Pff ik moet het even van me afschrijven hoor, word gek van mezelf de laatste tijd! Onze dochter is nu 1 jaar en ik heb inmiddels steeds meer kriebels voor een tweede. Wat me alleen tegenhoudt is het feit dat ik geen vast contract heb waar ik nu werk, en geen vooruitzicht op een vaste baan. Ik wil dus eigenlijk nog even aankjken wat er hierna gebeurt, want mijn contract loopt over een maand af. Dat is opzich wel te doen, nog een maandje wachten. Maarr..Als ik op zoek moet naar een nieuwe baan is het niet zo slim om nu voor een tweede te gaan ivm inkomen, oppas voor mijn dochter etc. Bovendien heb ik mijn eerste zwangerschap de laatste 3 maanden plat moeten liggen dus ben daar ook een beetje huiverig voor.. Ik heb het hier met mijn vriend over gehad (hij was degene die over een broertje of zusje voor onze dochter begon een tijdje geleden) en hij vindt dat we beter even kunnen wachten. Maarja.. hoe lang nog? Want als ik nu een nieuwe baan zou krijgen dan is het niet zo verstandig omdat ik dan waarschijnlijk met een tijdelijk contract voor 3 maanden zit, en als mijn contract waar ik nu zit verlengd wordt dan zit ik weer met een tijdelijk contract (6mnd) dus die baan kan ik dan ook wel op mijn buik schrijven natuurlijk, want het is een zomerbusiness (toerisme) en als ik dan zwanger zou zijn verlengen ze mijn contract natuurlijk niet in maart zo net voor het seizoen. Opzich zou het natuurlijk geen ramp zijn om geen baan te hebben voor een paar maandjes, maar dan heb ik (volgens mij) geen recht meer op de kinderopvangtoeslag dus kan mijn dochter niet naar de oppas (en als ik plat moet hoe doe ik dat dan want we hebben geen familie in de buurt die haar op kan vangen) en in die periode hebben we natuurlijk geen inkomsten van mijn kant. plus dat tegen de tijd dat ik dan weer eens aan het werk kan we weer een jaar verder zijn, en naast het feit dat ik echt geen thuisblijfster ben, is het natuurlijk ook lastig om vanuit zo'n situatie weer werk te vinden (met 2 kids, geen oppas, een gat in je cv etc). Dus ik heb nogal wat om over na te denken En mijn gevoel schreeuwt aan de andere kant dat we er gewoon voor moeten gaan, dat het anders nog wel jaren kan duren en ik wil zo graag dat een zusje of broertje niet teveel scheelt met mijn dochter.. Zowel mijn vriend als ik zijn er persoonlijk wel klaar voor, het is alleen de praktische kant die ons tegenhoudt. Wat vinden jullie? Zou graag wat raad krijgen van andere dames, misschien zijn er meiden die dezelfde situatie hebben gehad?
In mijn ogen zijn er altijd wel kleine of grotere praktische zaken om rekening mee te houden. Ik heb volgend jaar geen werk meer en ben momenteel aan het solliciteren. Als ik zwanger op gesprek moet komen, dan is dat maar zo. Of als ik net zwanger blijk te zijn als ik aan een nieuwe baan begin, of dat ik zwanger ben en mijn huidige baan verlies terwijl ik nog niks anders heb. Er zijn zoveel scenario's, daar gaan wij niet allemaal rekening mee houden hoor Mijn ervaring is dat situaties soms zo plotseling kunnen veranderen. Dan ben je ergens helemaal omheen aan het plannen, dan gebeurt er iets onverwachts dat alles verandert en dan heb je helemaal voor niks rekening gehouden met iets dat helemaal niet aan de orde is gekomen. Dus ik zou zeggen: volg je gevoel, zolang jullie daarmee niet in de problemen komen Succes hoor!
Dat is ook wel zo. Ik denk ook vaak dat ik het veel te ingewikkeld maak, want het kan inderdaad wel honderd kanten op, en het komt uiteindelijk altijd wel goed natuurlijk, maar bij de eerste zijn we er ook zo onbezorgd ingesprongen en we hebben toen aardig wat hobbels op de weg gehad. Daarom probeer ik nu meer rekening te houden met wat kan gebeuren, al kan dat nooit helemaal natuurlijk. Maar ik blijf het moeilijk vinden Durf gewoon niet de stap te nemen om te zeggen van we zien wel wat er gebeurt..
Ik zou me niet tegenlaten houden om die redenen. Je weet nooit hoe het loopt van te voren. Bij onze 1e hebben we ook de stap gewaagd terwijl ik nog aan de studie was. In de 27e zwangerschap week kreeg ik een contract aangeboden, terwijl we niet hadden gerekend op inkomen van mij tijdens verlof. Dit hadden we nooit verwacht! Zo denk ik maar; als er geen grote redenen zijn ( zoals relatieproblemen, financiele crisis oid) zou ik me niet tegenhouden. Hier ook een kindje van bijna een jaar en twijfel ook over een tweede. Hier ook de laatste 3 maanden plat moeten liggen en vind 't best wel spannend als dat weer zo zou gaan, zeker met een kleintje die rondloopt. Maar ja, wie weet hoe het loopt en ik vertrouw er maar op dat ik achteraf zeg: 'Het was het wel waard'.
