Hallo dames.... Hoe blij ik ook nu ben, zoveel stress komt er nu kijken. Op dit moment ben ik bijna 13 weken zwanger, tevens onze eerste zwangerschap...We hebben het aan bijna alle familie verteld, behalve mijn moeder. Sinds 2,5 jaar heb ik geen contact meer met haar. 4 jaar geleden zijn mijn ouders gaan scheiden wat uit is gelopen op een vechtscheiding Hierbij heb ik nog wel ontzettend goed contact met mijn vader en tevens mijn zussen, maar met mijn moeder heb ik na 1,5 jaar contact verbroken. Ze is in een slachtoffer rol blijven hangen, en heeft mij een hoop verdriet gedaan. Om een kort verhaal samen te vatten, ze heeft mij een hoop verwijten gemaakt en zelfs uiteindelijk op mijn verjaardag een brief gestuurd waarin ze mij voor alles en nog wat uitmaakte. Dat was de druppel die de emmer deed overlopen. Nu ben ik wel van plan haar in te lichten dat we zwanger zijn. Maar ik heb geen idee hoe ik dat moet doen. Ik durf haar totaal niet te bellen, want ze zal alleen maar in de verdediging te schieten. Misschien willen we een mail sturen, maar dat vinden mijn zussen niet heel netjes. Of mijn vriend belt haar op, maar ik weet niet of ik me daar goed bij voel. Ik wil ook niet dat ze nu ineens alle contact probeert te verbeteren omdat ze "oma" word. Het gaat toch ook om haar eigen dochter??? Ik weet ook niet wat voor contact ik zou willen, want het word toch nooit meer zoals vroeger. Ik heb nog veel vragen die ze nooit zal beantwoorden want het ligt nooit aan haar. Ze zal nooit haar excuses aanbieden, mijn vader zal ze altijd de schuld van alles geven etc etc etc. WAT NU??? Misschien zijn er hier meerdere dames die hetzelfde hebben meegemaakt, en mij tips kunnen geven. We moeten binnen enkele dagen het vertellen anders komt het via de buitenwereld en dat wil ik echt niet! Ik weet het even niet meer......help me!
Ik zou haar even opbellen en zeggen dat je haar wilt vertellen dat je zwanger bent, en dat je het fijner vind als ze het van jou hoort dan van een ander. Maar dat je verder geen behoefte hebt aan contact.
Dit is misschien wel de beste oplossing! Ik heb ook geen contact meer met mijn moeder en ik heb niet eens de moeite genomen om het haar te vertellen. Ik heb gewoon de echo op FB gezet waarbij familieleden haar het verteld hebben. Binnen een half uur hing ze zelf aan de telefoon en heb ik verder het contact ook weer af proberen te houden. Een week later begon ze weer vervelend te doen en veroorzaakte stress tijdens de zwangerschap, dus heb ik het contact weer verbroken. Wetende dat het bij haar toch nooit normaal kan gaan - dan direct exit Soms heb je als kind zijnde bepaalde behoeftes en verlangens van je ouders. Sommige ouders zijn niet in staat om hier aan te kunnen voldoen en zullen je enkel teleurstellingen meegeven. Hou daar rekening mee en bewaak de grenzen voor jezelf; en is het niet voor jezelf dan is het wel voor je kindje.
Ik heb al 7 jaar geen contact meer met mijn moeder. Toen ik zwanger raakte van de 1e, heb ik niks laten weten en nu ik zwanger ben van de 2e ook niet. Ik heb hier zelf ook geen behoefte aan en ik wilde ook niet de valse indruk wekken dat dat zou leiden tot contact, vandaar. Daarnaast vond ik persoonlijk dat het gemener was om haar op te bellen en te zeggen: 'hoi, je wordt oma maar je mag niet langskomen hoor!' Dan het haar helemaal niet te laten weten. In mijn geval gaat dat misschien makkelijker: ik heb geen contact meer met heel die kant van de familie dus de kans dat het bij haar terecht komt is echt heel erg klein. Ik heb dus ook geen fb om de reden dat ik bang ben dat ze op die manier contact met me gaat zoeken.. Ik lift gewoon mee op de fb van mijn partner Als je het toch graag wil vertellen (ik kan me voorstellen dat haar opbellen erg hoogdrempelig is) kun je misschien een kaartje sturen? Het is wat persoonlijker dan een email maar toch niet te direct? Het is maar een suggestie hoor: ik heb er zelf dus voor gekozen om het haar niet te laten weten.. Ik wil je heel veel succes wensen! Ik weet dat dit soort issues ook vaak slecht begrepen worden door je omgeving, wat het nou ook niet bepaald makkelijker maakt..
Moeilijke keuze hoor Ene kant wil je geen " contact " maar wil je wel je moeder laten weten dat ze oma word... Volg je gevoel...
