Weet niet of ik dit hier goed plaats en wil echt niet klagen maar zit toch ergens mee. Op het moment dat ik na dik 2 jaar een positieve test in mijn handen had was ik super blij, ik heb gehuild en gelachen, dat het dan toch nog mocht gebeuren. Alleen ik voel me zo schuldig, ik heb in augustus 2007 mijn Sterretje verloren na een zwangerschap van 13 weken. Ik voelde me heel die zwangerschap al rot en verdrietig, hoewel ik heel blij was wist ik dat het niet goed ging. Nu heb ik een heel ander gevoel, ben nogsteeds heel bang maar voel me rustig en ben vrij zeker dat dit wel goed gaat. Ik heb het gevoel dat ik dit kindje veel meer liefde geef op dit moment dan dat ik bij mijn eeste zwangerschap heb gedaan en daar voel ik me zo rot over. Bij Sterre heb ik niks opgeschreven en nu met nog geen 6 weken ben ik mijn zwangerschapsdagboek aan het invullen. Heb het gevoel of ik Sterre geen kans heb gegeven, dat ik het vertrouwen niet had. En voel me daardoor heel rot. Reeel gezien weet ik dat het nergens opslaat maar gevoelsmatig voel ik me heel schuldig, dat ik toen het vertrouwen niet heb gehad wat ik nu wel heb.
Hoi Aura, Als eerste gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik herken je schuldgevoel. Mijn eerste zwangerschap ging met 14 weken mis. Net als jou had ik sterk het gevoel dat het niet goed zou komen. Uit een soort van beschermingsmechanisme heb ik dus ook niets gekocht. Heb geen dagboekje bijgehouden en ben geen babywinkel ingeweest. Ik had altijd het gevoel: ik doe het voor niets. Maar dat betekend niet dat je om dat kindje minder hebt gegeven. Het feit dat jij nu nog aan je eerste kindje denkt zegt meer dan genoeg meid! Ik heb na de zwangerschap wel een boekje gekocht en daar wat ingeschreven en de echofotoos ingeplakt. Ook alle kaarten die we hebben gekregen hebben we daarbij bewaard. Zo heb ik toch nog iets waar ik af en toe even inkijk als ik daar behoefte aan heb. Maar het allerbelangrijkste is dat jouw eerste kindje in je hart zit en daar zal ze altijd blijven! Ik wens je een hele fijne zwangerschap toe. Mijn gevoel bij deze zwangerschap was ook een stuk beter dan bij de 1e en zie nu mijn banner... Liefs, Romy
gefeliciteerd met je zwangerschap! misschien niet gek, dat je niet alles gegeven hebt? je voelt als het niet goed zit.. dit heb ik 2 keer gehad.. zo erg dat ik na de curetage tijdens de film van herbie tegen mijn man zei dat als ik ooit weer zwanger zou worden ik de buikbaby herbie zou gaan noemen.. herbie het kevertje werkt niet als je niet in hem geloofd.. en ik had in beide zwangerschappen niet geloofd.. deze keer voelde het anders.. ik was onzeker, ik was bang dat het fout zou gaan en ik riep nog steeds vlak voor ik weer een echo had dat het vast over zou zijn.. maar als ik dan heel goed naar mijn gevoel luisterde wist ik, met herbie komt het goed.. (alleen kon ik dat niet uitspreken uit zelfbescherming).. ik voel me niet schuldig omdat ik er toen niet in geloofde, ik ben van mening dat je dat aanvoelt.. je weet dat het niet goed zit daarbinnen voor welke rede dan ook.. ik heb tijdens de 1e zw een zwdagboek gekregen en heb er nooit iets ingeschreven.. zelfs nu nog niet.. ik weet dat ik het wil, maar dat gevoel moet groeien.. geef jezelf daar ook de ruimte voor.. verlang niet van jezelf dat je het muurtje dat je al die tijd hebt gehad ineens kunt afbreken.. het komt wel.. ik durf pas sinds een week te geloven dat ik echt zwanger ben.. vandaag 12 weken.. en ik begin nu pas te beseffen hoe mooi en fijn zwanger zijn kan voelen.. heel veel succes en geluk in je zwangerschap!
ik heb ook een mk gehad met 14w, en twee keer met 6 weken. Nu ben ik bijna 14w zwanger van mijn 4e. Die zwangerschappen die mis zijn gelopen had ik dat gevoel ook echt bij. De verloskundige zei ook, je hebt het gevoel niet voor niks, moeders voelen heel goed aan of er iets mis is met hun kinderen. Bij mijn andere 4 zwangerschappen had ik dit niet. Voel je alsjeblieft niet schuldig joh, een mk ontstaat doordat er iets niet goed is met het kindje, niet omdat het te weinig liefde krijgt. Misschien voelt het wel zo voor je maar dat is echt niet nodig. Je hebt gewoon heel duidelijk gemerkt dat er iets niet goed was. Nu heb je het gevoel dat het helemaal goed is, en weet je, dan is het ook zo! Ik weet geen oorzaak voor de mk van 14w, weet jij het wel? Ik heb het helaas door de wc gespoeld en er een heel trauma van gehad (ik wist niet dat ik zwanger was, wel dat er iets niet in orde was) en heb me heel lang schuldig gevoeld dat ik mijn kindje door de wc had gespoeld. Maar ja, dat was een reactie van toen en ik werd er niet gelukkig van om me daar schuldig over te voelen.
Ik heb het niet mee gemaakt, Maar ik denk dat je nu pas je eerste zwangerschap een plekje wilt geven, En je daarom schuldig voeld niet doen niet nodig, Geniet van het kindje wat je nu bij je draagd. Het kindje wat je had krijg nu een nog beter plekje in je hart Gefeliciteerd met je zwangerschap.
Ik ken het gevoel, maar daar moet je je echt niet schuldig over voelen. Je wist onbewust dat het niet goed zat en je hebt je daartegen beschermd door vooral niet aan babydingen te denken/doen.