Sorry meiden, weer een vraag over mijn zoontje.. Zoals sommigen weten heeft ie wat problemen met zijn motoriek/gedrag. In december mag hij voor het eerst naar school. Maar hij kan en wil echt niets zelf leren kijkt het soms. Als hij naar de wc gaat moeten we nog steeds zijn broek open/dicht/aan en uit doen. Hij mag het gewoon zelf en ik snap ook dat het niet meteen lukt. Maar hij kijkt niet waar hij mee bezig is, steeds heel erg afgeleid. Dus als ik zeg: Doen nu en leer het maar eens, kijkt ie gewoon overal de rondte in. Gevolg, ik kan niet mama! Nee, je probeert het niet en kijkt niet wat je aan het doen bent. Ik heb hem al uitgelegd dat hij het op school alleen moet kunnen, en de juf hem dan niet helpt. Maar 9 van de 10x mogen wij het weer doen. Als we het niet doen hebben we weer steeds een grote schreeuw/huilpartij.. Jas/schoenen aan en uit doen precies hetzelfde liedje. Wat te doen?
Lastig! Mijn zoontje van net 3 kan zich bijna helemaal zelf aan- en uitkleden, dus ik heb niet hetzelfde probleem. Het enige dat ik kan bedenken is een poosje echt volhouden, dan maar driftbuien. Zelf heel geduldig blijven uitleggen hoe het moet maar hem echt niet meer helpen. En hem belonen met stickers of zoiets als het hem wel lukt?
Nou, dat belonen met iets heb ik nu wel gehad.. Het kan ook een keer vanzelf vind ik. Niet alles hoeft met een beloning vind ik. En telkens driftbuien zit ik niet op te wachten, die heeft ie al genoeg..
De beloning bij zelf kunnen aankleden, zit m hier meer in het feit dat het gelukt is.. Dan is ze enorm trots op zichzelf. Vooral shirts aan- en uittrekken lukte lang niet (was dan ook altijd gillen en huilen). Maar als het wel lukt, dat gezicht!! En dan prijs ik dr ook altijd. Maar stickers oid, dat werkt daarbij niet (bij haar dan). Tja, ik liet haar meestal even zelf aanklooien, maar niet te lang, want dat frustreert teveel. Als t echt niet lukte, dan toch weer meehelpen. Of kleine beetjes helpen. Nu kan ze in principe alles wel zelf. Maar ik help haar toch nog vaak hoor. Als ze nog een beetje stroef is na het douchen of als ze weer gefrustreerd lijkt te raken. Het moet wel een leuke uitdaging blijven..
Mijn zoontje kon/wilde ook niets. Een paar weken school betekenden een wereld van verschil. De jongste gaat nu ook naar school, thuis moet ik altijd mee naar het toilet en haar helpen. Op school doet ze alles zelf, en ook erg netjes en goed. Ik heb gemerkt dat pushen niet werkt. (alhoewel ik eens mijn zoontje in zijn pyjama naar school heb gebracht toen hij zich niet wilde aankleden, daarna nooit meer gebeurt )
Mijn zoon van 3,5 doet het ook nog niet. Hij is met alles wat langzamer dan gemiddeld, dus ga hem ook niet pushen. Het komt vanzelf denk ik dan maar. Af en toe wil hij het wel zelf doen en dan is hij er ook geconcentreerd mee bezig. Als ik hem dwing ddan zegt hij na 1 handeling al dat het niet lukt, oftewel hij probeert het niet. Straks op school zien ze het andere kinderen ook doen en dan kan het heel snel gaan.
en een broek die hij zo naar beneden kan trekken. Als jij toch al zijn knoop open doet snap ik ook dat hij er geen behoefte aan heeft om zijn broek naar beneden te doen. en verder , op school komt het echt goed.. want als juf geen tijd heeft trekken ze die broek echt gewoon zo naar beneden, neem aan dat hij niet zo strak zit dat hij niet kan zitten dus dan lukt dat als ze hun buik in houden, colin doet dat zelf meestal want dat is het snelst. daarna moet ik wel helpen hem weer omhoog te doen want hij kan niet weer zo omhoog natuurlijk.
