Beste aankomende mama-lezers, Januari 2010 ben ik gestopt met de pil, omdat we graag een kindje willen. Maar .... we hebben zo onze twijfels. Mede doordat ik zelf nog geen vaste baan heb en daarnaast zouden wij ook graag willen verhuizen. Gewoon iets anders kopen dan dat we nu hebben i.v.m. de ruimte. Niet dat we te weinig ruimte hebben voor kinderen, maar dat mag wel meer zijn, zodat ze zelf ook beneden een eigen ruimte hebben en dat de hal groter is voor een kinderwagen. Het klinkt allemaal suf, maar we weten nou niet wat nu het juiste moment is. Dus we kunnen 3 jaar wachten en dan verhuizen en dan weer op dat moment een stap terug doen, omdat je toch beide voor je kind thuis wilt zijn. Of we nemen nu die stap en gaan ervoor. Sparen minder natuurlijk, maar kunnen over 5 of 6 jaar weer wat meer gaan werken zodat we het ons wel kunnen permitteren een andere woning te kopen. Wie kan ons tips geven of je eigen levensverhaal geven, zodat we ook een beeld hebben hoe het bij andere gezinnetjes is gegaan voordat ze die keuze maakten om aan kinderen te beginnen en op welk moment in je leven. In ieder geval alvast bedankt voor het lezen en misschien wel een reactie die geplaatst is. Liefs, Jufje
pfff, ja wat is wijsheid..dat is voor iedereen anders. Ik denk zelf dat je nooit alles ''klaar'' kan hebben en wensen er altijd blijven.. en wat nou als je niet direct zwanger raakt (wat ik natuurlijk wel voor je hoop) en het 3jr blijkt te duren..wacht je dan eerst.. Twijfels zijn heel menselijk, maar ik denk dat als je een goede basis voor een kindje hebt (en dan bedoel ik een goede huisvestiging, financieel stabiel en heel veel liefde) de rest zich wel redt. Heel veel succes met je besluit.
Meid, jullie moeten doen wat voor jullie goed voelt! Wij zitten zelf ook niet in een hele gunstige situatie nu, wel qua huis e.d maar niet qua werk maar wij gaan daarvoor niet onze kinderwens uitstellen! Weet je, er is altijd wel wat wat je anders wilt of weet ik veel wat. Gewoon doen wat jullie denken wat goed is. Waarschijnlijk komt alles wel op zijn pootjes terecht!
Moeilijk hoor, niemand kan zeggen tegen je wat de juiste keuze is. Wij hebben het laten afhangen van mijn leeftijd. Ben niet meer de jongste. Manlief zei toen nog (ik wist van niks) wil je dan trouwen in met een dikke buik......(huh trouwen dacht ik nog......? 2 mnd later werd ik gevraagd, dat was hij al van plan) Anyway.....elke keer was niet het juiste moment, elke keer wel een reden te bedenken waarom niet......dat zei ik op een gegeven moment ook. En als het een kwestie was op de knop drukken hadden we ffies gewacht, maar dat is het nou eenmaal niet. Dus weet niet hoe oud je bent, biologische klok tikt ook door zeker boven de 30.
Bij mij ging mijn gevoel voor kinderen altijd golvend. Het ene moment wilde ik het graag en het andere moment dacht ik van jeetje: het kost wel veel geld, energie, vrije tijd enzo. Sinds de zomer heb ik rammelende eierstokken en nu voel/weet ik dat ik echt kinderen wil. En snel graag!! Als je er echt aan toe bent, vertelt je gevoel het je echt wel
Ik ben het helemaal met Seeryje eens. Als je wilt, dan wil je en dan ook NU!!! hihihi Bij ons was alles wel helemaal op orde, huisje, boompje beestje, maar ben dan ook 32 jaar. Voor 2009 had ik ook echt geen behoefte aan kinderen, maar ineens kwam het gevoel en gingniet meer weg. Dus als je dat gevoel echt hebt, volg het!
Niet te doen hoor 'plannen'. Tijdens mijn eerste zwangerschap(ma) werd ik ontslagen en tijdens de tweede zwangerschap werd mijn man ontslagen. Het is allemaal meer dan goed gekomen maar ik wil maar zeggen dat het niet te plannen valt. Stel dat je nu precies weet hoe je het wilt aanpakken en je wordt onverhoopt niet zwanger.? En daarentegen zijn er legio mensen die heel snel zwanger worden en er nog niet helemaal klaar oor waren en die krijgen het ook allemaal voor elkaar. Ik zou zeggen als je nu graag een kindje wilt: "go for it" als je nog twijfelt wacht je tot het gevoel sterker wordt (kan je evt. al wel met de pil stoppen en een andere vorm van anticonceptie (lees - condoom) gebruiken en zo alvast een beetje inzicht in je cyclus krijgen, heb je toch nog een beetje controle) Huizen kopen ed. tja ik weet niet. Een klein kindje heeft al snel genoeg aan een stabiele relatie en een warm nest....