Bij de eerste zijn we ook begonnen toen ML en ik allebei een tijdelijk contract hadden. En de grootste nachtmerrie kwam uit, onze contracten werden allebei niet verlengt in dezelfde maand! Maar we bleven gewoon doorgaan voor ons kindje. Ook allebei eigenlijk direct weer een nieuwe baan gevonden en ongeveer een half jaar later werd ik zwanger en toen zaten we eigenlijk nog steeds met een tijdelijk contract. Op het moment dat ik 12 weken zou zijn, zou mijn contract aflopen..... ik heb daarom gekozen dat ik het bij 9 weken op mn werk zou vertellen van mijn zwangerschap, dat vond ik wel zo eerlijk.... en bij 12 weken heb ik een vast contract gekregen! Nooit verwacht natuurlijk want ze hadden m ook gewoon nog met een tijdelijk contract kunnen verlengen. 3 maanden nadat ons zoontje was geboren had ML weer pech en moest weer opzoek naar een nieuwe baan en ook direct weer een nieuwe baan gevonden, het is dus steeds goed gekomen. Wij hebben ook weer besloten om voor de tweede te gaan toen mijn zoontje 1 werd en dan zou ik ook nog beren op de weg kunnen zien want ML heeft nog steeds een tijdelijk contract en die loopt in november weer af, plus dat wij maar 2 slaapkamers hebben omdat de woningmarkt niet zo denderend is dat we ons huis makkelijk zouden kunnen verkopen (staat overigens nog niet te koop hoor) maar we kiezen er nu voor om de eerste en de tweede samen op 1 kamer te doen en tzt als ik ben bevallen ons huis in de verkoop te zetten. Ik wil die stress namelijk ook niet tijdens mn zwangerschap over verhuizen etc dus dat zien we dan allemaal wel.... komt vast goed. Ik wil dus aangeven dat er altijd wel wat is en dat je daar ook altijd wel uitkomt en een oplossing voor vind. Heb je ook geen vrienden waar je kleintje heen kan? en tzt zal ze sowieso 2 dagdelen in de week naar de peuterspeelzaal gaan en misschien dat je partner ook nog betaald zorgverlof kan opnemen mocht dat nodig zijn veel succes!
@Luca Ik was van plan om precies zo'n topic te openen. Onze meid is ook net 1 geworden en hoewel ik een aantal doelen heb die ik voor mijzelf even af wil ronden (die met zwangerschap niet zouden kunnen overigens) betrap ik mezelf er ook op dat ik er steeds vaker over nadenk... Aan de ene kant wil ik graag dat we eerst de verbouwing van ons huis afronden en weer een beetje spaargeld opbouwen, maar aan de andere kant vind ik het ook wel leuk als er niet zo heel veel leeftijdsverschil zit tussen onze meid en een brusje... Wij hebben geen andere kindjes in de familie en verder gaat ze 1 dag per week naar de creche... Manlief wacht ook het liefst nog even en ondertussen lijken mijn hormonen weer de overhand te nemen dat ik er zo mee bezig ben. Echt een rare gewaarwording hoor!
onlangs heb ik een post geplaatst die redelijk op die van jou lijkt. op dit moment staat ons huis te koop (we willen graag een groter huis) en ben onlangs mijn baan (vaste aanstelling) kwijt geraakt, lang leve de slechte economie. ik was al gestopt met de pil om onze kinderwens uit te laten komen. tsja nu is de situatie anders maar onze wens is niet minder en we laten ons hier niet door tegenhouden. na mijn 4e menstruatie (deze week!!) gooien we alles aan de kant en gaan we ervoor. zekerheid heb je nooit. er is altijd wel "iets" wat in de weg staat
Bedankt voor de reacties! Er zijn dus meerdere dames met onzekere situaties. BellaNoa ze gaan hier niet naar de peuterspeelzaal, ze gaan wel met 3 jaar al naar school maar dat duurt nog eventjes Triestie ik zit in precies dezelfde fase (ga er maar even vanuit dat het fasen zijn )! Aan de ene kant denk ik nee ik wil nog van alles doen, aan de andere kant begint het nu steeds weer meer te kriebelen en heb ik weer zoiets van ach dat andere kan nog wel even wachten daar hebben we nog genoeg tijd voor. Gek he dat je ineens zo om kan slaan haha. Maargoed wat ik al eerder zei ik heb dus al eerder alles aan de kant geschoven met het idee 'we zien wel' en we hebben daardoor best wat lastige perioden meegemaakt (vooral emotioneel gezien, omdat ik niet lekker in mijn vel zat door het thuiszitten en dat spanning veroorzaakte in de relatie, en we gingen net in ons nieuwe huis en moesten alles opknappen) en ik denk nu van als ik nog even had gewacht en we waren begonnen als we wat stabieler waren dan hadden we die moeilijkheden niet gehad. Maargoed dan had ik nu ook mijn prachtige dochter natuurlijk niet gehad. Dus voro alles is wel wat te zeggen Mijn vriend en meisje zijn vandaag weer teruggekomen van een paar daagjes vakantie bij haar oma, dus ik ga het vanavond nog eens aankaarten, kijken of we er samen uit kunnen komen Denk dat we er dan over een maandje voor zouden gaan. Zou me toch wel heel leuk lijken..