Hoe moet ik dit nu gaan vertellen aan mijn famillie. Eerst goed nieuws voor mijn schoonouders en nu dit vertellen zie er zo tegen op. Durf gewoon niet te gaan. xxx
Even pas op de plaats hoor. Eerst even aan jezelf denken (en aan je man) dan pas aan je familie leden. Denk dat t voor jou erger is dan voor hun. Ben je al naar de dokter geweest? Zou ik wel even doen ivm dat wel in de gaten gehouden moet worden of t allemaal wel goed gaat (denk ik) En die kan je ook beetje steunen enzo. Bent nu toch niet alleen heh?
hey meisje net als ze hier zeggen. denk eerst aan je eigen!! En dan aan anderen. ik had niks tegen mijn ouders verteld dat ik zwanger was, maar mijn moeder begreep het uit mijn stem. Ze zijn er om je te steunen. ongelooflijk je was net zo blij en nu dit. pas op jezelf en ga anders ff naar de ha
Och lieve meid, wat verschrikkelijk. Denk eerst om jezelf, net wat de andere meiden zeggen. Wij zijn er voor je !!!!
Heb inmiddels het al aan mijn zussen verteld dat het zo goed als zeker mis is. Mijn gevoel zegt wel dat er geen enkele hoop is dat er nog wat zit. Ga niet hopen dat het nog goed komt. Lijkt mij valse hoop in ieder geval. Over twee weken moet ik terug komen bij de ha. Ze kan niet echt wat voor me betekenen omdat ik heel pril zwanger was. Het enige waar ik mee zit nog is mijn schoon ouders. Zie er tegen op om het ze te vertellen. denk dat ik dat maar aan mijn vriend over laat. xxx
Ik wens je heel veel sterkte met dit verdriet. Kon ik maar iets meer voor je doen, want ik weet hoe rot je je nu voelt. Als je het zelf niet aankunt om het aan je schoonouders te vertellen, moet je het zeker niet doen. Jij moet nu aan jezelf denken. Neem er ook de tijd voor, dit heb je echt nodig. Liefs Hope
He, wat erg!!! Ik wens je heel veel sterkte toe, ik weet hoe rot het is. Anders wacht je toch nog even met het vertellen? Ze zullen waarschijnlijk erg met jullie mee leven, als ze het horen. Maar neem vooral de tijd die je nodig hebt voor jezelf... liefs, Wietske
Ocharme, wat naar voor jullie... Ik weet helaas maar al te goed wat jullie doormaken (ervaringsdeskundige). Kan me alleen maar aansluiten bij de rest: denk vooral aan jezelf de komende tijd, andere mensen en dingen zijn even minder belangrijk. Wij hadden het de eerste keer ook aan heel veel mensen verteld, en zagen er ook ontzettend tegenop om het slechte nieuws zo snel alweer te moeten vertellen. Mijn pa had heel toevallig die dag heel blij aan zijn collega's zitten vertellen dat hij opa ging worden. Maar achteraf zijn we heel blij met alle steun die we hebben gehad van de mensen die het wisten, dus dat helpt misschien. Heel veel sterkte! Liefs, Wendy
Sterkte meis, ook ik ben ervaringsdeskundige. Ik had het ook gelijk aan mijn ouders, mijn broertje en mijn beste vriendin verteld... Mijn vader was super happy maar ook erg depri dat het uiteindelijk toch mis ging. Mijn schoonouders heb ik het niet verteld, daar had mijn vriend ook geen behoefte aan omdat zij nogal vaak bot uit de hoek kunnen komen. Mijn collega's en vrienden heb ik het pas verteld dat het mis ging en ze waren zooo lief...ik heb daar (naast dit forum) erg veel steun aan... Mijn werk leeft erg met me mee, ik werk nu al enige tijd na de MK op arbeidstherapeutische basis en vanaf 1 juli ga ik (proberen) om weer volledig aan de slag te gaan... Denk aan jezelf, neem de tijd... Dikke knuffel Silla