Op school kan het idd ineens heel snel gaan! Hier een boef die veel zelf kan en doet, maar een broek met een knoop krijgt hij gewoon niet voor elkaar, hier dus altijd broeken met schuifjes!! Hier is het ook heel simpel , als ze geen kleren aan willen gaan ze in de pyjama mee naar school, tot nu toe nog niet nodig geweest want als ik het zeg dan schieten ze heel snel n de kleren! maar zoniet, dan gaan ze echt zo mee! Succes joyce
het negatieve proberen te gaan ombuigen naar het positieve... Als je zoon zegt: mama ik kan het niet! dan zeggen: dat kan jij wel! let maar eens op! en het hem zelf laten doen en steeds zeggen dat hij het Wel kan! en las het gelukt is belonen met luid aplaus en gejuich! Mijn zoon had vorig jaar ook vaak: kan ik niet! ik heb dit dus gedaan en nu is het goed! mijn zoon zei bij alles: kan ik niet. Ik heb steeds gezegd: dat kan jij Wel! eerst proberen en als mama helpen moet dan roep je mij! en 9 van de 10 keer kon hij het wel en heb ik hem beloond met applaus en een high five en nu is het "kan ik niet" voorbij duurt wel even voordat "kan ik niet" voorbij is, maar het resultaat hier is goed nu
Hier zelfde verhaal. Niet teveel aandacht aan besteden. Het heeft niet hun interesse. Die van ons was een ontzettende vieze eter. Nu zeurde hij laatst dat er een vlekje op zijn trui zat. Echt je weet niet wat je hoort! Verder kwam hij een keer thuis met zijn gulp op zijn rug. Ach ja jongen , goed geprobeerd
Het kan zijn dat de opdracht van gaan plassen simpelweg te groot voor hem is. Je zou kunnen proberen het via Picto's in kleine opdrachten op te delen. dus eerst - knoop open doen (begin eerst maar eens met broeken met een schuifknoop) - rits naar beneden doen - broek naar beneden doen - onderbroek naar beneden doen - op de wc gaan zitten - plassen/poepen - piemel / bips afvegen - van de wc opstaan - onderbroek omhoog - broek omhoog - knoop dicht doen - rits omhoog doen - door trekken Kylian heeft een autisme en op deze manier leert hij dingen onder de knie te krijgen. Op een gegeven moment is het ingesleten en gaat het "automatisch" Hij is nu 6 en nog steeds heeft hij moeite met gewone knopen, motorisch is dit gewoon heel moeilijk voor hem. Dus zorgen wij ervoor dat hij op school broeken met druk of schuifknopen aan heeft.
Bedankt pluk en alle anderen voor jullie reacties. Pluk, zo doen wij het al eigenlijk. En hij heeft alleen jeans met schuifjes/drukknoopjes. En natuurlijk beloon ik hem uitbundig en ik zeg heel vaak: Natuurlijk kun je het wel, je kunt veel meer dan je denkt! Maar ook dat helpt niet.. Hij is zo ontzettend afgeleid! Hij kijkt ook niet waar hij mee bezig is, als ik alleen al zeg en ook laat zien hoe hij zijn knoop dicht/open moet doen kijkt hij alweer ergens anders naartoe.. Zo is het eigenlijk met alles, hij is zeer afgeleid door alles. Op de psz doen ze nog alles namelijk, helpen met de kleding enzo bij het plassen. Maar het lijkt hem ook allemaal niet te interesseren. Ik ga het dus niet laten waaien zoals sommigen zeggen. Hij zal het toch moeten leren.
Schijnbaar krijgt hij gewoon te veel prikkels binnen van dingen op de wc Er is ook veel op de wc te zien natuurlijk. Alleen bij ons al Plankje met spulletjes erop Wc rol houder met een rol die rolt wc borstel medicijnkastje wasbakje zeep handdoek verjaardagskalender en de wc zelf met zijn kleppen en knop Ik weet dat het heel moeilijk en erg frustrerend is maar man wat had ik een spijt van mijn boze buien omdat hij dingen niet deed toen we erachter kwamen dat hij autistisch was en sommige opdrachten gewoon te groot. Hou de rust, geef hem taken die hij zelf moet doen en leer hem het zelf te doen (hier werd goed gereageert op de uitspraak we oefenen om het te leren).
Hmm hier een poos gehad dat ze maar vond dat wij d'r moesten helpen... Toen zijn we begonnen met "ga maar vast.. Ik kom er aan... Maak je broek maar vast los" En dat steeds verder uitgebreid door steeds heel subtiel net wat langer bezig zijn met bij het toilet aankomen... En je kunt de psz natuurlijk vragen om even te helpen met aanleren dat hij het zelf doet. Het is wel lief dat ze hem altijd helpen maar de kleuterjuf doet dat over het algemeen niet. (Heel goed excuus om het zelf te doen overigens... Je kunt moeilijk met je broek op je knieën de klas weer in)
Wij hebben juist een hele rustige wc.. Maar we zijn wel met integrale vroeghulp bezig met zijn gedrag/motoriek. Maar dat is nog in de opstart fase. Ze gaan onderzoeken hoe hij de prikkels verwerkt en word verder ook grondig onderzocht. Autisme denken we niet, eerder aan adhd of add. En we zeggen ook altijd, papa en mama gaan jou alles leren en we oefenen samen met alles.
Fijn dat jullie nu al hulp krijgen, ik moet ook altijd in gedachten houden dat het van Kylian vaak het niet "niet willen" is maar gewoon onmacht.