je vertelt dat je zelf borderline hebt en nu op dit moment niet lekker in je vel zit. Misschien ook wel fijn voor jou om met een maatschappelijk werkster of psycholoog te gaan praten. Zij kunnen je ook helpen om weer wat rust te creeren.
Ik vind trouwens ook dat je niet hoeft te wachten tot hij vraagt hoe het was gegaan. Je kan het toch ook zelf vertellen? En waarom ging je niet even naar hem toe als je merkte dat hij het lastig had. 15km is toch heel dichtbij? Dit soort dingen zou ik niet over msn bespreken.
Neem van mij aan... als je in zware therapie zit zijn de instaties waar je behandeld wordt een uitlaatklep voor je verleden.. en de persoon van wie je het meest houdt de uitlaatklep in het heden.... er komt namelijk een enorme lading ellende vrij die je jarenlang zorgvuldig hebt proberen weg te stoppen.... Ik probeerde intresse te tonen in mijn man...maar soms lukte dat niet. Als hij dan zei ik heb...... wil je weten hoe dat is gegaan? was ik daar eigenlijk heel blij mee, ik was het dan namelijk helemaal vergeten puur door alle indrukken van de dag. Ik begrijp dat jij het ook niet makkelijk hebt op dit moment en als jullie er met z'n tweeen voor willen gaan, het hele huisje/boompje/beesje, ga dan dit weekend ff lekker een eind wandelen. Tijdens een lange wandeling kunnen jullie namelijk met z'n tweeen rustig praten over wat jullie bezig houdt en hoe jullie je voelen. Dat gaat namelijk erg rot over msn... het is heel erg makelijk om te ratelen en verkeerd te begrijpen over het internet
15 kilometer is inderdaad niet ver, maar heb nog nooit de financiele middelen gehad om een rijbewijs te halen en na alles gister werd mij dat ook te zwaar. Maar hij begrijp niet dat ik overloop, dat de spanning en stress mij tot verkeerd doen denken zetten. Heb in het verleden hulp gehad,heeft mij nooit iets geholpen. ging van de ene na de andere, en nu doeik het zelf.
je kan jezelf niet helpen, het is juist fijn als iemand objectief naar je kijkt! Ik raad je toch aan bij je huisarts aan te kaarten dat je misschien zelf ook wel graag hulp wilt. En dat van een wandeling lijkt mij ook een goed idee! En je kan zelf inderdaad er ook over beginnen wat de ha tegen jou heeft gezegd.
Wandelen doe ik heel vaak we hebben hier een hele mooie vijver in de buurt, kom ik helemaal tot rust, Heb dar inmiddels me eigen plekje gevonden waar ik in alle rust kan genieten. Opzich kan me mezelf best wel helpen, schrijf gedichten, uit me eigen op papier en op de computer, meestal gaat dat prima. Lekker een muziekje aan, chocoreep erbij, en schrijven maar , aan het einde van het verhaal kan ik er wel om lachen, en voel ik me niet meer zo rot. Vijver zit hier 3 minuten lopen vandaan, dussuh echt heel makkelijk zal kijken of ik een foto kan vinden, dan snappen jullie wel hoe ik tot rust kom :decht een heerlijke plek, om alles te doen vergeten een moment van enkel jij en de natuur, visjes die je ziet zwemmen ( nou kreg ik laastst te horen dat het snoek was , oeps) En bomen, verschillende leeftijden, soms een eend en een reiger. Weet dat er ook vleermuizen zitten maar die zie je niet.