Vroeg mij af of er hier misschien meer mensen zijn met een lichamelijke ziekte die daardoor niet kunnen werken. Ben een beetje bang voor de reactie's straks van mensen van: "Hoe denk jij een kind te kunnen opvoeden, terwijl je niet eens kans werken?" Herkenbaar voor mensen? En hoe gaat het proces naar daadwerkelijk zwanger raken bij jullie? Je mag mij ook altijd een pb sturen!
Ik kan ook niet werken door lichamelijke klachten. Inmiddels net zwanger ❤ Ik heb me hier ook lang druk over gemaakt, maar inmiddels helemaal naast me neergelegd. De enige mensen die er voor mij toe doen is mijn directe omgeving en die zullen zoiets niet zeggen. Die steunen me juist alleen maar Dit is de eerste keer in mijn leven dat ik ergens 100% zeker van ben dat ik het kan.
Een nichtje van ons is net bevallen, ze is volledig afgekeurd. Het is totaal niet in me opgekomen dat ze op de één of andere manier minder 'recht' op een kind zou hebben. We zijn alleen maar blij dat dit haar gegund is. Succes met zwanger worden!
Aangezien ik pas in de kreukels lag bij zwangerschap nr 1, Had ik daar geen last van en goedbedoelde adviezen. Omdat ik wel afhankelijk ben van hulp van anderen bij slechte dagen en naar mate zwangerschap vordert, ben ik wel met ouders en mijn allerbeste vriendin gaan praten erover. Die stonden er niet positief tegenover. Ze hadden alle begrip voor onze wens maar vonden het zo zwaar om mij te zien lijden en weten dat ik nog veel meer jaar af sta van iets van goede vooruitgang dat het voor hun te moeilijk was en ze gunnen mij gewoon de wereld. Neemt niet weg dat ik regelmatig te horen kreeg of ik het wel zeker wist want 1 was ook mooi. Hielp ook niet dat ik een bbz kreeg en ze mijn leven door hun vingers zagen glippen bij de tweede zwangerschap. Maar, mijn vader reed mij trouw naar de gynaecoloog toe voor cylcusanalyses. Eenmaal goed zwanger hebben we hele blije familieleden (mijn vader huilde van geluk) en alle steun. Vanaf moment 1. Dus echt top. Proces van zwanger worden ging in overleg met al mijn behandelaars. Ze moesten allen groen licht geven voordat we ervoor gingen. Van medisch specialisten tot fysio. Ik ben dan wel afgekeurd maar als moeder goedgekeurd haha. Alleen is het met beperkingen, maar mijn kind weet niet beter en helpt mij ook mee. T is een gelukkig, gezond goed ontwikkelend kind die niets tekort komt. En dat zien mensen gelukkig vooral. Buurvrouw stond met tranen in ogen toen ik vertelde dat er weer een jongetje bij kwam. Ze snapte het gevoel maar al te goed. En heel eerlijk?rationeel is het ook niet slim dat ik zwanger ben. Ik pleeg roofbouw op mijn lichaam en dat geef ik ook eerlijk toe als iemand in mijn omgeving dat zegt. Ik zal het niet ontkennen. Het is ook niet het beste idee, maar de wens is te groot en hoe ik eruit kom, ik hoop niet slechter dan bij nr1...
Ja, herkenbaar. Ik ben gedeeltelijk afgekeurd en werk nog 20 uur. Eigenlijk nog te veel maar anders kom ik als alleenstaande niet rond.. Ik weet zeker dat het heel zwaar gaat worden maar dat wil niet zeggen dat het niet kan. Vooraf goed gesproken met mijn specialisten, preconceptief advies bij de gynaecoloog gehad. Verder us mijn netwerk klein maar wel met mensen waar ik op kan bouwen qua opvang, oppas enz. Natuurlijk kan het zijn dat je reacties krijgt maar trek je er niets van aan. Mijn directe collega die ik vertelde over het traject zei niet.. wat spannend of wat leuk voor je.. maar ‘kun je dat wel aan dan als je niet eens volledig kunt werken’ Uhh misschien wel te direct... heb ook gelukkig komende schooljaar andere collega’s. Als jullie ervoor willen en kunnen gaan... volg je hart. Wel verstandig om vooraf advies in te winnen bij evt behandelbare. Succes!!
