Helemaal niks. Bij precies 37 weken zwanger gebroken vliezen. (en dacht in eerste instantie dat ik in mijn broek plaste) Daarna beetje buikpijn en enorme schoonmaakwoede. (om 1 uur s'nachts...) Enkele uren laten ging bij mij het lichtje pas branden. Dit zijn weeen. Onder de douche voor een check. Man ziekenhuis gebeld en om half 5 waren we daar. S'middags om half 2 is onze dochter geboren. Heb geen voorweeen gehad. Dochter bleef zelfs tijdens de bevalling nog druk bewegen.
Nee, ik voelde het niet aankomen. Toch was het geen totale verrassing (logisch, met iets meer dan 40 weken zwanger krijg je wel zo'n vermoeden dat het gauw kan gaan gebeuren).
Nee, ik voelde helemaal niks. Was die dag overdag nog druk aan het tuinieren geweest en druk gepoetst, voelde me top. Was 37+6, en savonds braken ineens mn vliezen. Ik dacht ook dat ik mn bekkenbodemspieren niet meer onder controle had Maar ik voelde verder echt helemaal niks!! Vliezen braken om 22.30, zoontje geboren om 07.38.
Nee.. Ik had geen "Voorgevoel" Twijfelde zelfs op het moment zelf nog heel erg, of het wel of niet echt was...
nee bij de eerste niet dus ik vrees dat ik nu ook niks ga merken, tot nu toe geen tekenen gehad. Vorige keer rond 23 uur slijmprop verloren en paar uur later weeen die volgende dag resulteerden in de bevalling. Maar geen voorweeen oid gehad.
Bij de eerste niet. Tweede keer voelde ik me 's ochtends niet zo lekker en voelde me gewoon 'raar', als in een soort roes. Daarna mijn partner gesmst dat ik toch het gevoel had dat het niet lang meer zou duren, terwijl ik nog geen gerommel had gevoeld. Die dag onze oudste nog naar school gebracht en opgehaald en een half uur later kreeg ik mijn eerste wee, 2 uur daarna was de kleine uk er!
Had meer een voorgevoel. De dag ervoor bij het afvegen wel wat roze afscheiding gehad, maar las hier dat dat dus niks hoeft te betekenen. Toch "wist" ik dat er iets stond te gebeuren. Heb de dag voor de bevalling nog gauw de geboortekaarten afgemaakt vanwege dit voorgevoel!
Had dag van de tevoren en ook nacht geloof ik constant harde pijnloze buiken, echt achter elkaar. op de dag zelf niks, met avond eten had ik geen eetlust, voelde me niet zo lekker en ineens uurtje later braken mn vliezen. achteraf waren dat symptomen denk ik.
Ik heb een weekje veel harde buiken en voorweeën gehad die resulteerden uiteindelijk in weeën waar ik 's nachts wakker van werd. Die dag is mijn dochter geboren.
Nee totaal niet. Beide bevallingen begonnen als een verrassing. De eerste met het verliezen van de slijmprop en daarna direct weeën. Zelfs toen had ik nog niet door dat het was begonnen, pas toen ik niet meer rechtop kon zitten van de pijn ging het dagen dat ik misschien beter even de vk kon bellen. De tweede begon direct met weeën en flink ook, van niks tot om de minuut in een kwartier tijd. Bij de oudste was ik nog aan het werk toen het begon, bij de jongste was ik wel thuis met de oudste aan het spelen. 's Ochtends had ik nog gewoon over de markt gelopen (9 dagen overtijd) en met een vriendin gelunched.
Bij mijn dochter kreeg ik om 17:00 uur mijn eerste wee. Om 20:30 gebeld, toen zeiden ze dat het afwachten was tot de weeën wat sneller kwamen om 2:00 u s' nachts moest ik telkens naar de wc, dus weer gebeld. 4:00 kwamen ze, en had al 4 a 5 cm ontsluiting. 5:00 uur ziekenhuis. 8:00 uur perstdrang 10:06 dochter geboren. In die tussentijd het kleine beetje vruchtwater ''verloren'' was een lange bevalling. Hopelijk nu bij de 2e wat sneller!