Hoi , ik voel me schuldig heel erg eigenlijk. We hebben net een echo laten maken voor het geslacht te bepalen en ik had al sterk het gevoel dat het een jongentje was. Nu krijgen we ook echt een zoontje ik ben echt super blij dat is het echt niet.Maar ik wil super graag een meisje en was een klein beetje teleurgesteld dat het echt een jongentje was. Nu voel ik me schuldig dat ik teleurgesteld ben, heeft iemand dit gevoel ook gehad of stel ik me nu echt aan. Ik ben echt super blij met mn jochie hoor en het belangrijkste is voor mij dat hij gezond mag zijn maar voel me schuldig. xxx
Tja er zijn hier idd al een paar topics over geweest.. Ik kan me best voorstellen dat jij je er best schuldig bij voel met deze gevoelens... Maar zoals je zelf zegt vind je het ook goed als je een jongen krijgt dus ik denk: wacht maar tot je baby in je armen ligt dan ben je ALLES vergeten! Probeer je schuldgevoel los te laten en aan de leuke positieve dingen te denken...
Ik had dat bij mijn tweede kindje. Ik dacht/hoopte dat het een jongetje werd (ik was gek op mijn eerste mannetje, wist ook hoe ik met jongetjes moest 'omgaan') en op de echo zagen we toen dat het een meisje werd. Ik moet een beetje vreemd gekeken hebben en mijn vriend interpreteerde het toen als blijdschap, terwijl ik eigenlijk teleurgesteld was. Ik heb er een tijdje mee gelopen en niet uitgesproken. Toen ik het uitsprak tegen mijn vriend en hij mij niet veroordeelde, maar dit gewoon accepteerde, voelde ik me al een stuk beter. Later zag ik in het zwembad een klein peutermeisje met een dik buikje en twee vlechtjes en haar moeder en toen dacht ik: he, dat kan ook best leuk zijn! En daarna ben ik langzaam aan het idee gaan wennen. Ik ben me ook bewust langzaam gaan 'verdiepen' in meisjesspullen enzo en dat hielp ook: ik kreeg er echt plezier in! Tegen de tijd dat ik haar in mijn armen had, was ik helemaal aan het idee gewend en de hemel te rijk! Dan maakt het echt niets meer uit! Anyway, ik herken je schuldgevoel. Wanneer je die gevoelens onderdrukt, worden ze alleen maar heviger. Wanneer je gewoon accepteert dat je teleurgesteld bent, komt er pas ruimte voor positieve gevoelens m.b.t. het feit dat je een jongetje krijgt. (Denk ik). En... trouwens... mijn oudste is een jongetje en ik geniet enorm van hem! Dus, jongetjes zijn ook geweldig om te hebben hoor!
Ik wilde graag een meisje en mijn man een jongen. Nu weet ik dat we een meisje gaan krijgen en nu voel ik me schuldig ten opzichte van hem, want ik had hem graag een zoon gegund. Maar hij is heeeeeeeeeel happy hoor. Wil hem ook wel graag zien met een kleine meid in zijn armen. Blijft altijd lastig. Maar belangrijkste is dat het gezond is. En het is van jullie 2.
Ik heb dat deze keer ook gehad! Mijn eerste is een jongen en ik wou dolgraag een meisje hebben maar op de echo bleek het dus een jongentje te zijn! Ik was niet echt blij moet ik zeggen en heb me daarna daar ook schuldig over gevoeld want ik was ervan overtuigd dat dit babietje mijn gevoelens zou merken en 'denken' dat ik niet van hem hou of dat hij niet welkom is! Maar ik moet zeggen dat je op den duur wel went aan het gedacht want ik begin nu alleen maar de positieve dingen in te zien zoals: ik heb kleren met hopen die deze baby nu ook kan dragen, ik weet al hoe je omgaat met de verzorging van een jongentje en als ze groter zijn kunnen ze lekker samen jongensdingen doen en jongensspelletjes spelen.... En ik ben er ook van overtuigd dat als de baby in mijn armen zal liggen ik alles zal vergeten zijn!
