volgorde begroeten hond

Ik heb toch niet gezegd dat zij dit doet? Ik geef een voorbeeld waarin ik duidelijk maak waarom ik het zo zie. Ik zeg dat sommige mensen daarin een beetje doorslaan. Daar sta ik nog steeds achter. Als ik als bezoeker bij mensen thuis het maar prettig moet vinden dat honden tegen me opspringen, hun kwijlende bekken op mijn schoot leggen of nog erger: het leuk vinden als ze tegen mijn dochter aanspringen, dan vind ik dat ver gaan ja.
Of de topic startster dit doet weet ik niet. Ik ga er maar vanuit van niet. Maar het feit dat ze het op zo'n forum vraagt zegt mij wel dat zij hiermee bezig is en daarom geef ik mijn mening.
Als je het niet met mijn mening eens bent, prima.

 

Onze hond komt meteen naar mn vriend toe rennen als hij thuis komt.

 

We hebben hier een hardleerse. Hond wordt nooit als eerste begroet, maar hij blijft het proberen. Wij negeren hem dan allebei, tot hij het opgeeft en gaat liggen. Dan roept mijn man hem bij zich voor een uitbundige begroeting.

Hij blijft het - volgens mij - proberen omdat hij bij bezoek nog wel eens geluk heeft. Helaas kunnen we die niet altijd goed opvoeden

Standpunt is bij ons: hond is lief en fijn, nemen we verantwoordelijkheid voor, maar is en en blijft een hond: dus onderaan in het gezin. En dat zit 'em idd in de kleine dingen (begroeten, ik eerst de deur door, wij eerst eten etc).

 

Dit heeft niks te maken met je honden als mensen zien. (althans ik spring nooit tegen mijn visite op ) Dit heeft te maken met het feit dat sommige mensen hun hond niet willen of kunnen opvoeden, dat ze het normaal vinden dat de hond tegen iedereen opspringt, of dat ze gewoon hulp nodig hebben met de opvoeding van hun hond. En dan is het je eigen keuze om daar wel of niet over de vloer te komen.

Om even on-toppic te blijven. Mijn hond wordt als allerlaatste begroet. Hij wacht ook netjes in zijn mand totdat hij aan de beurt is. Als we visite krijgen mag hij ze even begroeten (dit betekend een aai halen en dus niet als een gek rondspringen) Daarna gaat hij weer netjes op zijn plaats liggen en heb je geen hond aan hem. Dit klinkt allemaal heel streng maar hij is een hele vrolijke en vriendelijke hond die precies weet waar hij aan toe is. Ik hoef hem ook bijna nooit ergens voor te corrigeren.

 

Dat is mij wat te zwart/wit. Ik heb een uitstekend opgevoede labrador. Ze is zelfs tot halverwege de opleiding voor blindegeleidehond getraind. Toch springt ze soms tegen bezoek op. Aan de hoeveelheid en kwaliteit van de training ligt het niet. Wel aan de eigenschappen van de hond en het succes dat het bezoek haar geeft.

 

Barbarabintje, dat is precies wat ik bedoel!

Enneh, ik vind het wél ontopic hoe een hond zich ten opzichte van anderen gedraagt. Op zich is dat begroeten het probleem niet, het zijn juist de gevolgen die vervelend zijn. Mij zal het worst wezen wie je als eerste begroet, maar je geeft daarmee een hond een signaal dat hij bovenaan de hierarchie staat. Een hond beschouwt zichzelf dan (minstens) als gelijke en dat is hij niet. Vandaar ook mijn opmerking over hem als 'mens' behandelen. Ik vind dat een hond onderaan de lijst komt, na alle gezinsleden (inclusief de kinderen).

 

Pienie: In dat geval, als je het zo stelt ben ik het geheel met je eens.

Pendrag: Ik denk dat je bijna elke hond het tegen iemand opspringen af kan leren. Natuurlijk uitzonderingen daargelaten. En jou hond is waarschijnlijk een van die uitzonderingen.

 

In mijn oren klinkt het heel onlogisch om eerst de hond te laten begroeten en dan pas je kindje. De hond staat toch immers onderaan de ladder in het gezin? Ik zou zeggen juist gelijk vanaf het begin duidelijk maken en de hond juist rustig in zijn mand laten wachten tot hij geroepen wordt om te mogen begroeten.

Maar ja, zo is het met bijna alles in het leven: er zijn gewoon veel verschillende theorieen en ideeen. Het zal vast ook nog uitmaken hie het karakter van jouw hond is. De ene vindt het allemaal wel best en maakt het dus ook niet zoveel uit wat je doet, terwijl de andere hond heel gevoelig is voor rangorde en dan is juist heel belangrijk om rangordebevestigende handelingen te doen. Er zijn ook honden die juist heel angstig (jaloersig in mensentaal?!) zijn aangelegd en dan zou het waarschijnlijk wel een goed idee om de hond zoveel mogelijk te laten merken dat 'ie niks tekort komt aan aandacht nu de kleine er is.

