Hoi meiden, ik zit met het volgende dilemma: ik wil ons kind liever niet de achternaam geven van mijn vriend, dit omdat ik zijn vader totaal niet mag. Ken m'n vriend van de middelbare school, maar we kregen een paar jaar later pas een relatie. M'n vriend is manisch-depressief en kwam 11 jaar geleden net van de PAAZ toen we elkaar weer tegen het lijf liepen. Zijn ouders hadden hem het huis uit gezet en hij zwierf eigenlijk maar wat rond van bank naar bank. Op een avond logeerde hij bij ons (woonde toen nog bij m'n ouders) en hij belde zijn ouders om te vragen of zij zijn medicijnen wilden brengen, maar dat wilden ze niet. Mijn vader is ze toen gaan halen (6 km. verderop). Uiteindelijk heeft zijn moeder nog wel haar best gedaan voor hem, maar zijn vader wilde niks met hem te maken hebben. Ik kreeg een huisje en omdat vriend nergens heen kon, is hij meteen bij mij ingetrokken. Toen ging het steeds beter en zijn ouders gingen weer een beetje normaal doen. Maar als we ze dan zagen, wilde zijn vader mij altijd op m'n mond zoenen! Nou, doe maar niet! Ook zat hij altijd aan me, als ik een shirtje met een tekst aanhad moest hij er bijv. altijd even aan voelen, getver! Hier via m'n vriend wel wat over gezegd en toen deed hij het niet meer. Na een paar jaar kregen vriend en ik een keer hele erge ruzie en ik belde mijn ouders dat het niet ging. Zij hebben toen zijn ouders gebeld om te vragen of ze hem wilden ophalen zodat hij even kon afkoelen. Nee hoor, ze wilden er niets mee te maken hebben waardoor mijn familie ook een hekel heeft aan zijn ouders. Uiteindelijk heeft zijn zus hem opgehaald. Zo zijn er nog een heleboel voorbeelden te noemen: als het slecht met vriend gaat, wil m.n. zijn vader niets met hem te maken hebben, als het goed gaat, speelt hij de ideale vader. Zijn ouders staan altijd voor alles en iedereen klaar, behalve voor hun eigen zoon als het niet goed met hem gaat. Zijn vader houdt ook nooit rekening met de ziekte van m'n vriend, zo kan hij er niet tegen als er op het laatste moment afspraken veranderen, maar toch blijft zijn vader dit doen. Gelukkig heeft m'n vriend al ruim 11 jaar geen manische/depressieve episoden meer gehad (anders zouden we ook nooit aan kinderen begonnen zijn), maar hij heeft wel een hele speciale "gebruiksaanwijzing". Nou ben ik dus zwanger en heb ik al aangegeven dat ik liever niet wil dat ons kind zijn achternaam krijgt. Mochten we ooit gaan trouwen, zal ik ook mijn eigen achternaam houden vanwege zijn vader. Maar ik twijfel wel, want mijn vriend kan er niets aan doen dat hij zo'n stomme vader heeft en ik weet zeker dat hij een geweldige vader zal zijn. De vervelende incidenten zijn inmiddels jaren geleden. Tenminste, dat hoop ik, zijn vader zat vorige week wel weer ongevraagd aan mijn buik (en er is nog niets te zien/voelen) :x Wat zouden jullie doen?
ik zou toch de naam van je vriend doen. hij kan er niks aan doen. en ws is hij juist trots dat zijn kind zijn naam draagt. ook voor jullie kindje zijn kinderen ed is het natuurlijk leuk dat je man zijb naam gewoon voortgedragen wordt en hopelijk dan op n positieve manier.
Ik zou het vreemd vinden als je vanwege zijn vader je eigen achternaam zou willen geven. Als je vriend nou voor geen kant deugde dan zou ik dat wel begrijpen maar ik kan me voorstellen dat hij het hier niet mee eens zal zijn?
M'n vriend zou ons kind het liefst beide achternamen geven, maar dat kan niet. Hij snapt mijn bezwaren wel, maar vindt het wel jammer dat ik me er nog steeds niet overheen kan zetten. Waar hij ook wel gelijk in heeft, maar kan er niks aan doen, blijf zijn vader een enorme eikel vinden. Aan de andere kant kan mijn vriend het heel goed vinden met mijn vader en gunt hij het hem ook wel dat mijn vader z'n naam wordt voortgezet (ik heb een zusje dus mocht zij kinderen krijgen, stopt bij ons de lijn). Maar dat maakt mij nou weer niet uit.
Ik zou gewoon zijn achterrnaam geven en als jullie trouwen zijn naam ook erbij aannemen. Ik vind het een beetje flauw, daarnaast heb je vooral met je vriend te maken en niet met zijn vader. Uit praktische overwegingen zou ik iig zorgen dat jij en kind deElfde achternaam hebben of krijgen. Als je niet dezelfde hebt kun je bijv met vliegen nogal eens in de problemen komen.
Heel eerlijj gezegd denk ik niet dat de achternaam er toe doet. Goed, wij hebben uiteindelijk ook voor de naam van mijn vriend gekozen maar had net zo goed de mijne kunnen zijn. Overleg het met hem en doe wat voor jullie beiden goed aanvoelt. Een goede vader zijn staat los van de naam die je kiest.... Xxx
Getverderrie wat een gore schoonvader ! Juk Moet er niet aan denken dat mijn schoonvader dat tegen mij zou zeggen. Tijdens mijn eerste relatie heeft mijn zwager ( 25 jaar ouder dan mij) ooit een keer gezegd dat hij wel met mij na bed wilde ( hij zei het anders maar gebruik liever niet die woorden ) heb hem een nep gegeven en ik was direct klaar met hem. Voor altijd !