Bedankt dames. Goed contact zal t nooit meer worden, dat is zeker. Maar ik wil graag de eer aan mezelf/ons houden zodat er geen verwijten kunnen komen dat wij niks hebben vermeld. Daarbij weet ik gewoon nog niet hoe alles zal verlopen. Maar het recht om te weten dat ze oma word is wel zo netjes. Ik heb mijn opa en oma van mn moeder dr kant nooit mogen leren kennen. Vanwege grote familie ruzie aan haar kant. Ik wil later wel de keuze aan de kinderen geven of ze haar willen ontmoeten. Niet verbieden zoals ik heb meegemaakt. Anders herhaalt de geschiedenis zich weer en dat moet niet. Of ik daarbij goed contact zal krijgen met haar is de vraag. Tijd zal t leren....
Succes daarmee! Mijn dochter zal straks niet beter weten of mijn stiefmoeder is oma. Dat maakt het al minder verwarrend voor haar. Als ze straks oud genoeg is om dit soort dingen te begrijpen zal ik haar wel de waarheid vertellen en als ze wil zal ik ervoor zorgen dat ze elkaar ontmoeten. Maar ze zou nooit alleen mogen gaan! (Ik zit in een heel ander schuitje: mijn moeder mishandelde mij) vandaar dat ik ook van mening ben dat mijn moeder al haar kansen heeft verspild. In jou geval is dar helemaal anders: gelukkig maar ik hoop dat het contact toch weer een beetje op z'n pootjes terecht komt: wie weet wat de toekomst bied?
Ik zou gewoon even netjes bij haar langs gaan ik vind bellen of mail niet zo netjes,tenslotte blijft het wel je moeder wat ze ook gedaan of gezegt heeft en kun je haar via fase to fase uitleggen wat jullie willen en dat ze wordt zou samen met je man gaan dan heb je ieder geval steun van hem. misschien valt het allemaal erg mee.succes
Pff, wat een lastige situatie. Ik zou denk ik een kaart of een brief schrijven als je bellen bijvoorbeeld te confronterend vind. Vind het dapper van je dat je toch de beslissing maakt om het je moeder te laten weten. Succes!
Akkoord. Als je besluit het je moeder te laten weten, vind ik het geen goed idee om erbij te melden dat ze nog steeds niet welkom is. Vind ik echt niet kunnen. Heeft je moeder namelijk geen boodschap aan. Integendeel, kan het conflict op de spits drijven. Is een no-no. Begraaf de strijdbijl, Shafra. Dat is het meest eervolle dat je kan doen. Zélfs al is het je moeder die zwaar in de fout is gegaan... Ontvang ze nadien een keertje op bezoek om haar kleinkind te ontmoeten. Verder kan je natuurlijk laten voelen dat je het te druk hebt om haar regelmatiger te zien. People change, Shafra! Je moeder was misschien even van slag na de scheiding, maar wie weet is ze inmiddels tot rust gekomen.
Ik heb nooit gezegd dat ze niet langs mag komen. Ik zit eerst nog met vele vragen waar ik antwoord op wil hebben. Wat ik bedoel is dat ik het heel raar zou vinden dat ze met mij al geen 2,5 jaar contact zoekt, en misschien nu ineens doet alsof er niks gebeurd is omdat ze oma word. Mijn oudste zus heeft dit meegemaakt bij de bevalling: Bevallen van jongen, je belt je ouders op die gescheiden zijn. Dan komt je vader meteen langs om de kleine te bewonderen. Dan krijg je van je eigen moeder te horen dat ze niet komt als je vader er ook is!! Sorry, maar dat zijn belachelijke dingen. Zet je stomme trots opzij en geniet van dit moment dat je bloedeigen dochter een zoon geeft gekregen! En niet zeuren dat als je vader er is kom ik niet langs...zo gaat t met alles! Verjaardagen, feestdagen etc... Ik hoop alleen dat ze is een keer gaat inzien dat ze niet juist bezig is, dat je als ouder altijd om je kinderen geeft ondanks wat er gebeurd is. Contact zal nooit meer worden wat het is geweest, dat weet ik. Maar ik wil het ook niet verbieden. Maar ze moet gewoon haar koppigheid is opzij zetten en voor haar eigen kinderen er zijn. Het is niet zo makkelijk als wat je zegt dat het vergeven en vergeten is. Daar is veel te veel voor gebeurd en dat heeft behoorlijk tijd nodig. Ik geef haar een kans om met mij te gaan praten, maar als het continue van 1 kant moet blijven komen houd het een keertje op lijkt me....