Ik snap best dat je "voorkeur" heb, maar wees blij dat je uberhaupt een kindje kan krijgen en dat het gezond is
daar sluit ik me bij aan. een kindje krijgen is opzich al een wonder. Er zijn genoeg vrouwen die dolgraag een kind willen en die het niet krijgen.
indd helemaal mee eens ik ben supergelukkig straks met mijn twee boys als ze maar gezond zijn en het liefst met een mooi karakter met een jongen/meisje of twee meiden was ik net zo gelukkig geweest wij gingen voor een kindje niet het geslacht
Ik had een jongen verwacht maar het wordt (als het goed is) een meisje. Ik was ook een beetje teleurgesteld, maar dat heeft niet lang geduurd. Ben nu helemaal into PINK.
ik krijg morgen een echo, ik hoop dat ze dan kunnen zien of het een jongetje of een meisje wordt. en wat het is? het maakt mij helemaal niks uit, als het maar gezond is. ik had laatst een discussie met iemand die niet geloofde dat ik geen voorkeur heb. maar dat is echt zo, het lijkt me allebei gewoon superleuk. maar ik kan me voorstellen als je al een kindje hebt dat je dan wel een voorkeur hebt.
hm nou ik had echt geen voorkeur hoor iedereen weet ook van ons dat wij het bij 2 kinderen willen laten en nou was er iemand die zei van oh nu heb je straks twee jongens dus ga je zeker wel voor een derde alsof het daarom gaat zeg kan ik echt niet begrijpen dat mensen dat zeggen
Niet iedereen denkt t zelfde... En laat mensen die wel een voorkeur zouden kunnen hebben ook in hun waarde toch! Het gaat er nu om dat Mexico zich nu schuldig voelt
Hier gaat het topic inderdaad niet over. Denk dat Mexico dat ook wel weet Meid, ik weet zeker dat je tzt went aan het idee en straks net zo blij, lees misschien wel blijer bent. Veel geluk! Elmo
Hoi dames, Ik heb er 'n nachtje over geslapen en wilde dit zowiezo duidelijk maken ik ben echt super blij met dit kindje want ik weet alles over het verdriet om je kindje te verliezen heb er al 2 verloren. Dus daarom ben ik ook zo geschrokken dat ik een voorkeur had want ieder kindje is welkom maar moet er even aan wennen. Opa is iig mega trots na zelf 2 dochters, krijgt hij nu een kleinzoon dat deed me al heel goed om te zien. Aan liefde komt hij zeker nie te kort, moet gewoon even wennen maar zodra hij er is ben ik denk ik alles vergeten en hou nu ook al van mijn jochie. xxx
Mijn vriend en ik hebben precies hetzelfde. De dag dat we wisten dat we een meisje krijgen was ie een beetje teleurgesteld. Gelukkig denkt ie daar nu heel anders over en is ie ook errug blij met onze meid. Liefs, Duveldraakje
tuurlijk meis komt helemaal goed zo gauw je je droppie in je armen hebt dan loop je over van liefde en wil je hem nooit meer kwijt
Tuurlijk ben je blij, maar daarnaast heb je wel ook gevoelens m.b.t. een voorkeur. Ik vind niet dat je je hiervoor hoeft te verdedigen. Het is nu eenmaal zo. Logisch dat er ook vrouwen zijn die er wat anders naast zetten (wees uberhaupt blij...), maar zij spreken vanuit een andere context... En naast je eigen context is er altijd een 'ergere' context: bv. Wees blij dat je zelf gezond van lijf en leden bent, dat je je beide ouders nog hebt, dat je je partner nog hebt etc. Ik ben het eens met Chiesa en Elmo; We moeten iedereen in zijn/haar waarde laten en elkaars gevoelens niet veroordelen!
he meid ik denk dat je gewoon even aan het idee moet wennen, je hebt natuurlijk steeds in gedachten gelopen met een meisje en dus moet je even omschakelen, geef dat even de tijd, komt allemaal goed hoor, zeker als ie straks in je armen ligt Zoals je zelf al zegt je bent super blij met je kindje dus dat zegt al genoeg, niks om je schuldig over te voelen hoor, je kan nou eenmaal je gevoelens niet 123 omschakelen. dikke knuf!