Tja eigenlijk vind ik dat je daar wel overheen moet zetten, want je bent niet samen met zijn vader maar met je vriend! Dus dan is zijn achternaam logisch vind ik! Verder zou ik zo weinig mogelijk contact zoeken met je schoonouders klinkt niet echt gezond!
Ja, diep in m'n hart vind ik dat eigenlijk ook hoor. En gelukkig hebben we niet zo veel contact met ze. Aan de andere kant vind ik het nogal conservatief om er maar van uit te gaan dat een kind de naam krijgt van de vader, tegenwoordig hoeft dit helemaal niet meer (ben altijd al een beetje tegendraads geweest ) Als bovenstaande niet zou spelen zou het waarschijnlijk evengoed een punt van discussie geweest zijn, alleen dan zonder de emotionele lading.
Waarom je vriend "straffen" voor het gedrag van zijn vader? Jouw vriend is niet verantwoordelijk voor het gedrag van zijn vader. Je vriend heeft al een hoop overwonnen, ik denk dat hij beretrots is als zijn kindje geboren wordt en zijn achternaam mag dragen.
Gewoon je eigen achternaam. Als je niet getrouwd bent, vind ik dat sowieso het meest logische. Het kind is van jou - hij erkent het alleen, en dan vind ik het een beetje vreemd dat het zijn naam zou moeten krijgen. Namen uitwisselen associeer ik met trouwen. Ik schijn hierin wel redelijk alleen te staan, mijn vriend vindt het maar een rare gedachtegang - maar het is toch eigenlijk van de zotte dat namen altijd van de vader afkomen, terwijl de moeder het kind 9 maanden draagt met gevaar voor eigen leven
beetje een vreemde gedachte gang , het kindje is toch van hun beide ik bedoel zonder het zaad van een man en het eitje van een vrouw zou het kindje er nooit zijn geweest! ik ben met je eens dat het vreemd is dat er al vanuit word gegaan dat een kind zomaar de naam van vader krijgt ! hier ook hele discusie,s over gehad . dus ts ik denk dat je moet doen waar jullie je goed bij voelen ..... en het zeker niet af laten hangen door schoonvader , je hebt geen relatie met schoonvader maar met zijn zoon !
Mee eens! Het zou geen vanzelfsprekendheid moeten zijn tegenwoordig dat een kind de naam van de vader krijgt. Als beide ouders het hier mee eens zijn: prima, maar het hoeft niet.
Tuurlijk is het kind van beiden- realistisch gezien, genetisch gezien, gevoelsmatig gezien. Maar juridisch moet hij het erkennen: pas als hij het erkend heeft, heeft hij er wat mee te maken. De moedersnaam zou mijns inziens als standaard logischer zijn, want die is niet afhankelijk van de manier waarop je je leven inricht (ben je getrouwd/geregistreerd partner/samenlevingscontract /wordt er wel of niet erkend) en zou in elk geval praktisch vaak minder gedoe opleveren.
Je vcriend is waarschijnlijk wel trots op jullie kindje en ook niet blij met zijn vaders gedrag, ik zou dus wel kiezen voor zijn achternaam. Jouw vriend kan er niks aan doen dat zijn vader zo is. En wat betreft een eerdere post mbt tot het kindje is van de vrouw dus moet het haar achternaam dragen... Om een kindje te krijgen moet je wel samen zijn, een mannetje en een vrouwtje, dus vind ik het een beetje kort door de bocht om te zeggen zo ik draag het dus krijgt het mijn achternaam! Onze oudste zoon heeft bij erkenning de naam van mijn vriend gekregen en ons tweede kindje is ook erkent met de achternaam van mijn vriend. We zijn (nog) niet getrouwd maar ik ben er trots op dat zij de naam van mijn vriend zn familie mogen dragen. En ook straks ik als we gaan trouwen. We hadden ons huwelijk al helemaal gepland maar toen bleek ik onverwachts zwanger dus hebben we alles afgeblazen. xx
Mee eens, gewoon je eigen naam! Ik vind ook dat de reacties hier af en toe een beetje conservatief zijn. Enne, jouw vriend kan toch ook jouw achternaam aannemen? Ik geef toe dat het niet vaak gebeurt maar tegenwoordig moet bijvoorbeeld ook de man bij het trouwen kiezen welke naam hij neemt, dat was vroeger ook niet zo. Mocht er wat gebeuren dat jullie uit elkaar gaan (gaan we niet vanuit maar altijd realitisch blijven) dan zit jij niet aan een naam vast waar je een hekel aan hebt.
Jullie kunnen altijd overwegen om op een (al dan niet gratis) blauwe maandag te trouwen en er voor te kiezen dat jullie beide jou achternaam houden/aannemen! Waarom niet? En anders kunnen jullie een dubbele achternaam nemen? Die van jou én hem? Ik zou zeggen, ga er eens rustig voor zitten! Ga er samen over praten .. misschien komen jullie wel tot een gezamelijke oplossing! Wil jou vriend perse dat zijn achternaam gebruikt word? Gebruik die naam dan omdat HIJ de papa is, de man is waar je van houd en waar je (als het een beetje meezit ) de rest van je leven bij wilt zijn! Ok, de aanstaande Opa is misschien een beetje heel erg pervers en raar .. maar goed, hij is niet de verwekker he? Niet je vriend om deze reden 'straffen' .. hij kan er tenslotte niks aan doen dat hij zo'n rare vader heeft! Succes met je/jullie keus!