Onze oudste kwam niet spontaan, ingeleid nadat ze bij een controle zagen dat er minder vruchtwater was. Ik moest gezien termijn (voorbij 41 weken) om de dag voor ctg en echo naar t zkh... Placenta hebben ze niet onderzocht (vind ik vreemd, maar op dat moment heb ik me daar niet mee bezig gehouden). Alles was naar verhouding kleiner; vruchtzak, placenta, navelstreng en kindje. Heb nu afgesproken dat ik bij 40,5 ingestuurd mag worden voor een inleiding, wil absoluut de 41 weken niet over... hoop stiekem op een spontane partus tussen 39-40, maar gezien serotiniteit bij onze oudste is de kans groot om nu weer overtijd te gaan... En al die controles zijn ook niet zaligmakend. Ik heb een stuk minder genoten van deze zwangerschap. Steeds zorgen over groei en spanning voor controles. Ik probeer het nu los te laten (hoe moeilijk ook), zeker weten hoe het ervoor staat weten we pas als de kleine geboren is gemeten/gewogen kan worden... ze zitten er idd soms zo naast! Gelukkig beweegt je meisje meer dan Noa, dat geeft mogelijk wat rust. Is het bespreekbaar evt eerder in te leiden ivm je gestorven kindje en je angst?
@Blosje89 kan me heel goed voorstellen dat je niet ontspannen bent. En ook dat je daar niet aan gedacht hebt toen, de placenta laten onderzoeken. Heel veel dingen ga je je achteraf pas afvragen. Ik vind 40 weken nog laat, als de groei ook al aan 't afbuigen is... Maar goed dat komt natuurlijk door mijn ervaring. Bij Noa was ook alles in verhouding kleiner, precies zoals bij jouw kindje. Ja ik mag eerder ingeleid, is bij mijn zoontje ook gebeurd. Hij was niet per sé klein (2800 bij 37.5) maar vanwege mijn ervaring mocht het toch. Gelukkig. De gyn v donderdag zegt dat ze denkt dat de groei v dit kindje nog meer gaat afbuigen... En dat ze denkt dat mijn placenta' op 't laatst toch niet meer voldoende werken. Dit heeft geen één gyn ooit nog tegen me gezegd (het was altijd "gewoon pech") dus dit blijft wel hangen. Wilde eerst tot 38 doorlopen maar afhankelijk v hoe 't verder gaat, ga ik misschien al eerder vragen.
Krijg je groeiechos in deze zwangerschap en wat verwachten ze qua gewicht? Eerder schreef je geloof ik dat je medicatie krijgt, bedoel je dan ascal? Zou je hart en gevoel volgen wat betreft inleiding, doen waar jij je het beste bij voelt... De groeiechos zijn vanaf 37 weken niet meer heel betrouwbaar, en het ctg was goed. Verder viel de afbuiging binnen acceptabele percentielen, vandaar dat er nu geen sprake is van inleiding. Er is geen harde medische indicatie. Ze verwachten nu 2800-3000 gram bij 40 weken. Ze kunnen hier ook +300 tot -300 naast zitten... We hopen dat we eerder in de + zitten dan andersom...en verder moet ik dus goed leven blijven voelen en bij twijfel aan de bel trekken... van mij mag de bevalling zich aandienen, het kindje ontmoeten en zien dat alles goed gaat... maar helaas kan ik niets anders dan afwachten. Krijg je ook extra controles? Bijv ctg en echo’s, al is het alleen maar voor je geruststelling? Hoewel je dat ook niet alles zal zeggen nadat je bij je dochtertje nog een goede doppler hebt gehad en ze daarna is overleden. Mag ik vragen of je achteraf gezien wel iets van verandering hebt opgemerkt? Qua bewegingspatroon bijvoorbeeld?