 

Als niet-honden-bezitter vraag ik me dan ook af wat je van je visite vraagt. Ga je dan iedereen die voor je kindje komt instrueren eerst je hond te begroeten? Mijn eerste ingeving bij vreemde honden is dus niet ze te begroeten. Zowel omdat ik niet voor de hond kom, als om het feit dat niet iedere hond daarop zit te wachten.
Hoe wil je dit dan regelen?

 

De hond komt altijd als laatste, de ouders bepalen de rangorde van het kind omdat een kind onder de ca. 14 jaar lichamelijk en geestelijk niet in staat is een ranghogere positie te hand haven.

Eerst ouders, dan beebje en later pas de hond.
(met het oog op kraambezoek zoals ik hierboven las)

 

Ik sluit de honden altijd in de keuken op als ik bezoek krijg dat de honden niet kent/niet van honden houdt. Dan vraag ik of het bezoek wel of geen honden in de kamer wil. Zo niet, dan blijven de honden lekker in de keuken liggen. Rustig voor iedereen.

 

Mijn vraag kwam door dit onderwerp.

 

Off-topic:
Er woont een hond hier verderop. Zo'n grote zwarte (geen verstand van ras )

Maar dat ding is zo'n joekel dat zijn baasje hem nauwelijks kan houden. Ik ben zelf als de DOOD voor honden en erg allergisch. Hoe kan ik voorkomen dat de hond al kwispelend en blaffend naar me toe komt?
Hij hoeft me alleen maar te zien en hij begint al . Heb een keer de andere ingang genomen van de ellende. Ik liep zo rustig mogelijk weg, maar hubby vertelde dat de hond superhard zijn best deed om mij te volgen , en dat het goed was dat ik niet omkeek.

Oh ja, en op de vakantie was er een klein hondje (zijn terrotorium was het app. complex) die je constant enthousiast kwam begroeten door in je enkels te happen .

Hoe kom ik aan die (voor mij) nare dingen af. Ik probeer niet angstig te zijn. Maar een "woef" is al voldoende om mijn hart op hol te jagen .

Ik wil zo graag door ze met rust gelaten worden. Maar hoe meer ik dat wil, hoe eerder ze komen. En ja, ik ben er dus ook super allergisch voor, dus da's nog een reden waarom ze niet enthousiast tegen me op mogen springen. (Ik zit nu al met kloppend hart, en dan denk ik alleen maar aan die grote hond drie deuren verder op )

 

Dat is een heel moeilijk probleem. Honden merken jouw onrust onmiddelijk en willen uitzoeken wat er aan de hand is. Het allerbeste is een imitatie uit te voeren van een lantaarnpaal. Geen hond die daar interesse in heeft. Dus: niet aankijken, totaal negeren maar ook in je hoofd geen energie aan de hond besteden. En dat is heel moeilijk als je en angstig en allergisch bent. Is de baas van de hond ook aan te spreken? Misschien als je alleen je allergie noemt en de last die je daardoor van zijn hond hebt? Mensen zijn vaak eerder geneigd hun hond bij zich te houden om een medische reden dan vanwege angst. Om een of andere vage reden moet je je angst maar overwinnen want dat is jouw probleem .....

Ik hoop dat je een weg vindt om hier uit te komen.

 

Hier wordt de hond als laatste begroet, hij rent wel enthousiast om je heen maar iedereen negeert hem hier en dus stopt hij snel met dat drukke gedoe. En dan krijgt hij zijn begroeting pas.

Wij hebben een Rhodesian Ridgeback (bijna 8 maanden), een behoorlijk paard in je huiskamer dus. Dat ras staat erom bekend dat ze niet voor iedereen geschikt zijn, ze moeten weten wie de leider is. Prima hond voor mij dus want hij luistert goed (en naar onze oudste zoon ook), maar luisteren naar mn vriend........daar heeft ie zn eigen iedeeën over, is ook zijn eigen schuld, niet streng genoeg.
Als hij eten krijgt of met een bot rond loopt pakken wij hem dat regelmatig af of doen net alsof we mee eten. Vind ie allemaal prima. Moet er niet aan denken dat die kleine er straks langs loopt alstie aan t kluiven is en opeens vals wordt (zo'n hond hebben ze bij de buren).

Voor mensen die een hond hebben die tegen hun aanspringt heb ik n goede manier om t af te leren.
Werkte prima bij onze vorige hond die we vorig jaar op 2,5 jarige leeftijd hebben moeten laten inslapen vanwege botkanker.
Zodra de hond dat doet pak je allebei zijn voorpoten vast, en dan vooral vast BLIJVEN houden, ook als de hond zich los probeert te trekken en vervolgens in je handen gaat bijten.
JIJ bepaalt wanneer de hond los mag, niet de hond.
Dit vind een hond niet prettig en zo associeert hij dat tegen mensen aan springen geen fijn gevoel/resultaat oplevert. En dit hebben ze erg snel door.

 

Fijn dat dat voor jouw hond heeft gewerkt maar ik begin er niet aan. Enig idee hoeveel schade je aan de poten kunt toebrengen zo? Zeker bij een jonge hond.

 

mijn hond rent altijd als eerste naar de deur dus die wordt als eerst begroet. maakt het wat uit dan wie er als eerst begroet wordt?

 

Je brengt geen schade toe. Je hoeft de poten niet fijn te knijpen, gewoon vast houden.