Kleine aanvulling... proces is wel zwaar. Eerst een jaar mmm en nu 1ste ICSI tp gehad.. zwanger maar helaas een miskraam. Wat ik vooral zwaar vind is het feit dat ik ben moeten stoppen met alle (pijn-spier verslappende) medicatie. Lig daarom ook nu nog wakker Maar het is voor het goede doel. Ik heb ook geen idee of werken straks nog gaat lukken. Maar heb er lang over gedaan om deze beslissing te nemen dus dat zit goed. Je mag me altijd een pbtje sturen als je dat prettiger vind
Dit dus! Mensen die zo reageren zijn ergens een soort "jaloers", hoe gek dat ook klinkt. Je hoeft natuurlijk niet jaloers te zijn die door lichamelijke klachten niet kan werken, maar toch kunnen veel mensen t niet hebben dat zij wel moeten werken voor hun geld. Zeker als t een niet zo zichtbare ziekte is. Maar zoals hier al gezegd, alleen d mensen die er toe doen zijn belangrijk en zullen het je als t goed is gewoon gunnen! Dus laat je niet tegenhouden door wat mensen zullen denken of zeggen @Rosie90 t is toch nooit helemaal goed.
Ik ben ook 100% afgekeurd in verband lichamelijke ziek zijn. Er waren genoef mensen die negatied reageerde toen ik zwanger was, mijn ouders reageerde ook best wel negatief wat ik ook niet leuk vond. Ik gaf het daarna ook aan en zij legde uit dat ze zich zorgen maakte omdat ik best wel afhankelijk ben anderen, nu heb ik een kind van 1 jaar. Ik vind het heel zwaar en wil voorlopig geen kinderen
Nou precies dit dus! Wat voor opmerkingen ik al wel allemaal niet gehad heb... 'Lekker makkelijk he elke maand je handje ophouden en er niks voor hoeven te doen'. 'Je kan makkelijk werken'. 'Het is maar een beetje hoofdpijn'. Etc etc etc Kon er eerst echt slecht tegen. Nu boeit het me niet meer (tuurlijk doet het soms pijn maar kan het dan snel weer langs me neerleggen). Mensen die mij echt kennen weten dat ik jarenlang kei hard heb gewerkt en dat ik niet uit luiheid of voor de lol thuis zit.
Hier door een ongeval hersenbeschadiging opgelopen en ben daardoor bijna volledig afgekeurd. Alle gesprekken met een arbeidsdeskundige lopen op niets uit omdat werk vinden praktisch onmogelijk is vanwege mijn klachten en beperkingen. Nu zijn kinderen voor mij dus eigenlijk ook een zware belasting, maar we zijn er in 2017 toch voor gegaan. Ik doe het namelijk niet alleen, heb ook m'n partner en de familie springt ook graag bij als dat nodig mocht zijn. Buitenstaanders reageren over het algemeen altijd negatief. Want inderdaad als je niet kan werken, dan kun je al helemaal geen kind aan. Ik denk altijd maar zo: Dat wij weinig tot niet kunnen werken door ziekte of beperking betekent toch niet dat we ons leven niet mogen leven? Eerlijk mijn leven voor J was pittig en dat is onveranderd. Maar ik geniet zo van m'n dochtertje en het moeder zijn. Een kindje is echt het mooiste wat er is. Als je ervoor wilt gaan, moet je dat gewoon doen en vooral schijt hebben aan wat anderen daarvan vinden.
Geen ervaringen mee , maar ik vind het überhaupt geen gepaste vraag of opmerking om te maken naar iemand. Vooral als ze niet dicht bij je staan gaat zoiets ze geen ene f**k aan (en mensen die wel dicht bij je staan zullen zoiets niet eens vragen of zeggen imo). Weten ze überhaupt wel genoeg van je om te weten waarom je minder of niet werkt ..... Ik heb echt zo een hekel aan mensen die dit doen of elkaar dingen misgunnen ...... Ik wil je in iedergeval veel succes wensen met zwanger worden en trek je vooral niks aan van anderen - anderen zullen altijd een mening klaar hebben. PS sorry ik kon hier niet zomaar voorbij scrollen en lezen zonder te reageren
Wat een geweldige reactie's hier allemaal! Als ik weer een keer achter mijn laptop zit ga ik wat persoonlijker reageren, maar ik word hier heel blij van en dat moest ik toch even kwijt <3