De 1e driftbui van mijn zoon was gisteren een feit. Mijn zoon zit in een moeilijke fase op dit moment, als ik het boek Oei ik groei erbij pak dan denk ik de 15e maand sprong. Alles is Nee en hij is erg dwars. Gisteren zat hij steeds aan dingen waar hij niet aan mocht komen, dus ik pakte het af en dan begint hij steeds te huilen, tijdens het eten is het bij elk hapje nee en doet zijn handje voor de mond. Op het laatst ontstond er een enorme driftbui, krijsen met dingen gooien en slaan. Ik heb hem toen 1 minuut op de gang gezet, denk kan hij even afkoelen, geen idee of het aankomt bij een dreumes van 14 maand (mijn hart brak toen hij op de gang stond te krijsen) later mocht hij weer in de woonkamer komen, heb ik hem getroost en gezegd dat mama dit niet goed vind en dat hij luisteren moet naar mama. Toen hij weer rustig was, heeft hij al het eten opgegeten zonder commentaar en was het met de dwarsheid ook beterder... Maar ik zat/zit met een rotgevoel, heb ik goed gehandeld? Hoe lossen jullie dit op? misch kunnen jullie tips geven over wat jullie in zo'n situatie doen... ik vond het vrij heftig deze 1e driftbui. Stiekem moest ik even denken "waar is mijn lief klein baby'tje?" maar ja kleine baby's worden groot en ontdekken hun eigen ik bedankt voor de tips alvast.
Oh heel herkenbaar!! Als hij hier iets niet mag, gaat hij met veel drama zitten en laat zich zo achterover vallen..... In het begin schrok ik ervan, maar hij blijft als een klein hondje liggen en als hij rustig is, staat hij op en loopt weer vrolijk verder?!! Nu heeft hij ook weleens dat hij begint te slaan (??!?!?!) als hij nee te horen krijgt, dan pak ik hem op en gaat hij maar even afkoelen in de box... Maar vaak weet hij het al als hij iets fout heeft gedaan, want dan krijgen we heel snel kusjes hahaha
Als ik nee zeg als iets niet mag, dan is mijn zoon oostindisch doof. ziet mij niet eens aan als ik er wat van zeg en gaat vrolijk door... Ik heb dan echt zoiets van "hallo mama praat tegen jou" volgens mij komt het niet aan bij mijn zoon als hij iets fouts doet, of is het een houding die hij dan neemt... of ik doe iets fout?
Als er geen consequenties volgen, zal het idd lijken alsof het niet aankomt... dat is de leeftijd en op deze leeftijd leren ze alleen door herhalen, herhalen, herhalen. De driftbui heb je heeeeel prima opgelost. Leuk is het niet, maar jij zult je na afloop rotter hebben gevoeld dan je kleintje: die heeft even gemerkt: aha, hier is de grens. En dat vinden ze errug fijn, dat er grenzen zijn: dat geeft een boel veiligheid! Gewoon zo blijven doen dus, wij deden (en zullen dat ook weer doen) net zo. Over dat hij dus niets lijkt te horen of het zich niet aantrekt: het is op deze leeftijd ook wel belangrijk om even oogcontact te maken, dus even je kind bij de arm pakken (gewoon zacht, zoals je ook doet als je op een positieve manier zijn aandacht vraagt) en hem vragen je even aan te kijken en dan kort de boodschap die je over wilt brengen: nee, dit mag niet. Zonder oogcontact kan het namelijk goed zijn dat je boodschap ofwel echt niet gehoord wordt, of dat hij zich gewoon niet aangesproken voelt, (of zich niet laat aanspreken ).
