Ik merk dat nu ik zwanger ben niemand nog echt iets laat weten...van een goede vriendin af en toe een berichtje met hoe het gaat. Voor de rest zie ik de meesten leuke dingen doen met anderen zoals uiteten,iets gezellig gaan drinken of naar de film gaan. Als ze dan iets laten weten is het omdat ze zich vervelen thuis en gezelschap willen of omdat ze een boodschap gaan doen en iemand bij hun willen... Maar meestal hoor ik gewoon niets meer. Ik werk 20 uren per week dat weten ze dus druk heb ik het niet.Op mijn werk zelf merk ik dat de collega's die roken,nu minder naar me omkijken sinds ik gestopt ben met roken sinds ik zwanger ben. Zo van je hoort er niet meer bij. Ik rook niet ik drink geen enkel glas alcohol maar ik ga ook nog eens graag uit hoor..het is nu net moeilijk genoeg dat ik niet meer rook en drinken kan dus moet ik toch ergens een plezier van hebben... Vind het wel vervelend want als de kleine er is moet ik mijn tijd gaan verdelen...en voor mensen die mij gebruiken als een opvulsel van hun verveling dat zie ik toch niet zitten. Nog iemand die dit kent?
Ik herken mij heel erg in jouw verhaal.. hier exact hetzelfde.. jouw leven verandert terwijo die van andere hetzelfde blijft.. Mijn cintract was biet verlengd toen ik net zwanger was en dus zit ik sindsdien altijd thuis.. nu heb ik het eindelijk los kunnen laten dat mijn vriendenkring gewoon is veranderd en ik probeer te waarderen dat ik een hele lieve familie heb en straks mijn eigen gezinnetje.. je komt vanzelf dan weer nieuwe mensen tegen.. Ik heb zo nieuwe meiden leren kennen op zwangerschapscursus en die zaten bijna allemaal in hetzelfde schuitje qua vrienden.. Succes en blijf van het positieve uitgaan
Ja hier ook hoor, en ik heb in totaal 5 zwangerschapskaartjes ontvangen. En ik maar kaartjes sturen als er één zwanger was Van 2 meiden hoor ik nog iets, maar als we afspreken om een bakkie te doen dan moet ik er heen terwijl ik niet eens meer goed achter het stuur kan zitten, pfffff...hun hebben niet eens kinderen.
Ik heb helemaal geen eigen vrienden meer. Dus ik weet wel hoe je je voelt, dan wel niet omdat ik zwanger was maar omdat ik de enige was met een relatie en de rest kon dat niet hebben. Het is vervelend en ik hoop voor je dat het niet erger wordt.
Hey, herkenbaar hoor. Heb geen vriendenclub ofzo, maar 1 goeie vriendin. Als we elkaar zien is het heel leuk, en vraagt ze ook wel hoe het gaat, maar buiten die weinige afspraken is er helemaal geen belangstelling. Had verwacht dat ze bv met 20 weken echo wel ff een smsje zou sturen om te vragen hoe alles gegaan is. Zeker omdat ik haar tijdens de ziektes van haar ouders(allebei overleden inmiddels)wel heb gesteund. Ik stuurde af en toe een kaartje, een e-card of even een sms als haar vader of moeder weer onderzoek had gehad. Sinds haar ouders er niet meer zijn is ze totaal veranderd. Ze heeft 1 of andere vage vriendengroep met jongens en meiden van soms wel 8 jaar jonger dan zij. Ze gaat veel stappen met hen. En ze heeft wel tijd om met hen te whatsappen enzo, maar mij keertje smsen ho maar... Ik gun haar een vrij leventje, want ze heeft echt jaren voor haar ouders gezorgd, ze mag van mij echt wel genieten, maar aan andere kant verwaarsloosd ze voor mijn gevoel onze vriendschap die we al sinds de middelbare school hebben. Toen ik haar vertelde dat ik zwanger was, was ze helemaal enthousiast, ze wou wel oppassen enzo. Nou, sorry, ze is een lieve meid, uitstekend met kids, maar ik hou voorlopig de boot af. Geen belangstelling tonen en dan wel oppassen straks? dacht het niet. En al helemaal niet als er van die vage vrienden over de vloer komen die ik niet ken. Moet er niet aan denken dat die aan mijn kind gaan zitten!! Ik hoop straks andere vrouwen te leren kennen als ons kindje naar peuterspeelzaal gaat enzo. Hoef echt niet 10 vriendinnen, maar 1tje waar je van op aan kan lijkt me wel heel erg prettig!
Ik herken dit, gelukkig, totaal niet. Mijn sociale leven en leven op het werk is nog hetzelfde als voor dat ik zwanger was.
Zeer herkenbaar! Maar ik heb me erbij neergelegd. Prioriteiten liggen nu anders, bij mn gezin. En geloof het of niet, dat voelt prima! (Dat had ik vante voren ook n.ooit gedacht!)
