Wij hebben een kat en een poes (beide geholpen) en dat is nooit een probleem geweest met mijn dochter. De poes moet je niet boos maken, want dan krijg je een mep, dus dat heb ik dr ook altijd geleerd. Dochter is niet super dol op ze, de katten hebben haar altijd ok gevonden. Ik moet zelf wel zeggen dat ik zelf een stuk minder aandacht voor ze heb. Als dochter naar bed is, was/ben ik vaak blij dat ik eindelijk rust heb en dan komen zij hun aandacht opeisen.. Heb ik niet altijd zin in dan.
Wij hadden al een kat van 4 toen ik zwanger werd. Tijdens de zwangerschap een kitten erbij omdat andere oudere kat overleed. Eerst leek het met het kitten beter te gaan ba de geboorte, de oudere kat kon slecht wennen aan het gehuil en de mindere aandacht. Maar nu, twee jaar later, is het helemaal andersom. Oudere kater is gewend aan zoontje, ze vinden elkaar erg leuk. Hij mag kat aaien en de kat komt vaak bij hem zitten. Zoontje is een erg rustig mannetje, maar de andere poes wordt gestrest van hem. Ontloopt het huis of vlucht naar boven, het is gewoon zielig. Wij kijken nu dan ook heel rustig rond of we een rustig huisje voor hem tegenkomen. Niet actief, ze blijft gewoon hier tenzij er iets op ons pad komt. Het is een schatje en erg mooi, langharig en helemaal wit. Maar ze is gewoon niet op haar plaats. Wij zouden graag nog een of twee kindjes willen. En met dat vooruitzicht... Conclusie, het ligt aan de kat . De andere kat, die al overleden was was ook een poes, de gene die nu bangig is ook. Ik zou dus wel voor een kater gaan.....
Altijd voor een katertje gaan en altijd castreren. Dan zijn ze namelijk zachtaardiger. Wat je ook kan doen, weet niet of je het budget ervoor hebt, is kijken naar een specifiek ras met een zachtaardig karakter en even goed onderzoek en een fokker zoeken die ook op karakter fokt. Ons katertje werd door het kind van een kennis aan zn staart getrokken en sprong even van de schrik maar verder niks maar ik ben nog niet bevallen dus we zullen zien
Wij hebben dus ook heel bewust voor twee katertjes gekozen (broers) en ook voor de Ragdoll. Ze zijn gewoon zachtaardig en kunnen vaak wat meer hebben. Zijn redelijk aanhankelijk en staan veel toe. Met ongeveer 6 maanden gaan we ze laten castreren. Ook heel bewust voor twee gekozen, we hebben toch twee nog kleine kinderen die veel aandacht nodig hebben en nu hebben de katertjes ook elkaar om te spelen en te stoeien. Erg leuk en fijn voor ze. Als het ze te druk wordt dan zoeken ze een plekje buiten bereik van de kinderen en de kinderen leer je de grenzen. Krabpaal/etensplek/kattenbak = rust en dus er vanaf blijven en niet storen. Daarnaast mogen ze ze niet optillen of ermee rondsjouwen. Wij zetten ze op schoot. Onze twee katertjes zullen uiteindelijk zo'n 7 kilo gaan wegen, dus wil ik niet dat de kinderen ermee gaan zeulen. Het kost natuurlijk wel even wat, zijn toch raskatten....maar je kunt ook mazzel hebben met kittens uit het asiel/opvangadres. Ik zou dus wel echt voor kittens gaan.
Ik heb ergens gelezen dat het vaak wordt afgeraden een kitten bij jonge kinderen te zetten. Dit o.a. omdat kinderen onverwachte bewegingen kunnen maken naar het beestje, waar het beestje dan weer niet van gediend zou zijn. Ook las ik iets over trekken aan de staart, achterna zitten en tot vervelens toe aanhalen, waardoor ze zich niet veilig voelen en zich gaan verstoppen. De andere kant is dat het ook goed kan gaan, natuurlijk Op een andere site vond ik zojuist deze tips:
Ik denk zeker dat je het contact tussen kind en kitten moet begeleiden, heel belangrijk! Nu kunnen de kittens alleen ook heel veel hebben van de kinderen en geven ze ook zelf aan dat het genoeg is. Als ze weg willen of er klaar mee zijn geven de kittens dat al heel duidelijk aan en wij leggen het de kinderen uit. bv: Doen ze dat, dan willen ze weg en moet je ze laten gaan. Ik denk ook dat boven alles je meot zorgen dat een dier weg kan, zowel een kitten als een volwassen kat. Ze moeten situaties kunnen ontvluchten als ze zich er niet meer fijn in voelen. De eerste paar dagen hier waren best lastig, de knderen zagen alleen maar de kittens en bleven aan de gang. Nu horen ze er gewoon al meer bij, het echt nieuwe is er een beetje vanaf. De katjes voelen zich al meer thuis en op hun gemak, de kinderen weten wanneer ze wel en niet mogen spelen. Het gaat goed.
Dat is echt super! Zit inderdaad ook wel logica in, dat ze er in het begin alleen maar oog voor hebben en dat uiteindelijk het nieuwtje er wel vanaf is. Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar ik kwam toen bij die stukjes tekst uit omdat ik zelf net een kitten had aangeschaft (vorig jaar augustus) en informatie nodig had over zijn gedrag. Hummer was echt verschrikkelijk agressief en ik had alles gedaan wat ik op internet vond over aandacht, voeding en "opvoeden". Hij kon op je de vloer aan zitten kijken, terwijl je TV keek en dan sprong hij ineens (zonder dat je hem aankeek) in je gezicht en begon dan te krabben en te bijten. Echt tot bloedens toe. Mijn armen zag er uit alsof ik mezelf elke dag zat te snijden, mijn benen zaten onder de krassen en bloed, maar ik bleef geduld hebben. Andere mensen waren bang voor hem als ze bij me op bezoek kwamen en zeiden dat ik hem weg moest doen. Maar ik wist zeker dat ik hem "normaal" zou krijgen Meneertje gaat nu lekker buiten spelen en doet geen vlieg meer kwaad. Heb nog nooit zo'n lief beest gezien, die komt aanhuppelen als ik hem roep, die me 's ochtends wakker tikt met zijn pootje en die heerlijk kan liggen ronken op mijn schoot. Echt totaal de omgekeerde wereld! Gelukkig