Ik heb mij laatst laten vertellen dat Nee bij een dreumes inderdaad meestal nog niet aankomt. Ze weten prima wat het betekent (doen je zelfs vaak na met hoofdschudden enzo) maar kunnen het vaak even niet toepassen. De momenten dat ze het wel kunnen toepassen zijn eigenlijk heel knap en een enorme beloning waard! Zo zei ik wel eens 'Nee, nee' als hij weer eens richting de hondenbak liep en dan liep hij er hoofdschuddend en 'neu, neu, neu' zeggend alsnog naartoe. Ik moest hem er soms wel 20 keer binnen tien minuten vandaan tillen. Nu, met zestien maanden, komt hij nooit meer aan de hondenvoerbak. Blijkbaar werkt dat hier dus wel, hoewel het me twee maanden lang dagelijks vreselijk veel energie gekost heeft (duizend keer opstaan op een dag). Met eten hebben wij hier nu twee maanden van onderhandelen achter de rug en nu eet hij weer als nooit tevoren. Wat ik wilde voorkomen was dat eten een 'moeten' gaat worden. Eigenlijk wilde ik het goede eten van mijn zoontje niet verpesten door er nu een hele strijd van te maken. Dat onderhandelen bestond uit zelf laten doen, eerst een hapje dan een hapje vlees, liedjes zingen en uitbundig belonen als ie een hap nam (terwijl hij daarvoor binnen vijf minuutjes een bordje leeg had). Ik ben niet zo van het straffen, wel van het consequent corrigeren. Als ik net 'Nee' zei, is het tien minuten later nog steeds nee, ook al wordt hij dan driftig. Dan laat ik hem uitrazen en meestal is dat genoeg. Als dat niet genoeg is neem ik hem bij me en zeg ik hem troostend dat het inderdaad niet leuk is als iets niet mag. Maar ik geef (hoe moeilijk ik het ook vind) niet toe.
Esmee heeft het niet zo heel vaak maar als ze goed boos is gaat ze vaak lang uit op de grond liggen, ik stap gewoon over dr heen en negeer haar , als ze dan heeft van hé mama reageerd niet stopt ze van zelf.
Haha, ik zat net te denken dat ik dit onderwerp maar even ergens moet opslaan ofzo voor als het bij mij zover is
Als mijn meisje een echte driftbui heeft kan ik op geen enkele manier meer contact krijgen. Meestal negeer ik haar dan en vraag steeds na enkele minuten of ze bij mama wilt komen. Soms doet ze dit dan en soms houd ze het wel 20 min vol. Uiteindelijk komt ze dan wel om een knuffel, praat ik wat met haar en dan is alles weer goed. Ik heb haar ook weleens in de hoek gezet alleen omdat ze zo driftig is laat ze haar eigen vallen en dan valt ze met haar hoofd tegen de muur aan. Dus dat doe ik liever dan niet of een eind er vanaf.
Ik ga proberen mijn zoon te corrigeren door hem in de ogen te kijken en zijn armpje zacht beet te pakken. Ik heb dit wel eens gezien op TV, en ik weet dat je hun "hoogte" moet aannemen. Na de driftbui heb ik hem even in een stoel gezet en ben er zelf gehurkt voor gaan zitten en gezegd "mama vind dit niet leuk en je moet luisteren naar mama" toen keek hij mij wel aan... En verder doorzetten met "Nee dat mag niet" ik voel me soms een politieagente haha, maar dat zullen jullie je af en toe ook voelen Je voelt jezelf idd rot na straffen, maar ze hebben grenzen nodig... Ik moet zeggen dat mijn zoon de afgelopen 2 dagen weer erg lief is geweest, dus misch heeft het straffen toch even geholpen
Hey, Vind dat je het goed aangepakt hebt hoor! Hier zitten we ook weer in zo'n fase... Alleen werkt de gang bij ons niet.. Ze heeft nogal een schoenentic en gaat dan met de schoenen spelen Maar ben d'r achter gekomen, dat achter de bank (die midden in de kamer staat ) wel helpt. Ze blijft dan heel schuldbewust staan. En als we het "uitgepraat" hebben geeft ze vaak heel lief een kusje
Ik vind ook dat je t goed aangepakt heb hoor....Ik doe het bij Kai ook zo...Kai is een echte driftkikker en gaat dan gooien en slaan en word helemaal rood...dan gaat ie een minuutje op de gang....ik vertel m kort waarom...mama vindt het niet leuk dat je met spullen gooit of slaat of wat dan ook...en na een minuutje, haal ik m van de gang en krijg ik altijd een super dikke knuffel van m.... Meiden die nog niet in deze faze zitten...maak jullie borst maar nat....haha
Ik zet haar dan ergens neer in de hoek van de kamer en laat haar daar lekker uitrazen. Ondertussen ga ik dan schoonmaken ofzo, ideaal zo'n driftbui. Mijn dochtertje heeft een tijdje gehad dat ze helemaal achter adem ging huilen en blauw aanliep. Erg eng, maar heb er zo min mogelijk aandacht aan besteed. Het heeft geholpen (afkloppen), want nu hebben we al een aantal weken geen van die theatertafereeltjes van haar gezien. Dus ja, dat is eigenlijk mijn antwoord. Haar op een veilige plek neerzetten, negeren en haar uit laten razen. Daarna loop ik naar haar toe om even te praten en het goed te knuffelen.