Dit is inderdaad zo'n lastig onderwerp, omdat het niet te plannen valt. Wij woonden in een klein rijtjes huis en wilden eigenlijk wel verhuizen. Door de slechte markt, toch belsoten om daar mee te wachten en om dan voor een kindje te gaan. Maaaaarrr, ik was bezig met een twee jarige studie en mijn vriend een nieuwe baan, dus dan wacht je wel even. Hierna zijn we toch tegen een leuk huis aangelopen die we toch maar gekocht hebben. Ons eigen huis moesten we toen oko nog verkopen, dus door die stress nog maar even wachten. Toen het huis eenmaal verkocht was en ik klaar met mijn studie, liep ik tegen een prachtbaan aan, die ik ook heb aangenomen. In augustus loopt mijn eenjarig contract af, waarvan ik verwacht dat ze hem gaan verlengen. En om het allemaal compleet te maken. In september ben ik gestopt met de pil, toen mijn moeder mij vertelde dat ik niet ben ingeent tegen de rode hond. Lekker was dat. Daar moest ik mij ook nog voorinenten. daarna wordt afgeraden om 3 maanden zwanger te worden. Dus nog even aan kliederen met een condoom. Uiteindeijk vorige maand hiermee gestopt en maandag nadat ik de sleutel van ons huis heb gekregen, gaan we eindelijk serieus aan de slag. pfffff, kortom plannen is niet mogelijk. Je wordt zo geleefd door de waan van de dag en er komen dingen op je pad waarbij je hoofd nee zegt, maar je hart ja. Ik moet wel zeggen dat ik nu veel rustiger ben met het idee zwanger te worden dan een jaar geleden, dus ik ben blij dat we tot dit moment gewacht hebben.
Ik zie trouwens sientje dat onze pendels overeenkomen. Ben wel benieuwd of ze ook uitgaan komen. Leuk he, we zeggen net dat het niet te plannen is, maar met die pendels hoop je toch zekerheid te krijgen.
Het is te niet plannen en ik vind dat er nooit een "juist" moment voor is. Toen ik stopte met de pil hadden we een erg ruim inkomen en een luxe leven. We gingen elke week wel eens uit eten en konden kopen wat we wilden hoefde niet op de boodschappen te letten e.d. om het maar even zo te zeggen. Mn vriend wilde al veel eerder, maar mn verstand vond dat we toch nog maar even moesten wachten. Uiteindelijk toch alles op een rijtje gezet en tja... we hadden voldoende inkomen een leuke woning, eigenlijk alles was perfect. Ik was 3 maand van de pil af, toen verloor mn vriend zn baan. Een WW uitkering kregen we niet een een bijstandsuitkering ook niet. We hadden nog maar een inkomen van 925,- euro ipv 2000,- Dit heeft mn wens echt wel aan het twijfelen gezet, maar ben niet terug gegaan aan de pil, omdat we weten dat mn vriend niet zulke goeie zwemmers heeft. Inmiddels zijn we 18 maanden verder en er is nog geen baby. Inmiddels is het inkomen wel weer iets omhoog gegaan, maar een echte vet pot nee! Je kan nooit zeggen hoe lang het duurt voor dat je zwanger raakt en de tijd is nooit juist. Maar ik ben er van overtuigt, dat je met veel liefde en zorg meer kan bieden dan wanneer je veel geld hebt. Het is makkelijker natuurlijk, maar verder zal het niets extras bieden. Althans dit is hoe ik het zie.
Tja ten eerste moet je naar je gevoel luisteren. Zegt je gevoel ik wil nog even wachten of hebben jullie zoiets van we gaan ervoor! En wanneer het nu de beste tijd is ja dat weet je altijd pas achteraf helaas. Wij hebben gewoon toegegeven aan onze kinderwens en nu zijn we inmiddels zwanger van onze tweede spruit. Mischien ook niet het slimste moment, er moet nog een badkamer verbouwd worden en we zijn druk bezig met een eigen bedrijfje wat nog startende is. Daarbij komt wel dat we in 2006 ons huisje gekocht hebben en ik 2 weken voor de overdracht van de sleutel een ongeluk heb gekregen. Waarvan ik nu inmiddels afgekeurd ben. Ons loon i ook nu een stuk minder geworden en nauurlijk hebben we de verbouwing ook op ons loon afgestemd toendertijd, we zouden genoeg kunnen sparen voor de badkamer. Wat dus nu allemaal niet gaat. Maar ik heb geleerd dat je dus een heleboel wilt plannen maar je nooit kunt weten hoe je leven zal gaan verlopen. Hierdoor heb ik nu sterk het idee we leven maar een keer!! Maar je moet natuurlijk wel goed nadenken maar zoals ik het lees hebben jullie het toch nu goed voor elkaar? En daarbij kun je het zo duur maken als dat je wilt voor je kindjes, kinderen hebben niet perse duren spullen nodig!! Ik ben blij dat we deze keuzes hebben gemaakt en we gaan ervoor!!