Hoi,Ik heb de afgelopen tijd al een paar keer wat gepost over mijn angst om niet meer wakker te worden uit de narcose die ik binnenkort moet ondergaan. Ik vond de reacties geel fijn om te lezen. Toch blijft het me enorm bezig houden en beïnvloed get ook mijn dagelijks functioneren. Ik ben snel verdrietig, hen geen rem op mijn angstgedachten (overlijden tijdens narcose, dochter nooit weer zien). Hebben jullie tips hoe hier mee om te gaan. Operatie duurt wrsch nog paar weken.
Misschien even bij de huisarts langs gaan? Zo te lezen heb je nu last echt last van die angst. Daar zijn vast oefeningen voor om er minder last van te hebben.
Relativeren. De kans dat je niet bijkomt uit de narcose is zo klein. Ook zou ik zeker je angst aangeven bij de huisarts en wellicht ook bij de arts die jou gaat opereren. Super vervelend dat de angst nu je leven beheerst.
Heb je al eerder dit soort angsten gehad? Wat heb je toen gedaan? Ik zou ook naar de ha gaan voor een verwijzing naar een goede psycholoog of hulpverlener. Maar misschien is het te kort dag om dat nog voor je operatie te regelen. Als je zelf kunt zien (op een goed moment) dat dit geen normale angsten zijn, dan zou je dat misschien kunnen gebruiken tijdens een angst-moment. Als je zo'n moment hebt, kun je proberen om er niet in mee te gaan en je even alleen op je ademhaling te concentreren. Denk alleen: adem in, adem uit. Als die gedachte weer op komt ga je weer terug naar je ademhaling en zo voort. Op een gegeven moment merk je dan dat de angst afzwakt en kun je er weer reeel over nadenken. Je kunt ook proberen na te gaan wat je nodig hebt om nu met deze angst om te gaan.
Dit soort angsten heb ik ook gehad, en ze worden van kwaad tot erger tot je echt een angststoornis ontwikkelt. Ik heb veel gehad aan een paar therapie sessies (waren er maar 6 geloof ik) bij een psycholoog die cognitieve gedragstherapie doet. Daar leer je om te gaan met die angst en hem rationeel te benaderen en weer terug te brengen tot de proporties die het normaal heeft (dus niet die uitschieters over de dood en zo). Bij mij is het daarna helemaal over gegaan.
Hey meid, ik heb flinke angst en paniek stoornissen door PTSS. Ik ben bijv als de dood om met mn kindjes in de auto langs plekken te rijden waar riviertjes, water etc liggen.. Want als ik te water raak krijg ze er nooit meer uit.. Ik raak helemaal in paniek, huilen.. Zwete tot en met! Maar hoe groot is de kans dat ik te water raak... Heeel erg klein! Maar voor mijn gevoel heel erg groot! Ik zit ervoor in therapie ( dit is maar t tipje van de sluier ) want mijn leven word beinvloed door dwang, angst en paniek. Of ik er baat bij heb.. Voor mij gevoel nie... Loop er al zoo lang mee rond.. Maar wel heel fijn om je verhaal te kunnen doen. Succes.