alyssa zit nu ook middenin die fase, wordt er doodmoe van maar wil wel consequent blijven. ik denk dat je het heel goed opgelost hebt. ik kan alyssa helaas niet op de gang zetten want daar staat de kattenbak en het voer van de kat. als alyssa een driftbui heeft laat ik haar even uitrazen en als het lang duurt neem ik haar bij me en probeer ik haar op een rustige manier te kalmeren. succes met deze fase. liefs doris
Consequent en rustig blijven. Als hij erg driftig is houd ik hem vast totdat ik hem veilig neer kan zetten of leggen. Dan laat ik hem uitrazen. Het duurt gelukkig nooit lang, maar volgens mij is dit omdat ik er zelf geen drama van maak. Ik leg wel altijd uit waar het om gaat en dit begrijpt hij wel. Maar dit is geen enkele garantie, ha-ha! En inderdaad, vooral oogcontact zoeken en op dezelfde hoogte praten. Wat ook helpt is van te voren/ op het moment zelf duidelijk uitleggen dat iets niet mag of dat je iets van hem afpakt. Dit voorkomt vaak erge reacties heb ik gemerkt. Dus: alles in rust en overleg! (en hou daarbij rekening dat het kindje minder snel van begrip is dan bijv. een volwassene of ouder kind)
Mja wij kabbelen rustig aan deze faze binnen nu. Zodra mevrouwtje iets niet leuk vind of wil dan gooit ze haar hele lijf achteruit. WOPPA en zie dr dan maar eens te vangen als ze net op het aankleed kussen zit! Schrik me af en toe een hoedje. Maar ben er na de eerste paar keer nu op bedacht. En als ze zoiets doet dan mag ze iig op het aankleed kussen verder niet meer zitten. Helaas pindakaas (en ze heeft een hekel aan erop liggen want dan ziet ze niet wat er eventueel achter haar gebeurt) Mijn 2e heeft ook leuke driftbuien gehad met gooien en slaan en krijsent op de grond vallen (nouja gehad....begint te puberen dus...) die ik steevast negeerde. En dat was gelukkig na n tijdje weer over. Het had nml geen nut want mama reageerde er niet op. En dat ben ik nu ook weer van plan. Niet reageren als mevrouw ook zo begint. Als ze zich achterover gooit reageer ik ook niet of nauwelijks. Ok dan word het dus liggen en dan ga ik zo gewoon verder. Het vervelende is dat als ze in de box of haar bedje zit en zo doet ze niet achterover gaat maar voorover met dr voorhoofd tegen de spijlen aan. Dat is n stuk moeilijker negeren...zeker als ze nadien een mooie pimpelpaarse blauwe plek op dr voorhoofdje heeft. Of zoals nu een striem op dr bovenlip/wang Hopelijk heeft ze snel door dat ze niet het gewenste effect krijgt en deze acties pijn doen