Ja hier ook. Op de een of andere manier vinden mensen mij anders nu ik mama ben. Alsof ik nu niet meer wil stappen of andere gezellige dingen ondernemen. Dit heeft ook te maken met de ptss die ik na de bevalling kreeg en waardoor ik me als het ware opsloot. Er was geen begrip en steun van de meesten. Je ziet dan wie je echte vrienden zijn en dat waren er verd*md weinig... Ik heb het er moeilijk mee gehad, maar heb me er bij neergelegd. Er komen wel weer nieuwe mensen op mijn pad
Ik was voordat ik van mijn eerste zwanger raakte eind 19 altijd een hele losse meid, ik ging overal heen met de brommer en zoop wanneer dat kon en leefde mijn leven zoals ik dat wilde. Ik vond het een heerlijke tijd, lekker altijd onderweg, drankie doen met 'vrienden' en hard werken. Tot ik zwanger raakte, toen hield alles op. Dan leer je je echte vrienden kennen en blijkbaar had ik die niet. Ondertussen ga ik nu wel weer meer met vriendinnen om en dat zijn jonge meiden die ookal kids hebben dus we zitten op een lijn. Je ziet het altijd op dit soort momenten zie je pas echt wie je vrienden zijn
Dat is vaak zo, als de 1 bijv. al een kind heeft is er de volle aandacht voor en als jij een kleintje krijgt weten ze al hoe het is dus is het niet meer " belangrijk"... Daarom is familie je beste vriend
Hier dus net zo!!! Verschrikkelijk pijnlijk, omdat ik er wel vaak voor een ander was... Ik heb mijn les dus wel geleerd en zal er in de toekomst niet (gauw) voor een ander zijn.
ja mijn 2 'goede' vriendinnen hebben beide kinderen,ze zijn even oud als mij. ze wilden beide meter worden maar dat word mijn zus aangezien de ene mij enkel belt als ze zich verveelt thuis en de andere na een jaar ruzie net haar excuses had aangeboden(en me verwijtingen naar het hoofd slingerde dat ik nooit een goede mama zou zijn en niet met kinderen hoor omtegaan,zei ze een jaar geleden toen ik antidepressiva pillen nam omdat ik geen kinderen kon krijgen en me down voelde.) dus neen ze zullen geen meter worden,nooit niet ookal ken ik ze van mijn puberteit. en de rest zijn eerder vrienden van mijn vriend die we af en toe zien voor bbq 's ofzo. heb niet veel vrienden maar als ik bvb aan een goede vriendin vraag om naar de film te gaan en ze nee zegt omdat ze de kinderen heeft, dan snap ik dat,maar dat ze op haar fb die week nog zegt dat ze gezellig met die die en die naar de film is... ja hallo en dan het weekend erna mij bellen want nu mag haar vriend iets met vrienden doen en is ze alleen thuis dus wil ze gezelschap... ga door joh. ben er echt slechtgezind van al de hele dag. binnenkort prenatale oefeningen in groep dus misschien kom ik wel iemand tegen ofzo...
Niet leuk, maar het is denk ik niet helemaal te vermijden. Van je collega's vind ik lullig, van je vrienden die je niet meevragen naar de bios o.i.d. ook, want dat kan toch gewoon? Maar als de baby er dadelijk is zullen jullie levens denk ik niet meer op elkaar aansluiten.. Ik heb een aantal vrienden en vriendinnen. Met een gedeelte ben ik juist hechter geworden, maar dat zijn de mensen die ook al een beetje gesetteld zijn, hoewel ze nog geen kinderen hebben. Maar ik heb ook een paar vrienden die nog heel erg van het stappen zijn, en die vragen me ook niet meer mee omdat ze weten dat het allemaal niet meer zo makkelijk gaat.. Maar goed dat vind ik niet zo erg, snap wel dat onze levensstijlen niet meer bij elkaar passen.. al betekent dat niet dat we elkaar nooit meer zien, maar het is gewoon niet meer zoals eerst.. Van die 2 vriendinnen wat je hierboven noemt: Dat dóé je toch niet.....die vrouw moet zich schamen over wat ze heeft gezegd..nee logisch dat die geen peettante wordt! En die andere..tja dan krijg je het idee dat jij alleen maar goed bent voor als het haar uitkomt.. nou dat kon ze ook mooi vergeten. Succes, ik hoop dat je er nog goede vrienden aan overhoudt of nieuwe mensen leert kennen die wel in je straatje passen.
Goh, ik herken dat eigenlijk helemaal niet. Misschien ligt het ook een beetje aan de fase waarin je zit (of liever gezegd de fase waarin je vriendengroep zit). In mijn omgeving is bijna iedereen gesetteld (niet perse allemaal met een partner, maar wel het merendeel) en is óf bezig met zwanger worden/zwanger/heeft een kind óf bewust gekozen om geen kinderen te krijgen. Ik krijg eigenlijk van iedereen wel leuke reacties, maar dat niet iedereen de 20 weken echo even spannend vond als ik, dat kan ik ook wel begrijpen. Voordat ik zelf zwanger was geweest, stond ik daar ook niet zo bij stil. De dingen die ik met de kinderloze vriendinnen deed, doe ik nu ook gewoon nog steeds (samen koken, filmpje, winkelen), dat zal denk ik wel iets veranderen als de baby er is; of ik kan niet meer zo vaak, of er zal soms ook een baby aanwezig zijn, maar ik zie daar eigenlijk geen grote problemen mee. Ik vind het leuk als vriendinnen interesse tonen in baby/zwangerschap, maar vind het ook leuk om me met andere dingen bezig te houden. Aan de andere kant, heb ik nu veel meer vrije tijd (ziektewet, verlof etc.) en krijg ik ineens veel meer contact met mensen die altijd alleen maar een beetje vage kennissen zijn geweest, maar nu ook zwanger zijn. Het is ook erg leuk om ervaringen te delen. Als ik 10 jaar geleden zwanger was geraakt, dan was het misschien wel heel anders geweest. Ik ben nu een stuk rustiger en de meeste van mijn vrienden ook. De overgang is dus helemaal niet zo groot, als je van een feestbeest ineens zwanger wordt, niet meer drinkt (en misschien ook wel vermoeider wordt), dan kan ik me voorstellen dat het niet alleen voor jezelf heel erg wennen is, maar ook voor je omgeving.