Lief dat je ernaar vraagt! Ja, ik heb eind mei de eerste afspraak. Zou dan 6.5 weken zijn, door mijn verhaal ook zo vroeg gepland. Ze vroeg of ik het fijn vond als de verloskundige nog een keer zou bellen vandaag, maar dat heb ik afgeslagen. Ze gaf wel aan dat ik altijd mocht bellen en dat ze het alvast zou noteren voor de eerste afspraak. Ook gaf ze aan dat ik altijd zelf een afspraak kon maken met de psycholoog als ik die behoefte had maar die hebben de eerste weken helaas nog geen plekje vrij.. Dus ik vrees dat ik het voorlopig even zelf moet doen. Vanmorgen wel een goede vriendin in vertrouwen genomen, even een flink potje gehuild, alle spanningen kwamen eruit denk ik. Ik mag haar altijd bellen, dat is wel fijn. Het gekke is dat ik echt niet allemaal beren op de weg zie of negatieve gedachten heb. Ik ben gewoon bang voor de verandering die weer gaat komen. En ondanks dat ik weet dat dat ook weer gewoon ‘normaal’ wordt voel ik me er toch heel nerveus en angstig bij. Heel vervelend!
Gefeliciteerd met je positieve test! Zo'n verandering is natuurlijk ook ontzettend spannend! Is het misschien iets om hier met de POH-GGZ van de huisarts nog eens over te praten? Zij hebben vaak minder lange wachttijden en kunnen vaak met een paar behandelsessies al iets bereiken.
Goed dat je het hebt aangegeven! Vind ik knap En inderdaad even verder kijken. Er is vast iemand met minder wachttijd. Of open hier een topic onder zwangeren met je verhaal. Misschien dat praten met gelijkgestemden opluchting biedt.
Herken het wel!! Ik wil ook altijd de grip op het leven. En alles optijd en om mijn manier. En hier heb je geen invloed op en vind dat ook echt totaal niks! En de angst herken ik ook! Toen ik paar weken geleden ook een streepje had dacht ik meteen yes ! Maar ok bang en angstig! Komt vast goed !
Jaa precies wat jij omschrijft, vervelend is dat hè, ik vind het zo moeilijk om die controle los te moeten laten.. Ik moet wel zeggen dat ik nu weer redelijk rustig ben, in elk geval veel rustiger als bij onze dochter, toen huilde ik dagelijks en was ik echt in paniek. Nu 1 dag en dat was het. Het is natuurlijk ook allemaal minder onbekend, waardoor ik minder bang ben voor de toekomst, omdat ik weet dat het wel goed komt. Daarbij heb ik wat stappen gezet en voor mezelf alvast wat beslissingen genomen die me rust geven. Gedachten die me helpen etc. Hopelijk houd ik dit rustige gevoel wat vast.
Ja hier heb ik zelf ook aan gedacht. Maandag had ik echt wel een moeilijke dag, maar ik ben er aardig uitgekomen. Geen paniek-momenten meer gehad. Ik heb mijn gedachten op een rijtje gezet en hier helpende gedachten tegenover gezet. Ik heb wat stappen gemaakt en beslissingen voor mezelf genomen die me wat rust geven. Daarbij probeer ik me ook te richten op de ervaring met onze dochter, en dat het met haar ook goed is gekomen, dus nu vast ook. Hopelijk kan ik dit gevoel een beetje vasthouden.
@Typicalme Gefeliciteerd! En meid echt ik snap je angst. Ik ben een angsthaas wat veranderingen betreft. Vandaag een afspraak gehad bij gyn na controle van een cyste en meid. T zweet brak me uit ik trilde en ik voelde dat ze me hand vasthield. Het was notabene een na controle en alles was goed! Zulke dingen schiet ik al tegen t plafond. Je kan me altijd een berichtje sturen als je erover wilt praten. Je wordt straks weer mama hoe mooi is dat ♡
Wat een lief bericht, dank je wel! Het is inderdaad prachtig dat ik weer mama mag worden. Ik ben daar ook enorm dankbaar voor! Had jij dat angstige gevoel ook bij je zwangerschap en het krijgen van een kindje? Vandaag wel even een minder dagje gehad, veel maagpijn, wsl van de spanningen en ik zat ook meteen geestelijk minder lekker. Gewoon dat nare benauwde gevoel. Bah! Ik kan ook niet verklaren waarom het er ineens weer was.. Maar het is gelukkig weer gezakt. Ik merk dat het me echt helpt dat ik bepaalde beslissingen ontrend de zwangerschap/bevalling/baby-tijd alvast heb gemaakt, en bezig kan zijn met alvast wat kleine praktische zaken bijv in huis. Alsof ik het daarmee helder en tastbaar maak, en de verandering minder groot en zwaar. Best raar gezien ik natuurlijk nog maar 5 weken zwanger ben haha Maar goed, wat helpt helpt! Nogmaals bedankt voor je lieve bericht, als de paniek weer eens hoog zit zou ik zomaar eens gebruik kunnen maken van je aanbod.