Ook ik had 2jr geen contact met mn ma. Toen,ik 12w zwanger was haar gebeld.. Wil mn dochtwr geen oma ontzeggen Wel ma duidelijk gemaakt dat t via onze regels gaat Geen gekloot want dan ist alsnog over.. Mijn ma is tot nu toe n betere oma san dat ze ooit mama is geweest en dat is voor ons t belangrijkste.. Veel succes met je keuze en gwniet van je zwangerschap
Ik denk dat het beter voor jou is om niks te zeggen, je schiet nu al in de stress hoe je het moet zeggen en hoe ze gaat reageren. Jou gevoel telt alleen, niet die van je zussen. Jij denkt er waarschijnlijk anders over dan hoe je zussen er over denken. Ik zou het echt niet willen dat ik in de stress schiet als ik net bevallen ben dat moeders niet in de buurt van vader wil zijn. Jij hebt daar toch niet om gevraagd?! ik heb ook gescheiden ouders en die kunnen ook niet overweg met elkaar. Maar heb ze wel gezegd dat ik niet dat soort taferelen rond mijn bed moet hebben! Ik wil ze dan gewoon allebei bij me hebben. Gelukkig luisteren ze daar wel naar, t is hun eerste kleinkind.
Ik zou helemaal niet bellen. Ze hoort het vanzelf wel van iemand anders. Zou het de relatie nieuw leven in moeten blazen? Nee, dan ook niet vertellen want dan vraag je erom.
Hier ook geen contact en ga haar echt NIET bellen hoor... teveel gebeurt... en daarbij zit helemaal niet te wachten op haar gemauw...lekker rustig is het al 3,5 jaar en wil dat graag zo houden... dit is haar 2e klein kind die ze nooit zal ontmoeten....mijn zus is ook 2 jaar geleden bevallen en die heeft ze ook nog nooit gezien... De titel oma verdiend ze overigens ook helemaal niet... dus jah
Het blijft je moeder, ik ben het eens met mies77. Dat je moeder niet langs wil komen als je vader er is snap ik, en ik vind ook niet dat je daar op moet gaan pushen, probeer daarin mee te denken. Jij weet uiteindelijk nooit precies wat er allemaal tussen die twee is verlopen.. Als je echt oprecht hoopt/denkt/wilt dat dit prachtige geschenk wellicht ook tussen jullie weer wat zal verbeteren, zou ik een leuk kaartje sturen. Of een rompertje bijvoorbeeld, iets simpels. Laat je van je beste kant zien, en hou rekening met je moeder zoals zij vroeger toen jij klein was ook altijd rekening met jou heeft gehouden. Geloof me, mijn band met mijn ouders en rest van het gezin is ook verre van perfect, maar hard tegen hard heeft geen zin (en zo kom je op mij wel over in je berichtjes, ookal geef je zelf aan dat het vaak van jouw kant komt). Veel succes!
Bij mijn eerste zwangerschap had ik ook al jaren geen contact meer gehad met mijn moeder. heb het ook niet verteld, maar haar zus (mijn tante). ze heeft ook geen geboortekaartje gehad. via mijn tante heeft ze wel wat foto's gekregen omdat ze dat graag wilde. ik ben haar enig kind dus ik ben ook de enige van wie ze oma kon worden. Bij de tweede lag mijn moeder op sterven (had gehoord dat ze darmkanker had en binnen 6 weken was ze overleden) en had maar een wens mij en haar kleinzoon zien. die wens heb ik haar gegeven. ik heb haar toen meteen verteld dat ik weer zwanger was, dit was al voor de veilige twaalf weken. special voor haar dus, aar mij deed het weinig. nu ben ik voor de derde keer zwanger en eerlijk mis ik haar nu wel soms. waarschjnlijk omdat ik de eerste twee keer de vrije keuze had en het haar toch kon vertellen mocht ik dat willen. nu heb ik die keuze niet meer. het is gewoon zo. bij beide keren heb ik mijn gevoel gevolgd en gedaan zoals het voor mij goed voelde. wat iemand anders er van vond trok ik me niets van aan. als ik jou was zou ik doen waar jij je goed bijvoelt. je kunt haar bellen met de mededeling dat jij dat netjes vindt en verder niets van haar verlangt en wilt. je kunt ook een kaartje sturen, maar je kunt ook niets doen, ze komt er wel achter. het is jou kindje en jouw gevoel! Doe wat goed voelt wil je absoluut geen contact hoef je het haar niet te vertellen ook als is dat volgens de regels nog zo netjes het geeft jou meer rust. sterkte en succes met wat je ook besluit!
Als er geen hele erge dingen zijn gebeurd (daar kan ik niet over oordelen) dan zou ik persoonlijk een mooi kaartje sturen. Moeder-dochter relaties zijn helaas de moeilijkste relaties die ik me kan indenken, maar het blijft je moeder. Als ze verder in je jeugd geen slechte moeder is geweest, zou ik haar juist in deze periode dichtbij houden, je gaat straks tijdens je zwangerschap en de periode na de bevalling zoooveel vragen krijgen, ik was blij dat ik mijn moeder ongegeneerd 24/7 kon lastig vallen hiermee
moeilijke situatie, het gaat erom wat jij zelf wilt en je hebt nog de tijd om erover na te denken het is geen keuze die je zo maar even maakt. Tja ik sta er anders in denk ik, ik zou niks laten weten geen contact is geen contact ook niet om te laten weten dat ze oma wordt gewoon om alle stress en ellende te vermijden.