Goedemorgen, In december 2014 is onze kleinste geboren. De zwangerschap is behoorlijk zwaar geweest, laag hb, lage bloeddruk e.d. waardoor ik al snel thuis kwam te zitten. Met 30 weken heb ik ren bloeding gehad waardoor ik 2 dagen ben opgenomen geweest. Met 41 weken ben ik ingeleid want ik mocht toch pp de normale manier bevallen ( 1e was ks. Ivm stuitligging 7 jaar geleden) ik had ontsluiting e.d. vervolgens werden de vliezen gebroken en toen begon de ellende..binnen 10 minuten lag ik op de ok en kreeg een spoedkeizersnede ivm mogelijk ruptuur. Hier was is goed stuk van omdat ik zo gehoopt had op een normale bevalling. Na 3 dagen was ik thuis en kreeg ik kraamhulp. Paar dagen later was ze weg en belande ik weer in t ziekenhuis met 43 graden koorts en een open wond. Ik ben echt heel ziek geweest en dachten zelfs aan bloedvergiftiging. Iedereen zag mij al gaan. Eindelijk knapte ik na een week aan infuus wat op em mocht naar huis. Nu ben ik inmiddels 6 weken zwanger... snel dat wel. Ik weet alleen niet goed wat ik moet. Ze zeggen vaak na 1 jaar mag je pas zwanger worden na een ks. Bij de oudste zat er 7 jaar tussen en toen belande ik ool op de ok omdat mn oude wond op springen stond. Ik ben nu heel bang voor wat er gaat komen. Als na 7 jaar de wond flinterdun is hoe is het dan met 6mnd? Zal het goed gaan? Hoe zal de zwangerschap verlopen? Ook omdat ik nu al soms steken in mn buik rondom de wond heb. Ook heb ik de vraag of ik het mentaal wel aan kan. De laatste bevalling heeft zo'n klap gehad.
Naar de VK of gynaecoloog. Zou het z.s.m. melden. Als het niet voor je lichaam is, dan wel voor je geest Succes!!
Hoi, wat een heftig verhaal zeg. Ik kan me voorstellen dat je bang bent voor wat komen gaat. Ik heb een totaal andere ervaring gehad in december, maar ook traumatisch... Bij mij ging de (thuis)bevalling zelf super goed, maar direct na de geboorte bleek de baby te slap en werd ze direct opgehaald door de ambulance. Daarna begon onze nachtmerrie. Ik had geen kraamtijd, ik hopte van het ene ziekenhuis naar het andere. Totdat we twee weken later te horen kregen dat ons meisje een erfelijke ziekte had en niet lang meer zou leven... De weken en maanden die daarop volgden stonden in het teken van verdriet, woede en heel veel stress. M'n lichaam was op. Ik was verbaasd dat m'n menstruatie wel vlot op gang kwam en ik had verwacht dat een zwangerschap door alle stress lang op zich liet wachten, maar ik had het mis! Ik ben op een andere manier gespannen. Niet om mezelf, maar om deze baby. We weten niet of deze baby ook ziek is... Ik denk dat de wond bij jou altijd een zwakke plek zal blijven, of je nu een half jaar wacht of 7 jaar. Ik ben geen dokter, maar als je in het ziekenhuis wordt ingeleid voor een nieuwe ks, zou het misschien helemaal geen problemen opleveren. Tijdens het groeien van je buik goed in de gaten houden wat de wond doet en misschien wat vaker langs de dokter of vk. Heb je ook middeltjes om te smeren? Ik ben ook 6 weken, dus we gaan gelijk op
O jee das ook een heftige ervaring. Bah. Als je al die ellende om je heen leest. Ik heb straks een afspraak bij de huisarts.ben benieuwd wat zij te zeggen heeft. Moeilijk is het wel. Onze oudste zoon heeft 2 bloedziekten, de kleine gelukkig niet maar deze heeft een wijnvlek op zijn gezicht en daar debken ze bij dat dit ook in de hersenen zit, oog en mond. Dat is natuurlijk ook nog behoorlijk spannende tijden. Daarbij word mn man getest op ms/als dus aan stress geen gebrek. Als het goed is krijg ik straks een doorverwijzing naar de gyn. Tenminste daar ga ik voor. Ik wil zekerheid. Deze zwangerschap is natuurlijk wel heel pril, spannend allemaal.
