een beetje een scheidingslijn gekregen. Waarom weet ik niet maar zodoende hoefde het contact er ook niet verplicht te zijn, en zo wel deed ik gewoon lief tegen haar. Het gevoel was zo vreselijk dubbel dat ik niet wist of ik haar hier nu op aan moest spreken of niet. Ze was zo blij met haar dochter en dan kwam ik als een bliksemflits aan een roze hemeltje. Dus heb mn gevoel aan de kant gezet als ik met haar te maken had en verder zo min mogelijk contact gehad.
Maar waarom bespreek je dit dan niet met haar? Je geeft haar in feite geen enkele kans om het 'uit te leggen' maar laat de vriendschap gewoon verloren gaan.. Tja, als ik heel eerlijk mag zijn en dat is echt niet rot bedoeld.. Als een vriendin zou vertellen welke naam zij mooi zou vinden en ik bijvoorbeeld die naam ook al een tijdje in mn hoofd heb, zou ik denk ik ook niks zeggen.. Maar dan puur om het feit dat ik (wij) de naam geheim houden tot hij/zij geboren is.. nee als een vriendin die naam mooi had gevonden, had ik het alsnog niet verteld..
Ik wist niet goed wat ik moest doen, ze was zo blij en ik wilde haar roze wolkje niet donkerder maken dan het al was na de dood van de 1e. Was dat met haar 1e kindje niet gebeurd had ik haar zeker aangesproken hierop en gevraagd waarom dit zo gebeurd is. Ik dacht dat als ik het wegstop en gewoon wat minder contact heb dat het rotgevoel wel weg zou gaan. Dat gaat het dus niet, na 1 jaar is het er nog steeds. En BTW mijn dochter heeft 3 namen en 1 daarvan is nog steeds Romy, alleen dit is niet haar roepnaam. Het was al wel bekend bij vriendinnen dat ze Sarah heette voor mn moeder en dat Romy daarom als 3e naam is genoemd. 1e naam was voor mn moeder 2e naam was diegene die mn vriend erg leuk vond 3e naam was dus Romy omdat ik die ontzettend gaaf vond. Dus haar kindje heet hetzelfde als mijn kindje haar 3e naam. Dus al voor ze zwanger was was het vaag bekend. Kan me (moeilijk) voorstellen dat ze dit toen niet gemerkt heeft of dat dit langs haar heen is gegaan maar dat is mogelijk. Tijdens haar zwangerschap is dit HET onderwerp geweest dus zeker niet omheen te gaan voor haar.
jij denkt dat zij de naam Romy niet op hyves heeft gezet vanwege jou? Volgens mij plaats je jezelf dan echt te hoog! Ik vind je echt een beetje zeuren en kleinzerig. In mijn ogen is vriendschap voor jou dan toch niet zo heel veel waard, als je je vriendin al opgeeft voor zoiets!
Wel goed blijven lezen. Ik zei dat het wellicht om een hele andere reden was maar dat dat wel de reden was dat ik de naam pas na 3 dagen wist.
nee dat ik het nog weet is omdat dat de reden was dat ik de naam pas na 3 dagen wist. Ik was dus enorm blij en opgelucht en na 3 dagen krijg ik een kaartje door de bus met de naam erop. Natuurlijk weet ik dat dan nog.
Oke, dus je dochter heeft Romy als derde naam.. Dan snap ik het probleem niet.. Nouja, je baalt er van dat ze niks gezegd heeft.. Dan heb je eigenlijk maar één optie en dat is praten...