Lieve meiden, Aanstaande dinsdag hebben mijn man en ik een startecho in Gent. Ik ben nu aan de pil en na dinsdag zal het 'echte werk' beginnen. Gisteren hebben we het ontzettend verdrietige bericht gekregen dat een familielid (jonge vrouw, moeder van een peuter) hersendood verklaard is. We zullen dus binnen afzienbare tijd een of twee dagen moeten afreizen naar het buitenland (waar zij wonen) voor de begrafenis. Buiten al het verdriet zit ik ermee wat we nu het beste kunnen doen met onze icsi poging. Doorgaan of gelijk maar stoppen? Wie weet wat ongeveer het tijdspad is bij het lange icsi schema, wanneer kan ik ongeveer de echo's en de punctie verwachten? Ik vind dit zo moeilijk en ben even helemaal ondersteboven van alles en weet niet wat te doen. Veel liefs, LoveAim
Wat verdrietig. Misschien kan je in overleg met je artsen de pil doorslikken? Het tijdspad is bij een ieder anders, bij mij vond de eerste echo altijd plaats op cd 10. Maar uit ervaring weet ik dat icsi icm een heftige gebeurtenis niet zo'n succes is. Teveel stress. Reizen icm icsi vond ik niet zo'n probleem (ben op vakantie geweest in eerste cyclusweek van icsi, medicijnen gewoon mee en niks geen problemen). Doe wat goed voelt. Veel sterkte
LoveAim, jeetje meis wat heftig zeg! Ik zou "heel simpel gezegd" mn gevoel volgen. Mij is altijd geleerd, bij twijfel niet doen. Dus als je twijfelt of je de poging wel of niet wilt door laten gaan, is t mss beter om t niet e doen. Het lange schema van icsi neemt wel enkele weken in beslag. Totale poging zal ong 1.5 a 2 mnd duren. Maar dat ligt ook n beetje er aan of je goed te stimuleren bent of niet. Ik weet niet welke meds je krijgt naast de pil?
Dank voor jullie reacties, lief! Ik weet helaas niet hoe het na deze echo verder zou gaan. Ik heb nog geen medicatie of behandelplan gekregen, dat zou ik dinsdag allemaal krijgen. Dus ik weet nu totaal niet waar ik aan toe ben qua planning. Het prikken 'onderweg' zou ik ook geen bezwaar vinden. Ik heb een paar jaar terug al icsi's gehad en toen zo een beetje overal wel gespoten (in de auto, op de wc op visite of in een restaurant...). Ik voelde met toen soms wel een junk. Waar ik meer mee zit zijn de controle echo's en de punctie. We hebben besloten om dinsdag toch maar naar Gent af te reizen en het dan te bespreken. Het is zo vervelend om naast het enorme verdriet, dat er bij iedereen is, ook met zulke praktische 'problemen' bezig te moeten zijn. Bij twijfel niet doen is een goeie inderdaad, dat heb ik ook altijd geleerd. Maar soms valt het 'niet doen' niet mee.
Ik snap t wel hoor. Toen wij de mmm in zouden stappen kwam mijn schoonvader te overlijden, vlak erna mijn mans oma en twee weken daarna mijn moeder. (Tijdsbestek van mss net 8 maanden) Wij hebben toen ook getwijfeld en zijn we niet gestart. Pas toen we weer ons zelf waren. Ik denk dat als je dinsdag je echo hebt dat je pas over echt n goeie week kan 2/3 weken echt start en daarna ook pas je fm's krijgt etc. Maak je situatie bekend bij je arts en overleg even. Hij/zij zal je vast goede raad kunnen geven. Ik wil je in ieder geval wel heel veel sterkte toewensen voor de komende tijd.