Ai, heftig. En snel idd. Had je wel maatregelen genomen rondom anticonceptie? Want als ik het zo lees, heb je gewoon nog heel wat te verwerken. Wat heel logisch is, gezien jouw verhaal! Ik zou wat betreft het lichamelijke verhaal even contact opnemen met een gynaecoloog. Als 't kan eventjes langsgaan. Dan kan hij/zij jou alles uitleggen over de risico's. En het psychische verhaal: misschien even bij de huisarts aankloppen? En wat zegt je partner er eigenlijk van? Want daarover heb ik je nog niet gehoord. Dan die jou steunen? Snapt ie jou? Ik heb zelf ook een (spoed)keizersnee gehad, wat ik ook echt wel even een plekje moest geven (kind was in nood, ik werd wakker met de vraag in mijn hoofd: leeft ze eigenlijk nog wel?? en dat na 3,5 jaar MMM). Ben nu weer zwanger, mijn dochter is ruim 1,5 jaar. Even ter geruststelling: bij de termijn waar jij nu bent, had ik ook last van m'n litteken. Dat is later weer weggetrokken. Nu geen last meer. Meid, hoe dan ook, veel sterkte!!
Mijn man vind het leuk, spannend maar hij zegt wel dat ik het lichamelijk maar ook geestelijk aan moet kunnen. Het was idd best heftig allemaal, vandaar ook de angsten nu. We hadden wel maatregelen genomen idd alleen toch er doorheen zwanger geworden. Ik ga zo om half 3 naar de huisarts voor een doorverwijzing naar de gyn. Het is snel, hoop dat de gyn mij duidelijkheid kan geven en wat zekerheid. 100% zekerheid kunnen ze nooit geven natuurlijk want ook hun kunnen niet in de toekomst kijken. De 1e ks was niet onverwachts al hoopte ik wel op een normale bevalling. Dit was wel een domper. De 2e ks was zeer onverwachts omdat ik t zelf wilde proberen en een normale bevalling wilde meemaken. Dit werd grof door mn neus geboord. Sowieso mocht dit goed gaan dan word dit weer een ks.
En, hoe was het bij de HA? Doorverwijzing gekregen? Voor mijn eigen komende bevalling laat ik het helemaal los. Als het weer een keizersnee moet worden, so be it. Ik hoop alleen niet dat het weer een spoedkeizersnee wordt, maar dat ik de geboorte bij bewustzijn kan meemaken. Verder stel ik me nergens op in; het gaat toch altijd anders dan je hoopt/verwacht.
Hoi stiertje, Nee geen verwijzing gekregen. Het was een waarnemer van mn eigen ha. Dacht dat ik mn eigen arts zou krijgen. Zij vond t allemaal niet echt nodig. Heeft wel even snel overleg gehad met een ander ziekenhuis. Deze zei dat het allemaal wel kon. Ze weten alleen mijn geschiedenis niet qua problemen wat het mrt zich mee bracht in zwangerschap/bevalling/ opname met ontstekingen. Dus hecht ik hier niet echt veel waarde aan. Hopelijk krijg ik mijn eigen ha morgen met tel.spreekuur aan de lijn. Anders bel ik gewoon t amc op.
Groot gelijk, gewoon doen. Je niet af laten schepen hoor! Ik weet nog wel toen ik zelf 6 weken na de ks op nacontrole kwam bij de gynaecoloog, hij wel enige relativerende woorden sprak over de risico's van snel weer zwanger worden (wij wilden heel graag snel een tweede, vanwege mijn leeftijd en onze afhankelijkheid van het medische circuit). Hij vond het allemaal niet zo'n drama om snel weer zwanger te worden na een ks. Volgens hem zat het risico vooral in de bevalling en niet in de zwangerschap. En zo'n risicovolle bevalling kun je natuurlijk ondervangen door een geplande ks. Die voor jezelf ook minder traumatisch zal zijn dan een spoed-ks.
Wat betreft de lichamelijke kant: Hier 7 maanden na de geboorte van jongste dochter (die kwam via een ks) weer zwanger. Hoewel ik echt een enooooorme toeter had (zoon woog ruim 4,5 kilo), viel de pijn/irritatie bij het litteken best mee. Wat wel opviel is dat de verpleegkundigen/VK/Gyn wel heel alert waren tijdens de bevalling. Toch wel om de zoveel tijd de vraag hoe het voelde, of ik veel druk op het litteken had. Dat ging dus eigenlijk prima. Maar goed, als je nu weer een ks krijgt, hoef je je over bovenstaande geen zorgen te maken
Ik krijg idd zelf weer een ks. Omdat de vorige bevalling in een spoedok viel hebben ze gezegd dat ik niet meer normaal mag bevallen. Heb je niet veel last gehad van je litteken in de baarmoeder? Daar ben ik bang voor. Heb je verder geen complicaties gehad in de tussentijd? Gr
Het word sowieso een ks. Dit hebben ze gezegd omdat ze dachten aan een ruptuur en ik op de ok belande met spoed. Heb jij geen last van je wond in de baarmoeder gehad? Daar ben ik zo bang voor ook omdat ik met de laatste zwangerschap ook last van mn litteken had en daar zat 7 jaar tussen. Heb je verder complicaties in de tussentijd gehad? Ben je eerst via 1elijns verloskundige gegaan of direct in t ziekenhuis bij de verlos? Gr