Helemaal geen probleem meid! ♡♡♡ Ja ik had dat oh het was zo erg! Ik had juist helemaal niet in de gaten dat ik zwanger was totdat me vriendin zei ik merk gewoon dat je vaak naar je borsten grijpt en loopt te krabben doe eens een test! Later in de avond inderdaad een test (die had ik thuis want we waren wel bezig) en ja hoor een streep! Reactie? Verbaasd, angstig, echt heel angstig!, maar ook wel blij op de een of andere rare manier. Ik bedoel ja we waren ermee bezig maar zo gauw al in ronde 5?? Misschien omdat ik in mijn omgeving mama's heb die allemaal langer bezig zijn geweest maar ik was totaal flabergasted. Later accepteerde ik het en kwam de blijheid weer naar boven maar echt na 3 maanden was het klaar en over. Ik had een psychose te pakken 6 maanden lang en na de bevalling was het een drama. Bevalling ging goed! 20 minuten persen en hup hij was er maar daarna was een drama. Ik had zware bekkeninstabiliteit en psychisch ging het niet helemaal lekker. Ik moest letterlijk revalideren en kreeg begeleiding thuis om alles op orde te hebben. Toen zei ik NOOIT meer dat ik een kind wil. Ik had een prenatale depressie en na de bevalling een postnatale depressie. Maar daar zit ik dan 4 jaar later.. als ik naar de kleine kijk denk ik jeetje ik kan m dat toch niet aandoen. Zonder een broertje of zusje.. en ik diep in me hart wilde ik er weer voor gaan. Misschien wordt t straks veel beter en is de volgende zwangerschap vele malen beter! Maar ik durfde gewoon niet. Nu heb ik sinds september vorig jaar weer een psycholoog (op eigen verzoek) en heb ik gisteren de afspraak voor na controle achter de rug bij de gyn en alles was goed! Maar hemel wat lag ik te trillen als een gek maar helemaal voor niets geweest! We kunnen gewoon voor een tweede gaan en ook al houdt me angst me bezig ik probeer het de baas te zijn! Wat ik je wil meegeven aub zodra je voelt dat het je allemaal teveel wordt geef het bij je vk aan. Praat erover je bent niet alleen. Je hebt tegenwoordig een pop poli zoals ze het noemen die gespecialiseerd is in zwangere vrouwen met angsten, psychoses enz. Je mag en kan me altijd pm'en. Dikke knuffel en laat het even bezinken. Ook dit gaat voorbij en straks heb je zo een engeltje in je armen en vergeet je alles!
Ten eerste gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik herken je gevoel heel goed. Hier twee keer zwanger geweest en twee keer volledig in de stress gegaan. Beide keren ben ik naar een maatschappelijk werkster gegaan die me door de negen maanden heeft geholpen. Ik ben helaas een van de vrouwen die zich absoluut niet prettig voelt tijdens een zwangerschap. Ik heb angst voor wat er gaat komen, angst voor mijn gevoelens enz enz. De maatschappelijk werkster zei tegen mij dat een enkele vrouw een soort van allergische reactie geven op de verandering van hormonen en dat daar deze gevoelens bij komen kijken. Helaas rust er zo’n enorme taboe op. Maatschappelijk lijkt het wel bepaalt dat je jezelf geweldig moet voelen als je zwanger bent. Helaas is dit niet voor iedereen. Mocht je willen praten dan is een maatschappelijk werkster nog een optie. Je kan hier terecht zonder verwijzing van de huisarts en het word betaald uit het gemeente potje. Je hebt dus geen eigen risico of wat dan ook.
Wow wat een heftige tijd is dat geweest voor jou zeg!! Ik begrijp heel goed dat je lang geen trek hebt gehad in nog een zwangerschap! Maar wat enorm spannend dat jullie nu toch aan het overwegen zijn voor een 2e kindje te gaan..? Goed dat je hierbij ook begeleiding krijgt van een psycholoog. Maar bizar hè dat het dan toch weer gaat kriebelen.. ondanks alles wat je meegemaakt hebt! En ik herken het enorm die gedachten van een broertje/zusje voor je kindje, dat heb ik ook heel sterk.. Ik zal zeker eerder aan de bel trekken bij de verloskundige, ook zal ik mijn wensen/besluiten etc duidelijk kenbaar maken, dit geeft mij veel rust, en geeft toch een beetje gevoel van ‘controle’. Heb ik nodig. Dikke knuffel terug voor jou!
Dit klinkt idd wel heel herkenbaar! Ik heb me ook zo ongelukkig gevoeld tijdens mijn eerste zwangerschap, ik was zo bang en in paniek, ik heb zelfs gewenst dat het mis zou gaan, heel erg! Ik heb hier destijds geen hulp bij gevraagd, had ik achteraf wel moeten doen.. Dus enorm herkenbaar! Nu ik dit gevoel weer kreeg besloot ik meteen nu wel hulp te vragen. Gelukkig heb ik, ik denk toch door de ervaring en kennis van de eerste keer (nu iets minder onbekend allemaal) mezelf kunnen kalmeren door mijn gedachten uit te dagen en te kijken naar wat mij zou helpen wat meer rust te krijgen. Ik denk dat het bij mij echt door de angst voor het onbekende komt en het controle verliezen over mijn lichaam. Ik voel me nu in elk geval veel rustiger als tijdens mijn eerste zwangerschap en dat ervaar ik echt al als een zegen. Ik hoop echt dat ik dit vol kan houden.. Maar heel erg bedankt voor de tip van de maatschappelijk werkster, fijn om te weten dat zij eventueel ook nog iets zouden kunnen betekenen.
Vandaag de eerste echo gehad waar helaas een heel klein, waarschijnlijk leeg vruchtzakje op te zien was Het beeld paste bij een echo van ong 4 weken wat volgens de eisprong niet kan kloppen. Waarschijnlijk wordt het dus een miskraam.. Volgende week een echo om te controleren of het echt over een leeg vruchtzakje gaat. Wat een roller coaster van emoties..
Oh nee. dat is wel heftig idd. Heel veel sterkte en ik hoop dat de volgende echo toch wel een goede nieuws brengt.