onbewust ben ik zwanger geraakt van mijn derde kindje. maar voor mij was het welkom voor mijn man wat minder. Met 12 weken is het toch misgegaan en afgelopen zaterdag nacht kwam het vruchtje er uit. Ik kon nog steeds niet geloven dat het mis is gegaan, ondanks ik al eerder twee miskramen heb gehad. Ik werd verdrietig, maar mijn grootst verdriet komt door mijn lieve man?? Hij zag die dag er zo blij uit, zat de hele tijd grapjes te maken en spelletjes te spelen. Tot heden heeft hij nog steeds niet gevraagd hoe het gaat en hoe ik me voel en of het vruchtje al er uit is. Ik was zaterdag ook alleen naar het ziekenhuis gegaan. Zondag was hij de hele dag weg. Ik werd er helemaal gek van binnen door zijn gedrag. Ik heb soms pijn in mijn hart. vandaag is hij ook de hele dag weg en als ik hem vraag waarom hij weggaat. zegt hij ja ik moet werken of ik moet wat regelen of ik ga wat halen voor de auto? En dat zegt hij nog dat ik mijn moeder of mijn vriendin moet bellen om bij mij te komen. Wie hoort nou bij mij te zijn in deze moeilijke tijden? ? Sorry maar ik moest het even kwijt. Want ik kon niet meer. Liefs
Wat heftig zeg! Denk je dat je man blij is dat het mis is gegaan? Omdat het bij hem niet zo gewenst was? Of is dit zijn manier van omgaan met 'nare' dingen? Sterkte ermee!!
Heel veel sterkte met het verwerken, lieverd! Als je de kans krijgt, zou ik zo snel mogelijk je man grijpen en hem heel erg duidelijk maken hoe jij je voelt door zijn gedrag. Laat hem desnoods je openingspost van dit topic lezen. Succes!
Wat heftig, Haneen Wat bedoel je met je laatste post? Dat hij blij is dat jullie geen derde kindje krijgen? Hoe heeft hij je laten schrikken? Waarmee dan?
Pff dat is echt niet leuk! merk ook wel dat mijn vriend er veel makkelijker mee om gaat en vrolijk blijft doen, maar interesse tonen en steun geven is toch wel het minste wat ze kunnen doen. sterkte!
meiden bedankt voor jullie reacties. zouzograag: laten schrikken door bijv enge filmpjes te laten zien of door te verstoppen en opeens staat hij voor me. of bijv. in de nacht op de balcon staan naar me te kijken terwijl ik in de slaapkamer zit ( hij zat in de woonkamer tv te kijken) . enz.
jeetje... vind het nou niet bepaald normaal hoe hij met je omgaat en dat laten schrikken waar slaat dat op.. zou hem maar eens duidelijk maken hoe jij je voelt.. sterkte meis xx
Ieuwwwwwwwwwwww krijg een beetje kriebels van je laatste post. Welk "gezond" mens doet nu zoiets????? Ik herken het alleen staan tijdens de miskraam. Mijn vriend vluchtte ook weg en ik heb de miskraam uiteindelijk met iemand anders gedaan omdat vriendlief zich terugtrok in zijn werk maar dít.....jou laten schrikken enz......nee dat vind ik een beetje te ver gaan. Ik zou hem toch heel duidelijk maken wat dit met je doet en desnoods gooi je het eruit als hij vaag en nonchalant blijft....dit is geen acceptabel gedrag. Heel veel sterkte!!!
ik heb hem vaak vertelt dat ik het heel erg vind. Maar hij merkt zelf ook aan mijn reacties dat ik dat erg vind. maar hij blijft door. Alleen wat mij meer verdrietig maakt is dat hij helemaal niks voor me doet. ik zit nu maar voor een paar dagen bij mijn moeder met de kinderen. Hij wil liever zijn oom helpen wanneer hij hem nodig heeft dan ik. dus ik weet dat ik niet zo belangrijk ben voor hem. Ik heb hem ook gezegd dat ik meer aan de buren bijv heb dan aan hem zelf
Jeetje! Nou en nog eens jeetje.. Ik weet bijna geeneens wat ik er van moet zeggen, maar ik vind dit heel erg voor je.. Hartverscheurend! Ik vind het goed dat je naar je moeder bent met de kinderen, hopelijk vind je daar wat steun.. Hoe 1 ieder ook iets verwerkt, dit gedrag gaat echt helemaal nergens over.. Vooral als je ook nog benoemt wat dit met je doet, dan zou hij hier begrip voor moet hebben en zich hier ook naar gedragen.. Wat vindt hij ervan dat je naar je moeder bent gegaan? Jeetje, rottige situatie hoor.. Mijn mannetje is ook niet zo goed met gevoelens en kan ze moeilijk onder woorden brengen, maar hij probeert het wel en dat vind ik dan al heel wat..
Hoe is hij verder altijd geweest? Was hij er voorheen wel altijd voor je enzo? Kan me bijna niet voorstellen dat iemand opeens zo gemeen kan doen. Lijkt me dat er al meer aan de hand moet zijn. Totaal geen respect heeft hij nu voor jou en jullie gezin. Dit zou voor mij alleen maar met heel veel tijd, geduld en eventueel therapie op te lossen zijn. Mijn vertrouwen zou helemaal weg zijn. slaat echt nergens op!
Bedankt meiden voor jullie reacties. Ja mijn man weet dat ik dat allemaal heel erg vind en omdat ik geen steun van hem krijg heb ik hem verteld dat ik maar voor een paar dagen naar mijn moeder ga. Ja hij moest het maar accepteren want hij was gewoon de hele tijd bezig met andere dingen terwijl ik hem hard nodig had. mijn man was eigenlijk altijd heel moeilijk geweest en heeft ook vaak geen respect voor me. Ik heb helaas echt heel weinig aan hem. ik heb hem vaak gezegd dat ik me als een alleenstaande moeder voel. maar hij vond het nooit erg voor me dat ik me zo voelde. Dit is nu mijn derde miskraam maar elke keer denk ik misschien gaat hij nu veranderen en gaat me steunen maar nee hoor.
Dikke knuffel meid. Ik wens je veel sterkte voor de komende periode. Het klinkt alsof je je twijfels hebt bij je huwelijk.
Pfoe meid wat heftig allemaal! Ik wil je heel veel sterkte wensen met alles!! Een vriend die niet verdriet toont na een miskraam herken ik wel, mijn vriend heeft daar ook nooit aandacht aangeschonken en als ik huilde zei die ja schat kan er niks aan veranderen, bleek pas 2 jaar later dat hij het er ook moeilijk mee had maar niet wist hoe die ermee om moest gaan, dus jou man misschien ook????? Maar dat hij je zo laay schrikken vind ik te ver gaan, en zekerals je gezegd hebt dat je het niet leuk vind! Heel veel sterkte en ik hoop dat je bij je moeder wat rust krijgt!
Ik denk dat het goed is om relatietherapie te overwegen, hoe hij je behandeld is verre van respectvol!