Ja ik krijg allemaal extra echo’s en ze letten op de groei idd. Ja, hier is ook alles binnen de acceptabele percentilen. Maar dat ze er zo naast kunnen zitten vind ik dus zo eng...dat zeiden ze bij Noa ook namelijk. Ik woon in Spanje en hier heb je een gratis basiszorg die goed is, maar veel patiënten op een arts en weinig budget. Deze zwangerschap heb ik dus een priveverzekering ernaast genomen. Heb daar een vaste gyn (in de basiszorg heb je een team en kan het wisselen) waar ik me goed bij voel. Heb hem vrijdag gesproken en hij heeft meteen voor deze week een doppler geregeld bij een specialist in groei. Erg fijn. Inderdaad al is het maar alleen voor mijn gemoedsrust. Ik ga ook in een privékliniek bevallen, daar is toch meer persoonlijke aandacht. Inleiden en wanneer ga ik stap voor stap met hem bekijken maar ik voel me erg gezien en gehoord door hem dus daar heb ik wel vertrouwen in. Ja je mag alles vragen hoor ). Achteraf...ja, ik voelde haar sowieso altijd al weinig bewegen. Vriendinnen die zwanger waren zeiden dan dat hun baby zoveel bewoog en dat herkende ik niet. Maar ja, elke baby is anders dacht ik (en dat zeiden ze ook). Alle controles waren verder goed en ik had natuurlijk geen vergelijkingsmateriaal. Ik had ook een kleine buik, maar ben zelf ook niet groot. Op t einde voelde ik haar niet zo veel maar ja, iedereen zegt, ze heeft minder ruimte, ze slapen veel vlak voor de bevalling etc. Dus tja.. achteraf bedacht hebben ze me ooit een papiertje gegeven met hoevaak een baby moest bewegen. Ik heb dat toen 1 dag bekeken en voelde haar gewoon genoeg toen. Daarna nooit meer bij stil gestaan. Kreeg toen ook al wat extra controles gedurende de zwangerschap (ivm antidepressiva die ik toen slikte) en alles was steeds goed. Ik heb wel eens gedacht, wat als ik bij een vroedvrouw had gelopen ipv een gyn (de meeste vrouwen hebben hier een vroedvrouw) daar hebben ze nl meer tijd voor je en worden dingen echt besproken met je, hoorde ik van vriendinnen. Ik liep bij een gyn (vanwege medicatie en dus wat extra controles) en omdat er zo een groot volume hier is aan patiënten op 1 arts, sta je binnen 5 min weer buiten. De zorg en de protocollen zijn erg goed op zich, maar ze hebben simpelweg geen tijd om dingen echt met je door te nemen. Ze leggen je ook nooit wat uit bijvoorbeeld. Het is hup hup snel en de volgende. Toen ik eens moest huilen omdat we een miscommunicatie hadden (ik sprak de taal ook minder goed dan nu en ging altijd alleen naar de controles want man kon niet mee ivm werk) en ik gewoon onzeker was werd daar zelf een opmerking over gemaakt zo van, je laat mensen wachten met je gehuil. Dat was dan een soort van grap... Soms denk ik als er meer aandacht was geweest en ik beter voor mezelf op had kunnen komen, wat dan... Maar ja, die “wat als”-en zullen wij moeders van overleden kindjes altijd blijven hebben denk ik. Ik spuit nu heparine (bloedverdunners) en slik een sterke aspirine inderdaad. Eerste trimester ook Utro gebruikt. Ook hier heb ik voor moeten vechten, ze wilden eerst niets geven, want het was “pech”. Maar heb ook 3 miskramen gehad en ben toen naar een privegyn gegaan voor een second opinion en die raadde mij allerlei aanvullende onderzoeken aan en deze medicatie. In de basiszorg heb ik een aantal vd onderzoeken idd gekregen en de medicatie ook. Maar t ging niet van een leien dakje. De rest vd onderzoeken heb ik zelf betaald. Maar alles was goed. Maar toch, eenmaal zwanger mét medicatie heb ik geen mk meer gehad en daar was mijn zoontje. Ook nu met 40 geen mk en alles gaat goed tot nu toe. Dus het zal toch iets doen. Deze gyn (vd basiszorg) zei afgelopen donderdag dat ze denkt dat ik toch placenta’s aanmaak die op t laatst niet meer goed functioneren en ook dat de de doppler maar een indicatie is. Nou, dit heeft nog nooit iemand tegen me gezegd! Het werd altijd op dikke pech gegooid. Ik vind het maar raar allemaal en ben blij dat ik de privéverzekeirng nu heb! Wat een verschil in benadering. Erg eigenlijk, hoe je dus merkt dat als je betaalt, je betere zorg krijgt...